இதுதான் வால்மீகி இராமாயணம்-42

இதுதான் வால்மீகி இராமாயணம்

அயோத்தியா காண்டம்

பத்தாம் அத்தியாயம் தொடர்ச்சி

கொன்று புலாலுண்ணுங் கொலைக்கொடிய இராமனையே
என்று உலகத்தார் இகழ்ந்துண்மை யறிவாரோ?
உண்மை யறிந்தோங்கி உளமாரக் கொல்லாமை
திண்மையா யுலகத்தார் கொள்ளும்நா ளெந்நாளோ
பொய்யாமொழி யென்றும் பொய்யாமொழியாக
மெய்யா இம்மேதினியார் போற்றுநா ளெந்நாளோ

இனி பொய்யராகிய கம்பருடைய புரட்டை ஆராய்வோம். எடுத்த விடங்களிலெல்லாம் கம்பர் வால்மீகிக்கு மாறாகவே போகிறார். இராமனுடன் சென்றவர் ஆடவரெனவும், அவர்கள் மனத்தைக் கவர அவன் பல பேசினானெனவும், அதனால் அவர்கள் இராமனே தமக்கரசனாக வேண்டுமென விரும்பின ரெனவும் வால்மீகி கூற, அதற்கு மாறாக, உண்மைச் செய்திகளை யெல்லாம் மறைத்துக் கம்பர், பல பெண்களும் ஆண்களும் சூழ இராமன் வனமேகினான் எனக்கூறிவிட்டு அன்றிரவு நிகழ்ச்சிகளில் மிகவும் முக்கியமாக அப்பெண்கள் எவ்வாறெல்லாம் தூங்கின ரென விவரிப்பதிலேயே பல பாடல்கள் பாடுகின்றனர். பெண்கள் செயலைப் பாராட்டுவதில் இவருக்குப் பேரின்ப மூற்றெடுத்துள்ளம் பெருகும் போலும்! இராமன் தன்னுடன் வந்தவர்களை ஏய்த்துச் சென்றபின் அயோத்திபுகுந்த அவர்களை அவர்களுடைய மனைவியர் இகழ்ந்தமையையும், இராமனை நினைத்துப் புலம்பினவற்றையும் கம்பர் மறைத்தார். குடிகள் தசரதனை இகழ்ந்தமையை இராமன் கேட்டுக் கொண்டு வாளாசென்றமையையும் அவர் மறைத்தனர். இராமன் தன்னைத் தொடர்ந்தவர்களை ஏமாற்றிச் சென்ற பின்னரும் கங்கையாற்றையடைந்து குகனைக் கண்டு அவனுதவியால் ஆற்றைக் கடந்து சென்றவரைச் சுமந்திரன் கூடவே வந்தான் என வால்மீகி கூற, அதற்கு மாறாக, நகரமாந்தர் நடுவணிருந்த இராமன் சுமந்திரனை அயோத்திக்கு அனுப்பிவிட்டு அன்றிரவே ஒருவரு மறியாமல் நடந்து போய்விட்டான் என்று கம்பர் கதையை மாற்றிக் கூறுகிறார். அத்துடன் நில்லாது வால்மீகி போக்குக்கு மாறாக இராமனை நடுவழியில் விட்டுவிட்டுச் சுமந்திரன் அயோத்தி வந்ததும், தசரதன் மாண்டதும், அவனுடலைத் தைலத் திலிட்டதுமாகிய வரலாற்றைக் கூறிவிட்டுப்பின் இராமன் போக்கைத் தொடர்கிறார் கம்பர். சுமந்திரன் திரும்பியதும் தசரதன் மாண்டதுமாகிய வரலாற்றுப் பகுதியை வரும்போது அடுத்த கட்டுரையில் ஆராய்வோம்.

இராமன் கங்கையடைந்தவுடன் அங்கே முனிவர் பலர் அவனை எதிர் கொண்டழைத்துத் தம் குடிசைகளுக்கு அழைத்துச் சென்றனரெனக் கம்பர் கூறுகிறார். இது வால்மீகி கூறாதது. மேலும் கம்பர் குகனை முன்பின் அறியாதவனைப்போலக் கொண்டுவந்து நிறுத்தி, அவனை இலக்குவன் யாரென வினவியதாகவும், இலக்குவன் காலில் அவன் வீழ்ந்து இராமனைப் பார்க்கவந்த தன் எண்ணத்தைக் கூறியதாகவும், உடனே இலக்குவன் உள்ளே போய் இராமனிடம் கூறியதாகவும், இராமன் அழைத்துவரச் சொல்லக் குகன் சென்று அவனுடைய காலில் வீழ்ந்து பணிந்தனனெனவும் கம்பர் புதுவதோர் கதை கட்டுகிறார். இவ்வாறு இவர் கதை கட்டியதன் நோக்கம் குகனை அடிமை போலவும், இராமனைத் தலைவர் போலவும் காட்டுவதற்குப் போலும்! இவர் தீயமதி இருந்தவாறு மிக அழகிது. இவர் தம் பொய்ம்மையை யென்னென்பது?

