இதுதான் வால்மீகி இராமாயணம் - 48

இதுதான் வால்மீகி இராமாயணம்

இதிகாசங்கள் என்றும் புராணங்கள் என்றும்  மக்களிடையே உலவ விடுகிறார்கள். இவற்றிற்குத் தெய்வீக முத்திரைகள் குத்துகின்றனர் இவற்றைப் படித்தால், இவற்றின்படி ஒழுகினால் நல்லது நடக்கும் - நற்கதி கிடைக்கும் என்றெல்லாம் இன்றுவரை கூடப் பிரச்சாரம் செய்கிறார்கள். உண்மையில் அவை என்ன? இவற்றின் தன்மை என்ன? ஒழுக்கத்திற்கு இடம் இருக்கிறதா? பகுத்தறிவுக்கு வழி இருக்கிறது? ஒன்றும் இல்லை. வால்மீகி இராமாயணம் பற்றி சைவப் பெரும் புலவரான பண்டித இ.மு.சுப்பிரமணிய பிள்ளை  (சந்திரகேகரப் பாவலர்) குடிஅரசில் எழுதிய பகுதிகள் (நூலாகவும் வெளிவந்துள்ளன). இங்கே வாரம் இருமுறை வெளியிடப்படுகிறது. படியுங்கள் - பகுத்தறிந்து பாருங்கள் - தெளிவு பிறக்கும்.


