இதுதான் வால்மீகி இராமாயணம் - 47

அயோத்தியா காண்டம்

இதிகாசங்கள் என்றும் புராணங்கள் என்றும்  மக்களிடையே உலவ விடுகிறார்கள். இவற்றிற்குத் தெய்வீக முத்திரைகள் குத்துகின்றனர் இவற்றைப் படித்தால், இவற்றின்படி ஒழுகினால் நல்லது நடக்கும் - நற்கதி கிடைக்கும் என்றெல்லாம் இன்றுவரை கூடப் பிரச்சாரம் செய்கிறார்கள். உண்மையில் அவை என்ன? இவற்றின் தன்மை என்ன? ஒழுக்கத்திற்கு இடம் இருக்கிறதா? பகுத்தறிவுக்கு வழி இருக்கிறது? ஒன்றும் இல்லை. வால்மீகி இராமாயணம் பற்றி சைவப் பெரும் புலவரான பண்டித இ.மு.சுப்பிரமணிய பிள்ளை  (சந்திரகேகரப் பாவலர்) குடிஅரசில் எழுதிய பகுதிகள் (நூலாகவும் வெளிவந்துள்ளன). இங்கே வாரம் இருமுறை வெளியிடப்படுகிறது. படியுங்கள் - பகுத்தறிந்து பாருங்கள் - தெளிவு பிறக்கும்.

பதினொன்றாம் அத்தியாயம் தொடர்ச்சி

சுமந்திரன் தசரதனையடைந்து இராமனும் இலக்கு வனும் கூறியதாகப் பல பொய்மொழிகளைக் கூறிய தாகவும் அதைக்கேட்டுத் தசரதன் புலம்பியதாகவும், அவன் நடுநடுங்கும்படி கோசலை அவனைப் பலவாறு இகழ்ந்து ரைத்ததாகவும், பின்னர் தசரதன் அவளைப் பணிந்து தன்னை மன்னிக்குமாறு வேண்டியதாகவும், பின்கோசலை தாழ்ந்துரைத்ததாகவும், அதுகேட்ட தசரதன் சற்றுநேரம் தூங்கிப்பின் விழித்துத் தான் முனிவனைக் கொன்று பெற்ற சாபத்தைக் கூறியதாகவும், பின் இராமனை நினைத்தேங்கி ஏங்கிப் புலம்பி நெடுநேரம் கழித்து ஒருவருமற்று நள்ளிரவில் இறந்து கிடந்ததாகவும், விடிந்தபின்னரே அவனிறந்தமையை அவன் மனைவியர் அறிந்தரற்றிய தாகவும், அதிலும் கோசலையும் சுமித் திரையும் பின்னும் நேரங்கழித்து அரற்றுரையால் விழித்தெழுந்ததாகவும் வால்மீகி முனிவர் கூற, இவ்வளவு நிகழ்ச்சிகளையும் கம்பர் முற்றும் மறைத்துச் சுமந்திரன் வந்தான், தசரதன் இராமன் சேயனோ அணியனோ என வினவினன். சுமந்திரன் வனம் புகுந்தனனிராமனென்றான், உடனே தசரதன் மடிந்தான் என்று கூறுகிறார். இந்நிலையை விளக்கக் கம்பர் பாடிய பாடல்கள் இரண்டே.

