தாழ்த்தப்பட்டோருக்கும் கிரீமிலேயரா?

ஆட்டைக் கடித்து மாட்டைக் கடித்து கடைசியில் மனிதனைக் கடித்த கதைபோல கிரீமிலேயர் (பொருளாதாரப் பசை) அளவுகோல் என்னும் கத்தி தாழ்த்தப்பட்டவர்களின் கழுத்துக்குக் குறி வைக்கும் ஒரு நிலை ஏற்பட்டுவிடுமோ என்கிற அய்யமும், அச்சமும் ஏற்பட்டுள்ளன.

அதுவும் தாழ்த்தப்பட்ட சமூகத்தைச் சேர்ந்த உச்சநீதிமன்றத் தலைமை நீதிபதி மாண்பமை திரு. கே.ஜி. பாலகிருஷ்ணன் அவர்களின் வாயிலிருந்தே வருவது - பெரும் அதிர்ச்சியைத் தருகிறது.

அவர் அளித்த பேட்டி ஒன்று டைம்ஸ் ஆஃப் இந்தியா நாளேட்டில் (11.11.2008) வெளிவந்துள்ளது.

தாழ்த்தப்பட்டவர்களிடத்தில் பொருளாதார அளவுகோலை (Creamy Layer) கொண்டுவர வேண்டிய தருணம் வந்துவிட்டது - எனினும் அரசியல் ரீதியாகப் பெரும்பான்மை கருத்து இதில் அறியப்படவேண்டும் என்று கூறியிருக்கிறார்.

மிக உயர்ந்த அதிகாரப் பீடத்தில் இருக்கும் தலைமை நீதிபதியிட மிருந்தே இப்படிப்பட்ட கருத்து வருகிறது என்றால் அதன் பாதிப்பு ஆணி வேர் வரை பிரதிபலிப்பு அலைகளை எழுப்பும் என்பதில் அய்யமில்லை.

சமூகநீதியை எப்படியும் ஒழித்துக்கட்டியே தீருவது என்று ஒற்றைக்காலில் தவம் இருக்கும் ஆதிக்கக் கூட்டம், இதனை மெதுவாக விவாத மேடைக்கு இழுத்துச் சென்றுவிடும்.

தாங்கள் படித்த வித்தைகளை எல்லாம் காட்டி அறிவு ஜீவிகள் என்று - தன் முதுகில் தம்பட்டம் கட்டி அடித்துக்கொள்ளும் பேர் வழிகள் இதற்கென்றே எச்சில் ஊறிக் கொண்டு காத்துக் கிடக்கிறார்கள்.

இவர்களுக்குத் தலைப்பாகை கட்டி தாரை தப்பட்டையுடன் பூர்ண கும்பம் கொடுத்து நடை பாவாடை விரித்து ஒரு புது உத்வேகத்துடன் வரவேற்கவே காத்துக் கொண்டிருக்கின்றன பார்ப்பன ஏடுகள்.

ஆசிரியருக்குக் கடிதம் என்ற குருச்சேத்திரம் இதற்காகவென்றே ஒதுக்கீடு செய்யப்பட்ட ஒன்றாயிற்றே!

பார்ப்பனர்கள் மட்டுமல்ல - புதிய பார்ப்பனர்களாகத் தங்களை வரித்துக் கொண்டிருக்கிற ஒடுக்கப்பட்ட மக்களில் சிலர்கூட எளிதாக இந்த வலையில் விழுந்து தம் பேனா திறமையினைக் காட்டுவார்கள்.

இதனைத் தொடக்கத்திலேயே கிள்ளி எறியாவிட்டால், குறுகிய காலத்தில் மரமாகிவிடும் ஏற்பாடுகள் தாம் - தூம் என்று நடந்துவிடும்.

பிற்படுத்தப்பட்ட மக்களுக்கு கிரீமிலேயரை அறிமுகப்படுத்தியபோதே நாம் தொலைநோக்கோடு எச்சரித்தோம். இது ஏதோ பிற்படுத்தப்பட்டவர்களுக்கு ஏற்பட்ட ஒன்று என்று தாழ்த்தப்பட்டவர்கள் ஒதுங்கி நிற்கக் கூடாது; நாளைக்கோ, நாளை மறுநாளோ இது தாழ்த்தப்பட்டவர் களையும் தீண்டக்கூடிய கருநாகம்தான் என்று எச்சரித்தோம்.