தன்னெஞ் சறிவது பொய்யற்க பொய்த்தபின்
தன்னெஞ்சே தன்னைச்சுடும்

என்பது பொய்யாமொழியாதலின், இவர் இப்பாடல் களைப் பாடிய பின்னர் தன்னெஞ்சே தன்னைச் சுட்டதாகப் பாயிரத்தில், என்னை வையம் இகழவும் என்று கூறுகிறார். வால்மீகியோ, அந்நாட்டிற்கு அரசன் இராமனை பார்க்க வந்தான். அவன் வருவதைத் தூரத்திலேயே கண்டு இராமனும் இலக்குவனும் எழுந்து எதிர்கொண்டு உபசரித்தார்கள். குகன் இராமனை அந்நிலையிற் கண்டு மிகவும் கவலைப்பட்டு அவனை அன்புடன் கட்டியணைத்து, இது உன் நாடு, இங்கேயே வாழ்க என்று வேண்டுகிறான். இராமன் அவனை இறுகத் தழுவி, உன்னுடைய இனிய மொழிகளால் மகிழ்ந்தேன். இப்போது நான் பிறரிடம் உண்பது கூடாது எனக்கூறி இலக்குவன் தந்த கங்கை நீரைக் குடித்தான் (சருக்கம் 50) எனக்கூறுகிறார். இதனால் இராமன் குகனை எதிர்கொண்டு உபசரித்தனனென்பதும் குகன் இராமனைக் கட்டிய ணைத்தனனென்பதும் விளங்குவதால், இருவரும் நெருங்கிய நட்பாளராய்ப் பழகினமை தெளிவாகிறது. பின்னரும் இராமன் குகனைக் கட்டியணைக்கிறான் என்கிறார் வால்மீகி. உண்மை இவ்வாறாகக் குகம் அடிபணிந்து நிற்க அவனை உட்காரச் சொல்லியும் கூட அவன் உட்காரமாட்டேனென்று கூறுகிறானெனக் கம்பர் பொய்க்கதை கூறுவதால் என்ன பயன் பெற்றார்? பொய் சொன்ன வாய்க்குப் போசனமில்லை என்ற உண்மைப்படி சோழ மன்னவனால் இக்கம்பர் துரத்துண்டு பலபாடுபாட்டும் உணவும் கிடைப்பதரிதாகிச் சில காலம் திரிந்தா ரென்னும் வரலாறு உண்மையே போலும்!

இலக்குவனையும் படுத்துக்கொள்ளுமாறு கூறி வில்லேந்திக் குகன் காத்திருந்தமையைக் கூறாது முதலில் இலக்குவனைப்பற்றி, விழித்தகண் விழித்தபடி காத்து நின்றான் என்று கூறிவிட்டுப்பின் குகனும் அயல் நின்றா னென்று கம்பர் கூறுகிறார். போய்விட்டுக் காலையில் வா எனக்கூறிய இராமனுக்கு, உடன் வாழ்வுதருக என்று குகன் வேண்டியதாகவும், பின்னர் இராமன் அவனை உடனி ருக்கக்கூறி முனிவர்களுடைய குடிசையில் தங்கினனெ னவும் கம்பர் கூறுகிறார். இவையெல்லாம் குகனுடைய உண்மைப் பெருமையை மறைத்து இராமனைப் பெருமைப் படுத்தவே போலும். பின் குகன் ஒரு நாளாவது தன்னூரில் தங்கிப்போகுமாறு இராமனை வேண்டியதாகவும், அதை மறுத்துரைத்து உடனே தோணி கொண்டு வர இராமன் கட்டளையிட்டதாகவும் கம்பர் கூறுகிறார். இது வால்மீகி கூறாதது. பின் ஓடமேறுமுன் குகனை ஆலம்பால் கொண்டு வரச்சொல்லி இராமனும் இலக்குவனும் தமது தலை மயிரைச் சடையாக்கிய செய்தியைக் கம்பர் மறைத்தார்.

