இதுதான் வால்மீகி இராமாயணம் - 46

இதுதான் வால்மீகி இராமாயணம்

இதிகாசங்கள் என்றும் புராணங்கள் என்றும்  மக்களிடையே உலவ விடுகிறார்கள். இவற்றிற்குத் தெய்வீக முத்திரைகள் குத்துகின்றனர் இவற்றைப் படித்தால், இவற்றின்படி ஒழுகினால் நல்லது நடக்கும் - நற்கதி கிடைக்கும் என்றெல்லாம் இன்றுவரை கூடப் பிரச்சாரம் செய்கிறார்கள். உண்மையில் அவை என்ன? இவற்றின் தன்மை என்ன? ஒழுக்கத்திற்கு இடம் இருக்கிறதா? பகுத்தறிவுக்கு வழி இருக்கிறது? ஒன்றும் இல்லை. வால்மீகி இராமாயணம் பற்றி சைவப் பெரும் புலவரான பண்டித இ.மு.சுப்பிரமணிய பிள்ளை  (சந்திரகேகரப் பாவலர்) குடிஅரசில் எழுதிய பகுதிகள் (நூலாகவும் வெளிவந்துள்ளன). இங்கே வாரம் இருமுறை வெளியிடப்படுகிறது. படியுங்கள் - பகுத்தறிந்து பாருங்கள் - தெளிவு பிறக்கும்.

பதினொன்றாம் அத்தியாயம் தொடர்ச்சி

இராமன் உண்மையில் தெய்வத் தன்மையுடைய வனேயாயின் அப்பார்ப்பனச் சிறுவன் உயிர்பெற்றெழச் செய்திருக்கலாமே? அதைவிடுத்து அவன் ஓர் உயிர்க்கொலை - அதுவும் உலகப்பற்றை ஒழித்து இறைவழி நின்று தவமுதிர்வெய்திய ஓர் உயிர்க்கொலை செய்தனனாம். அதனால் பார்ப்பனச் சிறுவன் உயிர் பெற்றனனாம். இது அறிவுடைய நன்மக்கள் கூற்றாமா? மனிதரனைவரும் கடவுளுடைய மக்களேயாக அவர் முன் குலவேறுபாடும் அக்குலங்களிலும் ஒரு குலத்துக்கு ஒரு நீதியுமா? என்னே அநியாயம்! இக்கொலை பாதகனாகிய இராமனையும் தெய்வமாக வழிபடுகின் றனரே! 

