ஜாதிக்கு ஆதாரமானவற்றை அழிக்காமல் எப்படி ஜாதியை ஒழிக்க முடியும்?

ஜாதிக்கு ஆதாரமானவற்றை அழிக்காமல் எப்படி ஜாதியை ஒழிக்க முடியும்?
குடந்தையில் தமிழர் தலைவர் ஆசிரியரின் அடிப்படையான கேள்வி

சென்னை, நவ. 11- 14.9.2014 அன்று மாலை கும்பகோணத் தில் நடைபெற்ற தந்தை பெரியார், அறிஞர் அண்ணா ஆகி யோருடைய பிறந்த நாள் பெருவிழாப் பொதுக்கூட்டத்தில் திராவிடர் கழகத் தலைவர் தமிழர் தலைவர் ஆசிரியர் கி.வீரமணி அவர்கள் உரையாற்றினார்.

அவரது உரை வருமாறு:

இங்கே அருமைச் சகோதரர் தமிழமுதன் அவர்கள் குறிப்பிட்டதைப்போல, காலையில் அருமைச் சகோதரர் அன்பழகன் அவர்களுடைய இல்லத்து மணவிழாவிற்கு வருகின்ற வாய்ப்பைப் பயன்படுத்தி, இங்கே தந்தை பெரியார், அறிஞர் அண்ணா ஆகியோருடைய பிறந்த நாள் பெருவிழா என்கிற பெயரால், இந்தப் பிரச்சார நிகழ்ச் சியை சிறப்பாகத் தோழர்கள் ஏற்பாடு செய்திருக்கிறார்கள்.

அறிவாசான் தலைவர் தந்தை பெரியார் அவர்களும், அண்ணா அவர்களும் இந்த சமுதாயத்தில் பிறந்திருக்கா விட்டால் என்ற ஒரு கேள்வியைப் போட்டுக்கொண்டு, அதற்கு நீங்கள் விடை காணவேண்டும்.

பெரியாரும் - அண்ணாவும் சமூகப் புரட்சியாளர்கள்

இந்த நாட்டில், மிகப்பெரிய சமூகக்கொடுமைகள் சீறிப் பாய்ந்து, பல பேரைத் தாக்கி, மனிதர்களாகவே இந்த நாட்டில் வாழுவதற்கு, மிகப்பெரும்பாலான சமுதாயத்திற்கு, மிகப்பெரும்பாலான மக்களுக்கு, அதுவும் குறிப்பாக சொல்லவேண்டுமானால், இந்த மண்ணுக்குரிய மக்களுக்கு, உழைக்கக்கூடிய சமுதாயத்தைச் சேர்ந்த மக்களுக்கு வாய்ப்பில்லை என்கிற நிலையை மாற்றிக் காட்டுகின்ற மகத்தான பணியைச் செய்த சமூகப் புரட்சியாளர்கள் என்று சொன்னால், தந்தை பெரியாரும், அவருடைய தலைமகன் பேரறிஞர் அண்ணாவும்தான்.

அவர்கள் செய்திருக்கின்ற பணி, வரலாற்றில் உலகத் தில் வேறு எந்த நாட்டில் தேடினாலும், அவ்வளவு எளிதில் பார்க்கமுடியாது. மற்ற நாடுகளில் எல்லாம் பேதங்கள் உண்டு; வேற்றுமைகள் உண்டு. ஆனால், அந்தப் பேதம் என்பதிருக்கிறதே, அது அங்கே நிலவுகின்ற பேதம்; பொருளாதார பேதம். ஆனால், நம்முடைய நாட்டில் பொருளாதார பேதம் ஒரு பக்கத்தில் இருந்தாலும்கூட, அதைவிட ஆழமான வேற்றுமை, பேதம் என்பது சமூக இழிவு. அதைத்தான் நீங்கள் எண்ணிப் பார்க்கவேண்டும். நம்மில், மிகப்பெரும்பாலான மக்கள், இந்த மண்ணுக்குரிய மக்கள், அன்றாடம் உழைக்கக்கூடிய மக்கள், இந்த நாட்டில் வருணாசிரம தரும அமைப்பு என்கிற பெயரால், கீழ்ஜாதி மக்களாக ஆக்கப்பட்டு, அறிவிக்கப்பட்டார்கள்.

பெரியார் பிறந்த நாள் விழாவை ஏன் கொண்டாடவேண்டும்; அண்ணாவின் பிறந்த நாள் விழாவை ஏன் கொண்டாடவேண்டும்?

எந்த நாட்டிலும் பிறக்கும்பொழுதே ஒருவன் உயர்ந்த ஜாதி, இன்னொருவன் தாழ்ந்த ஜாதி என்று கிடையாது. திராவிடர் கழகம் ஏன் தேவை?

திராவிடர் கழகத்தினுடைய பணி எதற்காக இன்றியமை யாதது?

திராவிடர் கழகம் இல்லாவிட்டால் என்னாகும்?

இந்தக் கேள்விகளையெல்லாம் நீங்கள் சிந்தித்து, யோசித்துப் பார்த்தால், உங்களுக்கு விடை கிடைத்துவிடும், பெரியார் பிறந்த நாள் விழாவை ஏன் கொண்டாட வேண்டும்; அண்ணாவின் பிறந்த நாள் விழாவை ஏன் கொண்டாடவேண்டும் என்று எண்ணிப் பார்க்கின்ற நேரத்தில், உங்களுக்கு அது தெளிவாகப் புரியும்.

அருமைத் தோழர்களே, நம்முடைய நாடு, சுதந்திரம் பெற்ற நிலை என்று சொல்லிக் கொள்கின்ற ஒரு நிலையில், 67 ஆண்டுகள் உருண்டோடியிருக்கின்றன. இந்த 67 ஆண்டுகள் சுதந்திரத்திற்குப் பின்பும்கூட, இந்த நாட்டில், எத்தனையோ அரசுகள் மாறி மாறி, நடைபெற்றிருக்கின்றன. 15 தேர்தல்கள் நடைபெற்றிருக்கக்கூடிய வாய்ப்புகள் வந்திருக்கின்றன. வயது வந்தவர்களுக்கெல்லாம் வாக் குரிமை தரப்பட்டிருக்கிறது. அதனுடைய பிரதிநிதிகள் எல்லாம் ஆட்சிக் கட்டிலில் ஏறி அமர்ந்திருக்கின்றனர் என்று சொல்லக் கூடிய நிலை ஏற்பட்டிருக்கிறது.

மற்றவர்கள் கேட்காத கேள்வியை பெரியார் கேட்டார்!

ஆனால், இவ்வளவு இருந்தாலும், இன்னமும் இந்த நாட்டில், மனிதன் பிறக்கவில்லை. இதைத்தான் தந்தை பெரியார் கேட்டார். பெரியார் இதுவரையில் மற்றவர்கள் கேட்காத கேள்வியை கேட்டார். மனிதன் பிறந்தானா இந்த நாட்டில், இல்லை! பிறக்கும்பொழுதே, இந்த நாட்டினுடைய ஜாதிய அமைப்பினாலே, வருணாசிரம தத்துவத்தினாலே, பிறக்கும்பொழுதே ஒருவன் கீழ்ஜாதி, பள்ளன், பறையன், சக்கிலியன், தோட்டி, தொடக்கூடாதவன்; எட்டி நிற்க வேண்டியவன், அதோடு இன்னொருவன் மேல்ஜாதிக் காரன், பிராமணன், சத்திரியன், வைசியன் இப்படியெல்லாம் மேல்ஜாதிக்காரன்,சூத்திரன், பஞ்சமன் என்று சொல்லி, இந்த மண்ணுக் குரியவர்கள் உழைக்கின்றார்களே, அவர்களெல்லாம் கீழ்ஜாதிக்காரர்கள். கீழ்ஜாதிக்காரர்கள் மட்டுமல்ல, பிறவி அடிமைகள்; பிறவி அடிமைகள் மட்டுமல்ல, அவர்கள் உயர்ஜாதிக்காரனுக்குப் பிறந்தவர்கள், தாசி புத்திரர்கள் என்று எழுதி வைத்திருக்கிறார்கள். இது இன்னமும் சட்டத்தினாலே அங்கீகரிக்கப்பட்டிருக்கிறது. சட்டத் தினாலே எங்கே அங்கீகரிக்கப்பட்டிருக்கிறது என்று வழக் குரைஞர்கள் தேடிப் பார்க்கவேண்டிய அவசியமில்லை. இந்திய அரசியல் சட்டமே, ஏற்கெனவே இருக்கக்கூடிய சட்டங்களுக்கெல்லாம் இடமளித்திருக்கிறது என்று தெளிவாகவே சொல்லியிருக்கிறது.

இந்து லாவில், இன்னமும் சூத்திரர்கள், இன்னமும் பஞ்சமர்கள்; ஜாதி என்பது 18 இடங்களில் இந்திய அரசியல் சட்டத்திலேயே அந்த வார்த்தை இடம்பெற்றிருக்கிறது.

ஜாதிக்குள் பிரிவுகள், பிரிவுகள்!

உலக நாடுகளில் இருக்கக்கூடிய பல்வேறு அறிஞர்கள், இந்தியாவைப்பற்றி சொல்கின்ற நேரத்தில், அவர்களு டைய பார்வையில், நம்முடைய பார்வையை விட்டுத் தள்ளுங்கள், அவர்களுடைய பார்வையில் மிகத்தெளிவாக சுட்டிக்காட்டிய செய்தி, இந்தியாவிற்குச் சென்றால், இந்தியர் களைக் காண முடியாது. அதுவும் இப்பொழுதெல்லாம் எல்லோரும் இந்துக்கள் என்று சொல்லவேண்டும் என்று ஆர்.எஸ்.எஸ். போன்ற அமைப்புகள் சொல்ல ஆரம்பித் திருக்கின்றன. அது ஒரு பக்கத்தில் இருக்கட்டும். ஒவ் வொருவரும் மதத்தால் பிரிந்தவர்கள் மட்டுமல்ல; ஜாதியால் தனித்தனி; 6 ஆயிரம் ஜாதிகள் இருக்கக்கூடிய அளவிற்கு, பிரிவுகள், பிரிவுகள், பிரிவுகள் என்று இருக்கக்கூடிய சூழல் ஏற்பட்டிருக்கிறது.

அந்த வருணாசிரம தருமத்தினுடைய, ஜாதியினுடைய அடித்தளம் எங்கே இருக்கிறது என்று யாரும் யோசிக்கவே யில்லை. தந்தை பெரியார் அவர்கள்தானே கேட்டார்கள். இழிவுபடுத்தப்பட்ட மக்களாக இந்த மக்கள் இருக்கிறார் களே, என்ன பயன்? எவ்வளவு பெரிய பதவி பெற்று என்ன பயன்? எவ்வளவு பெரிய படிப்பைப் பெற்று என்ன பயன்?

மனிதனுக்கு சிறப்பு என்ன?

மானம், சுயமரியாதை உள்ள ஒருவன் இன்னொருவ ருனுக்கு அடிமையாக இருக்கக்கூடாது.

உலக வரலாற்றில் தந்தை பெரியாரைத் தவிர வேறு யாராவது உண்டா?

ஒருவன் இன்னொருவனை ஏய்த்துப் பிழைக்கக்கூடாது; சுரண்டக் கூடாது. சுரண்டல் என்பது வெறும் பொருளா தாரம் மட்டுமல்ல; ஏய்த்து, உழைக்காதவன் எஜமானனா கவும், உழைக்கின்றவன் கீழ்ஜாதியாகவும், இன்னும் கேட்டால், அவனுக்கு வைப்பாட்டி மகனாகவும் வாழ்கின்ற கொடுமை இருக்கிறது என்றால், இந்தக் கேள்வியைக் கேட்டு, அதற்காகவே 95 வயது வரையில் வாழ்ந்து போராடிய ஒரு தலைவர்  இருக்கிறாரென்றால், உலக வரலாற்றில் தந்தை பெரியாரைத் தவிர வேறு யாராவது உண்டா என்பதை எண்ணிப் பார்க்கவேண்டும்.


சமத்துவத்திற்காக குரல் கொடுத்த ஒரே தலைவர் தந்தை பெரியார்!

