இதுதான் வால்மீகி இராமாயணம் - 8

இதுதான் வால்மீகி இராமாயணம்

இதிகாசங்கள் என்றும் புராணங்கள் என்றும்  மக்களிடையே உலவ விடுகிறார்கள். இவற்றிற்குத் தெய்வீக முத்திரைகள் குத்துகின்றனர் இவற்றைப் படித்தால், இவற்றின்படி ஒழுகினால் நல்லது நடக்கும் - நற்கதி கிடைக்கும் என்றெல்லாம் இன்றுவரை கூடப் பிரச்சாரம் செய்கிறார்கள். உண்மையில் அவை என்ன? இவற்றின் தன்மை என்ன? ஒழுக்கத்திற்கு இடம் இருக்கிறதா? பகுத்தறிவுக்கு வழி இருக்கிறது? ஒன்றும் இல்லை. வால்மீகி இராமாயணம் பற்றி சைவப் பெரும் புலவரான பண்டித இ.மு.சுப்பிரமணிய பிள்ளை  (சந்திரகேகரப் பாவலர்) குடிஅரசில் எழுதிய பகுதிகள் (நூலாகவும் வெளிவந்துள்ளன). இங்கே வாரம் இருமுறை வெளியிடப்படுகிறது. படியுங்கள் - பகுத்தறிந்து பாருங்கள் - தெளிவு பிறக்கும்.



பால காண்டம்

ஆறாம் அத்தியாயம் தொடர்ச்சி

இவர்கள் வந்திருப்பதைக் கேள்வியுற்றுச் சுமதி எதிர்கொண்டு உபசரித்தான்.  அவ்விசாலை நகரத்தில் அன்றிரவைக் கழித்துவிட்டு மறுநாள் விஸ்வாமித்திர முனிவரும் அரசகுமாரர்களும் மிதிலை நகருக்கருகேயுள்ள ஒரு பூஞ்சோலையை அடைந்தார்கள்.  மேலே கண்ட வரலாற்றைப் பின்னர் ஆராய்வோம்.

கடலைக் கடைவதற்குக் காரணம் தேவர்களும் அசுரர்களும் ஒன்றுகூடித் தாம் சாவாமலிருக்கும் பொருட்டு அமுதம் பெற எண்ணிய எண்ணமேயாம்.  இவ்வால்மீகி கூற்றுக்கு மாறாகக் கம்பர் புதியதோர் கதை கட்டினார்.  அதாவது, ஒரு வித்தியாதரப் பெண் வைகுந்தமடைந்து திருமகளைப் புகழ, அவள் மகிழ்ந்து கொடுத்த மாலையை வாங்கிவந்து துர்வாச முனியிடம் கொடுக்க, அம்முனி உவந்து இந்திரனிடம் கொடுக்க, அவன் யானைத் தலையில் வைக்க, அது கையா லெடுத்துக் காலால் நசுக்க அதைக் கண்ட முனி சினந்து, உனது செல்வமெல்லாம் கடலில் விழ, நீ துயருறுக எனச் சபிக்க, அவ்வாறே இந்திரன் வளங்குன்றி வருந்தக்கண்ட தேவர்களும், சிவபெருமானும், நான்முகனும் திருமாலை யடைந்து வேண்ட, அவருத் தரவுப்படி இழந்த செல்வங் களையுடைய கடலைக் கடைந்தனர் என்பதாம்.  இப் புனை கதைக்கு ஆதாரம் வால்மீகி இராமாயணத்தில் ஓரிடத்திலும் கிடையாது.  இதனால், கம்பர் கூறுவன வற்றில் ஒரு சிலவே வால்மீகி போக்குடன் ஒத்திருப்பதும் மிகப்பல மாறுபட்டிருப்பதும் புலனாகும்.

இதனால் கம்பர் தமது மனம் போலெல்லாம் கதையைக் கொண்டு போகிறாரே ஒழிய வால்மீகியைப் பின்பற்றுகின்றிலர்.  இப்புனைகதையைப் படிப்பதால், தமக்குப் பிள்ளைப்பேறு முதலியன கிடைக்குமென மயங்கிப் படிப்போரது அறிவுதானென்னே!  கம்பருடைய கவிகளும் மிகவும் அருமையானவையாக இருந்தாலும், அவை முழுவதும் பொய்ப் புனை கதைகளாகவேயுள.  ஆதலின், அவை முழுவதும் பயனில் சொற்களே ஆகும்.  அதனால் இராமாயணத்தைப் படித்துப் பாராட்டுவதெல்லாம் பயனில் சொற்பாராட்டுதலேயாம் என்று துணிக.

