ஆயுள்தண்டனைக் கைதிகளை விடுதலை செய்ய மாநிலஅரசுக்கு உரிமையுண்டு! -கி.வீரமணி

ஆயுள் தண்டனைக் கைதிகளை விடுதலை செய்ய மாநில அரசுக்கு உரிமையுண்டு!

ஆயுள் தண்டனைக் கைதிகளை விடுதலை செய்ய மாநில அரசுக்கு உரிமையுண்டு!

மத்திய அரசு இதில் தலையிடுவது தேவையற்ற ஒன்றே!

சென்னை சிறப்புக் கூட்டத்தில் தமிழர் தலைவர் ஆசிரியரின் சட்ட ஆய்வுரை

சென்னை, மே 7- ஆயுள் கைதிகளைப் பொறுத்தவரை விடுதலை செய்ய மாநில அரசுக்கு உரிமையுண்டு; பேரறிவாளன் உள்ளிட்ட எழுவர் விடுதலைப் பிரச்சினையில் மத்திய அரசு தலையிடுவது நியாயமல்ல. நிரபராதிகள் விடுதலை செய்யப்படவேண்டும் - மக்கள் மன்றத்திலும் இந்தக் குரல் ஒலிக்க வேண்டும் என்றார் திராவிடர் கழகத் தலைவர் கி.வீரமணி அவர்கள்.

30.4.2014 அன்று சென்னை பெரியார் திடலில் நடைபெற்ற பேரறிவாளன் உள்பட ஏழு பேர் விடுதலையும் - நீதிப்போக்கும் என்ற தலைப்பில் நடைபெற்ற சிறப்புக் கூட்டத்தில் தமிழர் தலைவர் உரையாற்றினார். அவரது உரையின் (2.5.2014) தொடர்ச்சி வருமாறு:-

கருணைமனுமீதான காலதாமதம் குறித்த மத்திய அரசின் நிலைப்பாட்டையும், காரணங்களின்றி ஏற்பட்ட காலதாமதத்தையும் உச்ச நீதிமன்றத்தின் பெஞ்சு ஏற்காமல் மறுதலித்தது. பெஞ்சு தீர்ப்பில் கூறும்போது, மூவர் சார்பில் அளிக்கப்பட்ட கருணை மனு  ஏப்ரல் 25, 2000ஆம் ஆண்டில் தமிழக ஆளுநரிடமும், அவர் மூலம் இந்திய உள்துறை அலுவலகத்துக்கு மே 4, 2000ஆம் ஆண்டிலும் அனுப்பப்பட்டுள்ளது. காரணமே இல்லாமல் கால தாமதமாக 5 ஆண்டுகள், ஒரு மாதம் கழித்து ஜூலை 21, 2005ஆம் ஆண்டில் குடியரசுத்தலைவரின் பார்வைக்கு இந்திய உள்துறை அலுவலகம் கொண்டு சென்றுள்ளது.

அதற்குப்பிறகும் கால தாமதம் ஏற்பட்டுள்ளது. பிப்ரவரி 2011இல் குடியரசுத்தலைவரிடமிருந்து எம்எச்ஏ கருணைமனுமீதான நடவடிக்கையை குடியரசுத்தலைவரிடமிருந்து கேட்டுள்ளது.

இங்கும் காலதாமதம் 5ஆண்டுகள், 8 மாதங்கள் ஆகி உள்ளன. செப்டம்பர் 12, 2011இல்தான்  குடியரசுத்தலைவர் 11ஆண்டுகளுக்கும் மேல் காலதாமதத்துக்குப்பிறகு கருணைமனுவை நிராகரித்துள்ளார் என்று உச்சநீதிமன்ற அமர்வு குறிப்பிடுகிறது.

மாற்றுக்கருத்துக்கே இடமில்லாத காலதாமதத்துக்கு மனுதாரர்கள் காரணமில்லை. கால வரையறைகளின்றி, தாமதத்துக்கு எவ்வித காரணங்களும் இல்லாமல் போனதால் மனுதாரர்களின் தூக்குத் தண்டனையிலிருந்து ஆயுள் தண்டனையாக மாற்றப்பட்டுள்ளது என்று பெஞ்சு தீர்ப்பில் கூறப்பட்டுள்ளது.

தூக்குத் தண்டனையை ஆயுள்தண்டனையாகக் குறைத்து, எந்த அடிப்படையில் குறைத்திருக்கிறார்கள்?  அவர்கள் மன்னிப்பு கேட்டு கருணை மனு போடுகிறார்கள்.

அந்த மனு எவ்வளவு காலத்திற்கு அங்கே கிடப்பில் இருந்தது என்றால், 10 ஆண்டுகளுக்கு மேலாக அங்கே கிடப்பில் இருந்திருக்கிறது. குடியரசுத் தலைவர் என்று சொன்னால், அவர் தனியே பார்ப்பதில்லை. உள்துறை அதுதான் மிக முக்கியம். அந்த உள்துறை செயலாளர்தான் இதையெல்லாம் பார்ப்பார். இது இங்கிலாந்து நாட்டிலிருந்து நாம் எடுத்துக்கொண்ட அரசியல் சட்ட முறையாகும்.  ஏனென்றால், நம்முடைய அரசியல் சட்டமே இங்கிலாந்து அரசியல் சட்டத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டதுதான்.

ஒரு தீர்ப்பில் ஒன்றை அழகாகச் சுட்டிக்காட்டுகிறார்கள். அது என்னவென்றால், இங்கிலாந்து நாட்டில் உள்துறை செயலாளர் இருக்கிறார் - அந்தப் பதவி என்பது மிகவும் சக்தி வாய்ந்த, அதிகாரமுள்ள - பொறுப்புவாய்ந்த பதவியாகும். அவருடைய அறையில் வாசகம் ஒன்றை எழுதி வைத்திருக்கிறார்களாம். அதைப்பற்றி நீதிபதி சொல்கிறார்:

உங்களுடைய பணி என்பது, பல உயிர்களைக் காப்பாற்றுகின்ற மிக முக்கியமான, தவறுகள் நடந்தால், திருத்தக்கூடிய மிக முக்கியமான பணி இந்த உள்துறை செயலாளருக்கு மட்டும்தான் மனிதநேயத்தை அடிப்படையாகக் கொண்ட கருத்துள்ள வாசகங்களை எழுதி வைத்துள்ளார்கள்.

