காவிரி நடுவர் மன்றம்-ஊன்றிப் படியுங்கள்! உண்மையைப் பரப்புங்கள்!!

காவிரி நடுவர் மன்றம், உச்சநீதிமன்றம் பல தீர்ப்புகளைக் கூறிய நிலையிலும் எதையும் செயல்படுத்தாததுதான் கருநாடக அரசு

ஊன்றிப் படியுங்கள்; உண்மையைப் பரப்புங்கள்!

காவிரி நடுவர் மன்றம், உச்சநீதிமன்றம் பல தீர்ப்புகளைக் கூறிய நிலையிலும்

எதையும் செயல்படுத்தாததுதான் கருநாடக அரசு

• மத்திய அரசு என்ன செய்யப் போகிறது?
  
• கழகம் உரிய போராட்டத்தில் ஈடுபடும்

தமிழர் தலைவர் ஆசிரியர்  அறிக்கை

காவிரி நடுவர் மன்றம், உச்சநீதிமன்றம் பல தீர்ப்புகளைக் கூறியும் அவற்றிற்குக் கட்டுப்பட மறுத்துவருகிறது கருநாடக மாநில அரசு - இந்த நிலையில், மத்திய அரசு என்ன செய்யப் போகிறது? உரிய போராட்டத்தில் திராவிடர் கழகம் ஈடுபடும் என்று திராவிடர் கழகத் தலைவர் கி.வீரமணி அவர்கள் விடுத்துள்ள முக்கிய அறிக்கை வருமாறு:

 1. காவிரி நீர்ப் பிரச்சினை என்பது என்ன?

காவிரி நீர்ப் பிரச்சினையானாலும், முல்லைப் பெரியாறு பிரச்சினையானாலும் உண்மையிலேயே பாதிப்புக்கும், இழப்புக்கும் ஆளாவது என்னவோ தமிழ்நாடுதான்.

1924 இல் போடப்பட்ட ஒப்பந்தம் 50 ஆண்டுகளுக்குத் தான்; அதற்கு மேல் ஒப்பந்தம் முறிந்துவிட்டது என்று குடியரசுத் தலைவராக இருந்த ஆர்.வெங்கட்ராமன் கூட சொன்னதுண்டு. அவரை எதிர்த்துக் கறுப்புக் கொடி காட்டி கைதானவர்கள் திராவிடர் கழகத்தினர் (9.11.1991).

கடந்த 40 ஆண்டுகாலமாகக் காவிரி நீர்ப் பிரச்சினை யில் தமிழ்நாடு கருநாடகத்தோடு போராட வேண்டியி ருந்தது.

இந்தப் பிரச்சினைக்குத் தீர்வு காண நடுவர் மன்றம் அமைக்கவேண்டும் என்ற கோரிக்கையை திராவிடர் கழகம், தி.மு.க. உள்ளிட்ட அமைப்புகள் குரல் கொடுத்தன.

முதலமைச்சர் எம்.ஜி.ஆர். கூட்டிய அனைத்துக் கட்சிக் கூட்டத்தில் (19.12.1980) இதனை நாம் வலியுறுத்தினோம்.

காவிரி நீர்ப் பங்கீட்டுக்கென அமெரிக்கா - கனடா போன்ற நாடுகளில் உள்ள நதிநீர்ப் பங்கீடு குறித்து அங்குள்ள சுதந்திர நிபுணர்களைக் கொண்ட அமைப்பான டெனசி நதிப்பள்ளத்தாக்கு ஆணையம்  (TENNESSEE  Valley Authority TVA) போன்ற ஒன்றை நிரந்தரத் தீர்வுக்காக நிரந்தரமாக அமைக்கவேண்டும் என்று மத்திய அரசினை வலியுறுத்தவேண்டும் என்ற ஆலோசனையை அக்கூட்டத் தில் திராவிடர் கழகத்தின் சார்பில் வைத்தோம்.

என்றாலும், சமூகநீதிக் காவலர் மாண்புமிகு வி.பி.சிங் அவர்கள் பிரதமராக இருந்தபோதுதான், முதலமைச்சர் கலைஞர் அவர்கள் முயற்சியாலும், மூன்று உறுப்பினர் களைக் கொண்ட காவிரி நடுவர் மன்றம் அமைக்கப்பட்டது (2.6.1990).

நடுவர் மன்றம் இடைக்காலத் தீர்ப்பாக தமிழ்நாட்டுக்கு 205 டி.எம்.சி. தண்ணீர் அளிக்கப்படவேண்டும் என்று கூறியது (25.6.1991). அந்த இடைக்காலத் தீர்ப்பு அரசிதழில் வெளியிடப்பட்டது (1991, டிசம்பர் 11).

ஆனால், அதனைச் செயல்படுத்தவில்லை - கருநாடக அரசு. மாறாக கருநாடகத்தில் தமிழர்களுக்கு எதிராகப் பெருங்கலவரம் தூண்டப்பட்டது. 162 தமிழர்கள் படுகொலை செய்யப்பட்டனர். 71 பெண்கள் பாலியல் வன்கொடுமைக்கு உட்படுத்தப்பட்டனர்; தமிழர்களின் 300 கோடி ரூபாய்க்கு மேலான சொத்துகள் நாசமாக்கப்பட்டன. ஆயிரக்கணக்கான தமிழர்கள் வெளியேறினர்.

கருநாடக முதலமைச்சராகவிருந்த பங்காரப்பா அவசரச் சட்டம் ஒன்றை இயற்றி காவிரி நடுவர் நீதிமன்ற தீர்ப்பைச் செல்லாததாக்க முயன்றார். உச்சநீதிமன்றம் அந்தச் சட்டத்தை ரத்து செய்தது.