95 வயதில், தள்ளாத வயதில்கூட அவர்கள் உடல்நலக் குறைவு ஏற்பட்டு, தான் இரண்டு பேரை பிடித்துக் கொண்டு தான் எழுந்து நிற்க முடியும்; உட்கார்ந்துகொண்டுதான் பேச முடியும். இயற்கையான வழியிலேகூட தன்னுடைய சிறு நீரைக்கூட கழிக்கமுடியவில்லை. அதற்கொரு குழாயைப் பொருத்தி, அதை ஒரு பாட்டிலில் போட்டுக்கொண்டு, அந்தப் பாட்டிலை ஒரு பிளாஸ்டிக் வாளியில் தூக்கி வைத்துக்கொண்டு, அப்பொழுதும் இந்த மக்களுக்காக, நீ ஏன் சூத்திரன்? நீ ஏன் பஞ்சமன்? அவன் ஏன் பிராமணன்? ஏன் மனிதனுக்குள்ளே பேதம்? எல்லோரும் சமமாக இருக்கவேண்டாமா? என்று சமத்துவத்திற்காக முழங்கிய ஒரே தலைவர் தந்தை பெரியார் அவர்கள்.

இன்னமும் அந்தப் பணி நிறைவடையவில்லை. இன்னமும் ஜாதிக் கொடுமை இருக்கிறது. புதுப் புது ரூபங்களில் ஜாதி வருகிறது. ஒரு காலத்தில் அவருடைய உழைப்பினால், ஜாதிப் பட்டத்தைப் போட்டுக் கொள்வது அவமானம் என்று கருதப்பட்ட காரணத்தினால்தான், தமிழ்நாட்டுத் தலைவர்களில் பெரும்பாலானோருக்கு ஜாதிப் பட்டம் கிடையாது; ஒன்றிரண்டு யாராவது இருக்கிறார்களேயானால், அடையாளத்திற்கு அதை வைத்துக் கொண்டிருப்பார்களே தவிர, வேறு கிடையாது. ஜாதிதான் மிகப்பெரும்பாலானோரைப் படிக்காத மக்களாக ஆக்கிற்று!

ஆனால், வடநாட்டில் அப்படி கிடையாது. காரணம் என்ன? அங்கே பெரியார் கிடையாது. அதனை அவர்களே உணர்ந்திருக்கிறார்கள். இங்கே பெரியார் தோன்றிய காரணத்தினால்தான், பெரியாருடைய உழைப்பு இங்கே கிடைத்த காரணத்தினால்தான், சமுதாயத்திலே இவ்வளவு பெரிய மாறுதல்கள் இன்றைக்குத் தெளிவாக ஏற்பட்டிருக் கிறது. மிகப்பெரிய மாறுதல், அது சாதாரணமான மாறுதல் அல்ல. அந்த ஜாதியினால் என்ன கெடுதி என்று கேட்பீர்களேயானால் நண்பர்களே, அந்த ஜாதிதான் மிகப்பெரும்பாலானோரைப் படிக்காத மக்களாக ஆக்கிற்று.

மிகப்பெரும்பாலானோர் படிக்காத மக்களாக, தற்குறி மக்களாக ஆக்கப்பட்டதன் காரணமாகத்தான், அவர்கள் உடலுழைப்பு செய்யவேண்டிய மூட்டைத் தூக்கக் கூடியவர்களாக, கல் உடைப்புத் தொழிலில் ஈடுபடுபவர் களாக, கட்டை வண்டி இழுக்கக்கூடியவர்களாக நேற்று வரை இருந்தார்கள். இன்றைக்குக் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக நிலைமை மாறியிருக்கிறது. எங்கு பார்த்தாலும் பள்ளிக் கூடங்கள், எங்கு பார்த்தாலும் கல்லூரிகள், ஏராளமான பல்கலைக் கழகங்கள் இவைகளெல்லாம் வந்திருக்கின்றன என்றால், சுயமரியாதை இயக்கம் தோன்றியிருக்காவிட்டால், தந்தை பெரியார் பிறந்திருக்காவிட்டால், தந்தை பெரியாரு டைய கொள்கைகளை வாழ்நாள் முழுவதும் மிகத் தீவிரமாகப் பிரச்சாரம் செய்கின்ற ஒரு தளபதியாக அறிஞர் அண்ணா போன்றவர்கள் அவர்களுக்குக் கிடைத்திருக்கா விட்டால், எப்படிப்பட்ட நிலை நம் நாட்டில் இருந்திருக்கும் என்பதை எண்ணிப் பாருங்கள்.

இன்னமும்கூட ஒரு பக்கம் பெருகியிருந்தாலும், பகுத்தறிவு என்பது இன்னமும் வளரவேண்டிய நிலையில் இருக்கிறது. இன்னமும் மூடநம்பிக்கைகள் ஆட்சி புரிகின்றன. இன்னமும் மக்கள், கடவுளின் பெயரால் திரு விழாக்கள், ஒவ்வொரு மாதமும் திருவிழாக்கள், அதுமட்டு மல்ல, ஒவ்வொரு நாளும், புதிது புதிதாக ஒவ்வொரு துறைக்கும் கடவுள் நம்பிக்கையை வைத்துக்கொண்டு வாழக்கூடியவர்களாக இருக்கிறார்கள்.

ஜாதிக்கு ஆதாரமாக இருக்கின்றவற்றை அழிக்காமல், எப்படி ஒரு புது உலகத்தை உருவாக்க முடியும்.

தந்தை பெரியார் அவர்கள் தொடக்கத்தில் தொடங் கியதே, எல்லாருக்கும் எல்லாமும் கிடைக்கவேண்டும். அனைவருக்கும் அனைத்தும் என்று சொல்கின்ற தத்துவம் இருக்கிறதே, அது சமதர்மத் தத்துவம். அந்த சமதர்மத் தத்துவத்திற்கு நேர் விரோதமாக இருக்கக்கூடிய ஒரு கருத்து உண்டென்றால், எதிரான தத்துவம் உண்டென்றால், அது குலதர்மம் என்று சொல்லக்கூடிய, அவரவர்கள் இன்னா ருக்கு இதுதான். இதற்குமேலே நீங்கள் ஆசைப்படக்கூடாது; இதற்குமேலே நீங்கள் வரக்கூடாது என்று கருதிய காரணத்தினாலேதான் நண்பர்களே, இரண்டு பெரும் தத்துவங்களுடைய போராட்டமாக வந்த நேரத்தில், தந்தை பெரியார், அதிலே மனிதநேயத்தோடு முன்நின்று கேட்டார், இந்த ஜாதியை ஒழிக்காமல், அந்த ஜாதிக்கு ஆதாரமாக இருக்கின்ற செய்திகளையெல்லாம் அழிக்காமல், எப்படி ஒரு புது உலகத்தை உருவாக்க முடியும். மிகப்பெரிய அளவிற்கு உழைக்கக்கூடிய அளவிற்கு, அந்தப் பலன் கிடைக்கவில்லையே! அந்தப் பலன் என்று சொல்லும் பொழுது, குறைந்தபட்சம் ஒரு சமுதாய அங்கீகாரமாவது கிடைத்திருக்கிறதா? சுயமரியாதையாவது அவர்களுக்குக் கிடைத்திருக்கிறதா? என்று கேட்டு, தந்தை பெரியார் அவர்கள் அரும்பாடு பட்டார்கள்.

அதனுடைய விளைவுதான், இன்றைக்கு நாமெல்லாம் முழங்காலுக்குக் கீழே வேட்டி கட்டிக் கொண்டிருக்கிறோம். இந்த உரிமைகளை நீங்கள் நினைத்துப் பார்க்கவேண்டும். இன்றைக்கு நாம் தோளிலே துண்டு போட்டிருக்கிறோம். ஒரு காலத்தில் அவையெல்லாம் கிடையாது. தாய்மார்கள், சகோதரிகள் மன்னிக்கவேண்டும். குறிப்பாக, அவர்களைப் பொறுத்தவரையில், தன்னுடைய மார்பகங்களை மறைப் பதற்குக்கூட மேலே துணி போட்டுக் கொண்டிருக்கக் கூடாது; மேலே உடை உடுத்திக் கொண்டிருக்கக்கூடாது என்றெல்லாம் இருந்தது. அந்த உரிமை மேல்ஜாதிக்கார பெண்களுக்கு மட்டும் இருந்தது. கீழ்ஜாதிக்காரர்களுக்கு அது கிடையாது என்று இருந்தது. ஒரு 100, 150 ஆண்டு களுக்கு முன்பாக, போராட்டம் நடத்தித்தான் அவர்கள் வெற்றி பெற்றார்கள். நல்ல வாய்ப்பாக வெள்ளைக்காரன் வந்த காரணத்தினால், இது என்ன, அநாகரிகமாக இந்தப் பெண்களைக் காட்டுமிராண்டிகளாக வைத்திருக்கிறார் களே என்று கருதிய காரணத்தினால்தான், நீங்கள் உங்கள் மேலாடையை அணியவேண்டும். ரவிக்கை, குப்பாயம், சட்டை போன்றவைகளை அணியவேண்டும் என்று உத்தர வைப் போட்ட பிறகுதான் அந்த மாறுதல்கள் வந்தன.

                      (தொடரும்) ------------------------”விடுதலை”11-11-2014

Read more: http://viduthalai.in/e-paper/90938-2014-11-11-10-47-10.html#ixzz3IuRJZrB3

****************************************************************************************

அண்ணா செய்த முப்பெரும் சாதனைகள்

அண்ணா செய்த முப்பெரும் சாதனைகள்
குடந்தையில் தமிழர் தலைவர் ஆசிரியரின் அரிய தகவல்கள்

சென்னை, நவ. 12- அண்ணா செய்த முப்பெரும் சாதனைகள் குறித்து அரிய தகவல்களைக் கூறினார் தமிழர் தலைவர் ஆசிரியர் கி.வீரமணி அவர்கள்.

14.9.2014 அன்று மாலை கும்பகோணத்தில் நடைபெற்ற தந்தை பெரியார், அறிஞர் அண்ணா ஆகியோருடைய பிறந்த நாள் பெருவிழாப் பொதுக்கூட்டத்தில் திராவிடர் கழகத் தலைவர் தமிழர் தலைவர் ஆசிரியர் கி.வீரமணி அவர்கள் உரையாற்றினார்.

அவரது உரையின் நேற்றையத் தொடர்ச்சி வருமாறு:

தந்தை பெரியார் மட்டும் பிறக்காவிட்டால் என்ன ஆகியிருக்கும்?

நம்முடைய பெண்களை எவ்வளவு கீழாக நடத்தியிருக் கின்றார்கள். இந்த இயக்கம் மாத்திரம் இல்லை என்று சொன்னால் நண்பர்களே, பெரியார் மட்டும் பிறக்கா விட்டால் என்ன ஆகியிருக்கும்? என்பதை எண்ணிப் பாருங்கள் நண்பர்களே!

அதேபோலத்தான், பெரியாருடைய கொள்கை, அந்தக் காலத்தில் தளபதி பட்டுக்கோட்டை அழகிரி போன்றவர் கள் வேகமாக செயல்பட்டார்கள். அதற்குப் பிறகு மிகப்பெரிய அளவிற்கு, மாணவப் பருவத்திலிருந்து இந்தப் பணியை சிறப்பாக செய்தவர், அதன் காரணமாகவே தலைமகன் அண்ணா என்று பெருமைப்படுத்தப்பட்டவர் நம்முடைய அறிஞர் அண்ணா அவர்கள் ஆவார்கள்.

அவர் பெரியாருடைய தளபதியாக இந்த இயக்கத்தில் உயர்ந்தார்கள். பெரியாருடைய சிந்தனை என்பது அவரிடம் இருக்கிறதே, அதனால்தான் கடைசிவரையில் ஒரு பகுத்தறிவுவாதியாக அவர்கள் திகழ்ந்தார்கள். அண்ணா அவர்கள் ஆட்சிக்குப் போனார்கள் என்பதும், அரசியலுக்குப் போனார் என்பதும் பெரியாரிடமிருந்து மாறுபட்ட நிலை. ஆனால், அங்கே போனாலும்கூட, உலக வரலாற்றில் அவர் செய்த சாதனை என்னவென்றால், தன்னுடைய தலைவனை நோக்கி, பெரியார்தான்  தன்னுடைய தலைவர் என்பது மட்டுமல்ல, அண்ணாவின் சிறப்பிலே, மிக முக்கியமாக, அவர் சமுதாயப் பணிக்கு எவ்வளவு தன்னை ஈடுபடுத்திக் கொண்டு, அதில் பெரியாருடைய ஜாதி ஒழிப்பில், பெரியாருடைய பகுத்தறிவுப் பணியில், பெரியாருடைய பெண்ணடிமை ஒழிப்புப் பணியில், மிகப்பெரிய ஈர்ப்புப் பெற்றிருந்தார் என்பதற்கு அடையாளம் என்னவென்றால், இதுபோன்ற பிறந்த நாள் விழாக்களின்போது, விடுதலை மலர் வெளியிடுவோம். அந்த மலரை வெளியிடுகின்ற நேரத்தில், கட்டுரைகளை அறிஞர்களிடமிருந்து வாங்குகின்ற வழக்கம், நான் ஆசிரியராகப் பொறுப்பேற்ற பிறகு, வைத்திருந்தோம்.