ஆகவே, அப்படிப்பட்ட உள்துறை செயலாளரிடம் அந்தக் கருணை மனு சென்றது. அவர் தூக்குத் தண்டனையை ஆயுள் தண்டனையாகக் குறைக்கிறார்.

இங்கே இருக்கிறவர்களுக்கு ஒன்றும் புரியாமல், ஏதோ சட்ட விரோதமாக இது நடந்தவிட்டதுபோல், ஆகா, எப்படி இதைக் குறைக்கலாம் என்று கேட்கிறார்கள்.

இதில் மிகவும் அடிப்படையான ஒரு செய்தியை சொல்லவேண்டும்.

ஒரு சட்டத்தைப் பார்க்கும்பொழுது, நீதிபதிகளாக இருக்கட்டும்; பத்திரிகையாளர்களாக இருக்கட்டும்; விமர்சகர்களாக இருக்கட்டும். அந்தச் சட்டம் என்கிற பார்வையோடு பார்க்கவேண்டுமே தவிர, கொலை நடந்தால்கூட, கொலைக்குற்றவாளியாகத்தான் பார்க்கவேண்டுமே தவிர, இன்னார் கொலை, சாதாரணமானவர் கொலை என்று வித்தியாசம் பார்ப்பதற்கு, அரசியல் சட்டத்திலோ அல்லது குற்றவியல் சட்டத்திலோ இடமே கிடையாது, அதுதான் மிக முக்கியம்.

விரைந்த முடிவு வேறு; அவசர முடிவு வேறு!
அரசாங்கங்கள் எடுக்கக்கூடிய முடிவாக இருந்தாலும், ஒரு அமைப்பு ரீதியாக தலைமை எடுக்கக்கூடிய முடிவாக இருந்தாலும், இந்த முடிவுகளை வித்தியாசப்படுத்தி, வேறுபடுத்தி பார்க்கவேண்டும். hasty decision is different from quick decision  விரைந்த முடிவு வேறு; அவசர முடிவு வேறு இதுதான் மிக முக்கியம்.
இந்த அம்மையார் செய்தது அவசர முடிவே தவிர; விரைந்த முடிவு அல்ல. அதனுடைய விளைவுதான் இவ்வளவு பெரிய பிரச்சினைகளுக்குக் காரணம்.
மூன்று நாளில் நீங்கள் சொல்லியாகவேண்டும்; இல்லையென்றால், நாங்கள் வெளியில் விட்டு விடுவோம். என்ன சொல்கிறீர்கள் என்று கேட்க வேண்டியதில்லை,நாமே தேவையில்லாமல் உண்டாக்கிக் கொண்ட சிக்கல் என்பதை இந்த நேரத்தில் நாம் சுட்டிக் காட்டவேண்டும்.

ஆனால், இப்பொழுது வந்திருக்கின்ற பிரச்சினைக்குக் காரணம் முழுவதும், சிந்தனையில், அணுகுமுறையில் அடிப்படைக் கோளாறு என்றால், கொலை செய்யப்பட்டவர் யார் என்று நினைத்துக்கொண்டு, சட்டத்தைப் பார்க்கிறார்கள். சட்டத்தை அப்படிப் பார்க்கக்கூடாது என்பதற்காகத்தான் நீதிதேவதையின் கண் கட்டப்பட்ட உருவம் வைக்கப்பட்டிருக்கிறது. நான் பேசுவது முழுவதும் உணர்ச்சிக்கு இடமில்லாத, அறிவுபூர்வமான வாதங்களாகும்.

நபர்களை மட்டுமே பார்த்துக்கொண்டு, வழக்கை நடத்தக்கூடாது!

எனவே, அப்படிப்பட்ட சூழ்நிலையில், தேசப்பிதா என்று அழைக்கப்பட்ட காந்தியார் கொலை வழக்கு சரியாக நடத்தப்பட்டதா இந்த நாட்டில்? அந்த வழக்குக்குரிய ஆவணங்கள் காணாமல் போய்விட்டதே - ஒரு பெட்டியில் போட்டு ரயிலில் எடுத்துச் சென்றோம், திருடு போய்விட்டது என்று சொன்னார்களே, அந்தக் கொலையை திட்டமிட்டவர்களுக்கு - சாட்சியங்கள் இல்லை என்றுதானே சொன்னார்கள். அந்த வழக்கிலிருந்து சவார்க்கார் போன்றவர்கள் எப்படி வெளியே வந்தார்கள் என்பதை நீங்கள் ஆராய்ந்து பார்த்தால், பல இளைஞர்களுக்கு அந்த வரலாறு தெரியாது. காந்தியார் கொலை வழக்கு என்ற தலைப்பில் ஒரு நூல் வெளிவந்திருக்கிறது அண்மையில். காந்தியாருடைய கொள்ளுப்பேரன் எழுதியதை வைத்து நாம் தமிழில் அந்த நூலை வெளியிட்டிருக்கிறோம். அதேபோல், மற்ற மற்ற வழக்குகள்.

எனவே, நபர்களை மட்டுமே பார்த்துக்கொண்டு, வழக்கை நடத்தக்கூடாது. குற்றவாளி யார் என்பதைப் பார்க்கவேண்டும் என்ற அவசியம் கிடையாது. குற்றவாளி மிகவும் பெரிய மனிதன் என்றால், அவருக்குச் சலுகை காட்டவேண்டும் என்கிற அவசியம் கிடையாது. அதேபோல், பாதிக்கப்பட்டவர் யார் என்பதை வைத்துக்கொண்டு சட்டத்தை அணுகக்கூடிய நிலை இல்லை. அதைத்தான் தெளிவாகத் தெரிந்துகொள்ளவேண்டும்.