வால்மீகி கூற்றுப்படி இராமன் முன்னாலேயே குகனிடம் பலமுறை கண்டு நெருங்கிப்பழகிய நண்பனென்பதும், அவனிடம் மிகவும் நல்லவனைப்போல இராமன் பாசாங்கு பண்ணி வந்திருக்கிறானென்பதும், அதற்காகவே அவன் கொண்டுவந்த புலாலுணவை வெறுத்துக் காய்கனி இவற்றையே தின்று வாழக்போகிறேனென்று கூறிய இராமன், குகன் கொணர்ந்த இனிய புலாலை மறுத்து நீரருந்திய இராமன், பின்னர்ப்பல மிருகங்களை அடித் தடித்துத் தின்றானென்றால், அவனுடைய முன்னைய நடைகளை உண்மையென்பதா, பாசாங்கென்பதா? பாசாங் கென்பது வெளிப்படையே. மேலும் குகன் தந்த உணவை மறுத்துப் பரத்துவாசன் தந்த உணவை இராமன் உண்டதே இதை வலியுறுத்தும் சுமந்திரனை அனுப்பும்போது அங்குளார்க்குச் சொல்லுமாறு இராமன் சில கூறினன் என்பது உண்மை. பின் கம்பர் கட்டியகதை விந்தையே. அதாவது சுமந்திரன் சீதையிடத்துச் செய்தி கேட்டுத் தெரிந்தபின் இலக்குவனிடம் கேட்டதாகவும், இலக்குவன் தசரதனையும், பரதனையும், கைகேயியையும் இகழ்ந்த தாகவும், அது கேட்ட இராமன் இலக்குவனைக் கண்டித்த தாகவும் கம்பர் கதை கட்டுகிறார். இதுவும் இராமனை நல்லவனை போலவும் நீதி தவறாதவன் போலவும் தமிழ் மக்களுக்குக் காட்டி மயக்கவே. இனத்தவரைக் கெடுப்பதால் இக்கம்பர் பெற்ற பயனென்ன?

பின் குகனே படகோட்டிச் சென்றதாகப் பொய் புகழ்கிறார் கம்பர். வால்மீகி வரலாற்றுப்படி குகனின் ஏவலர் படகோட்டினர். குகன் வடகரையிலேயே நின்று விட்டான் என்பதே கதை. இதற்கு மாறாகக் குகன் படகோட்டினனென அவனைக் கேவலப்படுத்துவதோடு, அக்கரையிற் சென்றபின் குகன் தானும் இராமனுடம் வருவதாகக் கூறுவதாகவும், இராமன் அதனால் அவனைத் தன் கூடப்பிறந்தவருளொருவனாகக் கூறியதாகவும், பின் அவனை அங்கேயே நிறுத்திச் சென்றதாகவும் கம்பர் புதுக்கதை புனைகிறார். மேலும், சித்திரகூடத்தைப் பற்றிப் பரத்துவாசமுனிவன் இராமனிடம் கூறி, அதற்குப் போகும் வழியையும் கூறினானென வால்மீகிக்கூற கம்பர் அதற்கு மாறாக இராமன் குகனிடம் சித்திரகூடம் போகும் வழியைக் கேட்டதாகக் கூறுகிறார். மற்றும் குகனைக் காணுமுன் சீதையும் இராமனும் கங்கையில் நீராடியதாகக் கம்பர் கூறுவது வால்மீகி கூறாத கதையை.

இராமன் முதலியோர் பரத்துவாச முனிவருடைய குடிசைமுன் சென்று காத்திருந்து அம்முனிவனிடம் சொல்லியனுப்பி  விடைபெற்று உள்ளே போய்ப் பணிந்து தம்மை இன்னாரெனத் தெரிவித்தக் கொண்டனனென்ற கூற்றுக்கு மாறாகக் கம்பர் அம்முனிவன் இராமனை எதிர்கொண்டழைக்கின்றனனெனவும் அவர்களுடைய தவவேடக்குக் காரணம் கேட்கின்றனனெனவும் கதை கூறு கின்றனர். யமுனா நதியில் இராமன் முதலியோர் நீராடின ரெனவும் இலக்குவன்இயற்றிய தெப்பத்தில் இராமனும் சீதையுமேறிக் கொள்ள இலக்குவன் அதைத் தள்ளிக் கொண்டு நீந்தி அக்கரை சேர்ந்தான் எனவும் கம்பர் கூறுவது புதுக்கதை. அகத்திய முனிவரைக்கண்டு சித்திரகூடம் புகுந்தனனிராமன் என்ற வரலாற்றையும், பல தடவை களிலும் காட்டுப்பன்றி முதலிய பலவகைப்பட்ட மிருகங் களைக் கொன்று இராமன் தின்றதையும், வேட்டையிலுள்ள வேட்கையை வெளிப்படுத்தியதையும், தசரதனையும் கைகேயியையும் பலவாறு இகழ்ந்து பரதனொருவனே அரசாளப் போகிறானே என்று ராமன் ஏங்கியதையும் கம்பர் மறைத்துவிட்டு, இராமனை மிகவும் நல்லவனைப் போலத் சித்திரித்துக் காட்டுகின்றார். இவ்வாறு கம்பர் உண்மைக் கதையைத் தமிழ் மக்கள் அறியாவண்ணம் தடுத்துப் பொய்க்கதை கூறித் தமிழ் மக்களுக்கு இழிவும் ஆரிய மக்களுக்கு புகழும் தேடிவைத்தார் மரங்களைக் கெடுப்பது அதன் கிளையொன்றாம் காம்பேயன்றோ?

                              ----------------------------"விடுதலை” 14-11-2014

Read more: http://viduthalai.in/page-3/91110.html#ixzz3J2okZpS1