சுமந்திரன் தசரதனிடம் இராமனும் இலக்குவனும் கூறியதாகக் கூறிய பொய்மொழிகளையெல்லாம் உண்மை போலச் சுமந்திரன் பிரிவதன் முன்னரே அவனிடம் இராமனும் இலக்குவனும் கூறியதாகக் கம்பர் பாடுகிறார். அப்பொய்யுரையிலும் சீதை ஒன்றும் பேசாது மனங்கலங்கி நின்றாளெனக் கூறியதை விடுத்துக் கம்பர், சீதை மாமி யாருக்கு வணக்கமுரைத்துத் தங்கையர்க்குப் பூவையையும் கிள்ளையையும் போற்றுமாறு கூறுக எனக்கூறினாளெனக் கம்பர் பொய் புகலுகிறார். சுமந்திரன் கோசலையிடம் பொய் புகலத்துணிந்து பின் கூறாதிருத்த தீயசெயலைக் கம்பர் கூறாது மறைத்தார். தசரதன் தான் செய்த பாவச்செயலை இராமன் காடேகு முன்னரே கோசலையிடம் கூறியதாகக் கம்பர் கதைப்போக்கையே மாற்றிக் கூறியுள்ளார். இஃது முன்னரும் காட்டப்பெற்றது. தசரதன் அநாதைபோல விடியுமட்டும் செத்துக்கிடந்ததையும் கோசலையும், சுமித்திரையும் நெடுநேரம் தூங்கியதையும் கம்பர் மறைத்துத் தசரதன் செத்தனன், உடனே அவனைக் கோசலையும் தொட்டுப்பார்த்துச் செத்தமையுணர்ந்து அரற்றினாளெனக் கம்பர் கூறுகிறார். இவ்வாறு உண்மைக்கு மாறாகக் கோசலை யை நல்லவள் போலக் காட்டுவதாலும், கைகேயியைத் தீயவள் போலக்காட்டுவதாலும் இக்கம்பர் என்பெற்றார்? கைகேயி தசரதனிறந்தமையறிந்து வந்து அழுததையும், கோசலை அவளைத் திட்டியதையும், வால்மீகி கூறி யிருக்கக் கைகேயியைப் பற்றிய பேச்சையே அவ்விடத்துக் கம்பர் கூறவில்லை. தசரதன் இறந்தபின் ஊரார் சபை கூட்டியதைக் கூறாது மறைத்துவிட்டு முனிவன் பரதனை அழைத்துவர ஆளனுப்பியதை மட்டும் கம்பர் கூறுகிறார்.

அய்ய வினாக்களின் விடைகளுக்கு விளக்கம் தேவை

சந்திரசேகரப்பாவலர் அவர்களுக்குச் சுயமரியாதை விரும்பும் நேசன் எழுதுவது:



அன்புமிக்க அய்யா,

தாங்கள் 16.12.1928 இல் குடி அரசில் காரைக்குடி ஆ.சொக்கலிங்கன் அவர்களின் அய்ய வினாக்களுக்கு விடையளித்துள்ளீர்கள். அது பொதுஜனங்களின் திருப்திக்குப் போதுமானதாயில்லாததால், அடியில் காணும் சந்தேகங்களையும் தீர்த்துத் தங்கள் கடனாற்றக் கோருகிறேன்.

1. இராமாயணம் நடந்த கதையாயிருப்பினும் கட்டுக் கதையாயினும் சுயமரியாதைக்குப் பங்கம் விளைவிக்கும் சிற்சில பாகங்கள் தவிர மற்றவை பொதுஜனங்களை நல்வழிப்படுத்தச் சான்றாக இருப்பதால், ஜனங்கள் நடந்த கதையாகக் கொள்வதில் நஷ்டம் என்ன? அந்தச்சிற்சில பாகங்களும் திருத்தப்பட்டால் போதாவா? இராமாயணம் படிப்பதால் கெட்டுப் போனவர்களைவிட நல்வழிப்பட்டவர் களைத்தானே அதிகமாகப் பார்க்கிறோம். இதனால் நஷ்டம் என்ன?

2. முதல் விடையில் நடந்த கதையல்லவென்று தெரிவித்துத் தாங்கள், அடுத்தாற்போல் இராமன் என்ற ஆரிய மன்னன் தமிழரை வென்ற கதையை வால்மீகி, அய்யங்கார் கவியைப் போன்று திருமாலின் அவதார மெனக்கூட்டி எழுதியதாகக் சொல்கிறீர்கள். இராமன் என்ற அரசன் எந்தக் காலத்தில் இருந்தான்? தமிழரை எப்போது வென்றான். அது உண்மையாயக நடந்த வரலாறு எப்படி? வால்மீகி எப்படித் திரித்துக் கூறுகிறார்? என்பதற்குச் சரித்திர ஆதாரம் இருக்கிறதா? அறிஞரின் துணிபு என்றாற் போதுமா? எந்த அறிஞர்? அவருக்கு அத்தாட்சி எது?

