இதுதான் வால்மீகி இராமாயணம் - 5

("இதிகாசங்கள் என்றும் புராணங்கள் என்றும்  மக்களிடையே உலவ விடுகிறார்கள். இவற்றிற்குத் தெய்வீக முத்திரைகள் குத்துகின்றனர் இவற்றைப் படித்தால், இவற்றின்படி ஒழுகினால் நல்லது நடக்கும் - நற்கதி கிடைக்கும் என்றெல்லாம் இன்றுவரை கூடப் பிரச்சாரம் செய்கிறார்கள். உண்மையில் அவை என்ன? இவற்றின் தன்மை என்ன? ஒழுக்கத்திற்கு இடம் இருக்கிறதா? பகுத்தறிவுக்கு வழி இருக்கிறது? ஒன்றும் இல்லை. வால்மீகி இராமாயணம் பற்றி சைவப் பெரும் புலவரான பண்டித இ.மு.சுப்பிரமணிய பிள்ளை  (சந்திரகேகரப் பாவலர்) குடிஅரசில் எழுதிய பகுதிகள் (நூலாகவும் வெளிவந்துள்ளன). இங்கே வாரம் இருமுறை வெளியிடப்படுகிறது. படியுங்கள் - பகுத்தறிந்து பாருங்கள் - தெளிவு பிறக்கும்.")

பால காண்டம்

அய்ந்தாம் அத்தியாயம் தொடர்ச்சி...

திருமால் ஒரு பெண்ணைக் கொன்றார் ஆதலின் நீயும் இவளைக் கொல் எனக்கூறியதைத் தாடகை தோன்றுவதன் முன் கூறுகிறார்.  ஆனால் கம்பரோ இச்செய்தியைக் குமர னாகிய இராமனுக்கும், கிழவியாகிய தாடகைக்கும் நடந்த போர் நடுவில் கூறியதாகக் கூறுகிறார்.  பெண்ணைக் கொல்ல ஏவும் விசுவாமித்திரன் இழிந்த அறிவுதானென்னே?

விசுவாமித்திரன் வேள்வி தொடங்கியபோது சுபாகு, மாரீசர் பல அரக்கரோடு வந்து தடுத்தனர்.  தாடகையும் வேள்வியை முனிவர் செய்யும்போது தடுத்துவந்தனனெனத் தெரிகிறது.  ஆரியர் மிலேச்சரென்கிறது நிகண்டு, ஆதியில் ஆரியர், குதிரை, கழுதை, நாய் முதலிய மிருகங்களை அடித்துத் தின்று வந்தனர்.  பின்னர் அவர்கள் தம் தெய்வத்துக்குப் பிரீதி என்று சொல்லி வேள்வி என்ற பெயரை வைத்துக்கொண்டு ஆடு மாடுகளைத் தின்று வந்தனர்.  இந்த இராம கதையிலும்கூட தசரதன் செய்த பரி வேள்வியில் பல பசுக்களையும், குதிரையையும், பாம்பு, ஆமை முதலிய அற்பமான உயிர்ப் பிராணிகளையும் தின்றனரென்றும், சோமரசமாகிய கள்ளைப் பருகினரென்றும் தெளிவாக அறிகின்றோம்.

தமிழ் மக்களோ கொல்லா விரதமே குவலயமெல்லாம் ஓங்க வேண்டுமென்னும் சீலமிகவுடையோர்.  தம்முயிர் நீப்பினும் தாம் பிறிது இன்னுயிர் நீக்கும் வினை புரியார்.  பசுக்கொலை புரிந்து ஆயிரம் வேள்வியைச் செய்தலினும் ஒன்றன் உயிர் செகுத்துண்ணாமை நன்று எனக் கொல்லா நோன்பு ஆற்றுபவர்.  நன்னயஞ் செய்தலையே தமக்குத் தீமை செய்தோரை ஒறுக்கும் வழியாகக் கொண்டொழுகுபவர்.  ஆதலின் இவர்களுக்கு ஆரியர் செய்துவந்த பசுக்கொலை வேள்வி எவ்வாறு உடன்பாடாகும்?  தமிழ் மக்கள் ஆரியர் வேள்வி செய்த இடந்தோறும் சென்று தடுத்தனர்.  கொலை வேள்விகளைத் தடுப்பதில் தம்முயிர் போயினும்  பெரிதென மதியாது தமிழ் மக்கள் தடுத்து வந்தனர்.  மற்ற வேளைகளில் ஆரியருக்கு அவர்கள் யாதொரு கெடுதியும் புரியார்.  விசுவாமித்திர முனிவன் செய்த வேள்வியிலும், மாரீசன் சாதாரணக் கிரியைகள் நிகழ்ந்த அய்ந்துநாளும் வராமல், கொலை புரிந்து அவிசொரியும் ஆறாம் நாளே வந்து கொலையைத் தடுக்கிறான்.  இதனாலேயே மாரீசன், இராவணன், தாடகை முதலியோரை ஆரியர் கேவலமாகக் கூறி வந்தனர்.  அதனை வால்மீகியும் எழுதினார்.  இதனை இராவணனைப்பற்றி வரும்போது விவரமாக ஆராய்வோம்.

