நத்திப் பிழைக்கும் ஊடகங்கள் பற்றி பெரியார்

நத்திப் பிழைக்கும் ஊடகங்கள் பற்றி நம் பெரியார் அன்றே சொன்னார்

தந்தை பெரியார் நவம்பர் 25, 1954 முதல் சனவரி 17, 1955 வரை அய்ம் பத்தைந்து நாட்கள் ஈ.வெ.ரா.மணியம் மையார், தம் குழுவினர் சிலருடன் மலேயா, சிங்கப்பூர், பர்மா முதலிய நாடு களுக்குச் சுற்றுப்பயணம் சென்று வந்தார்.

சென்ற ஊர்களில் எல்லாம் நூற் றுக்கணக்கில் அல்ல, ஆயிரக்கணக்கில் மக்கள் பெரியாரை வரவேற்கக்கூடினர். பொதுக்கூட்டங்களில் எல்லாம் மக்கள் திரள் நிரம்பி வழிந்தது.

பெரியாரே தம் பேச்சில் கூறுகிறார். மலேயா நாட்டில் ஏராளமான பரிசுகள் வழங்கினார்கள். ஏறக்குறைய 3000 ரூபாய் போல நன்கொடை கொடுத்தார்கள். நம்முடன் கூட வந்தவர்கட்கும் பல சன்மானங்கள் வழங்கினர்.

சென்ற ஊர்களில் எல்லாம் காலை, மதியம், மாலை என்று மூன்று வேளையும் பெரியாரும் அவருடன் சென்ற குழுவினரும் விருந்துகளில் மூழ்கித் திளைத்தனர். நிலைமை இப்படி இருக்கச் சில கைக்கூலி ஏடுகள் அய்யாவிற்கு எதிர்ப்பு ஏற்பட்டது என்று இங்கே புளுகு மூட்டைகளை அவிழ்த்து விட்டுக்கொண்டிருந்தனர்.

17.1.55 அன்று சென்னை திரும்பிய பெரியாருக்கு வரவேற்பு என்றால் அப்படிப்பட்ட வரவேற்பு. ஏறக்குறைய 50,000 பேர் கூடி ஊர்வலமாக வந்த ஒப்பற்ற பாராட்டு. மாலையில் நடை பெற்ற கூட்டத்தில் பத்திரிகையாளர் களை அடையாளம் காட்டினார் பெரியார். அன்று பெரியார் குறிப் பிட்டுச் சொன்னவை, சுட்டிக்காட் டியவை இன்றைக்கும் ஊடகங்கள் பற்றிய நம் பார்வைக்கும் பொருத்தமாக அமைகிறது அவற்றைக் காண்போம்.

நான் இல்லாதபோது இங்கே ஒருநாடகத் தடைச் சட்டத்தை உண்டாக்கியிருக்கிறார்கள். இவர்கள் சட்டம் செய்கிறபோது நான் இங்கே இருந்திருப்பேனேயானால் குறைந்த அளவு 1000 பேரையாவது, சிறைக் குள்ளே தள்ளி, 200 பேர்களையாவது கை, கால் ஒடியும்படியாகக் காயப்படுத்தி 7-_8 பேர்களாவது சுட்டுக் கொல் லப்பட்டு அதன் பிறகு தான் இச்சட் டத்தைக் கொண்டுவர விட்டிருப்பேன். இப்போது நாள் ஆகிவிட்டது. ஆயி னும் கருமாதிக் காரியம் 10 நாளில் செய் தால் என்ன, 15 நாளில் செய்தாலென்ன என்று சற்று இந்தப் பிரச்சினையைத் தள்ளி வைத்திருக்கிறேன்.