அண்ணா அவர்கள்  1967 ஆம் ஆண்டு ஆட்சிக்கு வந்தபொழுது, மிகப்பெரிய அளவிற்கு, தந்தை பெரியார் அவர்களைப் போய் பார்த்து, அவரிடம் வாழ்த்து பெறுவதுதான் தன்னுடைய முதல் வேலை என்று, அண்ணா அவர்கள் திருச்சிக்குச் சென்றார்கள். அதற்குப் பிறகு முதல் மலராக செப்டம்பர் மாதம் பெரியாருடைய பிறந்த நாள் மலராக விடுதலையின் சார்பாக வெளிவருகிறது. அந்த மலருக்காக அண்ணா அவர்களிடம் ஒரு கட்டுரையைக் கேட்டோம். அம்மலருக்காக அண்ணா அவர்கள் ஒரு கட்டுரையை எழுதிக் கொடுத்தார்கள், அவருக்கு இருந்த நெருக்கடியான அந்த காலகட்டத்திலும்கூட.

அந்தக் கட்டுரைக்கு அவர் கொடுத்த தலைப்பு அந்த வசந்தம் என்பதாகும்.

அந்தக் கட்டுரைக்கு அண்ணா அவர்கள், முதல மைச்சர் அண்ணா அவர்கள், சாதாரண அண்ணா அல்ல, முதலமைச்சர் அண்ணா அவர்கள், அவர் எழுதிய கட்டுரைக்குத் தலைப்பு கொடுக்கிறார் அந்த வசந்தம் என்று.

அதில் என்ன சொல்கிறார், நான் இன்றைக்குப் பதவியில் இருக்கிறேன்; பல பேரும் என் பின்னாலே வருகிறார்கள். அதிகாரிகள் பின்னாலே வருகிறார்கள். இவையெல்லாம் பெருமையான நிலை என்று மற்றவர்கள் நினைப்பார்கள். ஆனால், என்னைப் பொறுத்தவரையில், என் வாழ்நாளிலேயே வசந்த காலம் ஒன்றிருந்தது என்று சொன்னால், அது எந்தக் காலம் தெரியுமா? பெரியாரோடு நான் இணைந்து தொண்டாற்றிக் கொண்டு பிரச்சாரம் செய்தேனே, அதுதான் என்னுடைய வசந்த காலம் என்று அண்ணா அவர்கள் சொன்னார்.

பெரியாருடன் இருந்து சுயமரியாதைப் பிரச்சாரம் செய் தது; கொள்கைப் பிரச்சாரம் செய்ததுதான், போராடியதுதான், சிறைச்சாலைக்குச் சென்றதுதான் வசந்த காலம் என்று அண்ணா அவர்கள் சொன்னார்கள்.

இதுதான் அண்ணா அவர்களுடைய தனித்தன்மை மட்டுமல்ல, அண்ணா அவர்களிடமிருந்து, பொது வாழ்க்கையில் இருப்பவர்கள் கற்றுக்கொள்ள வேண்டிய பாடமும் கூட.

பெரியாருடைய கொள்கை நெறி என்பது நம்மை மனிதர்களாக உயர்த்துவது!

இன்றைக்குப் பெரியாரை பலரும் படமாகப் போட்டு மகிழ்கிறார்கள்; பெரியாருக்குப் பலரும் மாலை அணி விக்கிறார்கள்; பெரியாரைப் பலரும் பாராட்டுகிறார்கள். ஆனால், அதனைக் கண்டு நாங்கள் பெரிய அளவிற்கு உற்சாகமடைந்து விடவில்லை. பெரியாரைப் பாராட்டுவது என்பதைவிட, பெரியார் படத்திற்கு மாலை அணிவிப்பது என்பதைவிட, பெரியார் சிலைக்கு மாலை அணிவிப்பது என்பதைவிட, அண்ணா அவர்களைப் பாராட்டுவது என்பதைவிட, அண்ணா அவர்களுக்குப் புகழ்மாலை சூட்டுவது என்பதைவிட, மிகவும் முக்கியம், அவர்கள் எந்தக் கொள்கைக்காக வாழ்ந்தார்களோ, எந்தக் கொள்கையைச் சொன்னார்களோ, அந்தக் கொள்கையை நாம் எந்த அளவிற்குக் கடைப்பிடித்திருக்கிறோம் என்று நினைத்து, அதற்குப் பிறகு மாலை அணிவித்தால், அந்த மாலைக்கு மரியாதை உண்டு. இல்லையானால், அது சாதாரண மாலையாகத்தான் இருக்கும் என்பதை எண்ணிப் பார்க்கவேண்டிய அளவிற்கு இருக்கிறோம்.

காரணம் என்ன? பல பேருக்குப் பெரியார் ஒரு தத்துவம் என்றே புரிவதில்லை. பெரியார் ஒரு கலங்கரை விளக்கம். பெரியாருடைய கொள்கை நெறி என்பது நம்மை மனிதராக  உயர்த்துவது. அதனால்தான், அண்ணா அவர்கள், அவர்களிடம் இருந்த காலம் இருக்கிறதே, அது வசந்தகாலம்; அரசியலுக்கு வந்த காலம் இருக்கிறதே, அது வசந்தகாலம் அல்ல. அது சிக்கலான காலம். இன்னும் கேட்டால், கொள்கையில் சமரசம் செய்துகொள்ள வேண்டிய, அந்த அளவிற்கு இருக்கக்கூடிய ஒரு காலக ட்டம் என்று அவர்கள் நினைத்தார்கள்.

ஆனாலும், அண்ணா அவர்கள் உறுதியாக இருந்தார் கள். அதுதான் சிறப்பு.

ஆட்சிக்கு வந்தவுடன், ஜாதி ஒழிப்பிற்கு, ஜாதி மறுப்புத் திருமணங்கள் செய்துகொண்டவர்களுக்கு, கலப்பு மணம் செய்துகொண்ட இணையர்களுக்கு, அதாவது கலப்பு மணம் செய்துகொண்டவர்களுக்கு அண்ணா ஆட்சியில் பரிசு, தங்கப் பரிசு என்று அண்ணா அவர்கள் பதவிக்கு வந்தவுடன் அறிவித்தார்கள்.

ஜாதி ஒழிப்பில் அவருக்கு இருந்த மிகப்பெரிய அக்கறை என்ன என்பது தெளிவாகத் தெரியும். ஆகவே, அவர்கள் இதைத்தான் முதலில் செய்தார்.

சுயமரியாதைத் திருமணங்களுக்கு சட்ட வடிவம் என்பதை தந்தை பெரியார் விரும்பிய வகையில், அண்ணா அவர்கள் தெளிவாகக் கொடுத்தார்கள். அந்தத் திருமணங்களுக்கு சட்டம் வடிவம் கொடுத்தார் அண்ணா.

நினைத்துப் பாருங்கள் நண்பர்களே, சாதாரண செய்தி யல்ல அது. பல்லாயிரக்கணக்கான திருமணங்கள், சுய மரியாதைத் திருமணங்களாக 1928 ஆம் ஆண்டு தொடங்கி, 1967 ஆம் ஆண்டுவரையில் நடைபெற்றிருக் கின்றன. உயர்நீதிமன்றத்தில் இரண்டு பார்ப்பன நீதிபதிகள், ஒரு சுயமரியாதைத் திருமணத்தை, சட்டப்படி நடைபெற்ற திருமணத்தை செல்லாது; அதுவும் தந்தை பெரியார் அவர்களுடைய தலைமையில் நடைபெற்ற திருமணம். அந்தத் திருமணத்தை நடத்திக் கொண்டவர்களுக்கு, இரண்டு பெண்கள், இரண்டு ஆண்கள் பிறந்த பிறகு,  அவர்கள் வளர்ந்த பிறகு, சொத்துத் தகராறு வந்தவுடன், அந்த சுயமரியாதைத் திருமணம் செல்லாது என்று சொன்னார்கள். அந்தத் திருமணத்தை நடத்தி வைத்த தந்தை பெரியார் சாட்சியமாகச் சென்றார்கள். ஆனாலும், அந்தத் திருமணம் செல்லாது என்று அந்தப் பார்ப்பன நீதிபதிகள் இரண்டு பேர் தீர்ப்பு எழுதினார்கள் என்றால்,  அதற்கு என்ன காரணம் சொன்னார்கள் என்று நீங்கள் நினைத்துப் பார்க்கவேண்டும் நண்பர்களே,

அவர்கள் எழுதிய தீர்ப்பில் சொன்னார்கள், சப்தபதி என்று சொல்லி, சடங்கு சம்பிரதாயம் நடைபெறவில்லை. நெருப்பைச் சுற்றி வரவில்லை. அப்படி செய்தால்தான் இந்துத் திருமணம்; அப்படி செய்திருந்தால்தான் இந்தத் திருமணம் செல்லுபடியாகும். ஆகவே, அதனை அவர்கள் செய்யவில்லை. எனவே, இவரே தலைமை தாங்கியதாக சாட்சியம் சொன்னாலும், ஏற்றுக்கொள்ள முடியாது. சடங்குகளை ஒழிப்பதற்காக வந்த திருமண முறை. அதனை ஏற்றுக்கொள்ள முடியாது என்று அந்த நீதிபதிகள் காரணம் சொன்னார்கள்.

ஆனால், நம்முடைய இயக்கத் தோழர்கள் எப்படிப் பட்டவர்கள், கருப்புச் சட்டைத் தோழர்கள், சுயமரியா தைக்காரர்கள், திராவிட இயக்கத்தவர்கள் என்பதற்கு அடையாளம் வேண்டுமானால், அதற்குப் பிறகு பல்லாயிரக் கணக்கான திருமணங்கள், நீதிமன்றத் தீர்ப்புக்குப் பிறகு நிறுத்தப்படவில்லை, தொடர்ந்து நடைபெற்றுக் கொண்டிருந்தன. அப்பொழுது தோழர்கள் சொன்னார்கள், எங்களுக்குப் பெரியாருடைய சட்டங்கள்தான் முக்கியமே தவிர, மற்ற சட்டங்களை நாங்கள் துச்சமாக மதிக்கிறோம். பெரியாருடைய சட்டம்தான் சமுதாயச் சட்டம் என்று தெளிவாக அவர்கள் சொல்லி, பல்லாயிரக்கணக்கான திருமணங்கள் நடைபெற்றன. அந்தத் தீர்ப்பில் என்ன எழுதினார்கள்? மிகத்தெளிவாக நீங்கள் எண்ணிப் பார்க்கவேண்டும். தமிழர்களே, மிகத்தெளிவாக மான உணர்ச்சி நமக்கு இருந்தால், கொஞ்சம் நாம் ஆழமாகச் சிந்தித்து அந்த உணர்வுகளைப் பெறக்கூடிய வாய்ப்பைப் பெற்றிருக்கலாம். நீங்கள் எண்ணிப் பார்க்கவேண்டும்; அந்தத் திருமணம் செல்லாது என்று சொல்லிவிட்டு எழுதினார்கள், முறையாக இல்லாமல், சூத்திரர்களுக்கு வைப்பாட்டிகள் வைத்துக்கொள்ள உரிமை உண்டு. அந்த வைப்பாட்டிக்குப் பிள்ளை பிறந்தால், அவர்களுக்குச் சொத்துக் கொடுப்பதற்கு இடமும், சட்டத்தில் எங்கோ ஒரு மூலையில் உள்ளது. ஆகவே, இவர்களுக்குப் பிறந்த பிள்ளைகள் எல்லாம் சட்டப்படி திருமணம் நடந்த பிள்ளைகள் அல்ல; வைப்பாட்டி மக்களாகப் பிறந்தது என்று உயர்நீதிமன்றத்தில் தீர்ப்பு எழுதினார்கள்.

