பாலுணர்ச்சி சுவையோடு பாடியவர்களுள் ஆண்களுக்கு நிகர் ஆண்டாளே!

ஆண்டாளின்கொக்கோகம்!

(பக்தர்கள் பாசுரம் படிப்பதன் மர்மம் இப்பொழுதல்லவா புரிகிறது; புகுந்து பாருங்கள் ஆண்டாளின் கொக்கோக ஆவர்த்தனையை! - ஆர்.)

பன்னிரண்டு வைணவ ஆழ்வார்களில் ஒரே ஒரு பெண்ணாழ்வார்! அவர்தான் ஆண்டாள் அம்மையார் கோதையென்றும், சூடிக்கொடுத்த சுடர்க்கொடி என்றும் நப்பின்னைபிராட்டி பூமிப்பிராட்டி, பெரிய பிராட்டி என்றும் வியப்போடு அழைப்பர். அவர் ஸ்ரீவில்லிபுத்தூரில் நந்தவனத்தில் துளசிமலரில் பூமிப் பிராட்டியாராக அமசையாய் அயோநிஜையாய் திருவவதரித் தருளினாராம் அதாவது யோனிவழி பிறவாத பூமியில் கண்டெடுத்த சுரும்பார் குழற்கோதையாவார்! அனாதையோவென அய்யுற வேண்டாம்! அவதாரமென மெய்யுணர் வீரே! அவரைக் கண்டெடுத்து, வளர்த்து திருமாலுக்கே கைபிடித்து இட்டவர் விஷ்ணுசித்தர் எனப் புகழ் பெற்ற பெரியாழ்வாரே!

ஆண்டாள் தன்னை அலங்கரித்துக்கொள்வதில் மிக்க திறமையும், ஆர்வமும் கொண்டவர். அவனுக்கு நேரொவ்வா திருக்கிறேனா? ஒத்திருக்கிறானோ? என்று காரை பூண்டு, கூறையுடுத்து, கைவளை குலுக்கி கோவைச் செவ்வாய் திருத்தி எப்படி ஒப்பனை! அவ்வொப்பனை யழகைக் கண்ணாடியிலே கண்டு கண்டு மகிழ்வாராம்!

திருமணப் பேச்சு அடிபடுவதற்கு முன்னமேயே, கட்டிலறைக் கனவுகள் காண்பதில் வல்லவர்! காதல் வேட்கையால் உந்தப்பட்டு பற்பல பாக்கள் பரவசமாய்ப் பாடியிருக்கிறார். உறுப்புகளின்அழகை வருணிப்பதில் ஆண்கள் கெட்டார்கள், அவ்வளவு நேர்த்தியாக, கவர்ச்சியாக பாலுணர்ச்சி சுவையோடு பாடியவர்களுள் ஆண்களுக்கு நிகர் ஆண்டாளே!

அப்படிப்பட்ட ஆண்டாள் அருளிச்செய்த நாச்சியார் திருமொழியிலோ
அவரைப்பிராயம் தொடங்கி என்றும் ஆதரித்தெழுந்த என் தட முலைகள்
உன்னித்தெழுந்த என் தட முலைகள்

சாயுடை வயிறும் என்தட முலைகள் துவரைப் பிரானுக்கே! ஊனிடையாழி சங்கு உத்தமர்க்கே! என்று உருகித் தவிப்பாராம்! கிருஷ்ணன் துகிலைத் திருடிக்கொண்டு மரக்கிளையில் போட்டு அமர்ந்து கோபியரின் கொங்கையழகையும், அல்குலின் கண்கவர் அகலத்தையும் நீச்சலுடை கூட இல்லாத அப்படிப் பட்ட அம்மணக் குட்டிகளைக் கண்டு களிப்பதைப் பெண் ஆழ்வாராகிய ஆண்டாளே பாடுகிறார்:_

தோழியும் நானும் தொழுதோம்
துகிலைப் பணித் தருளாயே! இதுஎன் புகுந்தது இங்கு அந்தோ!
நீ வேண்டிய தெல்லாம் தருவோம்!
பட்டைப் பணித்தருளாயே!
கோலச் சிற்றாடை பலவும்
கொண்டு நீயேறி யிராதே!
கோலம் கரிய பிரானே!
நீரிலே நின்று அயர்க்கின்றோம்!
நீதியல்லாதன செய்தாய்!