இங்கேயுள்ள காங்கிரஸ் நண்பர்கள் என்ன சொல்கிறார்கள் தெரியுமா? மேலும் பலர் இறந்துபோனார்களே, அவர்களுக்கு என்ன நியாயம்? இறந்து போனவர்களின் சொந்தக்காரர்கள் நியாயம் கேட்கிறார்களே என்று பேசுகிறார்கள்.

அதற்காகத்தானே 23 ஆண்டுகாலமாக சிறையில் இவர்கள் இருந்திருக்கிறார்கள்.

அதே நேரத்தில் இந்த சட்ட முறைகளே தவறாக இருந்தாலும், இந்த வழக்கே தவறு என்று விசாரணை செய்த அதிகாரியும், விசாரணை செய்த நீதிபதியும் சொன்னாலும், இவர்கள் 23 ஆண்டுகளுக்குமேலாகியும் இன்னும் சிறைச்சாலையில் இருக்கிறார்களே, இதைவிட பெரிய கொடுமை வேறு என்ன இருக்க முடியும்? கருணையே அவர்களுக்குக் காட்டக்கூடாது என்று நீங்கள் யாராவது வாதம் செய்ய முடியுமா? அந்த நண்பர்களை நான் கேட்டுக்கொள்கிறேன். மத்திய அரசு என்ன காரணம் சொல்லிற்று, சிறைச்சாலைகளில் அந்தக் கைதிகள் எல்லாம் மிகவும் ஜாலியாக இருக்கிறார்கள் என்று.

பிறகு, தமிழ்நாட்டு வழக்கறிஞர் சொன்னார், அந்தக் கைதிகள் எல்லாம் எவ்வளவு மனவேதனையுடன் இருக்கிறார்கள் என்பதை சொன்னார்.

அந்த இடத்தில், நாம் நம்மை வைத்துப் பார்க்கவேண்டாமா?

ஆங்கிலத்தில் இரண்டு வார்த்தையை மிக அழகாகச் சொல்லியிருக்கிறார்களே,

சிம்பதி என்பதைவிட எம்பதி என்று இருக்கவேண்டாமா!

நீதிபதிகள் எப்படி இருக்கவேண்டும், சிம்பதியைவிட எம்பதி உடையவர்களாக இருக்கவேண்டும் என்பதுதான் மிக முக்கியமானது.

மிசா  காலத்தில் நாங்களும் சிறைச்சாலைக்குச் சென்றோம்!

சிறையில் உள்ளவர்கள் முதலில் தண்டனை பெற்றதும், ஒரு நாள் அல்லது ஒரு பத்து நாள் அல்லது ஒரு மாதம்தான் கவலையோடு இருப்பார்கள். நாங்கள் எல்லாம் சிறைச்சாலைக்குச் சென்றோம், மிசா காலத்தில். அதையே நினைத்துக்கொண்டு, அடிபட்டதையே நினைத்துக்கொண்டு உட்கார்ந்திருந்தோம்? நாம் வாழ்நாளில் வெளியில் செல்கிறோமோ இல்லையோ, அதைப்பற்றி கவலைப்படாமல், இதுதான் நமது உலகம் என்றால், இந்த உலகத்தை நமக்குத் தகுந்தவாறு ஆக்கிக் கொள்ளவேண்டியதுதான்; வெளியில் எப்பொழுது செல்கிறோமோ அப்பொழுது பார்த்துக் கொள்ளலாம் என்று தெளிவாக இருந்தோமே - அதுதானே மனித சுபாவம் - மனித இயற்கை - அதனை எண்ணிப்பார்க்கவேண்டாமா?

நீதிமன்றங்கள்தான் கடைசி நம்பிக்கை!

ஆகவே, நண்பர்களே, இதிலே அவர்களுடைய உரிமையைக் காப்பாற்றவேண்டிய கடமை நீதிமன்றங்களுக்கு உண்டு. ஏனென்றால், நீதிமன்றங்கள்தான் கடைசி நம்பிக்கை.

நான் மேற்கொண்டு படித்த செய்தி இந்து நாளிதழில் வந்த செய்தி.

மாநில அரசுகளினுடைய உரிமை என்ன? அதிகாரம் என்ன? மத்திய அரசினுடைய உரிமை என்ன? அதிகாரம் என்ன? இவை அத்தனையும் அரசியல் சட்ட ரீதியாக வரையறுக்கப்பட்டிருப்பதனுடைய சூழ்நிலை என்ன? இதுவும் அந்த விவாதத்தில் தெளிவாக சுட்டிக்காட்டப்படக்கூடிய நிலையில் இது வந்திருக்கிறது.

நண்பர்களே, நீங்கள் எல்லோரும் கேள்விப்பட்டதும், அடிக்கடி நாம் எல்லோரும் கேள்விப்பட்டதுமான செய்தி என்னவென்றால், நீதிபதிகளே சொல்வார்கள், வழக்கறிஞர்களுக்கு மட்டுமல்ல, சட்டம் படித்தவர்களுக்கு மட்டுமல்ல, எல்லோருக்கும் தெரிந்த ஒன்று என்னவென்றால், Justice delayed is Justice denied தாமதிக்கப்பட்ட நீதி, உரியவர்களுக்கு மறுக்கப்பட்ட நீதியாகும்.

உச்சநீதிமன்றத்தினுடைய கடமை என்ன? மறுக்கப்பட்ட நீதியை அவர்களுக்குத் திருப்பித் தருவதுதானே அதன் கடமை? அதைத்தானே அவர்கள் இதன்மூலமாக செய்திருக்கிறார்கள்? அதைப் பொறுத்தவரையிலே, வரவேற்கத்தகுந்தது; சிறப்பானது; மிக முக்கியமானது.

