இதுதான் வால்மீகி இராமாயணம் - 2

(இதிகாசங்கள் என்றும் புராணங்கள் என்றும்  மக்களிடையே உலவ விடுகிறார்கள். இவற்றிற்குத் தெய்வீக முத்திரைகள் குத்துகின்றனர் இவற்றைப் படித்தால், இவற்றின்படி ஒழுகினால் நல்லது நடக்கும் - நற்கதி கிடைக்கும் என்றெல்லாம் இன்றுவரை கூடப் பிரச்சாரம் செய்கிறார்கள். உண்மையில் அவை என்ன? இவற்றின் தன்மை என்ன?

ஒழுக்கத்திற்கு இடம் இருக்கிறதா? பகுத்தறிவுக்கு வழி இருக்கிறது? ஒன்றும் இல்லை. வால்மீகி இராமாயணம் பற்றி சைவப் பெரும் புலவரான பண்டித இ.மு.சுப்பிரமணிய பிள்ளை  (சந்திரகேகரப் பாவலர்) குடிஅரசில் எழுதிய பகுதிகள் (நூலாகவும் வெளிவந்துள்ளன). இங்கே வாரம் இருமுறை வெளியிடப்படுகிறது. படியுங்கள் - பகுத்தறிந்து பாருங்கள் - தெளிவு பிறக்கும்.)

பால காண்டம்

மூன்றாவது அத்தியாயம்

சிப் பெண்களால் மயக்கி நாட்டுக்கு அழைத்து வரப்பெற்ற கலைக்கோட்டு முனிவனை அயோத் திக்கு அழைத்துவந்த தசரதன் அசுவமேத யாகம் செய்யத் தொடங்கினான். யாகக் குதிரை நாடு சுற்ற அனுப்பப் பெற்றது. அரசர்களெல்லோரும் வந்து சேர்ந்தனர். அயோத்தி யையடுத்துள்ள சரயு நதியின் வடகரையில் யாகம் தொடங்கப் பெற்றது.

குதிரையை விட்டு ஓராண்டு நிரம்ப அக்குதிரையும் வந்து சேர்ந்தது. கலைக்கோட்டு முனிவன் தலைமை பூண்டு வேள்வியை நடத்தினான். யாகத்திற்கு நாற்புறத்தும் பிராம ணர்கள் உட்கார்ந்து கொண்டு நன்றாய்ச் செழித்திருந்த சோம மென்னும் கொடியைக் கல்லெடுத்து நசுக்கி யாகம் செய்ய வேண்டி அதிலிருந்து இரசத்தை நன்றாகப் பிழிந்தெடுத்தார்கள்.

இருபத்தொரு பூபஸ்தம்பங்கள் (வேள்வித்தூண்) நாட்டப் பட்டன. அவை மிகவும் அலங்காரம்செய்யப் பெற்றன. அந்த பூபஸ்தம்பங்களில் அவ்வவ் வானவர்களைக் கருதிப் பசுக்களும், பாம்புகளும், பறவைகளும், நூல் தவறாது கொண்டு வந்து கட்டப்பட்டன. அசுவமேதம் என்னும் அச்சிறந்த யாகத்தில், விதிப்படி பசு ஹிம்சை செய்ய வேண்டிய சமயம் வருகையில் குதிரையும், ஆமை முதலிய நீர் வாழ்வனவும் மற்றும் யாகத்திற்கு வேண்டிய பசுக்களும் ஆகிய இவையெல்லாம் விதிப்படி கொண்டுவந்து கட்டப் பெற்றன. அந்த யாகத்தில் பூபஸ்தம்பங்களில் முந்நூறு பசுக் களும் சிறந்த ஒரு குதிரையும் கட்டப்பட்டிருந்தன.

அரசன் முதல் மனைவியான கவுசலை யென்பாள், அக் குதிரையைச் சுற்றிவந்து, அக்குதிரையை மூன்று வெட்டாக வெட்டிக் கொன்றாள். பின் அவள் தரும காரியத்தில் விருப்ப முடையவளாய்க் கலங்கா நெஞ்சுடன் அவ்விரவு முழுவதும் கட்டித் தழுவி அந்தக் குதிரையோடு கூடியிருந்தாள்.