என்று கதறிக் கதறிக் கேட்டும் கண் கொட்டாமல் களித்து இன்புற்ற காட்சியைக் காணாத கண் என்ன கண்ணோ! வென ஏங்குவார்களே வென்றுதான் கற்சிற்பங்களாக, வண்ண ஓவியமாக, வடித்து வைத்து இன்றும் கோகுலாஷ்டமி கொண்டாடி களிக்கிறோம்!

ஏக்கத்தின் உருக்கம்
ஏக்கத்தின் உருக்கத்தால் பாடும்போது:-

முத்தன்ன வெண்முறுவல் செவ்வாயும் முலையும் அழகழிந்தேன் நான் புணர்வதோராசையினால்- _ என்
கொங்கை கிளர்ந்து குமைத்துக் குதூகலித்து ஆவியை ஆகுலம் செய்யும்அங்குயிலே!
கண்ணீர்கள் முலைக்கு வட்டில் துளி
சோரச்சோர் வேனை
காமத்தீயுள் புகுந்து கதுவப்பட்டு இடைக்கங்குல்
ஏமத்தோர் தென்றலுக்கு இங்கிலக்காய்
நானிருப்பேனே என்னாகாத்திளங் கொங்கை
விரும்பித்தாம் நாள்தோறும்
பொன்னாகம் புல்குதற்கு
எனப் புரிவுடைமை செப்புமினே!
கொங்கைமேல் குங்குமத்தின் குழம்பழியப் புகுந்து
ஓர் நந்நாள் தங்குமேல் என்னாவி
தங்-குமென்று உரையீரே!

பாம்பறியும் பாம்பின் கால் என்பார்கள். அதற்கொப்ப நுட்பான உட்பொருள்களையெல்லாம் அம்பலப்படுத்திப் பாட இப்படியெல்லாம் ஆணாழ்வார்களால் முடியுமா-? அதற்காகவென்றே அத்தனைபேர்களுள் கொங்கைக் காமத்தைப் பாட அதிருசி, தனிருசியுடன் பாட அவதரித்தார் போலும் ஆண்டாளம்மையார்! மேலும் மேலும் கேட்க படிக்க அவாவுறும் வகையில் தொடருகிறார்:_

கொங்கைத் தலமிவை நோக்கிக் காணீர் கோவிந்தனுக்கல்லால் வாயில் போகா!
கொங்கைக்கும் செவ்வாயிற்கும் உறவு பற்றியது இது! இருக்கட்டும், இதைக் கேளுங்கள்:_

காமப்பாதையில் கண்ணன் நாமம்
குற்றமற்ற முலைதன்மைக் குமரன்
கோலப்பணைத் தாளோடு அற்றகுற்றமவைதீர அணைய அமுக்கிக் கட்டீரே!
எப்படி அணைத்தல் அமுக்கல் வர்ணனைகள்! போதாவோ? சரிகேளுங்கள்.
கொள்ளும் பயனொன் றில்லாத கொங்கை
தன்னைக் கிழங்கோடும் அள்ளிப் பறித்திட்டு அவன் மார்பி
லெறிந்து என்னழலைத் தீர்வேனே!
அப்பாடி! காமவேட்கைத் தீயின் சுவாலையை எப்படித் தான்எழுதுவது? நிற்க,
கொம்மை முலைகள் இடர்தீரக்
கோவிந்தற்கு ஓர் குற்றேவல்

என்றவாறெல்லாம் தவித்து, பக்த கோடிகளையும் ஒழுக ஓழுக உருக வைத்து எப்படி எப்படியெல்லாம் காமத்தினூடே கண்ணன் நாமம் பாடி நம்மையும் வாழவிட்டார் பார்த்தீர்களா?

-------------------------- 9-1-2010 “விடுதலை” ஞாயிறு மலரில் பொன்மலை பதி அவர்கள் எழுதிய கட்டுரை