பாவம்! பாவம்! ஆனால், இக்காலத்தில் இவ்வாரி யருள் ஒரே ஒரு குலம்தான் இருக்கிறது. அது பார்ப்பன வகுப்பே. ஏனைய சத்திரிய, வைசிய, சூத்திர வகுப் பெல்லாம் அழிந்தொழிந்தன. இப்பார்ப்பனரோ தமிழ் மக்களுடன் நெருங்கிப் பழகித் தாம் உயர்ந்த வகுப்பின ரென்றும், தம்மின் வேறான தமிழ் மக்களாகிய மற்றை யோரனைவரும் சூத்திரர்களென்றம் கூறுவாராயினர். இதனைத் தமிழ் மக்களாற் பெரும்பாலோர் உண்மை யென நம்புவாராயினர். ஆரியருக்கும் தமிழருக்கும் யாதொரு சம்பந்தமும் கிடையாது. தமிழ் மக்களுக்கு வெள்ளைக்காரர்கள் எப்படி வேறுபட்ட வகுப்பினரோ அதைப்போலவே ஆரியப் பார்ப்பனரும் வேறுபட்ட வகுப்பினரே. ஆதலின் தமிழ் மக்களைனைவரும் இப்பார்ப்பனர் தம்மைச் சூத்திரரெனக் கூறுவதைக் கேட்டிருத்தல் பரிதாபமே. தமிழ் மக்கள் பண்டைக் காலத்தில் அந்தணர், அரசர், வணிகர், வேளாளர் என நான்கு பெரும் பகுதியினராயிருந்தனரெனவும், அவர்கள் தம்முள் தொழில்முறையில் வேறுபாட்டைத் தவிர வேறு கொள்வினை, கொடுப்பினை, உடனுறைவு, உடனுணவு இவையெல்லாவற்றிலும் வேறுபாடில்லாமல் ஒரு தாய் வயிற்றுப் பிள்ளைகள் போலவே வாழ்ந்து வந்தன ரெனவுமே பண்டைத் தமிழ் நூல்களறிவிக்கின்றன. ஆதலின் தமிழ் மக்களே தம்முள் பிறருடைய முயற்சியால் அமைந்து பதிந்து கிடக்கும் வேறுபாடுகளை ஒழித்து ஒன்று படவேண்டும். ஒன்று பட்டாலே வாழ் வுண்டு, ஒன்று படாதவரை தாழ்வே. ஆதலின் தமிழ் மக்களனைவரும். வேறுபாடுகளையொழித்து விரைவில் ஒன்றுபட்டுப் பெருவாழ்வடைய முன்வரவேண்டும். பிறர் தம்மைச் சூத்திரர் என்ற இழிபெயராலழையாமலிருக்கப் பார்த்துக்கொள்ள வேண்டும். சில சமயப் பிரசங்கிகள் பிரசங்க மேடையேறியோ அல்லது சந்திகளில் நின்று கொண்டோ தம்முன் நிற்கும் அந்நிய சமயத்தினரை நோக்கி, அஞ்ஞானிகளே! நீங்கள் ஞான மார்க்கமாகிய எங்கள் மதத்தில் வந்து சேருங்கள் என்று பிரசங்கமி யற்றுவதையும், அதை அவர் முன் நிற்போர் கேட்ப தையும் பின் அப்பிரசங்கம் செய்தவருடன் பழகும்போது, நாங்கள் அஞ்ஞானிகள் என்று கூறி அவர் கூற்றுக்கு உடன்படுவதையும், நாம் கண்கூடாகக் காண்கின்றோம். அஞ்ஞானி என்றால் அறிவில்லாதவன் என்பது பொருள். ஆனால்,  இப்பொருளைத் தெரிந்த எவனாவது தன்னை மற்றொருவன் அஞ்ஞானியென்று கூறவோ தானும் தன்னையே அஞ்ஞானியென்று கூறிக்கொள்ளவோ செய்வானா? உண்மையில் அஞ்ஞானியாயிருப்பவன் கூட இத்தகைய இழி செயலுக்கு உடன்படான். இதைப் போலவே ஆரியப்பார்ப்பனர் தமிழ் மக்களனைவரையும் சூத்திரரென்றே அழைக்கின்றனர். இவர்களும் அவர்கள் முன்னிலையில் நாங்கள் சூத்திரர் தொட்டு விடாதீர்கள் என்று கூறி விலகியும் போகின்றனர். ஆரியரைத் தொடுவதோ அல்லது அவர்கள் உண்ணு வதைப் பார்ப்பதோ பாபமெனவும் சிலர் தவறுதலாக நம்புகின்றனர். ஆனால் சூத்திரன் என்ற சொல்லுக்குப் பொருளை இவர்கள் அறிவரேல், பிறர் தம்மை அப்பெயரிட்டழைக்க உடன்படார் என்பது திண்ணம். சூத்திரன் என்றால் வைப்பாட்டி மகன், அடிமை என்று பொருள். உண்மையில் தப்பான நடையுடையவள் மகன் கூடத் தன்னைப் பிறர் அவ்வாறழைக்க உடன்படானே! அவ்வாறிருக்க மிக மேலான வடுப்படாக் குலத்தினரான தமிழ் மக்கள் பிறர் தம்மைச் சூத்திரன் என மிகக் கேவலமான பெயரிட்டழைக்கக் கேட்டிருப்பது மிகவும் விந்தையே! ஆதலின் இனியேனும் இத்தவறு நடைபெறா தென்பது தற்காலத்தில் ஒவ்வொருவருவர் சுயமரியாதை உணர்ச்சி பெற்று விளங்குவதிலிருந்து தெளிவாகிறது. மிக உயர்ந்த நிலையும் நல்லறிவும் தமிழ் மக்களிடைத் தோன்றுவதாக.