                    -----------------------”விடுதலை” 9-12-2014

Read more: http://viduthalai.in/page-3/92562.html#ixzz3LOnMczrI

**************************************************************************************

இதுதான் வால்மீகி இராமாயணம்

இதுதான் வால்மீகி இராமாயணம்

இதிகாசங்கள் என்றும் புராணங்கள் என்றும்  மக்களிடையே உலவ விடுகிறார்கள். இவற்றிற்குத் தெய்வீக முத்திரைகள் குத்துகின்றனர் இவற்றைப் படித்தால், இவற்றின்படி ஒழுகினால் நல்லது நடக்கும் - நற்கதி கிடைக்கும் என்றெல்லாம் இன்றுவரை கூடப் பிரச்சாரம் செய்கிறார்கள். உண்மையில் அவை என்ன? இவற்றின் தன்மை என்ன? ஒழுக்கத்திற்கு இடம் இருக்கிறதா? பகுத்தறிவுக்கு வழி இருக்கிறது? ஒன்றும் இல்லை. வால்மீகி இராமாயணம் பற்றி சைவப் பெரும் புலவரான பண்டித இ.மு.சுப்பிரமணிய பிள்ளை  (சந்திரகேகரப் பாவலர்) குடிஅரசில் எழுதிய பகுதிகள் (நூலாகவும் வெளிவந்துள்ளன). இங்கே வாரம் இருமுறை வெளியிடப்படுகிறது. படியுங்கள் - பகுத்தறிந்து பாருங்கள் - தெளிவு பிறக்கும்.

அயோத்தியா காண்டம்

பதினொன்றாம் அத்தியாயம் தொடர்ச்சி

3. கபாடபுரத்தின் வரலாற்றைத் தாங்கள் குறிப்பிட்ட காலத்தில் கதை எழுதப்பட்டதைக் குறிக்கிறதே தவிர நடந்ததென்பதைக் குறிக்க ஆதாரம் எது? குறிப்பிட்ட ஊர்களைப் பொறுத்து இராவணன் தமிழ்மகன், இராமன் ஆரியன் என்று சொல்ல முடியுமா? இராமாயணத்தைப் படிப்போர் அவ்வாறு நினைக்கிறார்களா? நினைத்தால் அப்போதே இராமாயணம் தொலைந்திராதா? முதலில் எழுதிய வால்மீகி அவ்வாறு கூறாதிருக்கும்போது, தாங்கள் ஏன் கற்பித்துக் கொள்ள வேண்டும்?


4. வால்மீகியின் நடையைக் கம்பர் மாற்றியது சுயமரியாதையின் உதயமல்லவா? அதற்காக வருத்தப்படு வானேன்? இராம கதையில் தமிழரை இழிவுபடுத்தும் பாகத்தைக் கம்பர் ஒளிக்கிறார் என்கிறீர்கள். அம்மாதிரித் தமிழரை இழிவுப்படுத்த எழுதிய கதை என்று கம்பர் அறிந்திருந்தார் என்பதற்கும், தாங்கள் இப்போது அவ்வாறு கொள்வதற்கும் ஆதாரம் எது?


5. ஒன்றைக் கற்பனை செய்துகொண்டு கதையை மாற்றுவதால் பயனென்ன? அக்கதையின் சற்பாத்திரர்களை அசற்பாத்திரர்களாகக் கொள்ளும்படி செய்வதால் பலரின் மனத்தைப் புண்படுத்துவதைத் தவிர இலாபமென்ன விருக்கிறது? கதையினால் ஒரு சாரார் பிழைப்பதை மட்டும் எடுத்துக்காட்டிக் குற்றங்களைத் திருத்துவதுடன் மட்டும் நில்லாமல், தாங்கள், இராமாயணக் கட்டுரைகளால் சுயமரியாதையைப் பரப்பும் வேலைக்கு இடையூறாக நிற்பதை அறிவீர்களா? இராமாயணத்தைப் பற்றி முற்றிலும் வெறுக்கத்தக்கவாறு தாங்கள் எழுதிவருவதால், குடி அரசின் இதழ்கள் பல ராப்பர் உடைக்கப்படாமலேயே குப்பைக்குப் போவது தங்களுக்குத் தெரியாதென்றே நினைக்கிறேன். இதனால் குடி அரசில் வெளியாகும் இதர பல முக்கியக் கட்டுரைகளையும் மறைத்து வைத்தவராகிறீர். தங்களின் விரிவான நோக்கத்தை விரைவில் விளக்கக் கோருகின்றேன்.