ஒரு வாரத்தில் திருச்சியில் திராவிட கழக மத்திய நிர்வாகக் கமிட்டிக்கூட்டம் கூடி ஆலோசித்து வழக்கம் போல அரசாங்கத்திற்கு ஒரு வார நோட்டீஸ் கொடுத்துவிட்டுக் காரியத்தை ஆற்ற லாம் என்று எண்ணுகிறேன். நமக்கு ஆதரவான பத்திரிகைகள் எதுவும் இல்லை. நன்றாக இராமாயணத்தைக் கரைத்துக் குடித்துவிட்டுத் தக்க ஆதா ரங்களை எடுத்துக்காட்டிக் கொண்டே இப்படிப் பிரச்சாரம் செய்கையில், நல்ல மானம், ஈனம் இல்லாமல் வெட்கம் இல்லாமல் கீமாயணம் என்று எழுதுகின்றார்கள் என்றால் எவ்வளவு அயோக்கியத்தனம் பாருங்கள்.

புளுக அஞ்சாத பார்ப்பனப் பத்திரிகையாளர்

சுத்தக்காலிப் பசங்களையும் இரு பிறப்புப் பசங்களையும் ரிப்போர்ட்டர் களாக வைத்துக் கொள்வது, அவர்கள் நாம் சொல்வதற்குப் புறம்பாக நேர் மாறாக எழுதுவது, இப்படியே இந்தப் பார்ப்பனப் பத்திரிகைகளும் தங்கள் தொழிலாகச் செய்து கொண்டு வரு கின்றன இதை என்னால் பொறுக்க முடியவில்லை.
இது உண்மையா?

இந்த மானமற்ற பத்திரிகைகள் எனக்கு இரங்கூனில் கொடும்பாவி கட்டி இருந்தான் என்று எழுதி னார்கள். நான் 10,000 ரூபாய் பணம் பந்தயம் கட்டுகிறேன். இது உண்மையா என்று எந்தப் பத்திரிகை ரிப்போர்ட் டராவது போய்ப்பார்த்து வரட்டும். நான் வேண்டுமானால் அந்த ரிப்போர்ட்டருடன் என்னுடைய ஒரு ஆளையும் கூட விமானத்தில் அனுப் புகிறேன். பார்த்து விட்டு வந்து சொல் லட்டும் நான் ஒத்துக் கொள்கிறேன். எனக்குத் தெரியும். பத்திரிகைக்காரன் வந்தால் மரியாதை பண்ணுவதற் கென்றே ஒரு கூட்டம் உண்டு. அவர் களிடத்திலே கொஞ்சுவது உண்டு. அப்படி மரியாதையாக நடந்து இவர்கள் தயவைப் பெற வேண்டும் என்று பாடு பட்டவர்கள் கூட அவரும் உருப்படி யாகவில்லை என்று எனக்குத் தெரியும்.

பத்திரிகைச் செய்திகளை அப்படியே நம்பி விடாதீர்கள்

என்னைப் பொறுத்தவரையில் அப் படியில்லை நான் அவர்களை வண்டை -வண்டையாகப் பேசுகிறேன். கழுத்தைப் பிடித்துக் கூடத்தள்ளியிருக்கிறேன். போவெளியே என்றும் துரத்தி இருக்கிறேன்.

தோழர்களே! தயை செய்து பத்திரிகையில் வரும் செய்திகளை நம்பாதீர்கள்
அதிலும் என்னைப்பற்றி எந்தப் பத்திரிகையில் வந்தாலும் நம்பாதீர்கள்  ரங்கூனில் நடைபெற்ற செய்தி தவறு என்று மலேயாவிலுள்ள பெரிய ஆங்கிலப் பத்திரிகை வருத்தம் தெரிவித்து எழுதியதை சிங்கப்பூர் தமிழ் முரசு ஆசிரியர் சாரங்கபாணி வெட்டி எடுத்துக் கொடுத்தார்கள். அதை நான் கொண்டுவந்திருக்கிறேன். நாம் பெரிய காரியத்தில் இறங்க வேண்டியவர்களாக இருக்கிறோம். நாம் இதில் சற்று சிந்தித்துச் செயலாற்ற வேண்டும்.

