பார்ப்பான் என் காலில் விழும்படி மகான் ஆகிவிட முடியாதா?-பெரியார்

அரசமைப்புச் சட்டம் மட்டுமல்ல; இந்துலாவையே கொளுத்த வேண்டும்!

நம் நாட்டுப் பத்திரிக்கைக்காரர்கள் முதல் நம்பர் அயோக்கியர்கள். மக்களைக் காட்டுமிராண்டிகளாக, முட்டாள்களாக வைத்திருக்கத்தான் அந்த பத்திரிகைக்காரர்கள் செய்கிறார்கள். மக்களுக்குக் கேடான சோதிடம், ராசிபலன் இவைகளைத்தான் பிரசாரம் செய்து காட்டு காட்டுமிராண்டிகளாகத்தான் வளர்க்க கட்டுப்பாடாகப் பாடுபடுகிறார்கள். நாங்கள் கத்துகிறோம். அது கடலில் கரைத்த பெருங்காயம் மாதிரி. நாங்கள் கொஞ்ச நஞ்சம் செய்யும் பிரச்சாரத்தையும் ஒழிக்கவே பத்திரிக்கைக்காரர்கள் இருக்கிறார்கள். சாதியென்பது உலகத்தில் எங்கும் இல்லாத ஒரு கொடுமை. சாதி ஒழிந்தாலல்லது நாம் தலைதூக்க முடியாது என்பதுதான் முக்கியமான பிரச்சனை. இந்த நாட்டில் உள்ள 100-க்கு 97-பேராக உள்ள பெரும்பான்மையான மக்களைப் பொறுத்த காரியம். இந்தக் காரியத்திற்கு எங்களைத் தவிர வேறு நாதியில்லை!

எவனாவது நான் சொல்வதைக்கேட்டு வேறு மேடையில் அதை வாந்தியெடுத்து அதை ஓட்டுக்குப் பயன்படுத்துவான். அது தவிர உண்மையாக, இலட்சியத்திற்காகப் பாடுபட ஆள் கிடையாதா? நான் கீழ்சாதியென்றழைக்கப்பட்டாலும் நான் நினைத்தால் பார்ப்பான் என் காலில் விழும்படி நாளைக்கு மகான் ஆகிவிட முடியாதா? காந்தி என்னை விட முட்டாள். கடவுள், உண்ணாவிரதம் என்ற ஜாலம் செய்தே அவர் பெரிய மகாத்மா ஆனவர்! நான் வேஷம் போட்டால் மகாத்மா ஆகிவிடுவேன்! முடியாதா? சாயிபாபா, ரமணரிஷி - இப்படி யார் யாரோ மகான் ஆகும்போது  நான் நினைத்தால் ஆக முடியாதா?

இந்தப் பித்தலாட்டம் ஒழிந்து, மூட நம்பிக்கை ஒழிந்து மனிதர்களாக நம் சமுதாயம் வாழவேண்டும் என்பதற்காகப் பாடுபட்டுக் கொண்டு, அந்த முயற்சியில் சாவது என்று இருக்கிறோம். இன்று 4000-பேர் சிறைக்குச் சென்றோம். என்னைப் பொறுத்த வரையில் நான் சுகமாகத்தான் இருந்தேன். என்னைக் கண்டால் பலருக்குப் பயம். எங்கும் தூற்றிக் கொண்டு திரிவேன் என்று பலருக்கு மரியாதை. காரணம் ஏதோ இவன் இருக்கக்கொண்டு தானே தமிழர்கள் என்று நாம் சிலராவது உத்தியோகத்திற்கு வரமுடிந்தது என்ற மரியாதை. எப்படியோ நான் சங்கராச்சாரி போல சவுகரியமாகத்தான் இருந்தேன். மற்றத் தோழர்களும் சிறைக்கு வந்து விட்டோமே என்று வேதனைப்பட வாய்ப்பில்லாமல் மகிழ்ச்சியுடன் தான் அனுபவித்தார்கள்.