1995 இல் கருநாடகத்தில் பருவக் காற்று மழை மோச மான அளவில் பொய்த்துப் போனதால், தீர்ப்பாயத்தின் இடைக்காலத் தீர்ப்பை கருநாடகத்தால் ஏற்க முடியவில்லை என்று கூறப்பட்டது. 3000 கோடி கனஅடி தண்ணீராவது உடனே திறந்துவிடவேண்டும் என்று கோரி தமிழ்நாடு உச்சநீதிமன்றத்தில் மனு தாக்கல் செய்தது. அந்த மனுவை ஏற்றுக் கொள்ள மறுத்த உச்சநீதிமன்றம், இது பற்றி தீர்ப்பாயத்தை அணுகுமாறு கூறியது. 

அக்கோரிக்கையைப் பரிசீலித்த தீர்ப்பாயம் 1100 கோடி கன அடிநீரை விடுவிக் கும்படி கருநாடக அரசுக்குக் கூறியது. அது இயலாது என்று கருநாடகா கூறியது. உச்சநீதிமன்றத்துக்குச் சென்ற தமிழ்நாடு தீர்ப்பாயத்தின் உத்தரவை கருநாடகா நடைமுறைப்படுத்த வேண்டும் என்று உத்தரவிடக் கோரியது. இம்முறை உச்ச நீதிமன்றம் அப்போது பிரதமராக இருந்த பி.வி.நரசிம்மராவை  இவ்விவகாரத்தில் தலையிட்டு, தீர்வு ஒன்றைக் காணுமாறு கேட்டுக்கொண்டது. இரு மாநில முதல்வர்களின் கூட்டம் ஒன்றைக் கூட்டிய பிரதமர்   கேட்டுக் கொண்டார்.  கருநாடக மாநிலமோ வெறும் 700 கோடி கன அடி நீரைத்தான் திறந்துவிட்டது.

காவிரி நதி அதிகார அமைப்பு உருவாக்கம்

தீர்ப்பாயத்தின் இடைக்காலத் தீர்ப்பு அறிவியல் அடிப்படையில் அமைந்தது அல்ல என்றும், அதில் தவறுகள் நிறைந்து உள்ளன என்றே தொடர்ந்து கூறி வந்தது கர்நாடகம்.  1995-1996 இல் பிரதமரின் முடிவின்படி செயல்பட்டதைத் தவிர, தீர்ப்பாயத்தின் இடைக்காலத் தீர்ப்பை கருநாடக மாநிலம் எப்போதுமே நிறைவேற்றிய தில்லை. இந்த விவகாரத்தை மேலும் சிக்கல் நிறைந்ததாக ஆக்கியது எதுவென்றால், மழை பொய்த்துப் போகும் காலங்களில் நதி நீரை எவ்வாறு பகிர்ந்து கொள்வது என்பது பற்றி அனைவரும் ஏற்றுக் கொள்ளத்தக்க நடைமுறை எதனையும்  இந்த இடைக்காலத் தீர்ப்பில் தெளிவாகக் குறிப்பிடவில்லை என்று கூறியது.

தீர்ப்பாயத்தின் இடைக்காலத் தீர்ப்பை நடைமுறைப் படுத்துவதை உறுதிப்படுத்திக் கொள்வதற்காக,  காவிரி நதி அதிகார அமைப்பு ஒன்றை உருவாக்க 1997 இல் மத்திய அரசு தீர்மானித்தது. இடைக்காலத் தீர்ப்பு நடைமுறைப் படுத்தப்படவில்லையென்றால், அணைகளை தங்களின் கட்டுப்பாட்டுக்குள் கொண்டு வரும் அதிகாரமும் அந்த அமைப்புக்கு அளிக்கப் பட்ட அதிகாரங்களுள் அடங்கும்.  இந்தப் புதிய திட்டத்தின் கீழ் இரண்டு புதிய அமைப்புகளை அரசு உருவாக்கியது. காவிரி நதி அதிகார அமைப்பு ஒன்று;  காவிரி கண்காணிப்புக் குழு மற்றொன்று. டில்லியைத் தலைமையிடமாகக் கொண்ட இந்த காவிரி நதி அதிகார அமைப்பில் பிரதமரும், கருநாடகா, தமிழ்நாடு, கேரளா, புதுவை மாநிலங்களின் முதலமைச்சர்களும் இருப்பார்கள். ஆனால் காவிரி கண்காணிப்புக் குழு என்பது பொறி யாளர்கள், தொழில்நுட்ப வல்லுநர்கள் மற்றும் இதர அலுவ லர்களைக் கொண்ட நிபுணர் குழுவேயாகும். களத்தில் நிலவும் உண்மை நிலவரங்களைக் கண்டறிந்து அரசுக்கு இந்த குழு அறிக்கை அளிக்கும்.