சுயமரியாதை விரும்பும் நேசனுக்கு சந்திரசேகரப் பாவலரின் மறுமொழி


1. தமிழ்ப் பொதுமக்கள் இராமாயணத்தை நடந்த கதையாகக் கொண்டாலும் கொள்ளாவிட்டாலும் கேடொன் றுமில்லை. ஆனால், அவர்கள் அது தம்மவர் வரலாறு என்று மயங்கிப் படிக்கும்போதுதான் கேடு வருவதாகும். ஏனெனில், தம்மவரை இழிவுபடுத்தி இகழ்ந்தும், பகை வரைப் புகழ்ந்துமுள்ள நூலைப் பொதுமக்கள் பாராட்டி அறியாமையிற் படித்து வருவாரேல், அதைப்போலும் இழிவு அவர்களுக்கு வேறு வேண்டுமோ? ஆதலின் உண்மை யை எடுத்துக்காட்டிப் பொதுமக்களை நல்ல வழியிலே செலுத்துவதற்கு அறிஞர் யாவரும் கடமைப் பட்டவராவர். அதனால் அறிஞராகிய நமது சுயமரியாதை விரும்பும் நேசரும் அக்கடமையுடையவரே. பொதுமக்களை நல்வழிப்படுத்துவதற்குத் தடையாகவுள்ள சிற்சில பாகங்கள் இராமாயணத்தில் இருப்பதாகக் கொண்டு அவற்றைமட்டும் திருத்தினால் போதாவா என்று வினாவுகிறார் நேசர். மணற் சோற்றில் கல்லைத் தேடினாற்போலவே, தீமைதரும் பாகங்களை இராமா யணத்தில் தேடுவது. ஏனெனில் மணற்சோறு முழுதும் தீமை விளைவிக்கும் பாகங்களே நிரம்பியுள்ளன. இராமாயணம் படித்தோர் நலம்பெறுவர் என்பது முயற் கொம்பே. இராமாயணம் படித்ததால் கெட்டுப்போனவர் களைத் தவிர நல்வழிப்பட்டவர்களைத் தானே அதிகமாகப் பார்க்கிறோம் என்கிறார் நேசர். இதனால் அவர் இராமா யணம் படித்ததால் கேடடைந்தோரும் சிலர் உளரென உடன்படுகிறார். ஆனால் அவர் நலம் பெற்றோர் ஒருவரையாவது காட்டுவாரா? அவரால் முடியாது, முடியாது. அவர் அன்புகூர்ந்து நலம்பெற்றோர் இவரெ னவும், இன்னவிதமான நலம் பெற்றாரெனவும் எடுத்துக் காட்டாது வாளா, நலம் பெற்றோருள ரெனவரைதலால் பயன் என்னே? மேலும் நலம் பெற்றோர் ஒருவரும் இலரென்பதற்கு நமது நேசரின் கட்டுரையே இதற்குச் சான்றாகும். எவ்வாறெனில், சுயமரியாதை விரும்பும் நமது நேசரே இதுவரை நாம் எழுதிவரும் கட்டுரைகளைப் படித்தும், தமிழ் மக்களாகிய வாலி முதலியோரை அரக்கரெனவும் இழிவுபடுத்துவதோடு நில்லாமல், அத்தமிழ் முடிவேந் தரையும், அவரைச் சார்ந்த வீரரையும் வஞ்சித்துக் கொன்று பழியேற்ற சகோதரத் துரோகியும் பொய்யனு மாகிய இராமனுடைய வரலாற்றை இன்னும் தமதென நம்பியிருக்கின்றாரே! அறிஞராகிய இவரே இந்நிலையின் ரென்னில், ஏனையோரைக்கூறவும் வேண்டுமோ? நமது நேசர் இராமாயணத்தில் சுயமரியாதைக்குப் பங்கம் விளை விக்கும் சிற்சில பாகங்களாவது இருக்கின்றன என்று கருதுகின்றமையையறிந்து பெரு மகிழ்ச்சியடைந்தோம். இனியாவது நமது நேசரை நமது கட்டுரைகளை மறுமுறை படித்து, வால்மீகி இராமா யணத்தையும் படிக்குமாறு வேண்டுகின்றோம். படிப்போரால், இராமாயணம் முழுவதும் மணற்சோறே என்பதை உணராதிரார். மேலும் நஞ்சில் நலந்தரும் பாகமும் இருக்குமோ? தமிழ்மக்கள் தம் முன்னோராகிய இராவணனாதியரைத் தீயோரெனவும் பகைவராகிய இராமனாதியோரை நல்லோரெனவும் சித்திரித்துக்கூறும் கதையைப் படித்து உண்மையை அறியாமையால், தம் முன்னோராகிய இராவணனாதியரைத் தம் பகைவர்போல் நம்பித்தாமும் இகழ்வதும், பகைவராகிய இராமனாதியரைத் தாமும் புகழ்வதும் சுயமரியாதைக்கேடு விளைவிக்கும் செயல்களே! அவை அறிவுடைமையுமாகா, உண்மை யுமாகா என்பதை இனியாவது நமது நேசர் தெரிந்து கொள்ளுமாறு வேண்டுகிறோம்.