லால்குடியில் சிறைசென்ற ஒருவர் இறந்து போய்விட்டார். அவருடைய மனைவிக்குச் சமாதானம் சொல்வதற்காக மணியம்மையார் சென்று ஆறுதல் சொல்லும் போது 'எனக்கென்ன வருத்தம்? நல்ல காரியத்திற்குத்தானே என் புருடன் செத்தார்? அய்யாவிடம் சொல்லி அடுத்த கிளர்ச்சி ஆரம்பிக்கச் சொல்லுங்கள். என் மகன் இருக்கிறான்; அனுப்புகிறேன். அடுத்து நான் இருக்கிறேன்; வருகிறேன்" என்று பதில் சொன்னார்கள். நீங்கள் நினைத்துப் பார்க்க வேண்டும்.

வேலூர் சிறைக்கு கவர்னர் போனார். அங்கு ஒரு அம்மாளைக் கூப்பிட்டு உங்களை விட்டுவிட்டால் என்ன செய்வீர்கள் என்று கேட்டார். அதற்கு அந்தம்மாள் 'நான் வெளியே போனால் பெரியார் என்ன சொல்கிறாரோ அதைத்தான் செய்வேன்' என்று சொன்னார்கள்.

ஒரு சின்ன பையனைக் கூப்பிட்டுக் கேட்டார். அவன் சொன்னான். 'என்னை வெளியே' விட்டால் மீண்டும் சட்டத்தைக் கொளுத்துவேன்' என்று பதில் சொன்னான். பத்திரிகையில் வந்தது அவ்வளவு உறுதியுடன் இருந்தார்கள்.

டாக்டர் அயோக்கியத்தனத்தால் எட்டுப்பேர் செத்தார்கள். ஆனால் எதற்குச் சிறைக்குச் சென்றார்கள்? நாளைக்கு உங்களிடம் ஓட்டு கேட்கவா? நீங்கள் நினைக்கிறீர்கள் ஒட்டுக் கேட்போம் என்று.

எந்தப் பயனையும் எதிர்பார்க்காமல் பாடுபடுகிறோம்; நீங்கள் ஆதரவு காட்டாமலிருந்தாவது சலிப்பு ஏற்பட்டுவிடும்; அப்படியில்லையே! நல்ல ஆதரவு அளிக்கிறீர்கள்; பெருமைப்படுத்துகிறீர்கள். நான் என்ன அதிசய மனிதனா? இல்லை அடுக்குமொழி பேசுகிறவனா? இல்லை, கூத்தாடி சினிமாக்கதை எழுதுகிறவனா? நான் சாதாரணமானவன். பிள்ளையார் உடைக்கிறவன்; சட்டத்தை எரிக்கிறவன்; இராமனைக் கொளுத்துகிறவன்; கடவுளே இல்லை யென்பவன் என்கிற பேரு! அப்படியிருந்தும் ஏன் ஆதரிக்கிறீர்கள்? "என்னமோ அப்பா நீ எதைச் செய்தாலும் எங்களிடம் எதுவும் வாங்கி உலையில் போடவில்லை. ஏதோ உண்மையாய் பாடுபடுகிறாய்" என்று எண்ணி நீங்கள் ஆதரவளிப்பது தானே தவிர வேறு என்ன? நான் தினம் தினம் வீதியில் போகிறவன்; ஒன்றும் அதிசயமான மனிதன் அல்ல; மக்கள் கூடுகிறார்கள், ஆதரிக்கிறார்கள் என்றால் நாங்கள் செய்கிற காரியத்தை உத்தேசித்தே தவிர வேறு என்ன?

இப்படி நீங்கள் காட்டுகிற ஆதரவைப் பார்க்கும் போது எனக்கு 80-வயது என்று கணக்கு. ஆனால் உற்சாகத்தில் வயது குறைகிறது. 80-வயதான நான் ஊர்ஊராகப் போகிறேன். 2-மணி, 3-மணி என்றால் என்ன காரணம்? எப்படி முடிகிறது? நீங்கள் காட்டுகிற உற்சாகமும், ஆதரவும், அன்பும்தான். இவற்றையெல்லாம் பார்க்கிறபோது ஏதாவது செய்துவிட்டுச் சாகலாம் என்கிற எண்ணம் வருகிறது.

தோழர்களே! நம்முடைய முயற்சியெல்லாம் திராவிடர் கழகக் கொள்கைகளை அமலுக்குக் கொண்டு வரவேண்டியது என்பதுதான்.

திராவிடர் கழக இலட்சியங்கள் மூன்று.

சாதி ஒழிய வேண்டும்.