2002 இல் வெடித்த கலவரமும், நடத்தப்பட்ட நாடகமும்

2002 ஆம் ஆண்டில் மறுபடியும் ஒருமுறை கருநாடகத் திலும், தமிழ்நாட்டிலும்  பருவமழை பொய்த்துப் போன போது, இரண்டு மாநிலங்களிலும் இருந்த அணைகளில் இதுவரை இல்லாத அளவுக்கு மிகக் குறைந்த அளவி லேயே நீர் இருந்தது. இரு மாநிலங்களிலும் கோபதாபங்கள் வெடித்தன. மழை பொய்த்துப் போகும் காலங்களில் உள்ள குறைந்த அளவு நீரை எவ்வாறு பகிர்ந்து கொள்வது என்பது இடைக்காலத் தீர்ப்பில் குறிப்பாகச் சொல்லப்பட வில்லை. தனக்கு சேர வேண்டிய தண்ணீரை விடவேண் டும் என்று தமிழ்நாடு கோரியது. தனக்கே போதிய தண்ணீர் இல்லாத நிலையில் தண்ணீர் எதனையும் திறந்துவிட முடியாது என்று கருநாடகா மறுத்தது.

காவிரி நதி அதிகார அமைப்பு கூட்டமும்- உச்சநீதிமன்ற ஆணையும்

காவிரி நதி அதிகார அமைப்பின் கூட்டம் ஆகஸ்ட் 27 அன்று கூட்டப்பட்டது. ஆனால் தமிழ்நாடு முதலமைச்சர் செல்வி  ஜெயலலிதா கூட்டத்திலிருந்து வெளி நடப்பு செய் தார். காவிரி நதி அதிகார அமைப்பு வேறு விதமாக ஆணையிட்டால் ஒழிய, ஒவ்வொரு நாளும் 125 கோடி கன அடி தண்ணீரை தமிழ்நாட்டுக்குத் திறந்துவிடும்படி கரு நாடக மாநிலத்திற்கு உத்தரவிட்ட உச்சநீதிமன்ற ஆணை யின் பக்கம் இப்போது கவனம் திரும்பியது. அவ்வாறு தண்ணீரைவிடத் தொடங்கிய கருநாடகா காவிரி நதி அதிகார அமைப்பின் கூட்டத்தைக் கூட்டவேண்டும் என்று கோரியது. செப்டம்பர் 8ஆம் தேதி கூட்டப்பட்ட இக் கூட்டத்திலும், தமிழ்நாடு முதல்வர் ஜெயலலிதா, போதிய முன்னறிவிப்பு அளிக்கவில்லை என்று காரணம் கூறி கலந்து கொள்ளாமல் புறக்கணித்தார். என்றாலும் தமிழ்நாடு அமைச்சரவையில் இருந்து ஓர் அமைச்சர் இக் கூட்டத்தில் கலந்து கொண்டார்.  உச்சநீதிமன்றம் பிறப்பித்த ஆணை யில் குறிப்பிட்டிருந்த 125 கோடி கனஅடி நீர் என்பதை காவிரி நதி அதிகார அமைப்பு 80 கோடி கனஅடி நீர் என்று குறைத்தது.

என்றாலும், இந்த முறை கருநாடகா காவிரி நதி அதிகார அமைப்பின் ஆணையை வெளிப்படையாக எதிர்த்து தமிழ்நாட்டுக்கு தண்ணீரே திறந்து விடமுடியாது என்று  மறுத்துவிட்டது. காவிரி பாயும் மாவட்டங்களில் பெரும் அளவிலான போராட்டங்கள் வெடித்ததே இதன் காரணம். இதனால் அதிர்ச்சி அடைந்த தமிழ்நாடு மறுபடியும் உச்ச நீதிமன்றத்துக்குச் சென்றது. அப்போது ஒரு சில நாட் களுக்கு கருநாடகா தண்ணீரைத் திறந்துவிட்டது. என் றாலும், போராட்டத்தில் ஈடுபட்ட ஒரு விவசாயி நீர்த் தேக்கத்தில் குதித்து தற்கொலை செய்து கொண்டதால் போராட்டம் ஒரு அபாயமான நிலைக்குத் திரும்பியதால்,  செப்டம்பர் 8ஆம் தேதி முதல் தண்ணீர் விடுவதை நிறுத்திவிட்டது.

மத்திய அரசு இப்போது தலையிட்டு, தமிழ்நாட்டுக்கு தண்ணீர் விடும்படி கேட்டது. இதற்கிடையில், தமிழ்நாடு அரசின் மனுவை ஏற்றுக் கொண்ட உச்சநீதிமன்றம், அணைகளில் உள்ள நீர் நிலை மற்றும் திறந்துவிடப்பட்ட தண்ணீரின் அளவு பற்றிய விவரங்களை காவிரி நதி அதிகார அமைப்பிடமிருந்து கேட்டது. கருநாடகத்தில் உள்ள அணைகளை இந்த அமைப்பு பார்வையிட்ட போதி லும்,  தமிழ் நாட்டிலுள்ள அணைகளைப் பார்வையிட இந்த அமைப்புக்கு அனுமதி அளிக்க தமிழ்நாடு அரசு செப்டம்பர் 23 அன்று ஒரேயடியாக மறுத்துவிட்டது. தமிழ்நாடு முதல்வரின் இந்த நடவடிக்கையுடன், முன்னர் அவர் கூட்டத்திலிருந்து வெளி நடப்பு செய்ததும், கூட்டத் தைப் புறக்கணித்ததும் சேர்ந்து கொண்டு, அனைத்துப் பகுதிகளிலிருந்தும் கடுமையான விமர் சனங்கள் எழுந்தன. காவிரி நதி அதிகார அமைப்புடன் ஒத்துழைக்கும்படி தமிழ்நாடு அரசுக்கு உச்சநீதிமன்றம் செப்டம்பர் 30 அன்று ஆணையிட்டது; தமிழ்நாடும் அதற்குக் கட்டுப்பட்டது.