ஆகவே, அந்த அடிப்படையில் வைத்துப் பார்க்கும்பொழுது அவர்கள் நியாயமாக நடந்துகொண்டிருக்கிறார்கள்.

நான் ஏற்கெனவே சொல்லியதுபோல, இந்திய அரசியல் சட்டத்தில் 21 ஆவது பிரிவின்படி, அடிப்படை உரிமைகள் என்று சொல்வது விலைமதிப்பற்றது. என்னுடைய சுதந்திரத்தைப் பறிப்பதற்கு யாருக்கும் உரிமை கிடையாது. நான் சட்டப்படி குற்றவாளியாக ஆனாலொழிய அல்லது நான் குற்றம் புரிந்தவன் என்று சந்தேகத்திற்கு அப்பாற்பட்டு நிரூபிக்கப்பட்டாலொழிய, என்னுடைய உரிமையைப் பறிப்பதற்கு யாருக்கும் உரிமை இல்லை.

சில வழக்குகள் மத்திய அரசாங்கத்தோடு Delhi Police Establishment என்பதில், சிபிஅய் எல்லாம் அதன்கீழ்தான் வருகிறது.

435 ஆம் பிரிவு

(1) The powers conferred by sections 432 and 433 upon the State Government to remit or commute a sentence, in any case where the sentence is for an offence-

(a) which was investigated by the Delhi Special Police Establishment constituted under the Delhi Special Police Establishment Act, 1946, (25 of 1946) or by any other agency empowered to make investigation into an offence under any Central Act other than this Code, or

(b) which involved the misappropriation or destruction of, or damage to, any property belonging to the Central Government, or

(c) which was committed by a person in the service of the Central Government while acting or purporting to act in the discharge of his official duty, shall not be exercised by the State Government except after consultation with the Central Government.

(2) No order of suspension, remission or commutation of sentences passed by the State Government in relation to a person, who has been convicted of offences, some of which relate to matters to which the executive power of the Union extends, and who has been sentenced to separate terms of imprisonment which are to run concurrently, shall have effect unless an order for the suspension, remission or commutation, as the case may be, of such sentences has also been made by the Central Government in relation to the offences committed by such person with regard to matters to which the executive power of the Union extends.

432 ஆம் பிரிவு

(1) When any person has been sentenced to punishment for an offence, the appropriate Government may, at any time, without conditions or upon any conditions which the person sentenced accepts, suspend the execution of his sentence or remit the whole or any part of the punishment to which he has been sentenced.

(2) Whenever an application is made to the appropriate Government for the suspension or remission of a sentence, the appropriate Government may require the presiding Judge of the Court before or by which the conviction was had or confirmed, to state his opinion as to whether the application should be granted or refused, together with his reasons for such opinion and also to forward with the statement of such opinion a certified copy of the record of the trial or of such record thereof as exists.

(3) If any condition on which a sentence has been suspended or remitted is, in the opinion of the appropriate Government, not fulfilled, the appropriate Government may cancel the suspension or remission, and thereupon the person in whose favor the sentence has been suspended or remitted may, if at large, be arrested by any police officer, without warrant and remanded to undergo the unexpired portion of the sentence.

(4) The condition on which a sentence is suspended or remitted under this section may be one to be fulfilled by the person in whose favor the sentence is suspended or remitted, or one independent of his will.

(5) The appropriate Government may, by general rules or special orders, give directions as to the suspension of sentences and the conditions on which petitions should be presented and dealt with:
Provided that in the case of any sentence (other than a sentence of fine) passed on a male person above the age of eighteen years, no such petition by the person sentenced or by any other person on his behalf shall be entertained, unless the person sentenced is in jail, and-

(a) where such petition is made by the person sentenced, it is presented through the officer in charge of the jail; or

(b) where such petition is made by any other person, it contains a declaration that the person sentenced is in jail.

(6) The provisions of the above sub-sections shall also apply to any order passed by a Criminal Court under any section of this Code or of any other law which restricts the liberty of any person or impose any liability upon him or his property.

(7) In this section and in section 433, the expression "appropriate Government" means,-

(a) in cases where the sentence is for an offence against, or the order referred to in sub-section (6) is passed under, any law relating to a matter to which the executive power of the Union extends, the Central Government;

(b) in other cases, the Government of the State within which the offender is sentenced or the said order is passed.

433 ஆம் பிரிவு

The appropriate Government may, without the consent of the person sentenced, commute-
(a) a sentence of death, for any other punishment provided by the Indian Penal Code (45 of 1860);

(b) a sentence of imprisonment for life, for imprisonment for a term not exceeding fourteen years or for fine;

(c) a sentence of rigorous imprisonment, for simple imprisonment for any term to which that person might have been sentenced, or for fine;

(d) a sentence of simple imprisonment, for fine.

435-இன்கீழ் சில வழக்குகள், ராஜீவ் காந்தி கொலை வழக்கு 

ஆரம்பிக்கப்படும்பொழுதே, அந்த சம்பவம் எங்கே நடக்கிறது? இந்த மாநிலத்திற்குள் நடக்கிறது. இது யாருடைய அதிகார எல்லைக்குள் இருக்கிறது? தமிழ்நாடு அரசின் எல்லைக்குள் இருக்கிறது.

இந்த நேரத்தில் உங்களுக்கு இன்னொன்றையும் நினைவூட்டவேண்டும். செய்யாத குற்றத்திற்கு ஜென்ம தண்டனை என்பதுபோல், தி.மு.க.வின்மீது பழிபோடுவதற் காக, தொடர்ந்து பத்திரிகைகள் எழுதிக் கொண்டுவருவது வாடிக்கையாக இருக்கிறது. அப்பொழுது தி.மு.க. ஆட்சி கிடையாது. அப்பொழுது இருந்தது குடியரசுத் தலைவர் ஆட்சிதான் இருந்தது என்பது பல பேர் மறந்துவிட்டபடியால், நினைவூட்டப்படக்கூடிய ஒரு செய்தியாகும்.