நமக்கு விகிதாச்சார உரிமை வேண்டும்.

நம் நாடு பிரிந்து சுதந்திரமாக வேண்டும்.

இந்த மூன்று இலட்சியங்களுக்காகவே 38-ஆண்டுகளாக நான் காங்கிரசிலிருந்தே சொல்லிப் பாடுபட்டு வருகிறேன்.

இன்று ஊர்வலம் நடத்தும் போது மேல்சாதி என்பவர்கள் தெருவிலும், கீழானசாதி என்பவர்கள் தெருவிலும் நடந்து வரும் போதே தலைவரிடம் சொல்லிக் கொண்டு வந்தேன்.

சேரி என்று ஒன்று இருக்கிறது; அங்குள்ள மக்கள் கீழானநிலையில் வாழ்கிறார்கள்; ஏதோ அந்த இனத்தில் முன்னேற்றுகிறோம் என்று சொல்லி "அரிசனம்" என்று பெயர் வைத்து ஏதோ 2-பேருக்கு உத்தியோகம் தந்துவிட்டு மற்றப்படி அந்தச் சாதித்தன்மை, கீழ்நிலைமை அப்படியே வைக்கத்தான் முயற்சி செய்கிறார்கள். பார்ப்பனத் தெருவிலும் ஊர்வலம் சென்றது. அவர்கள் மேலான வாழ்க்கையில் பட்டுச்சேலை, மொடா போல வயிறு, ஒரு வேலையும் செய்யாமல் சொகுசாக இருக்கிறார்கள். அவர்களுக்கத்தான் மேல் உத்தியோகம் மேல் பதவி.

கடவுள் இருக்கிறது என்கிறான். கடவுள்தான் எல்லோரையும் படைத்தது என்கிறான். அந்தக் கடவுள் இப்படி கீழான நிலையில் பல மக்களையும் ஒரு சிலரை சொகுசான வாழ்விலும் இருக்கும்படி ஏன் படைக்க வேண்டும்? ஏன் இந்த நிலை? உழைக்கிற ஒரு இனம் கீழ்ஜாதி; உழைக்காத ஒரு இனம் மேல்ஜாதி என்றால் என்ன நியாயம்? மனித சமுதாயத்திற்கு வேண்டிய காரியமெல்லாம் சோறு, துணி, வீடு முதலிய எல்லாமும் நாம்தான் உழைத்துத் தருகிறோம். மனித சமுதாயத்திற்குப் பாடுபடும் நாம் கீழ் சாதியாம்? தீண்டப்படாதவர்களா? சோம்பேறிப் பார்ப்பானுக்கு வைப்பாட்டி மக்களா? தைரியமாக மனு சொன்னார் என்று சொல்லி இன்றும் அதை நிலைக்க வைக்கப் பாடம் சொல்லித் தருகிறானே?

ஏதோ தொலைகிறது என்று இருப்பதா? அல்லது ஏதோ நம் காலத்தில் கீழ் சாதியாக இருந்துவிட்டாலும் நமது சந்ததியாவது மனிதனாக வாழவேண்டுமே என்று எண்ணி இந்த இழிவை ஒழிக்கப் பாடுபடுவதா? நாம் யாரையும் கொள்ளையடிக்கப் பேசவில்லை. எந்த நாட்டையும் பிடித்து ஆள ஆசைப்படவில்லை. நாம் கீழ்ச்சாதியாக இருக்கக்கூடாது. நமது நாட்டை நாமே ஆள வேண்டும் என்கிறோம். இது தவறா?

நம் தமிழ் நாட்டை நாம் ஆள வேண்டும் என்றால் வட நாட்டானுக்கு ஆபத்து, நஷ்டம்! அவனுக்கு ஆபத்து என்பதற்காக நாம் அடிiமாக இருப்பதா? அப்படியானால் வெள்ளைக்காரனை வெளியே போகச் சொன்னதும் தப்புதானே? நான் ஏண்டா கீழ்ஜாதி என்றால் சாமிக்கு விரோதம், சாஸ்திரத்திற்கு விரோதம் என்றால் அதற்கு பயந்து கொண்டு கிடப்பதா?