இரு மாநிலங்களிலும் ஆர்ப்பாட்டங்கள் - போராட்டங் கள் ஒருபுறம் - உச்சநீதிமன்ற படிக்கட்டுகளில் ஏறுவது, இன் னொரு புறம் என்று பிரச்சினையின் நெருப்பு ஆறாம லேயே கனன்று கொண்டிருந்தன என்றாலும், தமிழ்நாட்டு விவசாயம் என்பது கேள்விக்குறியாகிவிட்டது.

ஒரு வழியாக காவிரி நடுவர்  மன்றம்தான் இறுதித் தீர்ப்பை அளித்தது (2007, பிப்ரவரி 5).

2007 இல் தீர்ப்பு வழங்கப்பட்டாலும், அந்தத் தீர்ப்பு அரசிதழில் பதிவு செய்யப்பட ஆறு ஆண்டுகள் தேவைப் பட்டன. அதுவும் உச்சநீதிமன்றம் கடுமையாக எச்சரித்த பிறகே அது விதித்த கெடுவின் கடைசி நாளன்று (20.2.2013) அரசிதழில் பதிவு செய்யப்பட்டது.

2. இறுதித் தீர்ப்பின் அம்சங்கள் என்ன?

காவிரி நதியில் இருந்து கிடைக்கும் மொத்த நீர் அளவு 740 டிஎம்சி ஆகும். அதில் கேரளத்துக்கு 30 டிஎம்சி, கர் நாடகத்துக்கு 270 டிஎம்சி, தமிழ்நாட்டுக்கு 419 டிஎம்சி, புதுச்சேரிக்கு 7 டிஎம்சி என மொத்தம் 726 டிஎம்சி தண்ணீர் ஒதுக்கப்பட வேண்டும்.

கையிருப்பு நீர் அளவு: சுற்றுச்சூழல் பாதுகாப்புக்காக 10 டிஎம்சியும், கடலில் கலக்கும்போது தவிர்க்க முடியாத வகையில் செல்லும் உபரி நீருக்காக 4 டிஎம்சி நீரும் ஒதுக்க வேண்டும்.

கேரளம்: கேரளத்துக்கு ஒதுக்கப்படும் 30 டிஎம்சி நீரில் கபினி துணை ஆற்றில் 21 டிஎம்சி, பவானி துணை ஆற்றில் 6 டிஎம்சி, பம்பாறு துணை ஆற்றில் 3 டிஎம்சி செல்லும் வகையில் தண்ணீர் திறக்கப்பட வேண்டும்.

காவிரி நதியில் இடர்ப்பாடு காலங்களில் நீர்வரத்து குறைவாக இருக்கும் என்பதால், அதற்கேற்ப நீரின் அளவை கேரளம், கர்நாடகம், தமிழ்நாடு, புதுச்சேரி இடையே குறைத்துக் கொள்ளலாம்.

நீர் அளவைக் கணக்கிடும் பகுதி: கேரளம்-கர்நாட கம் இடையே ஓடும் நீரை கபினி நீர்த்தேக்கத்தை வைத்தும், கேரளம்- தமிழ்நாடு இடையே ஓடும் நீரை பவானி துணை ஆறு பகுதியில் உள்ள சாவடியூர் நீர் அளவை மய்யத்தை வைத்தும், பம்பாறு துணை ஆறு பகுதியில் அமராவதி நீர்த் தேக்கத்தை வைத்தும் நீர் அளவை கணக்கிட வேண்டும்.

கர்நாடகம்-தமிழ்நாடு இடையே ஓடும் நீரை, பில்லிகுண்டுலு நீர் அளவை மய்யம் அல்லது இரு மாநில எல்லைப் பகுதியில் வேறு ஏதேனும் பொதுவான மய் யத்தை வைத்து கணக்கிட வேண்டும். தமிழ்நாடு-புதுச்சேரி இடையே ஓடும் நீரை கணக்கிட ஏற்கெனவே ஏழு பகுதிகளில் மய்யங்கள் உள்ளன.

மாதாந்திர அளவு: காவிரியிலிருந்து தமிழகத்துக்கு கர்நாடகம் திறந்துவிடவேண்டிய நீரின் அளவு (அடைப்புக் குறியில் டிஎம்சி அளவில்):

ஜூன் (10), ஜூலை (34), ஆகஸ்ட் (50), செப்டம்பர் (40), அக்டோபர் (22), நவம்பர் (15), டிசம்பர் (8), ஜனவரி (3), பிப்ரவரி (2.5), மார்ச் (2.5), ஏப்ரல் (2.5), மே (2.5) என்றவாறு காவிரி நீரை தமிழ்நாட்டுக்கு கர்நாடகம் வழங்க வேண்டும்.

தமிழகத்துக்கு ஒதுக்கப்பட்ட நீரில் இருந்து 182 டிஎம்சி நீர், சுற்றுச்சூழல் பாதுகாப்புக்காக ஒதுக்கப்பட்ட 10 டிஎம்சி நீர் ஆகியவற்றை சேர்த்து மேற்கண்ட மொத்த நீரின் அளவான 192 டிஎம்சி நீர் கணக்கிடப்படுகிறது.

மாதந்தோறும் திறந்து விடப்படும் நீரின் அளவை 10 நாள்கள் இடைவெளி விட்டு தமிழ்நாட்டுக்கு ஒழுங்கு முறை அமைப்பு திறந்துவிட வேண்டும்.

நீர் சரியாக திறந்து விடப்படுகிறதா என்பதை மத்திய நீர் ஆணைய உதவியுடன் அய்ந்து ஆண்டுகள்வரை (புதிதாக உருவாக்கப்படவிருக்கும்) காவிரி ஒழுங்குமுறை ஆணை யம் கண்காணிக்க வேண்டும் (CMB).