தாடகை என்ற பெயருடைய ஓர் உத்தமி தமிழ்நாட்டில் வாழ்ந்துவந்ததாகக் கூறப்படுகின்றனள்.  அவ்வம்மை மிகவும் அன்பு பூண்டு கடவுளை வழிபட்டு வந்தனள்.  அவ்விடம், இப்போது, திருப்பனந்தாள் என்று கூறப்படுகிறது.  ஒருநாள் இவ்வம்மை சுவாமிக்குச் சாற்றுவதற்காகப் பூமாலையை இரண்டு கைகளிலும் தாங்கிப் போடப் போகும்போது, உடை சற்று நெகிழ, மானங்காத்தற்காக ஆடையை இரண்டு கைகளினாலேயும் இறுக்கினள்;  அப்போது பெருமான் தலை குனிந்து அம்மையின் கையிலிருந்த மாலை தமது கழுத்தில் விழும்படி சாய்ந்தனர் என்றால், இவ்வம்மையின் பெருமைதா னென்னே!  இத்தாடகைப் பிராட்டியாரையே இழிகுணமுடைய வராகக் காட்டினர் வால்மீகி முனிவர்.  ஆரியர் இழி செயல்தானென்னே!

ஒரு கிழப் பெண்ணைக் கொல்லுமாறு ஏவிய ஆரிய முனிவன் விசுவாமித்திரனின் பெருந்தன்மைதானென்னே!  ஆரியர் தாய்க்கொலை சால்புடைத்தென்பர் போலும்!  நாய் வாலைக் களவாடித் தின்று உலகமெல்லாம் இகழப்பட்டவ னன்றோ இக்கோசிகன்?  நிற்க, மகாபலிச் சக்ரவர்த்தி வரலாற்றை ஆராய்வோம்.

மகாபலிச் சக்ரவர்த்தி மிகவும் உத்தமன்.  இந்திரன் முதலிய தேவர்களையெல்லாம் வென்று மூவுலகங்களையும் ஆண்டு வந்தான்.  யார் யார் எதை எதைக் கேட்டபோதிலும், இல்லை என்று சொல்லாமல் கொடுத்துவரும் சிறந்த அறத்தைப் புரிந்து வந்தான்.  அவனுடைய பெருமையால் அழுக்காறுற்ற தேவர்கள், பலியின் தங்கையைக் கொன்று, பெண் கொலைப் பாவியாகிய இந்திரனோடு திருமாலையடைந்து, பின்வருமாறு கூறியதாக வால்மீகி முனிவர் கூறுகிறார்.

ஓ திருமாலே!  விரோசனனுடைய பிள்ளையாகிய பலிச்சக்ரவர்த்தி ஒரு யாகம் செய்கிறான்.  அதில் தன்னிடம் வந்து யாசிக்கிற வர்களுக்கெல்லாம் அவரவர்கள் கேட்டது கேட்டபடி தானங் கொடுக்கிறான்.  ஆதலின், அவனைக் கொல்ல வேண்டும்  (பாலகாண்டம் இருபத்தொன்பதாவது சருக்கம்).  அவ்வாறே திருமால் வாமனனாகிய அவனிடம் மூன்றடி மண் இரந்து அவனைக் கொல்கின்றனன்.  இவ்விழிந்த செயலை உண்மையில் இழிந்ததெனக் கண்ட வால்மீகி முனிவர், திருமால் மானத்தை விட்டு மூவடி இரந்தனர் என்கின்றனர்.  மகாபலி செய்த குற்றமாவது, யாசிப்பவர்கள் எதைக் கேட்டாலும் இல்லையென்னாமல் கொடுத்த வள்ளல் தன்மையே.  இதற்காக அவன் திருமாலால் கொல்லப்பட்டா னெனில், ஆரியர் தமது தெய்வமாகிய திருமாலிடம் எவ்வளவு பெருந் தன்மையை ஏற்றுகின்றனர் என்பது புலனாகும்.  அவர்களின் தெய்வத்தைப் பற்றிய அறிவுதானென்னே!