எதைக் காட்டி, நாரதர் ஸ்ருதியைக் காட்டி, பராசரரைக் காட்டி இவையெல்லாவற்றையும் காட்டி தீர்ப்பு எழுதினார் கள் என்றால், இந்த நாடு எப்படிப்பட்ட நாடு என்பதை எண்ணிப்பார்க்கவேண்டும்.

அப்பொழுதுதான் தந்தை பெரியார் அவர்கள் வேதனைப்பட்டார்கள். உன்னுடைய சட்டத்தைப்பற்றி எனக்குக் கவலையில்லை. என்னுடைய தோழர்கள் இந்த சுயமரியாதைத் திருமணத்தைத் தொடர்ந்து நடத்திக் கொண்டிருப்பார்கள். இது ஆண் எஜமானன் அல்ல என்று சொல்லுகின்ற நிலை; பெண் அடிமையல்ல என்று சொல்லுகின்ற நிலை. அதுமட்டுமல்ல, என்னுடைய தமிழர்களால் நடத்தப்படுவது; இதற்கு மேல்ஜாதிக்காரன் தேவையில்லை. எங்களுக்கு அந்த உரிமை உண்டு என்று நடத்திய திருமணம் என்று பல்லாயிரக்கணக்கான திருமணம் நடத்தப் பெற்றதே, அந்தத் திருமணங்கள் செல்லாது என்று இருந்த அந்த வேதனையான நிலை இருக்கிறதே, தமிழர்களுக்கு ஏற்பட்ட அவமானமான நிலை இருக்கிறதே அந்த அவமானத்தைத் துடைத்து எறிந்த பெருமை, வரலாற்றில் ஒருவருக்கு உண்டென்றால், அவர்தான் பேரறிஞர் அண்ணா அவர்கள்.

அவரிடம் ஆட்சி கிடைத்தபொழுது, அவர் ஆட்சியை எதற்குப் பயன்படுத்தினார்? தன்னுடைய பெருமைக் காகவா? தன்னுடைய வளத்திற்கும், வாழ்விற்காகவா? தான் கொண்ட லட்சியத்தை, எவ்வளவு மேடையில், எத்தனை முறை பெரியார் அவர்களோடு எடுத்துச் சொன்னார்களோ, அதை பெரியார் அவர்கள் வாழும்போதே செய்துகாட்ட வேண்டும். தன்னை ஆளாக்கிய தலைவருக்கு அதனை அர்ப்பணிக்கவேண்டும். தன்னுடைய ஆட்சியை தந்தை பெரியாருக்கு அர்ப்பணித்தது மட்டுமல்லாமல், அவர் விரும்பியபடி, சுயமரியாதைத் திருமணத்திற்குச் சட்ட வடிவம் என்று, அண்ணா அவர்கள் சட்ட வடிவம் கொடுத்தார்கள்.


உடனடியாக, நடந்த திருமணங்கள், பல்லாயிரக்கணக் கான திருமணங்கள் செல்லுபடியாகும். நடக்கும் திருமணங்கள் செல்லுபடியாகும். இனி நடக்கவிருக்கும் திருமணங்கள் செல்லுபடியாகும். இவை அத்தனையும் அவர் அந்த சட்டத்தின்மூலமாக நிறைவேற்றினார்கள். அதனுடைய விளைவாகத்தான் இன்றைக்கு சுயமரியாதைத் திருமணம் சட்டபூர்வமானது.

ஏனென்றால், இன்றைக்கு வரலாற்றை பின்னோக்கிச் சொல்லவேண்டிய அவசியம் இருக்கிறது. பல பேர் அண்ணாவைப் படமாகப் பார்க்கிறார்களே தவிர, அண்ணாவை தாங்கள் கற்றுக்கொள்ளவேண்டிய பாடமாகப் பார்க்கவில்லை. அண்ணா பெயரில் இருந்தால் போதாது; கொடியில் இருந்தால் போதாது; கொள்கையில் இருக்கவேண்டும், லட்சியத்தில் இருக்கவேண்டும். அந்த லட்சியத்தில் அண்ணா அவர்கள் சொன்ன தத்துவம் இருக் கிறதே, அது சாதாரணமானது அல்ல. அண்ணா அவர் களுக்கு உடல்நலக் குறைவு ஏற்பட்டு, மிகப்பெரிய அறுவை சிகிச்சை செய்துகொண்டு, அவர்கள் வந்திருக்கிறார்கள். அப்பொழுதும் தன்னுடைய கொள்கையை விரைந்து செயலாற்றிவிடவேண்டும்.  ஆட்சி என்பது, தன்னுடைய கொள்கையைச் செய்வதற்கு ஒரு வாய்ப்பு என்று கரு தினார்கள். அதன்காரணமாகத்தான், அண்ணா அவர்கள் மிகப்பெரிய ஒரு ஈடுபாட்டோடு செய்தபோது, ஒரு கூட்டத்தில் பேசினார்கள்.

தாய்த்திருநாட்டுக்கு, இந்த நாட்டுக்குத் தமிழ்நாடு என்று பெயர் வைத்தார்கள். தமிழ்நாடு என்று பெயரை மாற்றக்கூடிய, அதுவரையில் சென்னை ராஜ்யம் என்றிருந் ததை, தமிழ்நாடு என்று பெயர் மாற்றம் செய்த அண்ணா அவர்கள், அந்த நிகழ்வு, அதனை அண்ணா அறிவிக்கிறார் கள். சட்டமன்றத்தில் அதனை நிறைவேற்றிவிட்டு, மகிழ்ச்சியோடு அண்ணா அவர்கள் சென்னையில் நடைபெற்ற ஒரு கூட்டத்தில் உரையாற்றினார்.

நான்கூட அந்தக் கூட்டத்தில் உரையாற்றிய அண்ணா வின் உரையைக் கேட்டுக் கொண்டிருக்கக்கூடிய வாய்ப் பைப் பெற்றவன்தான்.

அண்ணா செய்த முப்பெரும் சாதனைகள்!

அண்ணா அவர்கள் உருக்கமாகப் பேசினார்.

அருமை நண்பர்களே, நான் சிகிச்சை பெற்று இங்கே வருகின்ற நேரத்தில்,  என்னுடைய ஆட்சியில், நான் மூன்று காரியங்களைச் செய்து முடித்திருக்கிறேன். எனக்கு அது மகிழ்ச்சிக்குரிய ஒன்று. ஒன்று, சுயமரியாதைத் திருமணங் களுக்குச் சட்ட வடிவம் கொடுத்திருக்கிறேன். சட்டம் கொண்டு வந்து அந்தத் திருமணங்கள் செல்லுபடியாகும் என்று சொல்லியி ருக்கிறேன்.

இரண்டாவது சாதனை, தாய்த் திருநாட்டுக்குத் தமிழ் நாடு என்று பெயர் மாற்றியிருக்கிறோம்.

மூன்றாவது சாதனை, தமிழ்நாட்டில் இந்திக்கு இடமில்லை. ஒன்று, தமிழ்மொழி; அதுதான் முதலிடம்; இன்னொன்று உலக அறிவுக்காக, தொடர்புக்காக ஆங்கிலம்; ஆகவே, இருமொழிக் கொள்கை என்பதுதான் உண்டே தவிர, வேறு மும்மொழித் திட்டத்திற்கு இடமே கிடையாது. இந்திக்கு இடமில்லை என்று தெளிவாகச் சொல்லி, அதன்மூலம் ஒரு பண்பாட்டுப் படையெடுப்பு, ஆரியப் பண்பாட்டுப் படையெடுப்பு, பார்ப்பனப் பண் பாட்டு படையெடுப்பு, வடநாட்டு சமஸ்கிருத படையெடுப்பு இவைகளுக்கு இடமில்லை என்பதை அறிவித்து சொன்னார்கள்.

இந்த முப்பெரும் சாதனைகளுக்காக நான் மகிழ்ச்சிய டைகிறேன். இந்த ஓராண்டு காலத்தில், இந்த மூன்று சாதனைகளை, திராவிட முன்னேற்றக் கழக ஆட்சி, என்னுடைய தலைமையில் இருக்கின்ற ஆட்சி இதனை செய்திருக்கிறது. இதை பெருமைக்குரிய ஒன்று என்று நான் கருதுகிறேன்.

அண்ணாதுரை அல்லவா செய்தார்; திராவிட இயக்கமல்லவா செய்தது!

ஆனால், அதேநேரத்தில், இன்னொன்றையும் நான் கேள்விப்பட்டேன். அது என்னவென்று சொன்னால், நான் அமெரிக்காவில் இருக்கின்றபொழுது கேள்விபட்டது, இங்கே பல பேர், அவசர அவசரமாக இவையெல்லாம் இவர்கள் மாற்றிவிட்டார்களே, காலம் காலமாக நாம் தடுத்துக் கொண்டிருந்ததையெல்லாம் இவர்கள் வந்து மாற்றிவிட்டார்களே என்று நினைத்து, நாம் ஏன் இவைகளை மாற்றக்கூடாது  என்று நினைப்பார்கள். அண்ணா சொன்னார், நாம் ஏன் மாற்றக்கூடாது என்று நினைப்பீர்கள், அவசரப்படுவீர்கள், ஆத்திரப்படுவீர்கள். உங்களால் மாற்ற முடியுமா? என்று நான் கேட்கமாட்டேன். இன்றைக்கு அதிகாரத்தை, வடக்கே, மத்தியிலே குவித்து வைத்திருக்கின்ற காரணத்தினால், நினைத்தால் எங்களை நீங்கள் வீட்டிற்கு அனுப்ப முடியும். நீங்கள் அதிகாரத்தைப் பயன்படுத்தி எங்களை அனுப்பலாம். ஆனால், அதே நேரத்தில், நீங்கள் யார் வந்து எங்களிடத்தில் அமர்ந்திருந் தாலும்கூட, இந்தக் காரியத்தை அண்ணாதுரை அல்லவா செய்தார்; திராவிட இயக்கமல்லவா செய்தது. ஆகவே, இந்த மூன்று காரியங்களையும் நாம் மாற்றிவிடவேண்டும் தலைகீழாக; பழையபடியே அதை இந்த சட்டங்களை ரத்து செய்துவிடவேண்டும் என்ற பொருளில் சொன்னால்.

அண்ணாதுரைதான் இந்த நாட்டை ஆளுகிறான் என்று பொருள்!

இந்த மூன்று காரியங்களையும் நாம் மாற்றிவிட வேண்டும் என்று நீங்கள் நினைப்பீர்கள். நினைத்தவுடனே, மாற்றினால் என்ன நடக்கும் என்ற அச்சமும் உங்களுக்கு வரும்; அந்த பயமே உங்களை ஒதுக்கும். எவ்வளவு கால த்திற்கு அந்த பயம் இருக்கிறதோ, அவ்வளவு காலத்திற்கு நாங்கள் பதவியில் இருந்தாலும், இல்லாவிட்டாலும், அண்ணாதுரைதான் இந்த நாட்டை ஆளுகிறான் என்று பொருள் என்று ஒரு அரசியல் தத்துவத்தையே அண்ணா அவர்கள் சொன்னார்கள். அதுதான் மிகவும் முக்கிய மானது.

இப்பொழுது எண்ணிப் பாருங்கள், அண்ணா அவர்கள் மறைந்த இத்தனை ஆண்டுகள் ஆகியிருக்கின்றன. ஆட்சிகள் மாற்றம்; காட்சிகள் மாற்றம் இவைகளெல்லாம் வந்திருக்கின்றன. ஆனால், நண்பர்களே, இந்த மூன்று தத்துவம்; தாய்த் திருநாடான இந்த மண்ணுக்கு தமிழ்நாடு என்று பெயர் மாற்றப்பட்டதை, திரும்பப் பெறுகின்ற எண்ணமும், ஆற்றலும் யாருக்காவது வந்தால், அவர்கள் வெற்றியடைய முடியுமா?