தண்ணீரை திறந்து விடுவதில், நீர் ஆதார மாநிலம் தன்னிச்சையாக முடிவெடுக்க முடியாது. சம்பந்தப்பட்ட மாநிலங்களில் நீர் மின் திட்டங்கள் செயல்படுத்தப்பட்டு, அதன் தேவைக்காக காவிரி நீர் தேக்கி வைக்கப்படும் நிலை ஏற்பட நேர்ந்தால், அதனால் நீர் பெறும் மாநிலங்களின் தேவை பாதிக்கப்படக்கூடாது.

காவிரியில் இருந்து திறக்கப்படும் நீர் அல்லது நீர்த்தேக் கம் அல்லது அணையில் இருந்து திறக்கப்படும் நீரில் இருந்து குடிநீருக்காகவும் நகராட்சி தண்ணீர் தேவைக் காகவும் 20 சதவீதத்தை பயன்படுத்தலாம். தொழிற்சாலை தேவைக்காக 2.5 சதவீத நதி நீரை பயன்படுத்தலாம். ஒதுக்கப்பட்ட நீரை மாநிலங்கள் பயன்படுத்த தவறினாலோ அல்லது பெற முடியாமல் போனாலோ அதை, அடுத்து வரும் நீர் ஆண்டில் கோர முடியாது.

பருவ காலம் எவை?: காவிரி நதியிலிருந்து கிடைக்கும் 740 டிஎம்சி நீர் அளவைக் கொண்டு சாதாரண பருவ ஆண்டு என்பதை கணக்கிட வேண்டும்.

தண்ணீர் பருவ ஆண்டு என்பதை ஜூன் ஒன்றாம் தேதி தொடங்கி மே 31 ஆம் தேதி முடிவடையும் நாள் வரை கணக்கிட வேண்டும்.

நீர்ப்பாசன காலம் என்பதை ஜூன் ஒன்றாம் தேதி முதல் அடுத்த ஆண்டு ஜனவரி ஒன்றாம் தேதி வரை கணக்கிட வேண்டும்.

காவிரி நதி என்பதை மாநிலங்களில் ஓடும் காவிரி நீரையும், காவிரியில் நேரடியாகவும் மறைமுகமாகவும் கலக் கும் நீரையும் சேர்த்து கருத வேண்டும் என்று அரசிதழில் நடுவர் மன்ற இறுதித் தீர்ப்பு விவரங்கள் குறிப்பிடப் பட்டுள்ளன.

காவிரி நடுவர்மன்ற இறுதித் தீர்ப்பின்படி தமிழ்நாட் டுக்கு காவிரி நதியில் இருந்து மொத்தம் 419 டிஎம்சி நீர் பங்கு ஒதுக்கப்பட வேண்டும்.

அதில் 192 டிஎம்சி நீரைத்தான் கர்நாடகம் தமிழ்நாட் டுக்கு திறந்துவிட வேண்டும். மீதமுள்ள 227 டிஎம்சி நீரில், தமிழக எல்லைக்குள் ஓடும் காவிரியில் தானாகச் சென்று கொண்டிருக்கும் தண்ணீரும், நொய்யல், பவானி, கொள் ளிடம் உள்ளிட்ட கிளை ஆறுகளில் இருந்து காவிரியில் கலக்கும் தண்ணீரும் அடங்கும் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

3. நடுவர் மன்றத் தீர்ப்பை எதிர்த்து உச்சநீதிமன்றம் செல்ல முடியுமா?

காவிரி நடுவர் மன்றத் தீர்ப்பை செயல்படுத்த மத்திய அரசு காவிரி மேலாண்மை வாரியம் (Cauvery Management Board) ஒன்றை அமைக்கவேண்டும். அதன் கட்டுப்பாட்டில் கருநாடகத்தில் கிருஷ்ணராஜசாகர், ஏமாவதி, ஏரங்கி, கபினி ஆகிய நான்கு அணைகளையும் தமிழ்நாட்டின் மேட்டூர், பவானிசாகர், அமராவதி ஆகிய மூன்று அணை களையும், கேரளத்தின் பாணாசுர சாகர் அணையையும், காவிரி மேலாண்மை வாரியத்தின் கட்டுப்பாட்டில் கொண்டு வந்து நடுவர் மன்ற தீர்ப்பின்படி தண்ணீர் திறந்து விடப்படவேண்டும்.

பத்து நாட்களுக்கொருமுறை  இதனை ஆய்வு செய்யவேண்டும். மேலாண்மை வாரியம் தனது பணிகளை நிறைவேற்றிட காவிரி ஒழுங்கு முறைக் குழுவை (Cauvery Regulatory Commitee)  ஏற்படுத்திட வேண்டும் என்று நடுவர் மன்றம் தெளிவாகக் கூறியுள்ளது.

அத்தோடு நிற்கவில்லை காவிரி நடுவர் மன்றம். மேலும் தெளிவுபடுத்தியிருக்கிறது.