கம்பரோ, இம்மகாபலி வரலாற்றை இன்னும் கொஞ்சம் விரிவாகக் கூறுகின்றார்.  அவர் உண்மையான அன்பனாகிய மகாபலியின் குணத்தைக் கண்டு மிகவும் வியப்புடையவராகி, இவ்விடத்து மிகவும் பாராட்டத் தகுந்த பாடல்களைப் பாடியிருக்கிறார்.  பின் வருவது கம்பர் கூறும் வரலாறு.  திருமால் வாமனனாகி மகாபலியை அடைந்தபோது, அவனுடைய குருவாகிய சுக்கிராச்சாரியார், இவன் வஞ்சத் திருமால், ஆதலின் மூன்றடி மண் தந்து ஏமாறாதே, உன் உயிர் போய் விடும் என்று தடுத்தனர்.  அதனைக் கேட்டு மகாபலி,

வெள்ளியை யாதல் விளம்பினை மேலோர்
வள்ளியர் ஆகில் வழங்குவ தல்லால்
எள்ளுவ வென்சில இன்னுயி ரேனும்
கொள்ளுதல் தீது கொடுப்பது நன்றால்.
மாய்ந்தவர் மாய்ந்தவர் அல்லர்கள் மாயா
தேந்திய கைகொ டிரந்தவ ரெந்தாய்
வீய்ந்தவ ரென்பவர் வீய்ந்தவ ரேனும்
ஈய்ந்தவ ரல்ல திருந்தவர் யாரே
எடுத்து ஒருவர்க்கு ஈதலின் முன்னம்
தடுப்பது நினக்கு அழகிதோ தகவுஇல் வெள்ளி
கொடுப்பது விலக்குகொடி யோயுனது சுற்றம்
உடுப்பதுவு முண்பதுவு மின்றி விடுகின்றாய்

எனக் கூறிச் சினந்து மூவடிமண் தருகின்றான்.

வஞ்சகத் தன்மையரான திருமால் அவ்வுத்தமோத்தமனைக் கொன்றார்.  இவர் முன் சுக்கிரனுடைய தாயையும் கொன்று பெண் பழி பூண்டார்.  பெண் கொலை புரிந்தொழுகும் பொறாமையனான இந்திரனுக்காகப் பெண் கொலை புரிந்து ஒழுகும் வஞ்சகரான திருமால் மகாபலியைக் கொன்றது வியப்பாகாது.  என்னே ஆரியர்தம் தெய்வங்களுக்கேற்றும் இழிகுணம்!  பொறாமை, கொலை, வஞ்சகம் இவற்றை அவர்கள் தீக்குணமென உணர்ந்திலர் போலும்.  நிற்க, இனிமேல் செல்லுதும்.

மிதிலையை நோக்கிச் சென்ற கோசிக முனிவனும் அரசகுமாரரும் சோணா நதிக்கரையை யடைந்தனர்.  இராமன் அந்தத் தேசம் யாருடையதெனக் கேட்டனன்.  முனிவன் கூறுவன்:  நான்முகன் மகன் குசன், வைதாபி என்ற தனது மனைவியிடம் குசாம்பன், குசநாபன், ஆதூர்த்தாஜஸ், வசு என்னும் நான்கு பிள்ளைகளைப் பெற்றான்.  இவர்களில் வசு என்பவனுடையது இத்தேசம்.  வசுவின் அண்ணனாகிய குசநாபன் நூறு பெண்மணிகளைப் பெற்றான்.  பேரழகு பெற்ற அப்பெண்களை ஒரு நாள் வாயு பகவான் கண்டு மோகித்து, நீங்கள் என்னைக் கலியாணம் செய்து கொள்ளுங்கள்; நீங்கள் மானிடரை விரும்பாது என்னை விரும்பினால், உங்களுக்கு யவ்வனமும் ஆயுளும் நீடித்து நிற்கும் என்றனன்.