எந்தக் கட்சி ஆட்சிக்கு வந்தாலும், அதை செய்யக்கூடிய துணிச்சல் உண்டா? அதேபோலத்தான், சுயமரியாதைத் திருமணம் சட்டப்படி செல்லும் என்கிற சட்டத்தை நாங்கள் ரத்து செய்கிறோம். புரோகிதத் திருமணம் மட்டும்தான் இருக்கவேண்டும் என்று சொல்லக்கூடிய துணிச்சல், எந்தக் கட்சி ஆட்சிக்கு வந்தாலும், இங்கே செய்யக்கூடிய துணிச்சல் உண்டா? அதற்கும் மேலாக, இருமொழிக் கொள்கை என்பதிருக்கிறதே, இந்திக்கு இங்கே இடமில்லை. அதன்மூலமாக ஆரியப் பண்பாட்டுத் திணிப்புக்கு இடமில்லை என்று சொல்லக்கூடிய நிலையை ஏற்படுத் தினார்களே, அதை மீண்டும் ரத்து செய்யலாம் என்று சொல்லக்கூடிய அந்த உணர்வு உண்டா?

பேசிப் பார்க்கிறார்களே, கொஞ்சம் கொஞ்சமாக, தலையை நுழைத்துப் பார்க்கலாம் என்று நுழைத்துப் பார்க்கிறார்களே, சமஸ்கிருத வாரம், ஆசிரியர்கள் தினம் என்பதையெல்லாம் திடீரென்று குருஉத்சவ் என்று மாற்றிக் காட்டலாம் என்று நினைக்கிறார்களே, இப்பொழுதுகூட பல்கலைக் கழகத்தில் மிகப்பெரிய அளவிற்கு இந்தியைத் திணிக்கலாம் என்று பேசிப் பார்க்கிறார்களே, சமஸ்கிருதம் தான் இந்தியாவில் இருக்கக்கூடிய எல்லா மொழிகளுக்கும் தாய் என்று சொல்கிறார்களே, இது எவ்வளவு வேடிக் கையாக இருக்கிறது. ஆரியம் போல் உலக வழக்கு, அழிந்து ஒழிந்து என்று மிகத்தெளிவாகப் பாடினார், மனோன்மணீ யம் சுந்தரம் பிள்ளை அவர்கள்.

வழக்கில் ஒழிந்துவிட்டது; நடைமுறையில் கிடையாது. அப்படிப்பட்ட அந்த ஆரிய மொழி இருக்கிறதே, சமஸ் கிருதம், செத்த மொழிக்குச் சிம்மாசனம் வேண்டும் என்று, நீங்கள் சிம்மாசனத்தைப் பெற்ற காரணத்தினாலே, நீங்கள் அதைக் கொண்டு வந்து சிம்மாசனத்தில் ஏற்றிவிடலாம் என்று சொன்னால், ஏற்றுகின்ற முயற்சி செய்பவர்களுக்கு நாம் சொல்கிறோம், தமிழ்நாட்டில் வீசிய புயல் உங்களை என்ன செய்தது? நிச்சயமாக பின்வாங்கச் செய்ததா, இல்லையா? அதற்குப் பொருள் என்ன? அண்ணா அவர்கள் சொன்னதை, நீங்கள் நினைத்துப் பாருங்கள்.

எந்தக் காலகட்டம் வந்தாலும் உங்களால் அதனை செய்ய முடியாது. காரணம், பெரியாருடைய விதை இருக்கிறதே, அது அவ்வளவு ஆழமாக, இந்த இயக்கத்தால் ஊன்றப்பட்ட விதையாகும்.  நீங்கள் என்னதான் இலை களைப் பறித்தாலும், என்னதான் கிளைகளை வெட்டினா லும், அடியில் வேர்கள் மிகச் சிறப்பாக இருக்கின்ற காரணத் தினால், அந்த வேரை உங்களால் அசைத்துவிட முடியாது. அந்த வேரை உங்களால் அழித்துவிட முடியாது. அந்த வேர் ஆயிரங்காலத்துப் பயிரைவிட, கடினமாக ஆழமாக வேரூன்றி இருக்கிறது.

ஆல்போல் தழைத்து, அருகுபோல் வேரோடியிருக் கிறது என்று சொல்லக்கூடிய அளவில், அந்தக் கொள்கை உள்ளே புகுந்திருக்கின்ற காரணத்தினால்தான், எதிர்ப்பு என்பது, தானாகவே கிளம்பிய எதிர்ப்பு. அரசியலில் ஒருவருக்கொருவர் எதிரும் புதிருமாக இருக்கக்கூடிய வர்கள். திராவிட இயக்கம், ஆகா, நாங்கள் அதனை ஒப்புக்கொள்ளமாட்டோம் என்றெல்லாம் சொல்லிக் கொள்கிறவர்கள், ஏன், மதிப்பிற்குரிய கம்யூனிஸ்ட் நண்பர்கள்கூட தீவிரமாக, இந்த சமஸ்கிருத ஆதிக்கம், இந்தி ஆதிக்கம் என்பதை ஒழித்தாகவேண்டும் என்று சொல்லக்கூடிய நிலைக்கு வந்தார்கள்.

காங்கிரஸ் பேரியக்கம், ஒரு காலத்தில், இந்தி நுழை வதற்கே கதவைத் திறந்த இயக்கம். ஆனால், அதைச் சார்ந்த வர்கள்கூட, இன்றைக்குத் தமிழ்நாட்டில் இந்திக்கு ஆதிக் கமா? என்று கேட்கக்கூடிய அளவிற்கு வந்திருக் கிறார்கள் என்றால், பெரியாருடைய கொள்கை அசைக்க முடியாத அளவிற்கு, இந்த மண்ணில் ஆழமாகப் பதிந்திருக்கிறது. அது பலவிடங்களுக்கும் பரவலாகி இருக்கிறது.

          -----------------------------------(தொடரும்) ------------- ”விடுதலை”12-11-2014

Read more: http://viduthalai.in/e-paper/90982.html#ixzz3IuRRrTw7
***************************************************************************************

ஆச்சாரியாரை அண்ணா எதிர்கொண்டது எப்படி?

ஆச்சாரியாரை அண்ணா எதிர்கொண்டது எப்படி?
குடந்தைக் கூட்டத்தில் தமிழர் தலைவர் ஆசிரியரின் எடுத்துக்காட்டுகள்

சென்னை, நவ. 13- ஆச்சாரியாரை அண்ணா எப்படி எதிர்கொண்டார் என்பதை எடுத்துகாட்டுகளுடன் விளக்கி கூறினார் தமிழர் தலைவர் ஆசிரியர் கி.வீரமணி அவர்கள்.


14.9.2014 அன்று மாலை கும்பகோணத்தில் நடைபெற்ற தந்தை பெரியார், அறிஞர் அண்ணா ஆகியோருடைய பிறந்த நாள் பெருவிழாப் பொதுக்கூட்டத்தில் திராவிடர் கழகத் தலைவர் தமிழர் தலைவர் ஆசிரியர் கி.வீரமணி அவர்கள் உரையாற்றினார்.

அவரது உரையின் நேற்றையத் தொடர்ச்சி வருமாறு:

தமிழுக்கு முன்னுரிமை; தமிழுக்கு முதலிடம்; தமிழ் தாய்மொழி!

அண்ணா அவர்கள் செய்த பணியினுடைய வேகம் இன்னும் இருமொழிக் கொள்கைதான் என்று ஆக்கியிருக் கிறது. ஆங்கிலம் தேவை. ஆங்கிலம் இல்லாவிட்டால், உலகத்தில் மற்ற பகுதிகளுக்குப் போக முடியாது. ஆனால், தமிழைத் தள்ளி அல்ல, ஆங்கிலம். தமிழுக்கு முன்னுரிமை; தமிழுக்கு முதலிடம்; தமிழ் தாய்மொழி. எனவே, தாய்மொழியே தெரியாத ஒரு நிலை இருக்கிறபொழுது, எதற்காக இன்னொரு மூன்றாவது மொழி என்ற அளவிற் குக் கேட்டார்கள். அதுமட்டுமல்ல, அந்த இடத்திலே ஆட்சி மொழியாக ஆங்கிலம் இருந்தது. அந்த இடத்திலே இந்தி வந்து உட்கார்ந்துகொள்ளவேண்டும் என்று சொன்னால், அதனை ஏற்றுக்கொள்ள முடியாது. எந்த வகையிலும் இந்தி அதற்குரிய தகுதியுள்ள மொழியல்ல என்று எடுத்துச் சொல்கின்ற நேரத்தில், இந்த உணர்வுகள் இருக்கிறது என்றால், இந்த உணர்வு தமிழ்நாட்டில் இருப்பதற்கு என்ன காரணம்?

எனவேதான், புறத்தோற்றத்தில் பல்வேறு கட்சிகளாக இருப்பார்கள். பெரியாருடைய சிந்தனை என்பதிருக்கிறதே, எல்லா கட்சிகளுக்கும் அப்பாற்பட்டு  இருப்பது; அரசிய லுக்கு அப்பாற்பட்டு இருக்கக்கூடியது. இங்கே வந்தால், மிகப்பெரிய அளவிற்கு, மாற்றி வாசித்து ஆகவேண்டும். இங்கே வந்தால், திருவள்ளுவரைப்பற்றி பேசவேண்டும். இங்கே வந்தால், வெவ்வேறு செய்திகளைச் சொல்ல வேண்டும். வடநாட்டிற்குச் சென்றால், தமிழனுடைய சிறப்பு என்னவென்று சொல்லவேண்டும். தமிழிலே நான்கு வார்த்தைகளைச் சொல்லிவிட்டு, அதை இந்தி மொழியில் எழுதி வைத்தாவது, சரியாகப் படிக்காவிட்டாலும்கூட பேசவேண்டும். தமிழ் மொழியினுடைய சிறப்பு என்ன வென்று, தமிழ் மொழியில் பேசினால் இந்த மக்கள் ஏமாந்துவிடுவார்கள் என்று வடக்கே இருந்து வரக்கூடிய அரசியல்வாதிகள் நினைக்கிறார்கள்.


ஆனால், இது வெறும் மொழியின்மீது வெறுப்பல்ல. சிலர்கூட இப்பொழுது கேட்கிறார்கள்; என்னங்க மூன்று மொழியைப் படித்தால் என்ன? என்று. மூன்று மொழி என்ன, நீ முப்பது மொழி வேண்டுமானாலும் படித்துக் கொள். எங்கள் யாருக்கும் மறுப்பு கிடையாது.  அதனைத் திணிக்காதே! எங்களுடைய மொழியான தமிழை சரியாகப் பேசத் தெரியாதவர்களாக இருக்கிறார்கள். தமிழ் என்ன பாடுபடுகிறது என்பதற்கு நாங்கள் வேறெங்கும் ஆதாரங்களைத் தேடிக் கண்டுபிடிக்கவேண்டிய அவசியம் இல்லை. நம்முடைய தொலைக்காட்சிகளுக்கு முன்பாக, ஒரு அரை மணிநேரம் உட்காருங்கள். மூன்று தமிழையும் தாண்டி, நான்காவது தமிழ் ஒன்று இருக்கிறது. தமிங்கலத் தமிழ்; அதுதான் தொலைக்காட்சித் தமிழ். அதில் வருகின்ற பெயர்களும், மற்றவைகளும் எப்படி இருக்கின்றன என்பது உங்களுக்குத் தெளிவாகத் தெரியும்.

இந்தச் சூழ்நிலையில், இன்னொரு மொழியினுடைய படைப்பு. ஏற்கெனவே வந்த மொழிகளினுடைய படை யெடுப்பினால், உஷ், புஷ் என்று சொல்லிக் கொண்டி ருக்கிறார்கள்.


தமிழ்நாட்டில் இருக்கின்ற குழந்தைகளுடைய பெயர்கள்கூட, நல்ல தமிழ் பெயரைக் கேட்பதற்கே மிக அரிதாக இருக்கிறது. குழந்தைகள் வருகிறார்கள், ஆனால், அவர்களுடைய பெற்றோர்கள். அவர்கள் என்ன செய்வார்கள்? ஒரு பக்கம் சினிமாவினுடைய தாக்கம். சின்னத் திரை, பெரிய திரை, இந்தத் திரை, அந்தத் திரை என்று சொல்லி, எல்லா திரைகளையும் போட்டு, தமிழனை மறைத்துவிட்டார்கள். தமிழனை அழித்துவிட்டார்கள். அதனை நீங்கள் நினைத்துப் பார்க்கவேண்டும்.