1991 இல் நடுவர் மன்றம் வழங்கிய இடைக்காலத் தீர்ப்புப்படி தண்ணீரைப் பெற்றிட ஒவ்வொரு ஆண்டும் தமிழ்நாடு அரசு உச்சநீதிமன்றத்தை அணுகவேண்டியி ருந்தது என்பதை ஆவணங்களிலிருந்து அறிய முடிகிறது. ஒவ்வொரு முறையும் பற்றாக்குறை என்று காரணம் சொல்லி, கருநாடகம் தட்டிக் கழித்தது என்பதையும் அறிய முடிகிறது. எனவே, இப்பொழுது அளிக்கும் தீர்ப்பைச் செயல்படுத்த உருப்படியான செயல்முறைகளை உருவாக் காமல் போனால், இத்தீர்ப்பு வெற்றுக் காகிதமாக இருக் கும் என்று (நடுவர் மன்ற தீர்ப்பின் தீர்ப்பு அறிக்கை தொகுதி-5, பக்கம் 216) கூறியுள்ளது. இதன்மூலம் காவிரி மேலாண்மை வாரியம் அமைப்பதைத் திட்டவட்டமாக வலியுறுத்தியுள்ளது நடுவர் மன்றம்.

இந்த நிலையில், உச்சநீதிமன்றத்தில் வழக்கு நிலுவை யில் இருப்பதால்,  காவிரி மேலாண்மை வாரியம் அமைக் கக் கூடாது என்று இப்பொழுது கருநாடகத்தின் தரப்பில் முதலமைச்சர், மத்திய அமைச்சர்கள் கூறுவது திட்டமிட்ட திசை திருப்பும் வேலை ஆகும்.

தீர்ப்பாயத்தின் இறுதித் தீர்ப்பு அரசிதழில் வெளியிடப் பட்டு விட்டால், அது உச்சநீதிமன்ற தீர்ப்புக்கு இணை யானது என்று மாநிலங்களுக்கிடையிலான தண்ணீர்த் தகராறு சட்ட விதி 6(2) கூறுகிறது. கிருஷ்ணா ஆற்று நீர்ப் பகிர்வுக் குறித்து எழுந்த சட்ட சிக்கலின் விளைவாக 2002 ஆம் ஆண்டுத் தண்ணீர்த் தகராறு சட்ட விதி 6 இல் இந்திய அரசு திருத்தம் கொண்டு வந்தது. அதன்படி உருவாக்கப்பட்டதே 6(2) என்ற உட்பிரிவாகும். இது 6.8.2002 முதல் அமலுக்கு வந்தது.

உச்சநீதிமன்றத்திற்கு இணையான தீர்ப்பு வந்த பிறகு உச்சநீதிமன்றத்தில் வழக்கு நிலுவையில் இருப்பதால் காவிரி மேலாண்மை வாரியம் அமைக்கப்படக்கூடாது என்பது புரியாத்தனம் அல்லது அடாவடித்தனம் ஆகும்.

கெசட்டில் வெளியாவதன்மூலம் ஏற்கெனவே 1892, 1924 ஆகிய ஆண்டுகளில் சென்னை ராஜதானிக்கும், மைசூர் சமஸ்தானத்துக்கும் இடையே போடப்பட்ட ஒப்பந்தங்களே முடிவுக்கு வந்து புதிய சட்ட ரீதியாகப் பிறக்கிறது.

இந்திய அரசமைப்புச் சட்டம் 262 ஆம் பிரிவின் நதி நீர்ப் பங்கீடு சம்பந்தமாக மாநிலங்களுக்கிடையே ஏற்படும் தாவாவை தீர்த்து வைக்க, நதிநீர் சம்பந்தமாக மாநிலங் களுக்கிடையே ஏற்படும் வழக்குகளைத் தீர்க்கும் சட்டம் (The Interstate Water Dispute Act) (1956) 33 of (1956) என் பதில் உள்ள 11 ஆவது செக்ஷன் நதிநீர்ப் பங்கீடு வழக்கு களை நடுவர் மன்றம் விசாரித்த நிலையில், தீர்ப்புக் கூற உச்ச நீதிமன்றத்திற்கே கூட அதிகாரம் கிடையாது. உச்சநீதிமன் றம் ஏழு முறை பல தீர்ப்புகளையும், ஆணைகளையும் பிறப்பித்தும், அவற்றுள் எதையும் செயல்படுத்தவில்லை கருநாடகா.

4. தமிழ்நாட்டுக்கு ஏற்படும் பாதிப்புகள் என்ன?

1892 ஆம் ஆண்டு தமிழ்நாட்டுக்கும், மைசூருக்கும் (கருநாடகத்துக்கும்) இடையே மேற்கொள்ளப்பட்ட ஒப்பந்தப்படி காவிரி, கபினி, ஹேமாவதி உள்ளிட்ட முக்கிய நதிகளில் மதராஸ் மாநில ஆட்சியாளர்களின் அனுமதி யின்றி புதிதாகப் பாசனத்திற்கான நீர்த்தேக்கங்களையோ, அணைகளையோ கட்டக் கூடாது என்று தெளிவாகக் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.

ஆனால், கருநாடகாவில் கபினி, ஹேமாவதி நதிகளில் எந்தவித முன் அனுமதியுமின்றி சொந்த செலவில் அணை களைக் கட்டத் தொடங்கின. அதேநேரத்தில் 1971 இல் கரு நாடக மாநிலத்தில் குடியரசுத் தலைவர் ஆட்சி நடந்த போது சட்ட விரோதமாக அணைகளைக் கட்டிக்கொள்ள ரூபாய் எட்டரைக் கோடியை  மத்திய அரசு கொடுத்து உதவியது.