                    - தொடரும் ----------------------------”விடுதலை”12-12-2014

Read more: http://viduthalai.in/page1/92738.html#ixzz3LsArE9uE
************************************************************************************

இதுதான் வால்மீகி இராமாயணம்

அயோத்தியா காண்டம்

இதிகாசங்கள் என்றும் புராணங்கள் என்றும்  மக்களிடையே உலவ விடுகிறார்கள். இவற்றிற்குத் தெய்வீக முத்திரைகள் குத்துகின்றனர் இவற்றைப் படித்தால், இவற்றின்படி ஒழுகினால் நல்லது நடக்கும் - நற்கதி கிடைக்கும் என்றெல்லாம் இன்றுவரை கூடப் பிரச்சாரம் செய்கிறார்கள். உண்மையில் அவை என்ன? இவற்றின் தன்மை என்ன? ஒழுக்கத்திற்கு இடம் இருக்கிறதா? பகுத்தறிவுக்கு வழி இருக்கிறது? ஒன்றும் இல்லை. வால்மீகி இராமாயணம் பற்றி சைவப் பெரும் புலவரான பண்டித இ.மு.சுப்பிரமணிய பிள்ளை  (சந்திரகேகரப் பாவலர்) குடிஅரசில் எழுதிய பகுதிகள் (நூலாகவும் வெளிவந்துள்ளன). இங்கே வாரம் இருமுறை வெளியிடப்படுகிறது. படியுங்கள் - பகுத்தறிந்து பாருங்கள் - தெளிவு பிறக்கும்.

பதினொன்றாம் அத்தியாயம் தொடர்ச்சி

2,3 இத்தலைப்பில் நம் நேசர் எழுதியுள்ளனவற்றுக்கு மறு மொழியாக அவரை நாம் முன்னர் எழுதியுள்ள விடையையே நன்றாகப் படித்துப் பார்க்க வேண்டு கின்றோம். முதல் விடையில் நடந்த கதையன்றென்று தெரிவித்த தாங்கள் என்று எழுதுகின்றார் நம் நேசர். இது தவறு என்பதை அவர் மறுமுறை நமது விடையைப் படித்துப்பார்த்தால் உணர்வார். ஆராய்ச்சிக்காரர்கள் இராமாயணம் நடந்த காலத்தைத் தீர்மானிக்கப் போதிய சான்றுகள் கிடையாமையால், அது நடந்ததொன்றன்று என்று கூறுகின்றனர், அக்கூற்றைப் பொதுமக்கள் நம்பார் என்றே நாம் குறித்துள்ளோம். கபாடபுரத்தின் வரலாற்றைத் தாங்கள் குறிப்பிட்ட காலத்தில் கதை எழுதப்பட்டதைக் குறிக்கிறதே தவிர, நடந்ததென்பதைக் குறிக்க ஆதாரம் எது? என்று வினாவுகிறார் நேசர். இது வியப்பாகவே உள்ளது. ஏனெனில், கபாடபுரத்தைப் பற்றி இலங்கைக்குப் போகும் வழி கூறுமிடத்து, ஒரு நூலில் கூறப்பெற்றிருந்தால், அந்நூல் வரலாறு நடைபெறும்போது அக்கபாடபுரம் இருந்ததென அறியலாமேயன்றி அந்நூல் எழுதப்பட்ட காலத்திலிருந்ததென எவ்வாறு அறியலாம்? மேலும் இராமாயணம் என்ற நூல் வால்மீகி முனிவரால் எழுதப் பெற்று, இராமனுடைய பிள்ளைகளாலேயே இராமனது முன்னிலையில் பாடப்பெற்றது என்ற வரலாறே எப்படி யாவது அது கபாடபுரவரலாற்றுக் காலத்தில் நடந்ததெனக் கொள்வதற்குத் தகுந்த ஆதாரமாம்.