எனவே, பெரியாருடைய பணி, அண்ணாவினுடைய பணி என்பது வெறும் அரசியல் பணி அல்ல. நீங்கள் அண்ணாவை வெறும் அரசியல்வாதியாகப் பார்க்காதீர்கள். அரசியலுக்காக அண்ணாவைப் பயன்படுத்துகிறவர்கள், அண்ணாவிற்கு நாமம் போடுகிறவர்கள் ஏராளம் இருக்கிறார்கள். அவர்களைப்பற்றி நமக்குக் கவலை யில்லை. ஆனால், அண்ணாவினுடைய பாடத்தைப் படிக்கின்றவர்கள், அண்ணாவிடமிருந்து கற்றுக்கொண்ட வர்கள், எதைக் கற்றுக்கொண்டார்கள், தன்னுடைய தலைவனுக்கு அவர்கள் காட்டிய மரியாதை என்பது, கொள்கையின்பால் அவர் வைத்த மரியாதை; அந்தச் சுயமரியாதைக் கொள்கையை ஈர்த்து, அதனுடைய நிலைகளை எடுத்துச் சொன்னார்கள்.

இன்னமும், எத்தனை ஆண்டுகளுக்கு முன்பு, இதே குடந்தையில், பழைய காங்கேயம், காந்தி பார்க் என்கிற பூங்காவிலேதான், கூட்டம் நடைபெறும். இன்றைய இளைஞர்களுக்குத் தெரியாது. வயதான குடந்தைப் பெருமக்களுக்கு நன்றாகத் தெளிவாகத் தெரியும். அண்ணா அவர்கள் அங்கே ஆற்றிய உரை இருக்கிறதே, அதுதான் திராவிடர் நிலை! அதுதான் நாடும், ஏடும்! இவைகளெல்லாம் வந்திருக்கின்றன புத்தகமாக.

அதில்கூட அண்ணா அவர்கள் தெளிவாகச் சொன்னார் கள், மனிதனுக்குப் பகுத்தறிவு அல்லவா முக்கியம். இந்த நாட்டினுடைய அறிவியல் வளர்ச்சியைப் பற்றி கவலைப் படாமல், ஜாதியினுடைய நிலை என்ன? இவை எல்லாவற் றையும் அவர்கள் வேகவேகமாக எடுத்துச் சொன்னார்கள்.

அண்ணாவினுடைய உரையைப் படித்துப் பார்த்தால் தெரியும். பெரியாருடைய சிந்தனைகளை, ஒலிபெருக்கிப் போல் மிக அழகாகப் பெருக்கி, அதனை அழகாக்கிச் சொல்வதுதான் அவருடைய பணி. அடுத்தபடியாக, தன்னுடைய சுய சிந்தனை என்று ஒன்றும் கிடையாது. பெரியார் என்ன சொல்கிறாரோ, அதனை நான் செய்ய வேண்டும் என்ற அளவிலேதான் அவர்கள் வந்தபொழுது, ஒரு சம்பவத்தை தெளிவாக, வேடிக்கையாக சொன்னார்.

ஆரிய மாயை எப்படிப்பட்டது? வருணாசிரம தருமம் இன்னமும் இருக்கிறது; அதுமட்டு மல்ல, தமிழுக்கு வாய்ப்புகள் இல்லை. ஆரிய மாயை எப்படியெல்லாம் சுற்றிச் சுழன்று கொண்டிருக்கிறது. ஆரியம் எப்படி பேசுநா இரண்டுடையாய் போற்றி என்று ஆரம்பித்து, வெளிநாட்டில் இருக்கக்கூடிய பாதிரிமாராக வந்தவர்கள், ஆபேடுபே என்ற பிரெஞ்ச் பாதிரியார் இந்த நாட்டில் எழுதிய மிகப்பெரிய பழைய நூல் ஒன்று, அதனைப் படித்து, அதில் இருக்கின்ற சில பகுதிகளை எடுத்துச் சொல்லி, ஆரிய மாயை எப்படிப்பட்டது? அகல முடியாத மாயை என்பதை அண்ணா அவர்கள் தெளிவாக எடுத்துச் சொன்னார்கள், அதனுடைய விளைவாகத்தான், அந்தப் புத்தகத்தை ஆரம்பிக்கும்பொழுதே,

சிண்டு முடிந்திடுவாய் போற்றி
சிரித்திடும் நரியே போற்றி
பேசுநா இரண்டுடையாய் போற்றி, போற்றி

என்று அண்ணா அவர்கள் ஆரிய மாயை புத்தகத்தில் எழுதியிருப்பார்கள்.

இப்பொழுது ஆரிய மாயை என்ன செய்துகொண்டி ருக்கிறது. என்ன பாடுபடுத்திக் கொண்டிருக்கிறது என்பது எல்லோருக்கும் தெரியுமே!

எனவேதான், அண்ணாவினுடைய சிறப்பு எதிலே இருக் கிறது என்றால், ஆரிய மாயையைப் புரிந்துகொண்டிருந் தார். அரசியலுக்குச் சென்ற பிறகும்கூட, அண்ணா அவர் கள், தந்தை பெரியார் வழியில் நின்று, ஆரிய மாயையை அவர்கள் தெளிவாகப் புரிந்துகொண்டிருந்தார்கள் என்ப தற்கு ஒரு உதாரணம் சொல்கிறேன்.

தந்தை பெரியாரை விட்டு அண்ணா அவர்கள் பிரிந் தார்கள். அப்படி பிரிந்த நேரத்தில், அரசியலுக்குப் போக வேண்டும்; ஆட்சியைக் கைப்பற்றவேண்டும் என்ற எண்ணம் அவர்களுக்கு இருந்தது. அப்படி அவர்கள் பிரிந்து அவர்கள் சென்ற நேரத்தில், அதற்கு சில வியூகங் களை வகுத்தார். காங்கிரசுக்கு எதிரான வியூகம்.

அந்தக் காலகட்டத்தில் காமராசர் ஆட்சிப் பொறுப்பில் இருந்த காரணத்தினால், ஆச்சாரியாரை விரட்டி, குலக் கல்வித் திட்டத்தை அழித்து, குலதருமக் கல்வித் திட்டத் திற்கு வேலையில்லை என்று சொல்லி, ஆச்சாரியார் மூடிய பள்ளிக்கூடங்களை எல்லாம் காமராசர் அவர்கள் திறந்து, எல்லோருக்கும் கல்வி, இலவசக் கல்வி எட்டாம் வகுப்பு வரையில் என்றாக்கி, பிறகு பத்தாம் வகுப்புவரையில் என்றாக்கி, பகல் உணவு திட்டத்தையும் கொடுத்து, இப்படி பல துறையில் ஒரு பெரிய புரட்சியை செய்து, மிகப்பெரிய அளவிற்குப் பெரியார் காரணமாக விளங்கினார் கல்விப் புரட்சிக்கு - காரியமாக விளங்கினார் காமராசர் என்று சொல்லக்கூடிய அளவிற்கு, மிகப்பெரிய அளவில் மாற்றங்கள் எல்லாம் வந்த நேரத்தில், காமராசர் ஆட்சி தொடரவேண்டும் என்று நினைத்தார்.

ராஜகோபாலாச்சாரியாருக்கு தன்னை விரட்டிவிட் டாரே, காமராசர் என்று நினைத்தவுடனே, எப்படியாவது அந்த ஆட்சியை கீழே இறக்கவேண்டும்; மிகப்பெரிய  அறிவாளியான ராஜகோபாலாச்சாரியார் கீழிறக்கத்திற்கு ஆளானார். அரசியல் மயக்கத்திற்கு ஆளானார் என்றால், கருப்புக் காக்கையை கல்லால் அடியுங்கள் என்றுகூட காமராசரைப்பற்றி பேசினார். ஒரு காட்டுமிராண்டியான நிலையில் இருக்கிறார் என்றெல்லாம் அவர்கள் அந்த வார்த்தையைப் பயன்படுத்தினார். இதனை நேரு அவர்கள் சுட்டிக்காட்டினார். எனவே, இவ்வளவு பெரிய இனப்போராட்டம்தான் அதற்குக் காரணம். எனவே, தந்தை பெரியார் அவர்கள், காமராசரைப் பயன்படுத்திக் கொண்டு, காமராசர் அவர்களை விடாமல் கெட்டியாகப் பிடித்துக்கொண்டு, பச்சைத் தமிழர் காமராசர் அவர்களால்தான் கல்விப் புரட்சியை செய்ய முடியும் என்று சொல்லி, மிகப்பெரிய அளவிற்கு இதுவரையில் காங்கிரஸ் வரலாற்றிலேயே இல்லாத ஒரு புதிய அத்தியாயத்தைப் பெரியார் அவர்கள் உருவாக்கிக் காட்டினார்.

ஆனால், அதேநேரத்தில், இதனால் பாதிக்கப்பட்ட ராஜகோபாலாச்சாரியார் அவர்கள், சிந்தித்து சிந்தித்து, நேரடியாகத் தான் வெற்றி பெற முடியாது என்று கருதிய வுடன், தான் திராவிட முன்னேற்றக் கழகத்தைச் சுவீகரித்துக் கொள்ளலாம் என்று ஒரு தப்புக் கணக்குப் போட்டார். திராவிட முன்னேற்றக் கழகத்தை ஆதரிக்கிறோம் என்று அவர்கள் வந்தார்கள். அதுமட்டுமல்ல, அக்கிரகாரத்துக் காரர்களுக்கு அவர் ஒரு அறிக்கை விட்டார், இடைத்தேர்தலிலும், அடுத்து வந்த பொதுத் தேர்தல் களில் எல்லாம் பூணூலை ஒரு கையில் பிடித்துக்கொண்டு, இன்னொரு கையில் உதய சூரியனுக்கு முத்திரை குத்துங் கள் என்று சொன்னார்.

உடனே, அந்தப் பார்ப்பன நண்பர்கள்கூட சந்தேகத் தோடு ராஜகோபாலாச்சாரியாரைப் பார்த்து கேட்டார்கள், என்னங்க, என்ன இருந்தாலும், இவர்கள் பெரியாருடைய சீடர்களாயிற்றே! இவர்களுக்குப் போய் ஓட்டுப் போடச் சொல்லுகிறீர்களே, என்று கேட்டபொழுது,

ராஜகோபாலாச்சாரியார் அவர்கள், அது பெருங்காயம் இருந்த டப்பா; இப்பொழுது காலி டப்பாதான். இப்பொழுது அந்தக் கொள்கைகள் எல்லாம் அங்கே இல்லை. நான் அறவே வழித்துத் துடைத்து எறிந்துவிட்டேன் என்று பார்த்த பிறகுதான், பூணூலை ஒரு கையில் பிடித்துக் கொண்டு சூரியனுக்கு ஓட்டுப் போடுங்கள் என்று சொன்னார்.

ஆனால், என்ன நடந்தது என்று சொன்னால், அவர் நம்பினார்; அண்ணா அவரைப் பயன்படுத்திக் கொண்டார். இதுவரையில், உலக வரலாற்றில் ஆரியம் மற்றவர்களைப் பயன்படுத்தி இருக்கிறது, ஏமாற்றி இருக்கிறது. ஆனால், ஆரியத்தையே தான் பயன்படுத்திக் கொண்டு, அரசியல் வியூகத்தில் வெற்றி பெற்ற ஒரு அற்புதமான தலைவர் இருக்கிறார் என்றால், அது அறிஞர் அண்ணா என்ற பெருமை எப்பொழுதும் உரியது.

பல பேருக்கு இந்த உண்மை தெரியாது. 1967 ஆம் ஆண்டு ஆட்சி மாற்றம் ஏற்படுகிறது. மிகப்பெரிய வெற்றி யைப் பெற்றிருக்கிறது திராவிட முன்னேற்றக் கழகம். அந்த வெற்றிக்கு அண்ணா அவர்களே ஆயத்தமாகவில்லை. அப்படிப்பட்ட அளவிற்கு மக்கள்  அவர்களுக்கு வெற்றி யைக் கொடுத்திருக்கிறார்கள். காங்கிரசின் மீதிருந்த கோபம்; பக்தவத்சலம் அதற்கு என்றென்றும் துணை புரிந்தார். இந்தி எதிர்ப்பு என்பதன்மூலமாகக் கொண்டு வந்து. அதன் காரணமாகத்தான், பக்தவத்சலத்திற்கும் ஒரு சிறப்பான நினைவிடத்தை, நம்முடைய கலைஞர் அவர்கள் அமைத் திருக்கிறார். இவர்தான் காரணம், திராவிடர் ஆட்சி வருவ தற்கு. எனவே, நன்றி உணர்ச்சியோடு அவரை நினைத்துப் பார்க்கவேண்டும் என்பதற்காக.