பின் கவுசலை, கைகேயி, சுமத்திரை முதலிய இராஜ ஸ்திரீகளை அத்வர்யு, ஹோதா முதலிய முக்கியமான இருத்துவிக்குகளுக்குத் தட்சணையாகத் தசரதர் கொடுத்து விட்டார். இருத்துவிக்குகள் இராஜபத்தினிகளைக் கைப்பற்றிக் கொண்டு சில நேரந்திரிந்தனர். பின்பு அவர்களுக்கீடாகத் திரவியங்களைப் பெற்று, அவர்களை அவ்வரசனுக்கே கொடுத்துவிட்டார்கள். இந்த அசுவமேத யாகம் நடந்த அன்றே கவுசலையும், கைகேயியும், சுமத்திரையும் கருத்தரிக்கின்றனர்.

இந்த யாக விவரமெல்லாம் வால்மீகி இராமாயணம் பதினான்காவது சருக்கத்தில் காணப்படுகிறது. இதனை மொழி பெயர்த்துள்ள பண்டித அனந்தாச்சாரியார் இந்த இடங்களைப் பின்வருமாறு மொழி பெயர்க்கின்றார்: கவுசல்யை அக்குதிரையை மூன்று கத்திகளால் கொன்றாள். கவுசல்யை ஓர் இரவு முழுவதும் அக்குதிரையோடு கூடியிருந்தாள். இருத்துவிக்குகள் ராஜ ஸ்திரீகளை மன்னவர் தட்சணையாகக் கொடுத்ததனால் கைப்பற்றினர். பண்டித நடேச சாஸ்திரியார் பின்வருமாறு மொழி பெயர்த்து எழுதுகின்றார்:- கவுசல்யை அக்குதிரையை வாளால் சில துண்டுகளாக வெட்டி வீழ்த்தினாள். அன்றியும் ஸ்திர சித்தத்துடன் அவள் புத்திரபாக்கியம் அடையும் விருப்பத்தால், சாஸ்திர விதிப்படி அன்றிரவு முழுவதும் அவ்வசுவத்தின் அருகே இருந்தாள். ஹோதா, அத்வர்யு, உத்காதா முதலிய யாக கர்த்தாக்கள் உரிய தட்சணைகளைப் பெற்று ராஜ பாரியைகளுடன் இருந்து சடங்கு நடத்தி னார்கள்.

பண்டித மன்மத நாததத்தர் பின்வருமாறு மொழி பெயர்த்து எழுதுகிறார்: Kausalya with three strokes slew that horse experiencing great glee. Kausalya with an un disturbed heart passed one night with that horse. The Hotas, Adhwaryus and the Ugates joined the King’s wives.

இதன் பொருள் வருமாறு:- கோசலை மூன்று வெட்டில் அக்குதிரையை மிக உற்சாகத்தோடு கொன்றாள். அவள் கலங்கா நெஞ்சோடு ஒரு நாளிரவை அக்குதிரையோடு கழித்தாள். ஹோதா, அத்வர்யு முதலிய இருத்துவிக்குகள் இராச பாரியைகளைப் புணர்ந்தார்கள்.

(பண்டித வில்சன் துரை மகனார்) வேதகால இந்து மதம்(Vedic Hinduism)
என்ற நூலில் பின்வருமாறு எழுதுகிற தாகக் குறிக்கப்பட்டுள்ளது.“Kausalya is directed to be all night in closest contact with the dead horse/ In the morning, when the queen is released from this disgusting and in fact, impossible contiguity a dialogue. as given in the Yajush and in the Ashavamedha section of the Sathapatha Brahmna and as explained in the Sutras as taking place between the queen and the females accompanying or  attending upon her and the principal priests which in brief is in the highest degree both silly and obscene”.

இதன் பொருள் வருமாறு:- கவுசலை ஓர் இரவு முழுதும் செத்த குதிரையை நன்றாகத் தழுவிப் படுத்திருக்கச் செய்யப்ப

ட்டாள். காலையில் இந்த அருவருப்பானதும், உண்மையாகவே அசாத்தியமானதுமான அக்குதிரையின் தேக சம்பந்தத்தினின்றும் நீங்கின உடனே, யசுர் வேத சதபத பிராமண அசுவமேத அத்தியாயத்திலும் சூத்திரங்களிலும் விவரித்துள்ளபடி, இராச பத்தினிகளுக்கும் அவர்களைச் சூழ்ந்துள்ள பெண்களுக்கும், இருத்துவிக்குகளுக்கும் ஒரு சம்பாஷணை நடைபெற்றது. அது சுருக்கமானதாக இருந்த போதிலும் சொல்லுவதற்கு மிகவும் அசங்கிதமாகவும் அருவருப்பை உண்டாக்குவதாயும் இருக்கிறது.