நடுவர் மன்ற தீர்ப்பின்படி கருநாடக மாநிலத்தில் விவசாயப் பாசனப் பரப்பை 10 லட்சத்து 20 ஆயிரம் ஏக்கருக்குமேல் விரிவுபடுத்தக் கூடாது. ஆனால், 19 லட்சம் ஏக்கர் விரிவுப்படுத்தப்பட்டுள்ளதாக கருநாடக அமைச்சரே அறிவித்தார். இது அல்லாமல் மேலும் 6 லட்சம் ஏக்கர் பாசனப் பரப்பை விரிவுப்படுத்திட ரூ.5,500 கோடியைக் கருநாடக அரசு ஒதுக்கியது.  ஆனால், தமிழ்நாட்டின் நிலை என்ன தெரியுமா? மேட்டூர் அணை உருவாக்கப்பட்டபோது தமிழ்நாட்டின் பாசனப் பரப்பு 28 லட்சம் ஏக்கராகும். 2000 ஆம் ஆண்டில் அது பதினேழரை லட்சம் ஏக்கராகக் குறைந்தது. 2005 இல் 16 இலட்சத்து 36 ஆயிரம் ஏக்கர். இந்த நிலை தொடருமேயானால், 30 விழுக்காடு பாசனப் பரப்பு காணாமற் போய்விடும் என்கின்றனர் வல்லுநர்கள். இப் பொழுது வேகவேகமாக வயல்கள் எல்லாம் வீட்டுமனை களாக்கப்பட்டு வருகின்றன.

தமிழ்நாட்டின் நிலப்பரப்பில் 34 சதவிகிதம் காவிரி சமவெளியில் தான் உள்ளது. ஆனால், கருநாடகமோ 18 சதவிகித நிலப்பரப்பில்தான் காவிரியை நம்பி இருக்கிறது என்பதைப் புரிந்துகொண்டால், காவிரி நீர் யாருக்கு அதிகம் பயன்படவேண்டும் என்பது சொல்லாமலேயே விளங்கும்.

5. தமிழக முதலமைச்சர் அனைத்துக் கட்சிக் கூட்டத்தைக் கூட்டவேண்டாமா?

தமிழ்நாட்டின் பிரதான எதிர்க்கட்சியான தி.மு.க. தலைவர் கலைஞர் அவர்களும், காவிரி டெல்டா பகுதி விவசாயிகளும் அனைத்துக் கட்சிக் கூட்டத்தைக் கூட்ட வேண்டும் என்று தமிழ்நாடு முதலமைச்சருக்குக் கோரிக்கை வைத்துள்ள நிலையில், எடுத்தேன், கவிழ்த்தேன் என்ற போக்கில் முதலமைச்சர் பதில் சொல்லுவது சரியல்ல.

இந்தப் பிரச்சினையில் அனைத்துக் கட்சிகளும் ஒரே மாதிரியான கருத்தினைக் கொண்டுள்ளதால், தனியாக அதற்கென்று அனைத்துக் கட்சிக் கூட்டத்தைக் கூட்ட வேண்டிய அவசியம் இல்லை என்று முதலமைச்சர் பதில் சொல்லுவது நியாயந்தானா?

தமிழ்நாட்டைவிட அனைத்துக் கட்சிகளும் கருநாடகத் தில்தான் சற்றும் சுருதி பேதம் இல்லாமல் ஓங்கி ஒரு குரல் கொடுத்து நிற்கின்றனர் என்றாலும், அம்மாநில முதலமைச் சர்  அனைத்துக் கட்சிக் கூட்டத்தைக் கூட்டத் தவறவில்லை.

கருநாடக முதலமைச்சர் சித்தராமையா டில்லி செல்லுகிறார். கருநாடகத்தைச் சேர்ந்த பி.ஜே.பி. மத்திய அமைச்சர்களைச் சந்திக்கிறார் - அவ்வமைச்சர்கள் புடைசூழ பிரதமர் நரேந்திர மோடியைச் சந்திக்கின்றனர். எக்காரணத்தை முன்னிட்டும் காவிரி மேலாண்மை அமைக்கக்கூடாது என்று வலியுறுத்துகிறார். அப்படி அமைக்கும் உச்தேசம் ஏதும் இப்பொழுது இல்லை என்று பிரதமர் கூறியதாகச் சொல்கிறார்.

பிரதமர் இந்தக் கருத்தைச் சொல்லுவதற்கு முன்ன தாகவே கருநாடகத்தைச் சேர்ந்த மத்திய அமைச்சர் அனந்தகுமார். காவிரி மேலாண்மை வாரியம் அமைப்பு என்ற பேச்சுக்கே இடமில்லை என்று கூறுகிறார். அமைச்சர் வெங்கய்யா நாயுடுவும் கூறுகிறார்.

மத்திய நாடாளுமன்ற விவகாரத் துறை அமைச்சர் வெங்கய்ய நாயுடும், இரயில்வே துறை அமைச்சர் சதானந்த கவுடா  மட்டுமல்ல, காங்கிரஸ் எதிர்க்கட்சித் தலைவர் மல்லிகார்ஜுன கார்கே, முன்னாள் மத்திய அமைச்சரும், காங்கிரஸ் எம்.பி.யுமான வீரப்ப மொய்லி, முன்னாள் பிரதமர் தேவேகவுடா (மதச்சார்பற்ற ஜனதா தளம்) எல்லோரும் ஒரே குரலில் பேசுகின்றனர்.

நாடாளுமன்றத்தில் காவிரி நீர்ப் பிரச்சினைபற்றி அ.இ.அ.தி.மு.க. மக்களவைத் தலைவர் தம்பிதுரை அங்கே பேசும்பொழுது, கருநாடகத்தைச் சேர்ந்த அத்தனை உறுப்பினர்களும், அமைச்சர்களும் உள்பட எதிர்க்குரல் கொடுக்கின்றனர்.