அங்கே புத்த மதத்தில் ஏராளமான சடங்குகள் இருக்கின்றன. அந்த மாநாட்டிற்கு ஒரு பார்ப்பன பிட்சு வங்காளத்தில் இருந்த வந்திருந்தார். அவர் என்னைப் பார்த்து நீங்கள் ஏன் கருப்புச்சட்டை போட்டிருக்கிறீர்கள்? என்று கேட்டார். அதற்கு நான் சமுதாயத்தில் தாழ்ந்தவர்களாகக் கருதப்பட்டு வருகிறோம். அப்படிப் பட்ட நிலை மாறி சமுதாயத்தைச் சீர்திருத்தி உயர்நிலை அடையும் வரை இதைப் போட்டுக் கொள்வது என்று அணிந்து கொண்டிருக்கிறோம் என்று சொன்னேன். அதற்கு அந்த பிட்சு நீங்கள் புத்தமதத்தை ஒழிக்க வந்தீர் களா? அல்லது வளர்க்க வந்தீர்களா? என்று கேட்டார்.

இதை நான் டாக்டர் அம்பேத் காரிடம் சொன்னேன். அதற்கு அம்பேத்கர் இவர்களை ஒழிக்கத்தான் நாம இதில் சேர வேண்டும் என்றார். இரண்டு மூன்று நாட்கள் கழித்து நபிகள் நாயகம் பிறந்த நாள் விழாவில் கலந்து கொண்டு பேசினேன். அதில் பேசுகையில் நம்முடைய சமுதாயத் திலும், மதத்திலும் இருக்கிற பல கேடு களைப் பற்றி எடுத்துச் சொன்னேன்.

அங்கே ஒரு பத்திரிகைக்காரன் அவன் ஒரு நொந்து போன பத்திரிகைக் காரன் அவர் தமிழ்நாட்டிலே இருந்து வந்து நான் தமிழ்ச் சமுதாயத்தையே குறைகூறிப் பேசுகிறேன் என்று தன் பத்திரிகையில் போட்டு அதை நாட் டுக்கோட்டைச் செட்டியார்களிடமும், சைவர்களிடமும் காட்டி ஏதோ காசு பெறுவதற்காக அப்படி அதைப் பயன்படுத்திக் கொண்டான்.

இதைப்பார்த்த புத்த சாசன கவுன்சில் தலைவர் தன்னை வந்து சந்திக்கும்படி என்னைக் கேட்டுக் கொண்டார். நான் எதற்கும் நிலை மையை அறிந்து வரும்படி நம்மவரில் ஒருவரை அனுப்பினேன். அதற்கு அவர் நானே வந்து அவரைப் பார்க்க இருந்தேன். ஆனால் புத்த மாநாட்டுக்கு வந்த பிரதிநிதிகள் ரயிலில் போய்க் கொண்டிருக்கிறார்கள். அவர்கட்கு ஏதாவது தொல்லை வந்துவிடப் போகிறதோ என்ற அச்சத்தில் டெலிபோனைக் காதில் வைத்துக் கேட்டுக் கொண்டே இருக்கிறேன். அதனால்தான் வர இயலவில்லை என்று சொல்லி அனுப்பினார்.

பிறகு நானே அவரைச் சந்தித்தேன். சந்தித்தபோது அவர் இந்த மாதிரி உங்களைப் பற்றிப் பத்திரிகைகளில் போடுகிறார்கள் மற்றும் நீங்களோ புத்த மாநாட்டிற்கு வந்திருக்கிறீர்கள். இப்படிப்பட்ட நேரத்தில் தொல்லை வந்துவிட்டால் அதற்கு நாங்கள் அல்லவா பொறுப்பு. தொல்லை இல்லாமல் பார்த்துக் கொள்ள வேண் டியது உங்கள் பொறுப்பு என்று சொன்னார்.

அதற்கு நான் என்னுடைய சொற் பொழிவைப் பற்றி எடுத்துச் சொன் னேன். சிலர் தொல்லை தருவதைப் பற்றியும், வேண்டும் என்றே தங்கட்குத் தொல்லை தர எண்ணுகிறார்கள் என்றும் அவர் சொன்னார். அதை நீங்கள் தான் பார்த்துக் கொள்ள வேண்டும் என்று கூறினேன்.