பன்னிரெண்டாம் அத்தியாயம் 

தூதர்கள் வருவதற்கு முந்திய நாளிரவில் பரதன் தன் தசரதனுடைய இறப்பை அறிவிக்கும் சில தீயகனாக்களைக் கண்டு வருந்தியிருந்தான். அப்போது அயோத்தியிலிருந்து வந்த தூதர்கள் கேகய மன்னனையும், அவன் மகன் யுதாசித்தையும் கண்டு, பரதனையடைந்து வசிட்டனும் மந்திரிகளும் அவனை உடனே அழைத்துவரக் கூறியதைப் புகன்றனர். தன்னைப் பெற்றோர் முதலிய எல்லாருடைய நலத்தையும் பரதன் வினாவ, அவர்கள் ஆமென்று கூறி அவசரப்படுத்தினர். பரதன் தன் கனாவாலும், தூதர்கள் அவசரத்தாலும் மனங்கலங்கி விடைபெற்றுப் புறப்பட்டான். அவன் ஏழு நாள்கள் இரவுபகலாகச் சென்று எட்டாவது நாள் காலையில் அயோத்தியில் நுழைந்தான். நகரம் பொலி வழிந்திருப்பதைக் கண்டு அவன் மனம் வருந்தித் தன்னை விரைவில் வரவழைத்ததால் ஏதோ தீமை நிகழ்ந்திருக்க வேண்டுமெனத் தேரோட்டியிடம் கூறிக் கொண்டு அரண்மனையையடைந்தான். அவன் தசரத னிருக்கு மிடத்தில் அவனைக் காணாமல் கைகேயி, வீடுபோய் அவளை வினாவக் கைகேயி, தசரதன் இறந்ததைக் கூறினாள். உடனே பரதன் கீழே விழுந்து நெடுநேரம் அழுது கடைசியாக என் தந்தை யாது கூறினார்? என வினவினான். கைகேயி, இராமா, சீதா என்று கூவி அவர் உயிரை விட்டார். இராமன் சீதை இலக்கு வருடனே அயோத்திக்குத் திரும்பும்போது பார்ப்பவர்களே பயன் பெற்றோர் என்று கூறியிறந்தார் எனப் புகன்றாள். பரதன், இராமனெங்கே என்று கேட்க, அவள், இராமன் சீதையுடனும் இலக்குவனுடனும் காடேகினான் என்றாள். இதைக்கேட்ட பரதன் தன் அண்ணனுடைய ஒழுக்கத்திற் சந்தேகப்பட்டு வாட்டமடைந்தவனாய் எந்தப் பிராமணனது பொருளையாவது இராமன் பறித்தனனோ? பெண்களைக் கற்பழித்தானோ? பார்ப்பனனைக் கொன்றவனைப் போல இராமனை ஏன் காட்டிற்குத் துரத்திவிட்டார்கள்? என்று வினவினான். கைகேயி நடந்த வரலாற்றைக் கூறி அவனை முடிசூட்டிக்கொள்ளச் சொன்னாள். நடந்ததையறிந்த பரதன், தீயவளே! உன்னால் முறைமை அழிந்தது நான் இராமனை இப்போதே அழைத்து, வந்து முடிசூட்டுவேன். உன் மனப்படி நடவேன் என்று கடிந்துரைத்தான். அவன் மறுபடியும், நீ பெண்ணா, பேயா? இவ்விதமான கொடிய தீமை செய்தாயே? கோசலைக்குப் பிள்ளையைப் பிரிந்து பொறுக்க முடியாத துன்பத்தை உண்டுபண்ணி விட்டாய். உன் உயிரைக் கழுத்திற்கயிறிட்டாவது விட்டுவிடு என்று சீறினான். அப்போது சுமந்திரன் முதலிய அமைச்சர்கள் வந்தனர். அவர்களை நோக்கி அவன், நான் ஒரு பாவமும் அறியேன். என்னை இவள் கெடுத்துவிட்டாள் என்று கதறினான். இச்சத்தத்தைக் கேட்ட கோசலை சுமித்திரையுடன் பரதனைப் பார்க்கவந்தாள். பரதனும் சத்துருக்கனுடன் அவளைப் பார்க்கப் போய் வழியில் கண்டு பணிந்தான். கோசலை, பலநாளாக நினைத்திருந்த உன் எண்ணம் ஈடேறியது. கைகேயியும் பல சூழ்ச்சிகள் செய்து இந்நாட்டை உன்வசமாக்கினாள். இனி எதிரற்று ஆள்க. என் மகனைக் காட்டிற்கனுப்பியதால், அவள் என்ன பெற்றாள்? உன்னைப் பிரேதக்கிரியைகள் செய்யாமல் தசரதர் தடுத்திருக்கிறார். அவருடைய பிரேதத்தை எடுத்துக்கொண்டு இராமனிடம் போகிறேன். என்னை இராமனிடம் கொண்டுபோய் விடு என்று கொடிய சொற்களால் நிந்தித்தாள். பரதன் தன்மனம் துடித்து, அம்மா! எனக்கொன்றும் தெரியாது. நான் மனமாரக் குற்றம் செய்தால் எள்ளன்னம், பாயசம், ஆட்டின் மாமிசம் இவற்றைத் தேவதைகளுக்கும், தென்புலத்தாருக்கும் விருந்தினர்க்கும் ஊட்டாமல் எவன் உண்கிறானோ, அவனடையும் தீயகதியை நானடைவேன் என்று இவ்வாறு பல வஞ்சினம் கூறி அவளைத் தேற்றினான். கோசலை அவனை வாழ்த்திப் புலம்பினாள்.

வசிட்டன் தசரதனுடைய பிணத்தை விரைவிற் கொளுத்துமாறு ஏவ, பரதன் வருந்தி எண்ணெயிற்கிடந்த சவத்தை எடுத்துக் கொண்டுபோய்ச் சரயூ நதிக்கரையை யடைந்தான். அரசனுடைய மனைவிமார் தத்தம் ஊர்தி களிலேறி வந்தனர். பின் மனைவியரும், பிள்ளைகளும் கட்டையிற்கிடந்த சவத்தைச் சுற்றிவந்தனர். பரதன் எரி மூட்டினான். பின் அரசனுடைய மனைவியர் முதலிய எல்லோரும் ஊருக்குத் திரும்பினர். பத்து நாள்கள் கழிந்து பதினோராம் நாளில் புண்ணியாக வாசனம் நடந்தது. பன்னிரண்டாவது நாள் மாசிகம் முதலிய கிரியைகள் நடந்தன. தசரதனுக்குத் திருப்தியுண்டாவதற்குப் பரதன் பிராமணர்களுக்கு வேண்டுவன தந்தான். பதின்மூன்றாவது நாள் காலையில், சஞ்சயனம் செய்யப்பரதன் சுடு காட்டுக்குப்போய்த் தசரதனுடைய எலும்புகளையும். சாம்ப லையும் கண்டு புலம்பி, வசிட்டன் ஏவலால் அவற்றுக்குச் செய்ய வேண்டிய கிரியைகளைச் செய்து முடித்தான்.