அந்த சம்பவம் நடந்ததே குடியரசுத் தலைவர் ஆட்சியில்தான் நடைபெற்றது. குடியரசுத் தலைவர் யாருடைய கட்டுப்பாட்டில் இருக்கிறார்? அப்பொழுது டில்லியினுடைய கட்டுப்பாட்டில். என்றாலும், அடுத்தபடியாக மாநில அரசு என்று வரும்பொழுது, அந்த வழக்கினை போடும்பொழுது, தடா சட்டத்தின்கீழ் கொண்டுவருவது சரியானதல்ல என்று பின்னாளில் உச்சநீதிமன்றமே சொல்லிவிட்டது.

இன்னொரு பக்கத்தில், எந்த ஒரு வழக்கையும் சி.பி.அய். விசாரிக்கவேண்டும் என்றால், மாநில அரசின் அனுமதி பெற்றிருக்கவேண்டும். அனுமதியும் பெற்றிருந்தார்கள்.

கடந்த 25 ஆம் தேதி, உச்சநீதிமன்றத் தலைமை நீதிபதியாக இருந்த சதாசிவம் அவர்கள், ஓய்வு பெறுவதற்கு முன்பு, அவர் தலைமையில் அமைந்த மூன்று மாண்பமை நீதிபதிகள் 41 பக்கம் தீர்ப்பளித்தனர். இந்தத் தீர்ப்புதான் அரசியல் அமர்வுக்குப் போகவேண்டும் என்று அவர்கள் சொன்னார்கள்.

மாநில அரசிடம், மத்திய அரசு அனுமதி கேட்டால் என்ன அர்த்தம்? அடிப்படையில் அந்த உரிமை என்னுடைய உரிமை; நான் செய்யவேண்டிய வேலையை - நாங்கள் செய்கிறோம்; நாங்கள் இரண்டு பேரும் பொதுப் பட்டியலில் இருப்பதால், நாங்கள்  பகிர்ந்துகொள் கிறோம்; அதனால் எங்களுக்கு அனுமதி கொடுங்கள் என்று கேட்ப திலேயே, கொஞ்சம் ஆழமாகவும், கொஞ்சம் கூர்ந்து கவனித் துப் பார்த்தால், அந்த உரிமைக்கு உண்மையில் சொந்தக்காரர் யார்? மாநில அரசுதானே! ஏனென்றால், நாட்டில், மாநில அரசுகள்தான் உண்மையாக மக்களை ஆளக்கூடிய அரசுகள். மக்களுடைய ஆளக்கூடிய அரசுகளே மாநிலங்கள்தான்.

எதைச் செய்யவேண்டுமானாலும், மாநில அரசு மூலமாகத்தான் செய்யவேண்டும். தேசிய நெடுஞ்சாலையாக இருக்கலாம்; அல்லது தேசியத் திட்டங்களாக இருக்கலாம்; எதுவாக இருந்தாலும் நேரடியாக மக்களுடன் தொடர்பு டையவர்கள் மாநில அரசுகள்தான்.

மாநில அரசினுடைய உரிமையை, தமிழ்நாடு அரசு - அம்மையாரின் தலைமையில் இருக்கக்கூடிய அரசு என்ன செய்தது என்றால், இதை மிகத் தெளிவாக, கொஞ்சம் நிதானமாக எடுத்துக்கொண்டு, இன்னும் சில சட்ட நிபுணர் களைக் கொண்டு ஆய்வு செய்திருக்கலாம்; அல்லது என்ன காரணம் என்று தெரியவில்லை. மூன்றே நாள்களில் நீங்கள் பதில் சொல்லவேண்டும் என்று சட்டசபையில் கூறினார்கள்.

இது வேகமான நடவடிக்கை இல்லை; வேகமான முடிவல்ல; நம் உரிமையைப் பயன்படுத்திய முடிவு - எல்லோராலும் வரவேற்கப்பட்ட முடிவு. எந்தத் தலைவரும் அந்த முடிவை எதிர்க்கவில்லை. ஆனால், முடிவு எடுக்கப் பட்ட முறையும், அந்த முடிவுக்கு நிபந்தனை போட்டார்கள் பாருங்கள், அந்த நிபந்தனைகள்தான் காரியத்தை கெடுத்தது - அதுதான் மிக முக்கியம் - அதுதான் உண்மை.

பல்வேறு குழப்பங்களுக்கும் ஆளாகக் கூடிய ஒரு சூழ்நிலையை உருவாக்கினார்கள்!

அவர்கள் எடுத்த நிலைப்பாட்டை நாம் ஆதரித்தோம்; அன்றைக்கும் ஆதரித்தோம்; இன்றைக்கும் ஆதரிக்கிறோம். மாநில அரசுக்கு உரிமை இருக்கிறது. மாநில அரசின் உரிமையில் தலையிடக்கூடாது; அதைப் பறிப்பதற்கு மத்திய அரசிற்கு உரிமை கிடையாது. அதில் நாம் மாறுபடவில்லை. ஆனால், அதை செய்த முறை இருக்கிறது பாருங்கள், அது பெரிய சிக்கலை உண்டாக்கி, அதுதான் இவ்வளவு பெரிய விவாதங்களுக்கும், தேவையில்லாத பல்வேறு குழப்பங் களுக்கும் ஆளாகக் கூடிய அந்த சூழ்நிலையை உருவாக் கினார்கள்.

மாநில அரசு இப்படி சொல்லியதும், மத்திய அரசு நீதிமன்றத்திற்குச் சென்று தடை வாங்கி விட்டார்கள்.