இன்று எவ்வளவு அதிசய அற்புதம் வந்துவிட்டது! இன்று விமானத்தில் ஏறினால் 6000-மைலுக்குக்கப்பால் உள்ள இங்கிலாந்தில் போய் டீ சாப்பிடலாமே! பறையனும் பஞ்சமனும் விமானத்தில் ஏறிப் பறந்தார்கள் என்று மனுதர்மத்தில் இல்லை யென்பதற்காக இதை அனுபவிக்காமல் விட்டது யார்? இந்த விஞ்ஞானக் காலத்தில் நாம் ஏன் கீழ்ச்சாதி என்று கூடச் சிந்திக்காவிட்டால் என்ன அர்த்தம்? இந்த 2000-ஆண்டு காலத்தில் புத்தர், வள்ளுவர் இவர்களைத் தவிர சாதி ஏன் என்று கேட்டவர்களே கிடையாதே? புராணத்தில் வேண்டுமானால் இருக்கிறது. இராவணன் கேட்டான் ஏன் பார்ப்பான்? என்று. இரணியன் கேட்டான். அதுவும் அவனே எழுதிய கதை. பார்ப்பான் எழுதியது அந்தக் கதை! இராவணன் என்றோ இரணியன் என்றோ ஒருவன் உண்மையில் இருந்திருக்க முடியாது.

அந்தக் கதையில் சொல்கிறான். இதோ பாகவதம், பார்ப்பான் எழுதியது; அதில் இரணியன் சொல்கிறான்; 'நான்' சொன்னால் அல்லவோ தூக்கில் போட வேண்டும், என்கிறான்; மற்றவைகளில் வேண்டுமானால் ராட்சதர், தேவர் என்று பெயர் வைத்து எழுதியிருக்கிறான்.

இதில் பச்சையாகப் பார்ப்பான் என்றே எழுதியிருக்கிறான்.

"பிராமணர்களை ஒழியுங்கள்! கோவில் கோபுரங்களை இடித்து நொறுக்குங்கள்! பார்ப்பனச் சேரிகளில் நெருப்பு வைத்துக் கொளுத்துங்கள்!"

இது பாகவதம், 7-வது ஸ்கந்தம், 2-வது அத்தியாயம்; இஞ்சிக் கொல்லை பண்டிட் சிவராம சாஸ்திரியார் மொழிபெயர்ப்பு; புரோகிரசிவ் அச்சுக்கூடப் பதிப்பு 751, 716-வது பக்கத்தில் உள்ளது. பார்ப்பான் எழுதிய கதையிலேயே இப்படி உள்ளது.

கதையில் ஏன் இப்படி எழுதினான் என்றால் நீ நாளைக்கு அப்படிச் சொன்னால் இரணியனைப் போல், இராவணனைப் போல் கெட்டுப் போவாய் என்று மிரட்டுவதற்காகவே தான்.

ஆகவே புத்தரைத் தவிர, வள்ளுவரைத் தவிர, சாதி ஒழிய வேண்டும் என்று சொன்னவனையே காணவில்லையே? இல்லாமலா இருந்திருப்பான்? எனக்கும் சந்தேகம் தான். இருந்திருப்பான் அவன் பெயர் வெளிவராதபடி ஒழித்துக் கட்டிவிட்டான்! சாதி இருக்க வேண்டும் என்று சொன்னவனைப் பெரிய ஆளாக்கி வைத்திருக்கிறான்.

இராமன் படத்தை எரிக்கச் சொன்னேன்; எதற்கு? அதைவிட்டு விட்டு என் படத்தைக் கும்பிட வேண்டுமென்றா? சாதியைப் பொறுத்த வரையில் இதை நிலை நாட்ட இருக்கும் அயோக்கியன் இராமன்; வால்மீகி இராமாயணத்தில் இராமன் பிராமண கண்டகர்களை ஒழித்துக்கட்டவே அனுப்பப்பட்டேன் என்றே சொல்கிறான். ஒரு சூத்திரன் தபசு செய்கிறான்; அதனால் ஒரு பார்ப்பான் பிள்ளை செத்துப் போய்விட்டானாம்; நாரதர் வருகிறார்! நீ ஏண்டா இந்தப் பார்ப்பான் செத்தான் என்றால் அது சூத்திரன் தபசு செய்தால் என்கிறான். இராமன் போய் அந்தச் சூத்திரனைக் கண்டதுண்டமாக வெட்டுகிறான்; உடனே பார்ப்பான் பிழைத்துக் கொள்கிறான்; கதை இப்படி.