அப்பெண்கள் அச்சொல்லைக் கேட்டுச் சிரித்து, நீர் தேவரிற் சிறந்தவர்.  நீர் ஏன் எங்களை அவமானப்படுத்து கின்றீர்?  உம்மை அதிகாரத்திலிருந்து நீக்குவிக்க யாங்கள் வல்லவர்கள்; ஆனால், எங்களுடைய தவத்தைக் காக்க விரும்பி உம்மை அவ்வாறு செய்யாதிருக்கின்றோம்.  புத்தி கெட்டவரே, எங்கள் தகப்பனார் உமக்கு மிருத்தியுவாக வேண்டும்; சத்தியவாதியாயுள்ள அவரை அவமதியாதேயும்.  எங்கள் தந்தை எங்களை யாருக்குக் கொடுக்கிறாரோ அவரே எங்கள் கணவராவர் என்று கூறினர்.

அது கேட்ட வாயு பகவான் கோபங்கொண்டு, அவர்கள் உடலெங்கும் புகுந்து முறித்து முடமாக்கிவிட்டான்.  கண்ணுங் கண்ணீருமாக வந்த அப்பெண்களிடத்தில் நடந்ததை உணர்ந்த குசநாபன், அயோக் கியத்தனமாக நடந்த வாயுபகவானின் செயலால் சினமடையாது, பெண்களே!  உங்கள் பொறுமையைப் பாராட்டுகிறேன்.  எல்லோரும் பெருந்தன்மையாக நடந்து, எனது குலத்தைப் பெருமைப் படுத்தினீர்கள் எனப் பொறுமையோடு புகன்றான்.  சோமதை என்ற கந்தருவப் பெண், சூலி முனியை அடைந்து, தன்னைக் கலந்து ஒரு பிள்ளையைத் தனக்குத் தர வேண்டப் பிறந்த பிரமதத்தன் என்பவனை அந்த நூறு பெண்களும் மணந்தனர்.  அவன் அவர்களைத் தொட்டவுடன் அவர்கள் முடம் நீங்கிற்று.  இத்திருமணத்தின் பின் குசநாபருக்குக் காதி என்ற மகன் பிறந்தனன்.  "அந்தக் காதியின் மக்களே நானும், கவுசிகி என்ற பெண்ணும், கவுசிகி நதியாயினள்; அக்கவுசிகிக் கரையிலேயே நான் வாழ்வேன்.  இந்த யாகம் செய்யவே சித்தாச்சிரமம் வந்தேன் என்று கூறினன்.  விடியற் காலமானபோது முனிவன், இராமா!  எழுந்திரு!  விடியற்காலமாய்விட்டது என்று எழுப்பினன்.  யாவரும் வழிநடந்து நண்பகலில் கங்கைக் கரையை அடைந்தனர்.

மேலே கண்ட வரலாற்றில் வாயுபகவான் செய்த அக்கிரமத்தைப் பாருங்கள்.  இவனை ஒரு தேவனென்று எவ்வாறு கூறுவது?  யாதொரு பாபமுமறியாத கன்னிகை களைக் கற்பழிக்கத் துணிந்து முயல்கின்றனன்.  அப்பெண்கள் உத்தமிகளாதலால், அவனுடைய கூடா ஒழுக்கத்திற்கு இசைந்திலர்.  அதற்காக அவன் அவர்களுடைய உடலிற்புகுந்து ஊனமுண்டாக்கினனென்றால், அவ்வாயு பகவானின் அற்பக் குணமும், மிகவும் கேவலமான ஒழுக்கமும் இருந்தவா றென்னே!  இத்தகைய இழிகுணர்களையே ஆரியர்கள் தங்கள் தெய்வங்களாகக் கொண்டுள்ளனர்.  திருமால் பெண் கொலை துணிந்து புரிகின்றனன்.  திருமகளைப் பகல் வேளையிலேயே புணர்கின்றனன்.  புணர்ச்சி வேளையில் யாராவது வந்தால், இலச்சை இன்றி விலகுதலுமில்லாமல் பேசுகின்றனன்.  ஒருவன் மாள, அவனுடலிற் புகுந்து அவன் மனைவியைக் கூடிக் கூடாவொழுக்கம் புரிகின்றனன்.  அவள் உண்மை தெரிந்து தீயிற் குதித்தால், அச்சாம்பலிற்கிடந்து அறிவிலார் போல் புரண்டு புலம்புகின்றனன்.  இந்திரனோ, பெண் கொலை புரிய அஞ்சுகின்றிலன்.  அவனுடைய கூடா வொழுக்கமும் கொலைத் தொழிலும் பின்னர் வருமிடங்களில் விளங்கும்.  வாயுதேவனோ, கூடாவொழுக்கத்தில் முயன்று தோற்றுத் தீத்தொழில் புரிகின்றனன்.  என்னே இவ்வாரியர் தம் தெய்வங்களின் வெறுக்கத் தகுந்த செயல்கள்!