இராமாயணத்தைப் படிப்போர் இராவணன் தமிழ் மகன், இராமன் ஆரியன் என்று நினைக்கிறார்களா? நினைத்தால் அப்போதே இராமாயணம் தொலைந்திராதா? என நம் நேசர் எழுதுகிறார். நேசர் கூறும் மொழிகளைப் பொன்மொழிகளாகவே போற்றுதல் வேண்டும். ஏனெனில் இவையனைத்தும் உண்மை மொழிகளே. இராமன் ஆரியன், இராவணன் தமிழ்மகன் என்ற உண்மை உணராது தமிழ் மக்கள் இராமாயணத்தைப் படித்துப் பாழாகின்ற மைக்கே உண்மையறிவாளிகள் கவல்கின்றனர். ஏனெனில், இவ்வுண்மையறிவு எப்போது தோன்றுகின்றதோ, அப் போதே தமிழ் மக்களிடை இராமாயணம் தொலைந்து விடும். தமிழ்ப் பொது மக்களுக்கு இவ்வுண்மையை எடுத்துக் காட்ட வேண்டுவது ஒவ்வொரு கற்றுவல்ல அறிஞரின் கடமையாகும்.


இராமன் ஆரியன், இராவணன் தமிழ்மகன் என்பதை நாம் கற்பித்துக் கொள்ளவில்லை. இராமன் வாழ்ந்தது வடநாடு, இராவணன் வாழ்ந்தது தென்னாடு, அப்போது கபாடபுரமிருந்தது என்பதனால், இராமன் ஆரியன் என்பதும் இராவணன் தமிழ்மகன் என்பதும் விளங்க வில்லையா? இதற்குச் சரித்திர ஆராய்ச்சி மிகுதியும் வேண்டாம். ஆரியர் இன்றைக்கு ஏறத்தாழ அய்யாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் இந்தியாவின் வடக்கே இருந்து வந்து நுழைந்து வட இந்தியாவில் குடியேறினர் எனறும் அவர்கள் பல போரிட்டுத் தென்னிந்தியாவிலும் பரவத் தொடங்கினரெனவும், தென்னிந்தியாவில் வாழ்ந் திருந்தோர் தமிழரெனவும், இந்துதேச சரித்திர நூல்கள் கூறும் உண்மைகளைப் பள்ளிக்கூடச் சிறாரும் அறிவர். தமிழ் மக்கள் புலாலுணவை வெறுத்தவர்கள். ஆரியர் புலாலுணவில் விருப்பமிக்குடையோர், இதனால் பன்றி, மான் முதலிய காட்டு மிருகங்களை அடித்தடித்துத் தின்றனர். யாகங்களின் பேராலும் பல மிருகங்களைக் கொன்று தின்றனர். அத்தீச்செயலைத் தமிழ் மக்கள் கண்டித்தனர். அதனாலேயே ஆரியருக்கும் தமிழ் மக்களுக்கும் பகைமையும் போரும் விளைந்தன என்ற உண்மையையும் இப்போது படிப்படியாகத் தமிழ் மக்கள் உணர்ந்து வருகின்றனர்.