மத்திய அமைச்சர்கள் என்றால் எல்லா மாநிலங்க ளுக்கும் பொதுவானவர்கள் என்பதுதானே சட்டத்தின் நிலை? ஆனால், கருநாடகத்தைச் சேர்ந்த மத்திய அமைச் சர்கள் சட்டத்தைக் காலில் போட்டு மிதித்து கருநாடகத் துக்கு மட்டுமே மத்திய அமைச்சர்கள் என்ற நிலைப்பாட்டை கொண்டுள்ளனர். இதில் தேசியம் எங்கு வாழ்கிறது?

நியாயமற்ற கோரிக்கை என்றாலும், அவர்கள் மாநிலப் பிரச்சினை என்று வரும்பொழுது கட்சி வண்ணங்களை எறிந்து, ஒரே எண்ணமுடையவர்களாக ஒன்று சேர்கின்றனர்.

அந்த நிலையை தமிழ்நாட்டில் உருவாக்கவேண்டியது தமிழக முதலமைச்சரின் கடமையல்லவா? அதற்கு மாறாக ஒற்றுமையைச் சிதைக்கும் வகையில் சூடான சொற்களால் எதிர்க்கட்சிகளை விமர்சிப்பது சரியானதுதானா? பிரச்சினையின்மீதுள்ள முக்கியத்துவத்தைவிட எதிலும் அரசியல் காழ்ப்புணர்ச்சி என்பது தமிழ்நாட்டுக்குக் கேடாக முடியும்; எனவே, இதில் முதலமைச்சர் இணக்கமான அணுகுமுறையை மேற்கொள்ளவேண்டும் என்று கேட்டுக்கொள்கிறோம்.

நியாயத்தின் அடிப்படையிலும், சட்டத்தின் அடிப்படை யிலும், நீதிமன்ற தீர்ப்புகள் அடிப்படையிலும் நாம் வலு வாக இருக்கும்பொழுது முதலமைச்சரின் அணுகுமுறை யால் கெட்டது என்ற கெட்ட பெயர் வாங்கவேண்டாம் என்பதே நமது எதிர்பார்ப்பு.

6. மத்திய அரசின் நிலைப்பாடுகளுக்குக் காரணம் அரசியல்தானா?

மத்தியில் காங்கிரஸ் ஆட்சி இருக்கும்பொழுது கருநாடக மாநிலத்திற்குச் சாதகமான வகையில் நடந்து கொண்டது. தமிழ்நாட்டைப் பொறுத்தவரை காங்கிரசுக்கு எந்தவித பலமும் இல்லாத நிலையில், வாய்ப்புள்ள மாநிலத்தையாவது தக்க வைத்துக்கொள்ளவேண்டாமா என்பது காங்கிரசின் அணுகுமுறையாக இருந்தது. அதே நிலையில்தான் பி.ஜே.பி.யும் இப்பொழுது இருக்கிறது. தமிழ்நாட்டில் பி.ஜே.பி.,க்குச் செல்வாக்கு இல்லை. கருநாடகத்தைப் பொறுத்தவரை செல்வாக்குண்டு. காவிரி மேலாண்மை வாரியம் அமைத்து, அந்தச் செல்வாக்கை ஏன் கெடுத்துக் கொள்ளவேண்டும் என்று மத்திய பி.ஜே.பி. ஆட்சி நினைக்கிறது என்பதுதானே உண்மை. இது அரசியல் பார்வை அல்லவா? மக்கள் நலம் பொதுமை நலம்; சட்டத்தின் நிலைப் பாடுகள் பின்னுக்குத் தள்ளப்பட்டு அரசியல் பார்வை ஆதிக்கம் செலுத்துவது சரியானதுதானா?

பிரபல சட்ட நிபுணர் முன்னாள் கூடுதல் அட்டார்னி  ஜெனரல் திரு. மோகன் பராசரன் அவர்கள் கருத்து கூறுகையில்: வழக்கு நிலுவையில் இருப்பதால் மேலாண்மை வாரியம் அமைக்க முடியாது என்பதும் தவறு. காவிரி நடுவர் மன்ற உத்தரவுக்கு இதுவரை எந்தத் தடையும் பிறப்பிக்கப் படவில்லை. எனவே, அந்த உத்தரவு இப்போதும் பொருந்தும். வாக்கு வங்கி அரசியலுக்காக கர்நாடகா வேண்டுமென்றே இவ்வாறு கருத்து தெரிவித்து வருகிறது.

புதிதாக அமைந்துள்ள மத்திய அரசு சட்டப்படி நடந்துகொள்ளக் கடமைப்பட்டுள்ளது.

7. கழகத்தின் அடுத்தகட்ட நடவடிக்கை என்ன?

காவிரி டெல்டா பகுதிகளில் தீவிரப் சுற்றுப்பயணப் பிரச்சாரம் மேற்கொண்டு அடுத்தகட்டப் போராட்டங்களில் ஈடுபடுவது என்று திராவிடர் கழகம் முடிவு செய்கிறது. அதற்கான தேதி விரைவில் அறிவிக்கப்படும்.

கழகத் தோழர்களே, விவசாயப் பெருங்குடி மக்களே, தயாராவீர்! தயாராவீர்!!

-----------------கி.வீரமணி, தலைவர்,  திராவிடர் கழகம். சென்னை  13.6.2014

Read more: http://viduthalai.in/e-paper/82055.html#ixzz34WrFl2n4