அது நிஜமாகவே இப்பொழுது படம் எடுக்க ஆரம்பித்துவிட்டது. தாழ்த்தப்பட்டவர்களாக இருந்தாலும், பிற்படுத்தப்பட்டவர்களாக இருந்தாலும் இரு பிரிவினரும் இட ஒதுக்கீடு என்னும் அவசியத்திற்கு உரியவர்கள் ஆவார்கள். அவரவர்களுக்கு என்று தனித்தனி ஒதுக்கீடு இருக்கிறது. யார் பங்கையும் யாரும் எடுத்துக்கொள்ள முடியாது. இந்த நிலையில், இரு நிலைகளில் உள்ளவர்களும் சமூகநீதிப் பிரச்சினையில் கைகோத்து நின்றால்தான் மிகப்பெரிய பலமாக இருக்க முடியும். அத்தகைய காலகட்டத்தில் இடஒதுக்கீட்டில் கை வைக்க யாரும் துணியமாட்டார்கள்.

நிலை I (Class I) அதிகாரிகள் 40 ஆயிரம் பேர்களைக் கொண்ட ஒரு அமைப்பு புதுடில்லியில் கூடி தாழ்த்தப்பட்டவர்கள் உள்பட அனைவருக்கும் உள்ள இட ஒதுக்கீடு ரத்து செய்யப்படவேண்டும் என்று தீர்மானம் ஒன்றை நிறைவேற்றினார்கள் (தி இண்டியன் எக்ஸ்பிரஸ், நாள்: 27.9.1990). அப்பொழுதே நாம் எச்சரித்தோம். தாழ்த்தப்பட்டவர்களும், பிற்படுத்தப்பட்டோரும் பொது எதிரியை அடையாளம் காண வேண்டும். இருதரப்பு ஒற்றுமை பலமாக வேண்டும் என்று கோரிக்கை விடுத்தோம்.

இந்தியா முழுமையும் உயர்நீதிமன்றத்தில் 520 நீதிபதிகள் இருக்கிறார்கள் என்றால், அதில் தாழ்த்தப்பட்டோர், பழங்குடியினர் மற்றும் பிற்படுத்தப்பட்டோர் எண்ணிக்கை வெறும் 85 தான்.

இதில் கிரீமிலேயரையும் கொண்டு வந்து - ஓரளவு படித்து முன்னேறிய மக்களை வெளியேற்றிவிட்டால், இப்பொழுது கிடைத்திருக்கக் கூடிய எண்ணிக்கை அளவுக்குக்கூட நீதிபதிகள் வர முடியாது என்பது மலைபோன்ற உண்மையாகும்.

அதேபோல, இந்தியாவில் அய்.ஏ.எஸ். அதிகாரிகள் 7000 பேர் இருக்கின்றனர் என்றால், அதில் தாழ்த்தப்பட்டோர், மலைவாழ் மற்றும் பிற்படுத்தப்பட்டோர் எல்லாம் சேர்த்து 3000 தான். மீதி நான்காயிரமும் பார்ப்பன உயர்ஜாதி மக்களின் வயிற்றில்தான் அறுத்து வைத்து கட்டப்படுகிறது.

கிரீமிலேயரைக் கொண்டுவருவதன்மூலம் இந்த அளவு எண் ணிக்கையும் தாழ்த்தப்பட்ட, பிற்படுத்தப்பட்ட மக்களிடமிருந்து பறிக்கப் பட்டு, பார்ப்பான் பண்ணையம் கேட்பாரில்லை என்ற நிலைக்குத்தான் தள்ளப்படும்.

ஒரு ஒடுக்கப்பட்ட சமுதாயத்திலிருந்து உச்ச அதிகாரத்தில் உள்ள ஒருவரிடம் நாம் பாதுகாப்பைத்தான் எதிர்பார்க்கிறோமே தவிர, வேறு திசையில் அல்ல.

இந்தக் கட்டத்திலேயே ஒடுக்கப்பட்ட மக்கள் உரிமைக் குரலை உரத்த முறையில் எழுப்புவார்களாக!

நன்றி;"விடுதலை' தலையங்கம் 14-11-2008