ஆயின் ஆரியர் தம்முள்ளமமைந்திருந்த நான்கு சாதியுள்ளே தற்போது காணப்படும் பார்ப்பன வகுப்பைத் தவிர ஏனைய சத்திரிய வைசிய சூத்திர வகுப்புகள் எங்கு மறைந்தன, எவ்வாறு மறைந்தன? என்றால், மக்கள் அன்னிய நாட்டுக்குப் போய்த் தனித்தனியே வசிக்கத் துணிந்தபோது அவ்வகுப்பு வேறுபாடு தானே ஒழிந்துவிடுமென்பது திண்ணம். இப்போது ரங்கூன், பினாங்கு முதலிய கண்காணா தேசங்களில் போய் வாழும் நம் நாட்டினர் நம் நாட்டில் வாழும் காலத்துத் தம்முன் கொள்ளும் சாதி வேறுபாட்டை அந்நாடுகளில் வாழும்போது காட்டுவதில்லையென்பது உலகமறிந்த உண்மை. அதைப்போலவே இங்கிலாந்து முதலிய பிறநாடுகளுக்கும் போயிருப்பவரும், பல வகுப்பின ரேனும் அந்நாடுகளில் ஒன்றுபட்டே வாழ இன்றியமை யாததாகிறது. இப்போது நம் நாட்டில் வாழும் ஆங்கி லேயரும் தம்முன் ஒற்றுமை காட்டியே வாழ்கின்றனர். இதைப்போலவே ஆரிய மக்களும் நம் நாட்டில் தனித்தனியே அங்கங்கே புகுந்து வாழத்தொடங்கிய போது அவர்களிடையேயிருந்த சாதி வேறுபாடு நாளடைவிலொழிவதாயிற்று. அதனால் அவர்கள் அனைவரும் தம்முன் உயர்ந்த வகுப்பாகிய பார்ப்பன வகுப்பினரெனவே காட்டி வாழத்தொடங்கினர். அதிலி ருந்து அவர்களனைவரும் நாளடைவில் ஒன்றுபட்டு பார்ப்பனரெனத் தம்மை அழைத்ததோடு நில்லாமல் தமிழ் மக்களையும் இழியராகிய சூத்திரரென அழைக் கவும் தலைப்பட்டனர். இதுவே ஆரியருளிருந்த நான்கு வகுப்புள் பார்ப்பன வகுப்பொன்றே காணப்படுவதற்கும் ஏனைய வகுப்புகள் மறைந்ததற்கும் காரணமாம். இக்கம்பர் புரளியைக் காண்போம்.

குகன் தனது படகோட்டியை ஏவி இராமன் முதலியோரை கங்கையின் தென்கரையில் விடுமாறு செய்து அவர்கள் போவதை வடகரையிலிருந்து பார்த்துக்கொண்டிருந்தான் என வால்மீகிக் கூற, கம்பர் குகனே படகோட்டிச்சென்று அக்கரையடைந்தவுடன் தன்னையும் உடனழைத்தேகுமாறு வேண்டுகின்றனன் எனக்கூறுகின்றார். மேலும் குகன் சுமந்தரனைத் தன்னுடன் வைத்திருந்து தன் தூதரையனுப்பி இராமன், சித்திரக்கூடம் வரையிற் போனதையறிந்து கொண்டு அச்செய்திகளைச் சுமந்திர னிடம் கூறுகின்றனன். இராமன் முதலியோர் அயோத்தி யிலிருந்து புறப்பட்ட அன்று தமசா நதிக்கரையில் தங்கி மறுநாள் மாலையில் கங்கைக் கரையையடைந்தனர். அதனால் அயோத்தி யிலிருந்து கங்கைக் கரையை யடைய இரண்டு நாட்களாயிற்று. பின் இராமன் மறுநாள் கங்கையைத் தாண்டி மத்ச நாட்டிலுள்ள காடுகளில் தங்கி, மறுநாள் பரத்துவாசராசிரமத்தில் தங்கி, மறுநாள் யமுனைக் கரையில் இறங்கி, மறுநாள் சித்திரக்கூட மடைகின்றனன். 