மத்திய அரசு என்ன சொன்னார்கள்? ஒரு அரசியல் சாசன அமர்வு தான் விசாரிக்கவேண்டுமே தவிர, நீங்கள் மூன்று பேர் விசாரிக்கக்கூடாது என்கிற நிலையை எடுத்து, அதற்குச் சில சட்ட திட்டங்களை மத்திய அரசு வைத்தார்கள்- மத்திய அரசு என்பது - காங்கிரஸ் அரசாகும்.

மத்தியிலுள்ள மற்ற கட்சிகள் இந்தப் பிரச்சினையில் வேறுபடுகிறார்கள் என்று சொல்ல முடியாது. வேறொரு கட்சியாக இருந்தாலும், அவர்களை எதிர்த்து தேர்தலில் நிற்கிறார்கள் என்றாலும், இந்தப் பிரச்சினையைப் பொறுத்த வரையில், வடக்கே இருக்கக்கூடிய பல அகில இந்திய கட்சிகளும் ஒரே நிலைப்பாட்டில்தான் இருக்கிறார்கள்.

இன்றைக்கு அதனை மாற்றி, கடைசி நேரத்தில், கடந்த 25 ஆம் தேதி அன்றைக்கு சொல்கின்ற அந்த மூன்று நீதிபதிகளின் அமர்வு, அவர்கள் ஆட்சேபணை செய்த போது, இது அரசியல் சட்டப் பிரச்சினைக்கு அனுப்பப்பட வேண்டிய பிரச்சினையல்ல என்று சொல்லியிருக்கிறார்கள். அப்படி சொன்னவர்கள், விசாரணை எல்லாம் முடிந்த பிறகு, அய்ந்து நீதிபதிகள் கொண்ட அமர்வுக்கு அனுப்புகிறோம் என்று சொன்னார்கள் என்றால், அதற்கு என்ன காரணம்? இது தான் நாட்டோருடைய மிக முக்கியமான கேள்வி. நாங்கள் அதற்கொன்றும் உள்நோக்கம் கற்பிக்க விரும்பவில்லை.

நீதிபதிகள் அடிக்கடி தங்களுடைய தீர்ப்புகளில் ஒரு வாக்கியத்தைப் பயன்படுத்துவார்கள்; சீசரின் மனைவி சந்தேகத்திற்கு அப்பாற்பட்டவளாக இருக்கவேண்டும் என்று சொல்வார்கள்.

இதே சந்தேகம் மக்களுக்கும்; அவர்களே சொன்னதற்கு மாறாக, இப்பொழுது அய்ந்து நீதிபதியின் அமர்வுக்கு அனுப்புகிறோம் என்று சொல்கிறார்கள்.

தமிழக அரசின் சார்பாக வாதாடிய மூத்த வழக்கறிஞர்கள், தெளிவான சட்ட நிலைகளை எடுத்து வைத்திருக்கிறார்கள். நீதிபதிகள் அளித்த தீர்ப்பின் 41ஆம் பக்கத்தில் இரண்டு பக்க வாதங்களையும் எடுத்துச் சொல்லியிருக்கிறார்கள்.

இரண்டு, மூன்று முறை தண்டனை குறைப்புக்காக மனு கொடுக்கலாமா என்றால்,ஜாமீன் மனு ஒருமுறை மறுக்கப்பட்டால், மறுமுறை மனு போட முடியுமே அதுபோல் கொடுக்கலாம்.

தண்டனையை மாற்றலாமா என்றால், அவரவர் களுக்குரிய அதிகாரங்களைப் பயன்படுத்தலாம்.

ஒரு தண்டனைக் குறைப்பு வந்தாயிற்று; அதனால் இன்னொரு தண்டனைக் குறைப்பதற்கு இடமில்லை என்கிற வாதம் இருக்கிறது பாருங்கள், அது பசையற்ற வாதம்; ஏற்கப்படக்கூடாத, ஏற்கப்பட முடியாத வாதமாகும்.

பஞ்சாப் மாநிலத்தில் நடைபெற்ற ஒரு வழக்கினை எடுத்துக் காட்டியிருக்கிறார்கள்;ஆயுள் தண்டனை என்றால் என்னவென்றால், ஆயுள் முழுவதும் இருக்கவேண்டும்; 14ஆம் ஆண்டுகள் என்பது அல்ல.

ஆனால், அதற்கு நேர் விரோதமாக 1985 ஆம் ஆண்டில் தமிழக அரசின் சார்பாக வாதாடியவர், டில்லியில் நடைபெற்ற பகீரத் வழக்கில், ஆயுள் தண்டனைக் கைதியை விடுதலை செய்யலாம்; எப்படி என்றால், குறைந்தபட்சம் 14 ஆண்டுகளோ அதற்கு மேலோ இருந்தாலோ அவர்களை விடுதலை செய்யலாம் என்று சொன்னார்.

இவை அத்தனையும் அந்த 40 பக்கத்தில் அவர்கள் சொல்லியிருக்கிறார்கள்.

கடைசியாக மத்திய அரசின் சார்பாக வாதாடியதையும் எடுத்துச் சொல்லியிருக்கிறார்கள்.

Having given our most anxious consideration, we are of the opinion that it will not be appropriate for a three Judges’ Bench to examine and decide the correctness of the verdict of another three- Judges’ Bench in Swamy Shraddananda (supra). Besides, inevitability the decision of the Constitution Bench in Bhagirath (supra) would also be required to be examined. Thus, we deem it fit to refer this matter to a five Judges Bench to reconcile the dispute emerged.

The second stage is when the executive exercises its remission power under Article 72 by the President or under Article 161 by the Governor or under Article 32 by this Court in its judicial review jurisdiction and the commutation of death penalty into life imprisonment is permitted. It is the stand of the petitioner, i.e., Union of India that one death penalty is commuted into life imprisonment by exercise of executive power under Article 72/161 of the Constitution or by the judicial power vested by the Constitution in Article 32, the categories are beyond the power of remission and parallel exercise of the similar power by the excutive under the Code is impermissible. Therefore, on this ground, the learned Attorny General for the Union of India contended that  granting of remission to Respondent Nos., 1 to 3 & 7 is untenable in law. Although, the Attorney General heavily relied on this proposition to put forth his case but did not place any substantial material for examination by this Court.