தெலுங்கில் வால்மீகி இராமாயணத்தை மொழிபெயர்த் துள்ள பண்டித லட்சுமணாச்சார்லு தமது மொழிபெயர்ப்பில், பக்கம் 181இல் யாகம் முடிந்தவுடன், நடத்துபவன், தன் மனைவியரைக் குருக்களிடம் தட்சணையாக ஒப்புவிக்க வேண்டுமென்பதும், பின் பணம் பெற்றுக் கொண்டு அப்பெண் களைச் சொந்தக்காரனிடம் ஒப்புவிக்க வேண்டுமென்பதும் சாஸ்திர விதி என்றெழுதுகிறார்.


மேலே கண்ட செய்கைகளைப் பார்க்குமிடத்து ஆரியர் களது அருவருப்பான செய்கைகள் நன்கு புலனாகின்றன. பலசாலியான ஒரு வீரன்கூட மூன்றுவெட்டில் ஒரு பெரிய குதிரையை வெட்டி வீழ்த்துவது சிரமம். அப்படியிருக்க ஒரு பெண், அதிலும் அரசனுடைய முதல் மனைவி, பெருங் கூட்டமாகப் பல தேச வேந்தரும்பிறரும் கூடியிருக்கு மிடத்தில், அவர்கள் காண ஒரு குதிரையை மூன்று வீச்சில் மிகவும் உற்சாகத்துடன் வெட்டி வீழ்த்துகிறாள் என்பது மனத்தினாலும் எண்ண முடியாதபடி அருவருக்கத்தக்க செய்கையாக உள்ளது. அப்படியானால், அப்பெண்ணின் மனோபாவங்கள் எப்படியிருந்திருக்க வேண்டும்? மேலும் அவ்வாறு வெட்டிக்கொன்ற குதிரையோடு ஒரு நாளிரவு முழுவதும் கலங்கா நெஞ்சொடும் கட்டித்தழுவிக் கூடியிருந் தாளென்பதும் சாதாரணப் பெண்களால் செய்யக்கூடாத செயலாகவேயிருக்கின்றது. மனிதர்கள் செயலுக்கு அப்பாற் பட்டதாய் உள்ளது.

இவ்வாறு கூடியிருந்ததும் தனியாகவு மல்ல; பல நாட்டு முடிவேந்தர் நடுவில் அமைந்திருந்த பந்தலிலேயே. இதற்குமேல் ஆராயத் தகுந்தது. தசரதன் ராஜபத்தினிகளை இருத்விக்குகளிடம் ஒப்புவித்தும் அவர்கள் அப்பெண்ணைக் கூடிச்சடங்கு நடத்தியதுமே. அதன் பின்னர் அப்பெண்கள் அரசனிடம் ஒப்புவிக்கப் பெறுகின்றனர்.

இதனால் ஆரியர் தங்கள் குடும்ப விருத்திக்காக இந்த யாகத்தை வைத்திருக்கின்றனரென்பது தெளிவாகிறது. புத்திரருண்டாகச் செய்ய வல்லவரான ருசியசிருங்கர் முதலியோர் சேர்க்கைப் பிரசாதத்தால் அப்பெண்கள் பிள்ளைகளை அடைகின்றார்கள். இதன் மேல் நிகழ்ந்ததை ஆராய்வோம்.

அத்வர்யு, அந்தச் செத்த குதிரையின் வபையை இழுத்து எடுத்து அக்கினியில் நன்றாகப் பாகம் பண்ணினான். தசரதன் அவ்வாறு பாகம் பண்ணப்பட்டபோது கிளம்பிய அவ்வபைப் புகையை மோந்து பார்த்து நின்றான். பின் அக்குதிரையின் பிற அவயவங்களெல்லாம் தீயில் பாகம் செய்யப்பெற்றன. பின் தானத்தோடு யாகம் முடிவடைகிறது.