கடலைக் கடைந்ததற்குக் காரணம் அதனுள்ளே புகுந்திருந்த இந்திரனுடைய செல்வங்களைத் திரும்பவும் அடைவதேயென்றால், அசுரரும் ஒருபுறம் கடைந்தன ரென்றால், அறிவிலாரும் ஒப்புமாறில்லை.  ஏனெனில், அசுரர் தேவர்களுக்குப் பிறவிப் பகைவர்.  ஆதலின், வால்மீகி முனிவர் கூறும் காரணமே அறிவுடையார் ஒப்புமாறுளது.  தேவாசுரர்கள் கடலைக் கடைந்தபோது, அவர்களுக்குச் சிவபெருமானாவது, திருமாலாவது, நான் முகனாவது உடனிருந்து உதவியவரல்லர்.

வால்மீகியார் கதைப்படி, முதலில் ஓராயிரமாண்டுகள் கடைந்தும் ஒன்றும் எழவில்லை.  அப்போது வாசுகிப் பாம்பு நஞ்சைக் கக்கிற்று.  அந்த ஆலகாலமென்ற நஞ்சால் யாவரும் வருந்தி அலறிச் சிவபெருமானை அடைந்தனர்.  அப்போது திருமாலும் அங்கே வந்து சிவபெருமானை நோக்கி, சுவாமி!  தேவரீர் தேவர்களி லெல்லாம் தலை சிறந்தவர்.  ஆதலின் முதலில் மரியாதை தமக்காம்.  எனவே, தயவு செய்து நஞ்சையுண்டு காத்தருளும் என்று வேண்டிப் போயினர்.  சிவனாரும் நஞ்சையுண்டு உலகத்தாரைக் காத்தார்.  இவ்வர லாற்றைக் கூறாது நஞ்சும் பிறையும் கடலில் தோன்றின; அவற்றைத் திருமால் மங்கைபங்கனுக்களித்தார் என்று கம்பர் கூறுகிறார்.  இவை உண்மையை மறைக்கும் தன்மைகளாம்.  இவர் வைணவ ஆரியரிடம் தயவு பெற வேண்டினமையின், இவ்வாறு மறைத்தனர் போலும்.  இவரைப் போலவே வால்மீகி மொழிபெயர்ப்பாளராகிய வைணவப் பண்டித அநந்தாச்சாரியார் இவ் வரலாற்றை மூலத்தை மட்டும் பதித்து மொழிபெயர்க்காது விட்டிருக்கிறார்.  இதுவே கம்பர் போக்குக்கும் ஒரு தகுந்த எடுத்துக்காட்டாம்.  ஆனால், பண்டித நடேச சாஸ்திரி யாரும் மன்மதநாததத்தரும் தங்கள் மொழி பெயர்ப்பில் நன்றாக இவ்வரலாற்றை மொழிபெயர்த்துள்ளார்கள்.

கடலிலிருந்தெழுந்த பெண்களில் வாருணி என்பவளைத் தேவர்கள் கைப்பற்றி மயிர்கூச்சடைந்து தழுவினர் என்றும், அசுரர் அப்பெண்ணை ஏறெடுத்தும் பார்த்திலர் என்றும் வரலாறு கூறுவதால், தேவர்கள் காமிகளென்பது புலனாகிறது.  அசுரர் காமத்தில் ஈடுபடாதவர் போலும்.  சுராபானம் செய்பவர்.  அதாவது கள்ளைக் (சுரா-கள்) குடிப்பவர்கள் சுரரென்றும் சுராபானம் செய்யாதவர்கள் அசுரரென்றும் பெயர் பெற்றதற்கொப்ப, இங்கே சுரர் காமிகளாயிருந்ததையும் காண்கின்றோம்.

அமுதமெழுந்தபோது, சுராசுரர் அதுபற்றிப் போரிட்டனர்.  அதுதான் நல்ல சமயமென்று திருமால் மோகினி யுருவெடுத்து அதைத் தூக்கிச் சென்றனர்.  இந்திரன் அசுரரையெல்லாம் கொன்று திருமாலைப் பணிந்து அமுதம் பெற்று வாழ்வடைந்தான்.  இதனால் திருமால் செய்த வஞ்சகம் புலனாகிறது.  முன்னரும் திருமால் இந்திரனுக்காகச் செய்த தீரச் செயல்களையும் கண்டோம்.  இவ்வாறு வஞ்சகச் செயலைத் திருமாலின் மேல் ஆரியர் ஏற்றினர்.

தன் மக்களாகிய அசுரர் மடிந்தமை கண்டு வருந்தி, இந்திரனைக் கொல்லத் தகுந்த பிள்ளையை அடையத் திதி தவம் புரிகின்றனள்.  அதைத் தெரிந்த இந்திரன் அவளையடைந்து அவளுக்குப் பணிவிடை செய்து, அவளை ஏமாற்றி அவளோடு உடன் வாழ்கின்றனன்.  தவம் செய்பவளாகிய திதிக்கு உடம்பு பிடித்தல் முதலிய பணிவிடைகளையும் அவன் செய்தனனாம்.  திதியும் அதற்கு இணங்கியிருந்தனளாம்.  அவள் செய்த தவத்தின் மேன்மைதானென்னே!  முழுமகனாம் இந்திரனைத் தன் உடம்பு பிடித்தல் முதலிய பணி விடை செய்யத் திதி இடங்கொடுத்தனளே.  இவளுடைய பெண் தன்மை தானென்னே!  இவள் தன் சக்களத்தி மகன் என்பதுபற்றிப் போலும், இத்தகாத செயல்களுக்கு அவள் இடங் கொடுத்தனள்.  காமியும் வஞ்சகனுமாகிய இந்திரன், கருப்பமுற்றிருக்கும் தன் பெரிய தாயாராகிய போது, ஒரு நாள் அவள் தலைமாடு, கால்மாடாக, கால்மாடு தலைமாடாக மாறிப் படுத்தனளாம்.  அதனால், அவள்தான் ஒழுக்கங் கெட்டவளாம்.  என்னே இவ்வாரியார் தம் ஒழுக்கத்தைப் பற்றிய கோட்பாடு!  இதனை ஒரு பெரிய ஒழுக்கக் கேடாகக் கொள்கின்றனரே!