உடனே அவர் முகர்கி என்ற டி.எஸ்.பி யை என்னோடு எல்லா இடங் கட்கும் அனுப்பினார். அவரும் கூட் டங்களில் இருந்து மேடை மீது அமர்ந்து கொண்டு மாலை முதலிய மரியாதைகளையும் ஏற்றுக் கொண்டு தன்னுடைய சொந்த வண்டியிலேயே எங்களை அழைத்துக் கொண்டும் சில இடங்கட்கு வந்திருந்தார்.

இவ்வளவு சிறப்போடு பந்தோபஸ் தோடு மிக வசதியாகக் கூட்டங்கள் நடந்தன. இப்படியிருக்கையில் கொடும் பாவி  கட்டியதாக விஷமத்தனமாகப் போட்டார்கள். மலேயாவிலும் ஒரு பத்திரிக்கை இருக்கிறது. தமிழ்நேசன் என்று பெயர். அது நாட்டுக் கோட்டைச் செட்டியார் கையில் இருக்கிறது. அதுவும் இப்படிச் செய்தி வெளியிட்டது.

பர்மாவில் ஏறக்குறைய 10 கூட்டம் போல் நடைபெற்றது. பல விருந்துகள் முதலில் தோழர்களாலும் மற்றவர் களாலும் அளிக்கப்பட்டன. அங்கிருந்து மலேயாவுக்குப் போனோம். அங்கேயும் சில நாட்டுக் கோட்டைச் செட்டி மார்கள் என்னைப் பற்றி ஏதோதோ எழுதினார்கள். நான் பினாங்கு சென்றதும் அங்குள்ள பெரிய போலீஸ் அதிகாரி எனக்கு வி.அய்.பி. என்ற வண்டியை அனுப்பி அழைத்து வரும் படி ஒரு டி.எஸ்.பி யை அனுப்பி இருந்தார். (வி.அய்.பி என்றால் க்ஷிமீக்ஷீஹ்  மினீஜீஷீக்ஷீணீஸீ றிமீக்ஷீஷீஸீ) மிக முக்கியமான மனிதர்கட்கு அனுப்புகின்ற வண்டியை எனக்கு அனுப்பியுள்ளதாக மிகப் பெருமையோடு கூறி என்னை அந்த அதிகாரியிடம் அழைத்துச் சென்றார். அந்த அதிகாரி தங்களைப்பற்றி இப்படி ஒரு விண்ணப்பம் வந்துள்ளது. அதைப்பற்றிக் கூறத்தான் அழைத்தேன் என்றார்.

நான் சமுதாயத்திலே திராவிடர்கள் உள்ள நிலையைப் பற்றியும் அதை மாற்ற வேண்டி சமுதாய சீர்திருத்தப் பணியாற்றுவது பற்றியும் அவரிடம் சொன்னேன். அதற்கு அந்த அதிகாரி சிரித்துக்கொண்டே உங்க ஆட்களிலே சிலர் தான் தொல்லை கொடுக்கிறார் கள் என்று சொல்லி எனக்குப் பெரிய பாதுகாப்பு ஏற்பாடுகளையெல்லாம் செய்து அனுப்புனார்கள்.

மலேயா நாட்டில் ஏராளமான பரிசுகள் வழங்கினார்கள். ஏறக்குறைய 3000 ரூபாய் போல நன்கொடை கொடுத்தார்கள், நம்முடன் கூட வந்தவர்கட்கும் பல சன்மானங்கள் வழங்கினர்.

இவ்வாறு நிலைமை இருக்கப் பெரியாரைக் குறித்துச் சில ஊடகங்கள் தவறான பிரச்சாரம் அன்று செய்தது போலவே இன்றும், திராவிட இயக்கம் குறித்து எழுதி வருகின்றன. இதுதான் உண்மை, பிரத்யட்ச நிலை.

----------------------------------முனைவர் பேராசிரியர் ந.க.மங்களமுருகேசன் --"விடுதலை”14-6-2014

Read more: http://viduthalai.in/page6/82183.html#ixzz34fN68vHc