இதனால் ஆரியர்கள் கணக்கிறந்த மிருகங்களையும், பாம்புகளையும், பறவைகளையும், ஆமை முதலிய நீர் வாழ்பவற்றையும் கொண்டு வந்து கட்டி, வெட்டித் தீயில், நன்றாகப் பாகம் பண்ணி உண்டு வந்தது தெளிவாகிறது. குதிரை முதலிய மிருகங்களை உண்டதோடு நில்லாது பாம்பு, ஆமை முதலியவற்றையும் வதக்கி உண்டனரென்பதே மிகவும் ஆச்சரியமாக இருக்கின்றது.

மேலே கண்ட வேள்விச் செயல்களெல்லாம் தமிழ் மக்களால் மிகவும் அருவருத்துத் தள்ளப் பெற்றவை. இராம கதையைத் தமிழில் பாடி வந்த கம்பர் தமிழ் மகனாகையால், இவற்றைக் கண்டு வெறுப்படைந்து திகைத்து வருந்திக் கேவலமான இவ்வரலாற்றைப் பாடுவதால் தம்த் தமிழுலகத்தார் உண்மை தெரிந்தபோது இகழ்வர்; மாசும் வந்தடையும் என்றும் புலம்பியுள்ளார். 

அதனால் அவர் என்ன செய்தார்? இவ்விழிவான  யாக வரலாற்றை முழுவதும் மறைத்துவிட்டார். அவர் பாடல்கள் பின்வருவன:-

(கலைக்கோட்டு முனிவன் தசரதனை நோக்கி)
என்றிவை பற்பல இனிமை கூறி நற்
குன்றுறழ் வரிசிலைக் குலவு தோளினாய்
நன்றிகொள் அரிமகம் நடத்த எண்ணியோ
இன்றெனை அழைத்ததிங் கியம்புவாய் என்றான்.
உலப்பில் பல்லாண்டெலாம் உறுகண் இன்றியே தலப்பொறை ஆற்றினென் தநயர் வந்திலர்
அலப்புநீர் உடுத்தபார் அளிக்கு மைந்தரை
நலப்புகழ் பெறஇனி நல்கல் வேண்டுமால்
என்றலும் அரசநீ இரங்கல் இவ்வுலக
கொன்றுமோ உலகமீ ரேழு மோம்பிடும்
வன்றிறன் மைந்தரை அளிக்கு மா மகம்
இன்றுநீ இயற்றுதற் கெழுக ஈண்டென்றான்
(பின் யாகசாலையிற் புகுந்து கலைக்கோட்டு மாமுனி தீவளர்த்து ஆகுதி வழங்கினான். உடனே பூதமொன்று தீயினின்றெழுந்தது)

இவ்வாறு கம்பர் கூறும் வரலாறு, வால்மீகி ராமாயணத்திற் பதினைந்தாவது சருக்கத்தில் கூறப்படுகிறது. ஆதலின் பெருங்கவி கம்பர் வால்மீகி முனிவர் கூறும் அசுவமேத வரலாற்றை அறிந்திலரா எனின், அவர் கூறுவது முதலில் அவ்வாறு நினைக்கும்படிதான் உள்ளது. முதலில் அசுவமேதம் செய்ய என்னை அழைத்தாயா? வென்று தசரதனிடம் கலைக்கோட்டு முனி கேட்டதாகவும், அவன் அவ்வாறே கூறியதாகவும், உடனே கலைக்கோட்டு முனி புத்திர காமேட்டி யாகம் செய்ததாகவும், பூதம் தோன்றியதாகவுமே புத்திரகா மேட்டியென மயங்கி எழுதியிருக்க வேண்டும். அல்லது அசுவமேதம் தமிழ் மக்களுக்கு மிகவும் அருவருப்பாக இருக்குமென்று அதனை எழுதாது மறைத்திருக்க வேண்டும்.

பூதம் தோன்றித் தந்த பாயசத்தைத் தசரதன் தன் மனைவியர் மூவருக்கும் பங்கிட்டுக் கொடுத்தானென்று கூறிய பின்னர் கம்பர்.