இவ்வரலாற்றைக் கம்பர் இவ்விடத்திற் கூறுகின்றனர்.  முனிவன் வேள்வி செய்யத் தொடங்குமுன்னரே கூறுகின்றார்.  அங்கும் மெல்ல வால்மீகி பாலகாண்டத்தில் 32, 33, 34 ஆம் சருக்கங்களில் 75 ஆம் சுலோகங்களில் விவரமாகக் கூறிய வரலாற்றை வேள்விப் படலத்தில் ஒரு பகுதியாகிய பத்துப் பாடல்களில் அவர் சுருக்கமாகக் கூறுகிறார்.  அதிலும் வாயு செய்த கூடாவொழுக்க வரலாற்றை முப்பத்திரண்டு முப்பத்து மூன்றாவது சருக்கங்களிலே 52 சுலோகங்களில் விவரமாக வால்மீகி கூறுகின்றார்.  அதனைக் கம்பர் 4- பாடல்களில் சுருக்கிக் கூறுகின்றார்.  தமிழ் மகனாதலின், இவ்வெறுக்கத் தகுந்த வரலாற்றை அவர் சுருங்க உரைத்தனர்போலும்.  ஆனால், அவர் இவ்வரலாற்றைக் கூறவேண்டிய இடத்தை விடுத்து வேறோர் இடத்திற் கூறினர்.

நூறு பெண்கள் ஒருவனை மணந்தனரெனத் தெரிய வருவதால், ஒருவன் பலரை மணஞ் செய்வது ஆரியர் வழக்கம் போலும்.  பாரதத்தில் திரவுபதை, தருமர் முதலிய அய்வரை மணந்தனளெனத் தெரியவருவதால், ஆரியப் பெண்ணொருத்தி பல ஆடவரை மணந்துவந்த வழக்கமும் புலனாகிறது.  இதனால் ஒருவன் பல பெண்களையும் ஒருத்தி பல ஆடவர்களையும் மணத்தல் ஆரியர் வழக்கமென்பது அங்கையின் நெல்லிக்கனிபோல் விளங்குகிறது.

கோசிக முனிவன் விடிந்தவுடன் இராமனையும் அவன் தம்பியையும் தட்டி எழுப்புகிறான்.  இதுபோலவே அவன் எழுப்பும்வரை அப்பிள்ளைகள் தூங்கிய செய்தி முன்னோரிடத்திலும் கூறப் பெற்றது.  இதனால் அப்பிள்ளைகள் அரச குமாரராதலால், அதிகாலையில் எழுந்திருக்கும் வழக்கத்தைக் கொண்டில்லாத வராய்ப் பிறர் எழுப்பிய பின்னரே எழுந்திருக்கும் வழக்கமுடையவர் போலும்.  மேலும் காடு மேடுகளில் அலைந்த அலுப்பும் அவர்களை பற்றியிருக்குமல்லவா?  நிற்கக் கங்கைக் கரையை யடைந்தபின் நிகழ்ந்த நிகழ்ச்சியை இனிக் காண்போம்.

               --------------------------"விடுதலை” 17-06-2014

Read more: http://viduthalai.in/page-3/82364.html#ixzz34wSrWxyp