 இதனால் கங்கையிலிருந்து புறப்பட்ட நான்காம் நாள் அவன் சித்திரகூடமடைகிறான். இவ்வாறு இராமன் சித்திரகூடமடைந்த நிகழ்ச்சியை ஒற்றர் குகனிடம் கூறுசின்றனர். நான்குநாள் நிகழ்ச்சிகளையும் கண்டு அவர்கள் ஓட்டமாக வந்து கூறுவதற்குக்கூட ஒரு நாளேனும் வேண்டும். அன்றி அன்றே வந்தனரெனினும் நான்காம்நாள் மாலையிலேயே அவர்கள் குகனை யடைந்தவராவர். அவர்கள் செய்தி கேட்டறிந்துதான் சுமந்திரன் புறப்பட்டானாதலால், அய்ந்தாம் நாள் காலையிலேயே அவன் சிருங்க பேரபுரத்தை விட்டுப் புறப்பட்டிருக்க வேண்டும். ஆனால், அவன் மூன்று நாள் அங்கே தங்கி நான்காம்நாளே புறப்பட்டானென வால்மீகி கூறுகிறார். இது எவ்வாறு பொருந்துமோ? மேலும், சுமந்திரன் சிருங்கபேரபுரத்தைவிட்டு அயோத்தியை அடைய மூன்று நாட்களாயின எனக்கூறுகிறார் வால்மீகி. ஆனால், அயோத்தியிலிருந்து மறுநாளே இராமன் முதலியோர் கங்கையை அடைந்தனரென அவர் முன்னர்க் கூறியது எவ்வாறு பொருந்தும்? அன்றி சுமந்திரன் பொய்ம்மையாளனானதால் தாமதமாகத் தங்கித் தங்கி வந்தவனாதல் வேண்டும். குறைந்தது இராமன் அயோத்தியை விட்டு நீங்கிய ஒன்பதாம் நாள் மாலையிலேயே சுமந்திரன் அயோத்தியையடைந்து இராமன் வனம் புகுந்ததைத் தசரதனிடம் கூறியவனாதல் வேண்டும். ஆனால் வால்மீகி அந்நாளை இராமன் வனமேகிய அய்ந்தாம் நாளென, சருக்கம் அறுபத்திரண்டிலும் பின் அறுபத்து மூன்றாம் சருக்கத்தில் அது ஆறாம் நாளெனவும் கூறுகிறார். இதனால் வால்மீகி முன்னுக்குப் பின் முரணாகக் கணக்கின்றிக் கூறுபவராவார். இஃதிவ்வாறாகக் கம்பரோ மிகவும் வேடிக்கையாகக் கூறுகிறார். அதாவது இராமன் அயோத்தியை விட்டுப்போன அன்றிரவே சுமந்திரன் இராமனைப் பிரிந்து அயோத்தியையடைந்து விட்டன னெனக் கூறுகிறார். அத்துடன் தசரதனும் அன்றிரவே மடிந்தனனெனக் கூறுகிறார். வால்மீகி கணக்குப்படி உண்மையில் தசரதன் இராமன் பிரிந்த ஒன்பதாம் நாள் மாண்டனன். ஆனால் வால்மீகி பின் ஓரிடத்தில் அய்ந்தென்றும் மற்றோரிடத் தில் ஆறென்றும் கூறுகிறார். இஃதிவ்விதமிருக்கக் கம்பர் தசரதனை அன்றிரவே மடிந்தனனெனக் கூறுகிறார். இவ்வளவு சீக்கிரமாக அவனை முடியச்செய்யத் தசரதன் அவருக்கு என்ன கேடுசெய்தான்? ஒன்பது நாட்களுக்கு பிறகு இறந்த மன்னனை அன்றே இறந்தனென்கிறாரே?

                  ---------------------------தொடரும்--"விடுதலை” 5-12-2014

Read more: http://viduthalai.in/page-3/92374.html#ixzz3L1yjPVZA