கருநாடக சட்ட அமைச்சராக இருந்த எல்.ஜி.ஹவனூர்

கருநாடகாவில் எல்.ஜி.ஹவனூர் என்பவர் சட்ட அமைச்சராக இருந்தவர். பிற்படுத்தப்பட்ட வகுப்பினருக்கான ஆணையத்தின் அறிக்கையை கொடுத்தவர். மிகப்பெரிய அறிஞர் ஆவார் அவர்.

எல்.ஜி.ஹவனூரையும், ரவிவர்ம குமார் அவர்களையும் அழைத்துதான் தென்னாப்பிரிக்காவின் கான்ஸ்டியூசனை எழுதச் சொன்னார்கள் - மண்டேலா அவர்கள் அதிபராக இருந்தபொழுது.

அவர் ஒரே வார்த்தையில் சொல்லியிருந்தார். அந்த பிற்படுத்தப்பட்ட வகுப்பினருக்கான ஆணைய அறிக்கை யின் முன்னுரையில் மிக அழகாக ஒரு பகுதியை எழுதியிருப்பார்.

அரசியல் சட்டத்தை வியாக்கியானம் செய்யும்பொழுது, சாதாரண வார்த்தையை, சாதாரண வார்த்தையாகவே நீதிபதிகள் புரிந்துகொண்டு எழுதினால், எந்த சிக்கலும் வராது; சாதாரண வார்த்தைக்கு நிறைய வித்தியாசம் இருக்கிறது என்று நினைத்து, டிக்ஷனரியைப் பார்க்காமல், இவர்களே வியாக்கியானம் செய்வதால்தான் சிக்கல்கள் வருகிறது என்று எழுதியிருப்பார்.

அதேபோல், கன்சல்டேசன் என்றால் உங்களுக்குத் தெரியுமே, கலந்து ஆலோசிப்பது என்று.

எங்கள் இயக்கத்தில் நாங்கள் ஒரு பிரச்சினையை முடிவு செய்வதற்காக கலந்து ஆலோசிக்கவேண்டுமானால், கவிஞர், நான் ஒரு மூன்று பேர் சேர்ந்து தலைமைக் கழகத்தில் உட்கார்ந்து ஆலோசிக்கிறோம். அவர்கள் ஒரு பிரச் சினையை சொல்கிறார்கள்; நான் ஒரு பிரச்சினையை சொல்கிறேன். கலந்து ஆலோசிக்கிறோம். முடிவு எடுக்கும் பொழுது, நான் சொல்கிறேன், இதுதான் முடிவு என்று.

உடனே அவர்கள் சொல்வதை நான் ஏற்கவேண்டும் என்பது அவசியமில்லையே.

Consultation is not concurrence. Concurrence is different from consultation

Consultation  என்கிற வார்த்தையே நாங்கள் ஒப்புதல் கொடுத்தால்தான், நீங்கள் அந்த முடிவுக்கு வர முடியும் என்றால் என்ன அர்த்தம்?

உங்களைக் கேட்காமல் நாங்கள் செய்திருந்தால் அது வித்தியாசம்; உங்களைக் கேட்டாயிற்று, சொல்லியாயிற்று; வேண்டுமானால், காலஅவகாசம் கொடுத்தது - அவசரத் தன்மை. அதைவிட்டுவிடலாம்.

நாம் செல்வது, சட்ட ரீதியான உரிமைக்குச் செல்கிறோம்.

கொலிஜியம் முறை ஏற்புடையதல்ல!

நீதியரசருடைய நியமனம் இருக்கிறது பாருங்கள், அது குடியரசுத் தலைவர்தான் செய்யவேண்டும்.

அது முதல் நீதிபதி வழக்கு, இரண்டு நீதிபதிகள் வழக்கு, மூன்று நீதிபதிகள் வழக்கு என்று ஆரம்பித்து,

மாநில அரசு ஒப்புக்கொண்ட பிறகுதான் அந்தப் பட்டியல் வரும்.

Concurrence இருந்ததை  Consultation  என்று மாற்றி, Consultation என்றாலே Concurrence என்று அர்த்தம் எழுதிவிட்டு, கொலிஜியம் என்று சொல்லி கொலிஜியம் முறை வந்தது.

கொலிஜியம் முறையில் நீதிபதிகளைத் தேர்ந்தெடுப்பது அரசியல் சட்டத்தினுடைய உரிமைகள் ஆக்கிரமிக்கப்பட்ட ஒரு பகுதி என்பது அடிப்படையான, மறுக்கப்பட முடியாத உண்மை.

அதுபோல், Consultation என்றால், , Concurrence  என்பது அல்ல. Consultation, Consultation தான். அதுபோல், கலந்தாலோசிப்பது என்றாலே, தகவல் சொல்வது என்று அர்த்தம்.

அடிப்படையில் யாருடைய உரிமை இது? இந்த வழக்கை எடுத்துக்கொண்டால், இதை நடத்துவதற்கு அனுமதி கொடுங்கள் என்று கேட்கிறீர்கள். இந்த வழக்கை நடத்துவதற்கு அடிப்படை உரிமை யாருக்கு இருக்கிறது? மாநில அரசிற்கு இருக்கிறது. அவர்கள் அதை செய்கிறார்கள், உங்களுக்குத் தகவல் கொடுக்கிறார்கள்.

so, it need not be concurrent

நீங்கள் ஒப்புக்கொண்டால்தான் நாங்கள் செய்ய வேண்டும் என்கிற அவசியம் கிடையாது.

எனவே நண்பர்களே, இது வெறும் விடுதலை பிரச்சினையல்ல; இது மாநில அரசிற்கும், மத்திய அரசிற்கும் இருக்கின்ற மிகப்பெரிய பிரச்சினை.