அரண்மனை வந்தவுடன் சத்துருக்கன், அண்ணா! இராமனாவது அபவாதத்திற்குப் பயந்து காடேகினான். இலக்குவன் ஏன் மன்னனைக் கண்டித்து இராமனுக்கு முடிசூட்டியிருக்கக் கூடாது? என்று கூறினான். அப்போது கூனி அங்கேவரச் சத்துருக்கன் அவளைத் தரையில் தள்ளி அங்குமிங்கும் இழுத்துதைத்தான். அப்போது அவளை விடுவிக்கவந்த கைகேயியையும் அவன் நிந்தித்தான். பரதன் உடனே சத்துருக்கனைக் கண்டித்தான். மறுபடியும் சத்துருக்கன் உதைத்துத்தள்ள கைகால்கள் முறிந்து கீழே விழுந்த கூனி புலம்பினாள். கைகேயி அவளைத் தேற்றினாள்.

ஊரார் கூடிப் பரதனுக்கு முடி சூட்ட வேண்ட, அவன் மறுத்து இராமனை அழைத்துவரத்துணிந்து கங்கைக் கரைவரை வழியுண்டாக்கினான். வசிட்டன், குறுநிலை மன்னர், அமைசசர் முதலிய அனைவரையும் சபைகூட்டிப் பரதனை எதிர் கொண்டழைத்து அரசாட்சியை ஏற்றுக் கொள்ளக் கூறினான். பரதன் அதைத் தீயசொல் என்று கருதியதால் வசிட்டனை நிந்தித்துச் சுமந்திரனை நோக்கிச் சேனைகளைப் புறப்படக் கட்டளையிட ஆணைதந்தான், எல்லோரும் புறப்பட்டனர். பரதன் தேரேறினான். கைகேயியும், சுமித்திரையும், சோசலையும் புறப்பட்டனர். எல்லோரும் கங்கையையடைந்து தங்கினர். இவ்வர லாற்றை ஆராய்வோம்.

                                         ---------------------"விடுதலை” 23-12-2014

Read more: http://viduthalai.in/page-3/93339.html#ixzz3MjKyKCvk

************************************************************************************

இதுதான் வால்மீகி இராமாயணம்

இதிகாசங்கள் என்றும் புராணங்கள் என்றும்  மக்களிடையே உலவ விடுகிறார்கள். இவற்றிற்குத் தெய்வீக முத்திரைகள் குத்துகின்றனர் இவற்றைப் படித்தால், இவற்றின்படி ஒழுகினால் நல்லது நடக்கும் - நற்கதி கிடைக்கும் என்றெல்லாம் இன்றுவரை கூடப் பிரச்சாரம் செய்கிறார்கள். உண்மையில் அவை என்ன? இவற்றின் தன்மை என்ன? ஒழுக்கத்திற்கு இடம் இருக்கிறதா? பகுத்தறிவுக்கு வழி இருக்கிறது? ஒன்றும் இல்லை. வால்மீகி இராமாயணம் பற்றி சைவப் பெரும் புலவரான பண்டித இ.மு.சுப்பிரமணிய பிள்ளை  (சந்திரகேகரப் பாவலர்) குடிஅரசில் எழுதிய பகுதிகள் (நூலாகவும் வெளிவந்துள்ளன). இங்கே வாரம் இருமுறை வெளியிடப்படுகிறது. படியுங்கள் - பகுத்தறிந்து பாருங்கள் - தெளிவு பிறக்கும்.