திராவிட முன்னேற்றக் கழகம் வெற்றி பெற்றது!

அப்படிப்பட்ட நிலையில், பக்தவத்சலம் ஆட்சி வந்தது; எல்லாருமே காமராசருடைய கருத்துக்கு விரோதமாக இருந்தார்கள். திராவிட முன்னேற்றக் கழகம் அதனைப் பயன்படுத்திக் கொண்டது. திராவிட முன்னேற்றக் கழகத்தைப் பயன்படுத்திக் கொள்ளலாம் என்று ஆச்சாரியார் நினைத்துத்தான், அவரும் ஓட்டு போட்டு, தி.மு.க. வெற்றி பெற்றது.

அன்றைக்கு வெற்றி பெற்றதும், சென்னை கடற்கரை யில் மிகப்பெரிய கூட்டம் நடைபெற்றது 1967 ஆம் ஆண்டு. அந்தக் கூட்டத்தில் திருவல்லிக்கேணியில் உள்ள வர்களும், மயிலாப்பூரில் உள்ளவர்களுமே அதிகமாகத் திரண்டிருந்தனர்.

அந்தக் கூட்டத்தில் ராஜாஜி அவர்களும் பேசுகிறார்; அண்ணா அவர்களும் பேசுகிறார்.

மிகப்பெரிய கூட்டம்; கூட்டணி வெற்றி பெற்றுவிட்டது; காமராசர் கட்சி தோற்றுவிட்டது என்று சொல்லக்கூடிய நிலையில், தேர்தல் வெற்றிக்குப் பிறகு, ஆட்சி அமைப்ப தற்கு சற்று முன்பாக, நன்றி அறிவிப்பாக, வெற்றி விழாக் கூட்டமாக அந்தக் கூட்டம் நடைபெற்ற நிலையில், ராஜ கோபாலாச்சாரியார் அவர்கள், அண்ணாவைப் பார்த்து, அண்ணா நீங்கள் பேசுங்கள் முதலில், பிறகு நான் பேசுகிறேன் என்றார்.

ஆனால், அண்ணா அவர்கள், இல்லை இல்லை, நீங்கள் முதலில் பேசுங்கள்; நான் இறுதியாகப் பேசுகிறேன் என்று அண்ணா அவர்கள், தன்னுடைய நிலைப்பாட்டை மாற்றிக் கொள்ளாமல் தெளிவாகச் சொன்னார்.

அப்பொழுதே ராஜகோபாலாச்சாரியார் அவர்களுக்குப் புரிந்துவிட்டது. அங்கே பேசும்பொழுதே அதனை உணர்ந்து, தன்னுடைய குமுறலைச் சொன்னார். அந்த உரையை விடுதலையில்தான் போட்டோம். இன்றைய இளைஞர்கள் பிறக்காத காலத்தில் இந்த சம்பவம் நடை பெற்றது. ஆகவே, அவர்கள் தெரிந்துகொள்ள வேண்டும் என்பதற்காக இந்த அரசியல் நிகழ்வை எடுத்துச் சொல்கிறோம்.

ஒலிபெருக்கிக்கு முன்பாக உட்கார்ந்து பேசக்கூடிய ராஜாஜி அவர்கள் சொன்னார், நீங்கள் எல்லாம் நினைப் பீர்கள், அண்ணாதுரை அவர்களும், அவரைச் சார்ந்தவர் களும் பதவிக்கு வந்தது, என்னுடைய ஆதரவினாலே, ஆகவே, அவர்கள் நான் சொல்கிறபடிதான் கேட்பார்கள் என்றெல்லாம் நீங்கள் நினைத்துக் கொண்டிருக்கிறீர்கள், பல பேர். ஆனால், அவர் நான் சொல்கிறபடி கேட்பாரா, என்பதில் எனக்குச் சந்தேகம். காரணம் என்னவென்றால், இப்பொழுது நான் கேட்டேன், நீங்கள் முன்னால் பேசுங்கள்; நான் பின்பாகப் பேசுகிறேன் என்று அவர்களிடத்தில் கேட்டேன், இல்லை இல்லை, நீங்கள் முன்னாலே பேசுங்கள்; நான் பின்னாலே பேசுகிறேன் என்று அவர் உறுதியாகச் சொல்லி விட்டார். இப்பொழுதே, இங்கேயே என் பேச்சைக் கேட்காத அண்ணாதுரையா, இனிமேல் என் பேச்சைக் கேட்கப் போகிறார்?

இதுதான் ராஜகோபாலாச்சாரியாருடைய உரை. இதனை அப்படியே விடுதலையில் வெளியிட்டோம். அதுதான் துவக்கம், ஒரு திருப்பத்திற்கு.

உடனே அடுத்த கட்டமாக, எல்லா பத்திரிகைகளும், மவுண்ட்ரோடு மகாவிஷ்ணு  என்று அழைக்கக்கூடிய இந்து பத்திரிகை, மற்ற பத்திரிகைகள் எல்லாம். இப்பொழுது மோடியினுடைய வெற்றியை வரவேற்று எழுதவில் லையா? அதுபோல், அன்றைக்கு திராவிட முன்னேற்றக் கழகத்தினுடைய வெற்றியை மிகப்பெரிய அளவில் வரவேற்று எழுதினார்கள். ஆகா, காங்கிரஸ் வீழ்ந்தது! திராவிட முன்னேற்றக் கழகம் இவ்வளவு குறுகிய காலத்தில் எவ்வளவு பெரிய வெற்றியைப் பெற்றிருக்கிறார்கள்.

அண்ணாதுரையினுடைய அறிவுத் திறமை சாதாரணமான தல்ல; மிகப்பெரிய அளவிற்கு பத்தாண்டுகளில் ஆட்சி யைப் பிடித்துவிட்டார் என்றெல்லாம் எழுதிவிட்டு, கடைசி யில் அந்த ஆரியத்திற்கே உரிய பொடியை வைத்தார்கள்.

தி.மு.க.விற்கு 134 இடங்களைக் கொடுத்திருக்கிறார்கள்; காங்கிரசுக்கு வெறும் 50 இடங்களைக் கொடுத்திருக்கிறார் கள். எதிர்க்கட்சியாக காங்கிரசை ஆக்கி வைத்துவிட்டார் கள். இது மக்கள் கொடுத்த தீர்ப்பு. அதை ஏற்று ஆட்சிக்கு வரவேண்டும். ஆனால், ஒன்றை கவனிக்கவேண்டும். தி.மு.க.வுக்கு ஒரு நல்ல அறிவுரையை நாங்கள் சொல்லி யாகவேண்டும். இந்த ஆட்சி இருக்கிறதே, அது சாதாரண மானது அல்ல. ஆட்சி நடத்துவது என்பது மேடையில் பேசுவதுபோன்றதல்ல. அது மிகவும் வித்தியாசமானது, அதற்கு மிகவும் கூர்மை தேவை; நீண்ட அனுபவம் தேவை. ஆகவே, நாங்கள் உங்களுக்குச் சொல்கிறோம், மிகத்தெளி வாக, நாங்கள் அண்ணா அவர்களுக்கு அறிவுரை சொல் கிறோம், நீங்கள் கொஞ்ச காலத்திற்கு நல்ல அனுபவம் உள்ளவரை முதல்வராகப் போட்டு, நீங்கள் ஆட்சி நடத்தவேண்டும். ஆட்சி என்பது நுட்பமானது; ஆகவே, அதனை நடத்தவேண்டுமானால், உங்களுக்குப் போதிய அனுபவம் இல்லை. அதற்கு சிறப்பான அனுபவம் உள்ளவர் ராஜகோபாலாச்சாரியார்; ராஜாஜிதான் சிறந்த தலைவர். எனவே, நீங்கள் ராஜாஜியை முதல்வராகப் போட்டு, அவரோடு நீங்கள் இணைந்து நின்றால், அதன்மூலமாக சிறப்பான ஆட்சியை உங்களால் கொடுக்க முடியும் என்கிற கருத்தை, அவர்கள் எழுத ஆரம்பித்த உடனே, திடீரென்று அண்ணா அவர்கள் பத்திரிகையாளர்களை வரவழைத்தார்.

பத்திரிகையாளர்கள் கூட்டத்தைக் கூட்டிய அண்ணா!

பத்திரிகையாளர்கள் அவசர அவசரமாகச் சென்றார்கள்.

அடுத்து ஆட்சிக்குத் தலைவர் யார்? ஏனென்றால், நீங்கள் கவர்னரிடத்தில் கொடுக்கவேண்டுமே; உங்களுக்கு மெஜாரிட்டி இருக்கிறதே; இப்படியொரு கருத்து நிலவுகிறது அதைப்பற்றி நீங்கள் என்ன சொல்கிறீர்கள் என்று கேட்டார்கள் பத்திரிகையாளர்கள்.

நான்தான் கட்சிக்குத் தலைவர்; நான்தான் ஆட்சிக்கும் தலைவர்!

அப்பொழுது மிகத்தெளிவாக அண்ணா அவர்கள் அந்தப் பத்திரிகையாளர் கூட்டத்தில் சொன்னார்கள்,

நாசூக்காக, வேறு எந்தப் புகாரிலும் சிக்கிக் கொள்ளா மல், அந்தச் சர்ச்சையில் சிக்கிக் கொள்ளாமல், மிக அழகாக அண்ணா அவர்கள் சொன்னார்கள்,

நான்தான் கட்சிக்குத் தலைவர்; நான்தான் ஆட்சிக்கும் தலைவர் என்று கொஞ்சம்கூட தயங்காமல் சொன்னார். அதுவே அக்கிரகாரத்தில் விழுந்த அணுகுண்டு. பிறகு, அண்ணா அவர்கள் தந்தை பெரியார் அவர்களை திருச்சிக்குச் சென்று பார்த்தார். இது  அவர்களுக்கு ஏற்பட்ட மிகப்பெரிய இரண்டாவது அதிர்ச்சி.

மூன்றாவது அதிர்ச்சி, அண்ணா அவர்கள் அமைச்சர வைப் பட்டியலில் 9 அமைச்சர்களின் பட்டியலை கொடுத் தார். அந்த 9 அமைச்சர்களில், இதுவரை தமிழ்நாட்டு அரசியல் வரலாற்றில் இல்லாத ஒரு புதுமை, அண்ணா அவர்கள் செய்த புதுமை, ஒரு பார்ப்பனர்கூட அமைச்சர வையில் இல்லாத ஒரு அமைச்சரவையை அண்ணா அவர்கள் அமைத்தார்கள்.
உடனே ஆத்திரப்பட்டு, செய்தியாளர்கள் எல்லாம் அவாள்தானே, அவர்கள் அண்ணாவிடம் கேட்டார்கள், என்ன நீங்கள் புதிதாக அமைச்சரவையை அமைத்திருக் கிறீர்களே, எல்லோருக்கும் வாய்ப்பு கிடைக்குமா? என்று கேட்டார்கள்.

அண்ணா அவர்கள் சொன்னார், எல்லோருக்கும் வாய்ப்பு கொடுத்திருக்கிறோம்; கொடுக்க வேண்டியவர்க ளுக்குக் கொடுத்திருக்கிறோம். யார் யார் எங்கள் கட்சியில் இருக்கிறார்களோ, அவர்களுக்கெல்லாம் கொடுத்திருக் கிறோம்.

செய்தியாளர்கள், இன்னும் சிலருக்கு வாய்ப்பு கொடுப் பீர்களா? என்று கேட்டார்கள்.

அண்ணா அவர்கள், தேவைப்பட்டால் கொடுப்பேன் என்றார்.

அதற்குமேல் இவர்களால் அடக்கிக் கொண்டிருக்க முடியவில்லை, பிராமணர்களுக்கு இடம் கொடுக்க வில்லையே, பிராமணர்களை  நீங்கள் அமைச்சரவையில் சேர்த்துக் கொள்ளவில்லையே? என்று கேட்டார்கள்.