வாம்பரி வேள்வியும் மகவை நல்குவ
தாம்பரை ஆகுதி பிறவும் அந்தணன்
ஓம்பிட முடித்தபின் உலகு காவலன்
ஏம்பலொ டெழுந்தனன் யாரு மேத்தவே

என்று கூறுகிறார்.  இதனால் அசுவமேதயாகம் செய்தபின், புத்திரகாமேட்டியும் செய்தனன் தசரதன் என்பதையும், அசுவமேதம் வேறு, புத்திரகாமேட்டி வேறு என்பதையும் கம்பர் நன்றாக உணர்ந்தவர் என்பது புலனாகிறது.  ஆதலால் கம்பர் பரிவேள்வியின் ஆபாசங்களைத் தமிழர் உணர்ந்தால், தமது கதையை மதியார் என்பதை உணர்ந்தே, அதை முற்றிலும் கூறாது விடுத்தார் என்றுதான் கொள்ள வேண்டியிருக்கிறது.  இவருக்கு வால்மீகி இராமாயணத்தை மொழி பெயர்த்துரைத் தோர், இவ்வசுவமேத யாக வரலாற்றைக் கூறாது விடுத்தனரோ என்று அய்யுறவும் இடமில்லை.  ஏனெனில், அந்நோக்க முடையோர் பரிவேள்வி செய்தான் என்ற அளவில்கூட பரிவேள்விப் பெயரையே கூறியிருக்க மாட்டார்கள்.

இராமாயணக் கதையைப் படிப்போர் இதனை நன்கு கவனிக்க வேண்டும்.  பலன் கருதி இக்கதையைப் படிப்போர் வால்மீகி முனிவர் கூறும் உண்மைக் கதையை மறைத்து, வேறுவிதமாகக் கதையை மாற்றி, எழுதும் கம்ப இராமா யணத்தைப் படிப்பதால், அவர்கள் விரும்பும் பலன் விளையா தென்பதை உணர்வாராக.  அதோடு உண்மைக்கு மாறான வரலாற்றைப் படித்துக் கேட்பதால் வரும் பாவத்துக்கும் ஆளாவதுண்மை.  ஆதலின் கம்ப இராமாயணத்தை அவர்கள் படியாமல் உண்மை வரலாறாகிய வால்மீகி இராமாயணத்தைப் படிக்கக் கடவர்.  இச்சொல் ஆரியருள் கம்ப இராமாயணத்தைப் படிப்போருக்கே.  தமிழரோ பிற்காலத்தில் உண்மையை யறியும்போது தம்மை இகழ்வரென உணர்ந்த கம்பர், தம்மவர் சிறந்த வரலாறு பல மலிந்து கிடப்பவும் அவைகளைப் பாடாமல் அந்நியராகிய ஆரியர் வரலாற்றைப் பாடியதோடு, உண்மையை உரைக்காமல் பலவற்றை மறைத்தும், மாற்றியும் எழுதியிருப்பதனால் வால்மீகி இராமாயணத்தையும் படித்து உண்மையறியக்கடவர்.

ஆனால், கம்பர் ஒரு வகையில் தமது கடமையையும் மறந்தார்.  அவர் வாழ்ந்த காலத்தில் ஆரியர் ஆதிக்கம் மிகுந்தி ருந்தது போலும்!  அதனாலேயே அவர்களால் வற்புறுத்தப் பட்டு அவர்கள் அதிகாரத்துக்கும் செல்வாக்குக்கும் அஞ்சியோ அல்லது அவர்களிடையேயும் புகழ் பெறும் அவாவினாலோ இதனை அவர் பாடியிருக்க வேண்டும்.  கம்பர் பரிவேள்வி யையும், மகப்பேற்று வேள்வியையும் தசரதன் செய்ததாகக் குறித்து விட்டு, பரிவேள்வியின் விவரத்தை எழுதாதிருப் பதனால், அதைப் படிப்போர்க்கு அதன் விவரத்தை அறிய ஆவல் எழும்.  உடன் அவர்கள் வால்மீகியைப் பார்த்துத் தெரிந்து கொள்வார்கள் என்று எண்ணியே அவர் பரிவேள்வியும் செய்யப் பெற்றது என எழுதுகிறார்.  தமிழ் மகனாகிய அவருக்குத் தாம் பாடும் நூலில் இவ்வசுவமேத ஆபாசங்கள் இடம் பெற வேண்டாமென்று தோன்றி ஒருவேளை அவற்றை அவர் எழுதாது விட்டிருக்கலாம்.

                      ----------------------------------"விடுதலை” 6-6-2014

Read more: http://viduthalai.in/page-3/81674.html#ixzz33uZzKcEG