அயோத்தியா காண்டம்

பன்னிரெண்டாம் அத்தியாயம் வசிட்டன் தசரதனுடைய பிணத்தை விரைவிற் கொளுத்துமாறு ஏவ, பரதன் வருந்தி எண்ணெயிற்கிடந்த சவத்தை எடுத்துக் கொண்டுபோய்ச் சரயூ நதிக்கரையை யடைந்தான். அரசனுடைய மனைவிமார் தத்தம் ஊர்தி களிலேறி வந்தனர். பின் மனைவியரும், பிள்ளைகளும் கட்டையிற்கிடந்த சவத்தைச் சுற்றிவந்தனர். பரதன் எரி மூட்டினான். பின் அரசனுடைய மனைவியர் முதலிய எல்லோரும் ஊருக்குத் திரும்பினர். பத்து நாள்கள் கழிந்து பதினோராம் நாளில் புண்ணியாக வாசனம் நடந்தது. பன்னிரண்டாவது நாள் மாசிகம் முதலிய கிரியைகள் நடந்தன. தசரதனுக்குத் திருப்தியுண்டாவதற்குப் பரதன் பிராமணர்களுக்கு வேண்டுவன தந்தான். பதின்மூன்றாவது நாள் காலையில், சஞ்சயனம் செய்யப்பரதன் சுடு காட்டுக்குப் போய்த் தசரதனுடைய எலும்புகளையும். சாம்பலையும் கண்டு புலம்பி, வசிட்டன் ஏவலால் அவற்றுக்குச் செய்ய வேண்டிய கிரியைகளைச் செய்து முடித்தான்.


அரண்மனை வந்தவுடன் சத்துருக்கன், அண்ணா! இராமனாவது அபவாதத்திற்குப் பயந்து காடேகினான். இலக்குவன் ஏன் மன்னனைக் கண்டித்து இராமனுக்கு முடிசூட்டியிருக்கக் கூடாது? என்று கூறினான். அப்போது கூனி அங்கேவரச் சத்துருக்கன் அவளைத் தரையில் தள்ளி அங்குமிங்கும் இழுத்துதைத்தான். அப்போது அவளை விடுவிக்கவந்த கைகேயியையும் அவன் நிந்தித்தான். பரதன் உடனே சத்துருக்கனைக் கண்டித்தான். மறுபடியும் சத்துருக்கன் உதைத்துத்தள்ள கைகால்கள் முறிந்து கீழே விழுந்த கூனி புலம்பினாள். கைகேயி அவளைத் தேற்றினாள்.
ஊரார் கூடிப் பரதனுக்கு முடி சூட்ட வேண்ட, அவன் மறுத்து இராமனை அழைத்துவரத்துணிந்து கங்கைக் கரைவரை வழியுண்டாக்கினான். வசிட்டன், குறுநிலை மன்னர், அமைசசர் முதலிய அனைவரையும் சபைகூட்டிப் பரதனை எதிர் கொண்டழைத்து அரசாட்சியை ஏற்றுக் கொள்ளக் கூறினான். பரதன் அதைத் தீயசொல் என்று கருதியதால் வசிட்டனை நிந்தித்துச் சுமந்திரனை நோக்கிச் சேனைகளைப் புறப்படக் கட்டளையிட ஆணைதந்தான், எல்லோரும் புறப்பட்டனர். பரதன் தேரேறினான். கைகேயியும், சுமித்திரையும், சோசலையும் புறப்பட்டனர். எல்லோரும் கங்கையையடைந்து தங்கினர். இவ்வர லாற்றை ஆராய்வோம்.


பரதனிடம் தசரதன் இறந்ததைக் கூறாதிருக்குமாறு அவனை அழைத்துவரச் சென்றோரிடம் வசிட்டன் கட்டளையிடுகிறான். இதனால் தன் தந்தை முதலியோர் நலன் கேட்ட பரதனிடம் அவர்கள் பொய்புகல நேர்ந்தது. வசிட்டன்  அவ்வாறு உண்மையைக் கூறாதிருக்க ஆணை தந்த உண்மை. கேகய மன்னனுக்குத் தெரிந்திருந்தால், இராமனுக்கு முடிசூட்ட முயன்றமைக்கு வசிட்டன் முதலியோர் உடந்தையாயிருந்ததை அவன் அறிந்து அவர்களை நிந்திப்பான்.

             ----------------------------தொடரும்...”விடுதலை” 26-12-2014

Read more: http://viduthalai.in/page-3/93483.html#ixzz3N0Q1Ajl5