 இவ்வுண்மைகளெல்லாம் வால்மீகி இராமாயணத்தினால் தெற்றென மலையிடை யிட்ட விளக்குபோல விளங்குகின்றன என்பதை நம் நேசர் தெரிந்துகொள்ள அவரை வேண்டுகின்றோம். வால்மீகி இவ்வரலாற்றைச் சிறுபான்மை இராமனுக்குத் தெய்வத் தன்மை கற்பிக்குமிடங்களைத் தவிர பெரும்பாலும் நடந்தபடியே கூறுகிறார் என்றும், கம்பர் வால்மீகி கூறிய வரலாற்றையே பெரும்பாலும் திரித்தும் மாற்றியும் புதுவது புனைந்தும் பொய் புகன்றும் தமிழ் மக்களிடைப் பொய்யான கதையைப் பரப்பித் தமிழ் மக்கள் மனத்தைக் கெடுத்து, குலத்தைக் கெடுக்கும் கோடரிக் காம்பானார் என்றுமே நாம் கூறினோம் - கூறுகிறோம். வால்மீகி கூறும் வரலாற்றைக் கம்பர் உண்மையுணர்தற்கு இடமுண்டு. ஆதலின், உண்மையில் கேடுபுரிந்த தீமையாளர் கம்பரே. இதனால் தமிழ் மக்கள் உண்மையுணர்ந்து இராவணனைப் போற்றுமாறும் இராமனைப்பற்றி நினைக்கும் எண்ணங் களை மாற்றி வால்மீகி கூறுமாறு அவன் மிகவும் தீயவன் என்ற எண்ணத்தை மனத்திற்கொண்டு அவன் உண்மை யில் திருமாலின் பிறப்பாக மாட்டான் என்ற உண்மையைப் பரப்புமாறும் செய்ய வேண்டியது அறிவாளிகளின் இன்றியமையாதக் கடமையாகும்.


4. வால்மீகியின் கதை நடையைக் கம்பர் மாற்றி யிருப்பது சுயமரியாதையின் உதயமல்லவா? என்கிறார் நேசர். வால்மீகியின் கதை நடையைக் கம்பர் சுய மரியாதைக்கான வழியில் மாற்றியிருந்தால் நலமேயாம் என்பதில் என்ன தடை? ஆனால், கம்பர் சுயமரியா தைக்குக் கேடான வழிகளிலேயே கதையை மாற்றிப் பாடியிருக்கிறார். அம்மாற்றங்களை அவ்வப்போது பலவிடங்களில் விளக்கி வந்தோமெனினும் இவண் இரண்டோரிடம் குறிப்போம். வால்மீகியார் விவரித் தெழுதும் அசுவமேதயாக ஆபாசங்களையெல்லாம் கம்பர் மறைத்தாரே! இவர் உண்மைத் தமிழ் மகனாகின் ஆரியர்களுடைய யாகங்களின் ஆபாசங்களையெல்லாம் விளங்க எடுத்துக்காட்டித் தமிழ் மக்களுக்கு உண்மையை விளங்கச் செய்திருப்பாரன்றோ? ஆபாசங்களை மறைத்ததில் கேடொன்றுமில்லையே, அதனால் கம்பருடைய சிறந்த அறிவு, தான் எழுதத்துணிந்த நூலில் ஆபாசமான வரலாறுகளை மறைக்கத் தூண்டியது என்றால், இவர்தம் சிறந்த அறிவு அகலிகையினுடைய வெறுக்கத்தகுந்த வரலாற்றை வால்மீகி குறிப்பதைக் காட்டிலும் ஏன் அதிக ஆபாசமாக எழுதத் தூண்டிற்று? மேலும் இராமன், தசரதன், கோசலை முதலியோரை வால்மீகி எவ்வாறு தீயவராகக் குறிக்கிறாரோ, அவ்வரலாற்றிலெல்லாம் கம்பர் அவர்களையெல்லாம் மிகநல்லவர்களாகக் காட்டுகிறாரே. வடமொழி அறியாத உண்மைத் தமிழ் மக்களுக்கு வால்மீகி, இராமன் முதலியோரைப் பேச்சளவில் நல்லவரென்று குறித்தாலும் அவர்களுடைய செயல்களை நடந்தாங்கு குறித்துள்ளார். அச்செயல்கள் இராமன் முதலியோருடைய தீய குணங்கள் கலங்கரை விளக்கென அறிஞருக்கு விளங்குகின்றன.


                 -------------------- தொடரும்--------------”விடுதலை”16-12-2014

Read more: http://viduthalai.in/page-3/92929.html#ixzz3M4MzSd2V