இராமாயணப்படி இராமன் இன்ன இடத்தில், இன்ன நல்ல காரியம் செய்தான்; இன்ன இடத்தில் யோக்கியமாய் நடத்தான் என்று சொல்ல முடியுமா? பார்ப்பான் எவ்வளவு அயோக்கியத்தனம் செய்தாலும் அவன் பெரிய மனிதன்; மற்றவன் எவ்வளவு நேர்மையாக நடந்தாலும் அரக்கன், ராட்சதன். அந்தக்கதை அந்தக் கீழ்மக்களைக் கேலி செய்ய, கீழ்தன்மையை எடுத்துக்காட்டவே எழுதப்பட்டதைப் போன்று அதில் உள்ளது. அதைப் புண்ணிய கதையாகத் தெய்வக்கதையாக ஆக்கிவிட்டான். இதைத்தான் தெய்வக்கதையாக ஆக்கினானே தவிர நாணயம், ஒழுக்கம் இவற்றிற்கு எதுவும் இல்லை.

இனியும் இராமயணத்தின் பின்னால் போனால் ஒழிந்தோம். இன்று பார்ப்பானுக்கு இராமாயணப் பிரச்சாரம் செய்வதே வேலை. நமது இழிவு நீங்க வேண்டும் என்பதற்காக ஒரு குப்பைக் காகிதத்தைக் கொளுத்தியதற்கு 3-வருட கடுங்காவல். எங்களுக்கு இந்தக் கதியென்றால் மற்றவன் இதைப் பற்றி நினைப்பானா?

நியாயத்திற்குக் கொளுத்த வேண்டுமென்றால், 'இந்து லா' வையே நெருப்பு வைத்துக் கொளுத்த வேண்டும். இன்றும் சூத்திரன் அவனுக்கு இன்ன நியாயம், இப்படி யக்ஞவல்கியர் சொன்னார்; நாரதர் சொன்னார்; என்று எழுதுகிறானே? நீங்கள் நினைக்க வேண்டும். இதுதான் நாங்கள் கொளுத்திய சட்டம்.

அதில் இரண்டொரு ஷரத்துக்களை மாத்திம்தான் எடுத்துப்போட்டுக் கொளுத்தினோம். இதில் பண்பு, பழக்க வழக்கம், இவற்றைச் சிதையாமல் காப்பாற்றிக் கொள்ளலாம் என்று போட்டிருக்கிறான். இதைத்தான் பார்ப்பான் வைத்துக் கொண்டு இன்று பேசுகிறான். இதுதான் பழக்கவழக்கம்; நாங்கள் இதுவரை உங்களை நடத்தியது போலத்தான் நடத்த வேண்டும் என்கிறான். அதனால்தான் இப்படிப் பார்ப்பனர்களுக்கும், சாதிக்கும் பாதுகாப்பு அளிக்கிற இந்தச் சட்டத்தைத் திருத்த வேண்டும் என்று சொன்னோம். அதற்கு வாய்தா கொடுத்துத்தான் கொளுத்தினோம்; தண்டித்தார்கள்.

இதை இப்படியே விட்டு விடலாமா? விட்டுவிட்டு ஓடி விட்டால் நாளை காமராசரைக் கொண்டே நெற்றியில் இன்ன சாதியென்று பச்சை குத்திக் கொள்ள வேண்டும் என்று உத்தரவு போடச் சொல்லுவானே?

சிரிப்பதற்குச் சொல்லவில்லை; ராசாகக்கள் காலத்தில் இருந்தே இன்னின்ன சாதி இன்னின்ன அடையாளம் போட்டுக் கொள்ள வேண்டும் என்று இருந்ததே; இன்ன சாதி பித்தளையில் நகை இன்ன சாதி சங்குதான் போடலாம்; இன்னசாதி புடைவை இப்படிக் கட்டவேண்டும் என்று பார்த்ததும் இன்னசாதி என்று தெரியும்படி அடையாளம் இருக்கும்படி தானே வைத்திருந்தனர்.

-------------------------------- சின்னசேலத்தில் 01.07.1958-ல் தந்தை பெரியார் சொற்பொழிவு-"விடுதலை", 04.07.1958