உடனே இந்திரன் தனது பெரிய தாயாராகிய திதியின் பெண் குறிக்குள்ளே நுழைகிறான்.  என்னே இப்பாதக னின் இழி செயல்!  தன் பெரிய தாயாரின் குறிக்குள்ளே நுழைந்து கருப்பையை யடைகிறான்.  அங்கிருந்த சிசுவை இரக்கமில்லாமல் அது அழ அழ ஏழு துண்டு களாக வெட்டுகிறான்.  இவ்வாறு சிசுக் கொலை, கருவழித்தல் முதலிய மனத்தினாலும் நினைக்கமுடியாத பெரும் பாதகங்களை இந்திரன் செய்கிறான்.  தலைமாறிப் படுத்ததைப் பெரிய குற்றமாகக் கருதும் ஆரியர், இந்திரனுடைய இவ்விழி செயல்களைக் குற்றமாகக் கருதாது இந்திரனைப் பாராட்டுகின்றனர்.  இவ்விந்திர னுக்காக நான்முகனும், திருமாலும் பலவுதவிகளைச் செய்கின்றனர் என்றும் கதைகளெழுதுகின்றனர்.  தனது தந்தைக்கு முதல் மனைவியாகிய திதியின் பெண் குறியை அவள் தூங்கும்போது பார்த்து அதன் வழியாகக் கருப்பையில் நுழைய இப்பாவி இந்திரனின் மனம் எவ்வாறு துணிந்ததோ?  இவ்வளவு ஆபாசமான கதைகளையெல்லாம் கம்பர் எவ்வாறு தமது பாடலில் எழுதுவார்?  அவர் தமிழ் மகனாதலின் இவைகளை யெல்லாம் ஒழித்துச் சுருக்கமாக ஒரே பாடலில், திதி தவம் செய்வதை உணர்ந்த இந்திரன் அவளையடைந்து பணிந்திருந்து, அவள் வயிற்றிலிருந்த குழந்தையை ஏழு கூறுகளாக வெட்டினன் என்று கூறிவிடுகிறார்.  

அப்பாடல் வருமாறு :-

கேட்ட வாசவன் அன்னவட் கடிமையிற் கிடைத்து
வாட்ட மாதவத் துணர்ந்தவள் வயிற்றுறு மகவை
வீட்டி யே யெழு கூறுசெய் திடு தலும் விம்மி
நாட்ட நீர்தர மருத்தெனும் நாமமு நவின்றான்.

இப்பாற்கடல் கடைந்ததும், திதி தவம் செய்ததும் இந்திரன் கருவழித்ததுமாகிய வரலாறெல்லாம் கங்கை வரலாறு கூறுமுன், சோனை நதிக்கரையிலுள்ள ஒரு சோலையில் நடந்ததாகக் கூறுகிறார்.  இது பெரிய பிழை.  முதல் நூலாசிரியராகிய வால்மீகி முனிவரோ, இக்கதை விசாலை என்னும் நகரம் உண்டாவதற்கு முன், அங்கிருந்த சோலையில் நடந்ததாகக் கூறுகிறார்.  இது ஒரு முக்கியமான மாறுபாடே.  விசாலை நகரத்திற்குக் கங்கையைக் கடந்து கோசிப முனிவரும் வந்தனர்.  அவ்வூர் மன்னன் உபசரிக்க அங்கு அன்று தங்கி மறுநாள் மிதிலை கண்டனர் அம்மூவரும் என்று கம்பர் கூறுகிறார்.  விசாலையைப் பற்றி விசாரித்ததும் அதன் பழைய வரலாறு கூறியதுமாகிய ஒன்றும் அவர் குறித்திலர்.

இவ்வாறு கம்பர், வால்மீகி கூறுவதை மாற்றி மாற்றியும், மறைத்து மறைத்தும், புதுவது புதுவது புனைந்தும் தம் பாடல்களைப் பாடிப் போகின்றனர்.  இனி, மேற்செல்லுதும்.

                                       ----------------------- ”விடுதலை” 28-06-2014

Read more: http://viduthalai.in/page-3/82981.html#ixzz35tCmb4VE