ஆகவேதான், இந்த வழக்கைப் பொறுத்தவரையில், இந்த நீதிபதிகள் ஒரு ஏழு டெர்ம்ஸ் ஆப் ரெபரன்ஸ் போட்டு முடித்திருக்கிறார்கள்.

அதில்கூட ஒரு வேடிக்கை என்னவென்றால், சட்ட நிபுணர்களுடனும், வழக்கறிஞர்களுடனும் கலந்து விவாதித்த நேரத்தில் இதுபற்றி ஒரு கருத்து வந்தது; அது என்ன வென்றால், இவர்கள் முதலில் அரசியல் சாசன அமர்வு தேவையில்லை; நாங்களே விசாரிக்கிறோம் என்று சொன்னார்கள். கடைசியில், அரசியல் சாசன அமர்வு விசாரிக்கும் என்று சொன்னார்கள்.  என்னென்ன விஷயங் களை விசாரிக்கவேண்டும் என்று முடிவு செய்கின்ற உரிமை இருக்கிறதே, இறுதியாக தீர்ப்பின்போது சொல்லுகிறார்கள். வருகிறவர்கள்தான் என்னென்ன Terms of Reference என்ன? பிரச்சினைகளில் என்னென்ன என்று, யார் எத்தனை நீதிபதிகள் வருகிறார்களோ, அந்த அரசியல் சாசன அமர்வுதான் முடிவு செய்துகொள்ளவேண்டும் என்று கேட்க மாட்டார்களா?

அந்த உரிமை எங்களுக்கு உண்டா?

இன்னும் உங்களுக்கு விளங்குவதுபோல் சொல்ல வேண்டுமானால், மூன்று பேரை கூப்பிட்டு சமைக்கச் சொல்கிறீர்கள்; நாங்களும் எல்லாவற்றிற்கும் தயாராகி விட்டோம்; திடீரென்று நீங்கள் வந்து, உங்களால் அது முடியும் என்று நாங்கள் நினைக்கவில்லை. உங்களைவிட கெட்டிக்கார சமையற்காரர்கள் அய்ந்து பேரை அழைத்து வந்து சமைத்துக்கொள்கிறோம் என்று சொல்கிறீர்கள். நாங்கள் உடனே, சரிங்க, அவர்களே சமைக்கட்டும் என்று நாங்கள் போய்விடவேண்டுமே தவிர, இல்லீங்க, வர்றவங்க எவ்வளவு உப்பு போட வேண்டும் தெரியுமா? எவ்வளவு பருப்பு போடவேண்டும் தெரியுமா? எவ்வளவு உளுந்து போடவேண்டும் என்று சொல்லக்கூடிய உரிமை உண்டா? இதுபோல்தான், அவர்கள் டெர்ம்ஸ் ஆப் ரெபரன்சிஸ் சொல்லியிருப்பது.

இது நாடு முழுவதும் எதிரொலிக்கும்!

ஆகவே நண்பர்களே, இந்தப் பிரச்சினையைப் பொறுத்த வரையில், முழுக்க முழுக்க மனிதநேயம் என்பது மட்டுமல்ல, எல்லாவற்றையும்விட, சட்ட ரீதியாகவே சிறையில் வாடிக் கொண்டிருக்கின்ற அவர்கள், எல்லா வகையிலும் விடுதலை செய்யப்பட வேண்டியவர்கள்; முழுக்க முழுக்க அவர்கள் உள்ளே இருப்பது சட்ட விரோதமான ஒரு போக்கு. தேவையில்லாத அளவிற்கு, தனிப்பட்ட முறையில் இன்னார் என்று நினைத்துக்கொண்டு, அதற்காக அவர்களை நபர்களை நினைத்துக்கொண்டு சட்டத்தினுடைய அடிப்படைத் தன்மைக்கே விரோதமாக நடந்துகொள்ளக்கூடிய தன்மை; ஆகவே, மக்கள் மன்றம் இதில் ஓங்கிக் குரல் கொடுக்க வேண்டும்; ஏனென்றால், இந்தப் பிரச்சினை வெறும் சட்டப் பிரச்சினை மட்டும் என்று இல்லாமல், மக்கள் பிரச்சினையாக இதனை வைக்கிறோம் என்று சொல்லி, இன்றைக்குத் இதனைத் தொடங்கியிருக்கிறோம்; இது நாடு முழுவதும் எதி ரொலிக்கும் என்று நிச்சயமாகத் தெரிவித்து, வந்திருக்கின்ற உங்களுக்கு நன்றி தெரிவித்து விடைபெறுகிறேன்.

நன்றி! வணக்கம்!!

வாழ்க பெரியார்! வளர்க பகுத்தறிவு!!

- இவ்வாறு திராவிடர் கழகத் தலைவர் தமிழர் தலைவர் கி.வீரமணி அவர்கள் உரையாற்றினார்.

தொடக்கத்தில் திராவிடர் கழகத் துணைத் தலைவர் கலி.பூங்குன்றன் வரவேற்புரையாற்றினார். ஏராளமான வழக்குரைஞர்களும், பல்துறைப் பெருமக்களும், கழகத் தோழர்களும் திரளாக வந்திருந்தனர்.

---

முக்கியத் திருத்தம்

முந்தைய நாள் சென்னை (தேதி 2.5.2014) வெளியூர் (3.5.2014) பக்கம் 4, பத்தி 2-இல் உள்ள இதே உரையில் எச்.எம். சீர்வை என்பதற்கு பதிலாக எச்.எம். சால்வே என்று தவறுதலாக அச்சிடப்பட்டுள்ளது. திருத்திப் படிக்க வேண்டுகிறோம். தவறுக்கு வருந்துகிறோம்.  - ஆசிரியர்

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

        ------------------” 8-5-2014விடுதலை”
Read more: http://viduthalai.in/page-8/79841.html#ixzz314gYG7x5