அண்ணா அவர்கள் சிரித்துக்கொண்டே, பதற்றமில்லா மல், கோபப்படாமல் பதில் சொன்னார், எங்களை நம்பி எந்தப் பிராமணரும் வரவில்லையே, எம்.எல்.ஏ. ஆக வில்லையே என்ன செய்வது. ஆகவே, அவர்களுக்கு வாய்ப்பு கிடையாது என்று அழகாகச் சொன்னார்.

                         --------------------(தொடரும்)  ”விடுதலை” -----------13-11-2014

Read more: http://viduthalai.in/page-4/91059.html#ixzz3IyJnHHd9
****************************************************************************************************

கலைஞர் மீது பார்ப்பனர்களுக்கு ஆத்திரம் ஏன்?

கலைஞர் மீது பார்ப்பனர்களுக்கு ஆத்திரம் ஏன்?
குடந்தையில் தமிழர் தலைவர் ஆசிரியர் அளித்த விடை

சென்னை, நவ. 14- கலைஞர் மீது பார்ப்பனர்களுக்கு ஆத் திரம் ஏன்? என்ற விளக்கமாகக் கூறினார் தமிழர் தலைவர் ஆசிரியர் கி.வீரமணி அவர்கள்.
14.9.2014 அன்று மாலை கும்பகோணத்தில் நடைபெற்ற தந்தை பெரியார், அறிஞர் அண்ணா ஆகியோருடைய பிறந்த நாள் பெருவிழாப் பொதுக்கூட்டத்தில் திராவிடர் கழகத் தலைவர் தமிழர் தலைவர் ஆசிரியர் கி.வீரமணி அவர்கள் உரையாற்றினார். அவரது உரையின் நேற்றையத் தொடர்ச்சி வருமாறு:

இவ்வளவு ஆத்திரம் ஏன்?

அண்ணா திராவிட முன்னேற்ற கழகம் என்ற பெயராலே, அண்ணா பெயரில் ஒரு கட்சியை வைத்துக் கொண்டு, எம்.ஜி.ஆர். அவர்கள் ஆட்சிக்கு வந்தபொழுது, அவர்தான் அதனை உடைத்தார். அதுவரையில் அதனைத் தொடர்ந்து கலைஞர் கடைப்பிடித்தார். கலைஞர்மீது ஏன் இவ்வளவு கோபம்? கலைஞர் மீது இவ்வளவு ஆத்திரம் என்ன?

ஒரு வாரப் பத்திரிகை ஆனந்த விகடன். அந்தப் பத்திரிகையில் என்னை கேள்வி கேட்கிறார்கள்; அதற்குப் பதில் எழுதியிருக்கிறேன். அதில் என்னிடம் கேட்கிறார்கள், நீங்கள் கருணாநிதியை ஆதரிப்பது, கலைஞரை ஆதரிப்பது என்பது உங்களுடைய உரிமை; பரவாயில்லை. ஆனால், இவ்வளவு வேகமாக, இவ்வளவு தீவிரமாக ஆதரிக்க வேண்டுமா? என்று.

நான் அதற்குப் பதில் சொன்னேன். நீங்களே ஒப்புக் கொண்டீர்கள். அவரை ஆதரிப்பது என்னுடைய உரிமை என்று. உரிமையில் என்ன மேலே, கீழே என்று முடிவு செய்யவேண்டியது நானே தவிர, நீங்கள் அல்ல.  அதுதானே மிக முக்கியம்.

கொள்கையில் மாறுதல் இருந்தால், நாங்கள் வித்தியாசப்படுவோம், அவ்வளவுதான்.

எங்களைப் பொறுத்தவரையில் திராவிடர் கழகத்துக் காரன் யாரோடும் கொள்கையில் சமரசம் செய்துகொண்டதாக வரலாறும் கிடையாது. நேற்றும் கிடையாது; இன்றைக்கும் கிடையாது; நாளைக்கும் கிடையாது. அதுதான் மிக முக்கியமானது.

எங்களைப் பொறுத்தவரையில் நட்பில் சமரசம் உண்டு.    நாங்கள் எவ்வளவுவேண்டுமானாலும் கீழே இறங்குவதற்குத் தயாராக இருப்போம். நட்பைப் பொறுத்தவரையில்.

ஆனால், கொள்கையைப் பொறுத்தவரையில், எள் மூக்கு முனையளவுகூட நாங்கள் விட்டுக் கொடுக்கமாட் டோம் என்பது பெரியார் காலத்தில் இருந்து எங்களுடைய காலம் வரையிலும்.

எனக்கு சொந்த புத்தி தேவையில்லை; பெரியார் தந்த புத்தியே போதும்!

அதனால்தான் நான்  எச்சரிக்கையாக எப்பொழுதும் சொல்லிக் கொள்வேன், எனக்கு சொந்தப் புத்தி தேவை யில்லை; பெரியார் தந்த புத்தியே போதுமென்று. காரணம், சொந்த புத்திக்குச் சபலம் உண்டு; தந்த புத்திக்கு சபலம் கிடையாது. அந்தக் கொள்கைப் பார்வைதான் அதற்கு.

அந்த அடிப்படையில் அண்ணா அவர்கள் சொன்னார் கள். எனவே, முழுக்க முழுக்க ஒரு பெரிய வரலாற்றை அண்ணா உருவாக்கினார்கள் என்று சொன்னவுடனேயே, அவர்களுக்கு இன்னமும் அண்ணா மாறவில்லை; நாம்தான் ஏமாந்துவிட்டோம்  என்று அவர்கள் நினைத்தார் கள். ஆரிய மாயையினுடைய சிறப்பு என்ன என்பதை அவர்கள் காட்டினார்கள்.

எனவேதான், தந்தை பெரியார், அண்ணா என்று சொன்னால், ஒரு பாசமிகு கொள்கைத் தலைவனாக அவர்கள் பார்த்தார்கள்.

அதுமட்டுமல்ல, தந்தை பெரியாருடைய மலரை, அமெரிக்காவிற்கு நான் அனுப்பியபொழுது, அதனைப் படித்துவிட்டு, அண்ணா அவர்கள் கடிதம் எழுதினார்.


நீங்கள் கொஞ்சம் விரக்தியடைந்த மாதிரியான வாசகங் களை உங்கள் அறிக்கையில் பார்த்தேன். அய்யா அவர் களே, நான் உங்களுக்குச் சொல்கிறேன். நான் உலக வரலாற்றை முழுமையாகப் படித்தவன். உலக வரலாற்றில் எந்தத் தலைவருக்கும், அவருடைய வாழ்நாளிலேயே வெற்றி பெற்றதாக, அந்த வெற்றிக்கனியைச் சுவைத்ததாக வரலாறு இல்லை. நீங்கள் ஒருவர்தான் உங்களுடைய கொள்கை வெற்றியை உங்கள் வாழ்நாளிலேயே பார்த்த தலைவர். ஆகவே, நீங்கள் வேறு விதமாக இருக்க சிந்தனையில்லை என்று அண்ணா அவர்கள், அய்யா அவர்களுக்குக் கடிதம் எழுதினார்.

எனவே,  இப்படி எத்தனையோ செய்திகளை சொல்லிக் கொண்டு போகமுடியும். ஆதலால்தான், அண்ணா அவர்கள் இந்தக் கொள்கை உணர்வு காரணமாகத்தான், அவர் எழுதினார், பெரியாருடன் இருந்த காலம்தான் எனக்கு வசந்த காலம்; பதவியில் இருக்கின்ற காலமல்ல. பதவியில் இருக்கின்ற காலம், கவலை நிறைந்த காலம். அது ஒன்றும் எனக்கு மகிழ்ச்சி நிறைந்த காலமல்ல. நான் இப்பொழுது சூழ்நிலையின் கைதியாக இருக்கிறேன் அந்த மாதிரியான அளவிற்கு அவர்கள் சொன்னார்கள்.

அண்ணா அவர்களுடைய கொள்கைகளைப் பின்பற்றுகிற கலைஞர்!

ஆகவே, மிகப்பெரிய அளவிற்கு தான் பதவிக்குச் சென்ற பிறகு, அண்ணா அவர்கள் மாறுபட்ட வித்தியாச மானவர். தன்னுடைய கொள்கையில் அவர் சமரசம் செய்துகொள்ளவில்லை என்பதற்கு, அந்த முப்பெரும் சாதனைகள். அவருடைய ஆட்சி. அந்த முப்பெரும் சாதனைகளின் தாக்கம் இன்னமும் இருக்கிறதே; இன்னமும் அது வளர்ச்சி அடைகிறதே. சுயமரியாதைத் திருமணத்தை அண்ணா அவர்கள் காலத்தில், தமிழ்நாட்டில் நிறைவேற் றினார்கள் என்றால், அகில இந்திய அளவிலும் இந்தக் கொள்கை நிறைவேறவேண்டும் என்பது என்னுடைய ஆசை என்று கலைஞர் முயற்சி எடுத்துக் கொண்டிருக் கிறார் என்று சொன்னால், அண்ணா அவர்களுடைய கொள்கையைப் பின்பற்றுகிற காரணத்தினால்தான், ஆரியம் இன்னமும் கலைஞரை வெறுத்துக் கொண்டிருக் கிறது.

பெரியாருடைய சிந்தனை ஜாதி ஒழியவேண்டும் என்றால், அதற்கு நாங்கள் சமத்துவபுரத்தை உருவாக்கு வோம் என்று உருவாக்கி, ஜாதிக்கு இடமில்லை என்று சொல் லக்கூடிய தத்துவங்களை எல்லாம் இவர்கள் செய்து கொண்டிருக்கிறார்கள் அதுதான் பல பேருக்கு எரிச்சல்.

பெரியார்  அவர்களுடைய உழைப்பு என்பது இமாலயச் சாதனை!

எனவேதான், நாம் இன்னமும் சொல்கிறோம், பெரியார் என்று சொன்னால், அவருடைய உழைப்பு என்பது மிகப்பெரிய அளவிற்கு இமாலயச் சாதனை. சாதாரணமான சாதனையல்ல. நம்மில் இவ்வளவு பேர் படித்திருக்கிறோம். இவ்வளவு பேருக்கு உத்தியோகம்; இவ்வளவு பெரிய வகுப்புரிமை. சமத்துவ உரிமை. எந்த அளவிற்கு பெரியாருடைய இட ஒதுக்கீடு கொள்கைகள் வெற்றி பெற்றிருக்கின்றன என்பதை நீங்கள் நினைத்துப் பார்த்தால், ஒன்றே ஒன்றை மட்டும் சொல்லி நான் அமைய விரும்புகிறேன்.

இந்தியா முழுக்க, மிகப்பெரிய அளவிற்கு, இட ஒதுக்கீடு என்பது, ஒடுக்கப்பட்ட சமுதாயத்திலே மிகப்பெரும்பாலோ ராக இருக்கக்கூடிய பிற்படுத்தப்பட்டவர்களுக்குக் கிடை யாது. நடைமுறையில், மத்திய அரசாங்கத்தில். மாநில அரசு களில்கூட, சில மாநில அரசுகளில் மட்டும்தான், தமிழ்நாடு, கருநாடகம் போன்ற மாநிலங்களில்தான் இட ஒதுக்கீடு உண்டு.

சமூகநீதி, சமத்துவம் வரவேண்டும் என்று சொன்னால், சம வாய்ப்பு வரவேண்டும். சம வாய்ப்பு வரவேண்டும் என்றால், பள்ளத்தில் வீழ்ந்திருந்த மனிதரெல்லாம் விழி பெற்று, பதவி கொள்ளவேண்டுமானால், அவர்கள் படித்த வர்களாக ஆக்கப்படவேண்டும். படிப்பு பொதுவுடைமை ஆக்கப்படவேண்டும். அது உயர்ஜாதிக்காரனுடைய தனியுடைமையாக இருக்கக்கூடாது. இப்படி அவர்கள் நினைத்து, அதன் காரணமாகத்தான், மிகப்பெரிய அளவிற்கு ஒரு மாறுதலை ஏற்படுத்தினார்கள்.

சமூகநீதிக் காவலர் வி.பி.சிங் அவர்களை என்றென்றைக்கும் மறக்க முடியாது!

அய்யா அவர்கள் காலத்தில், மத்திய அரசாங்கத்தில், பிற்படுத்தப்பட்டவர்களுக்கு இட ஒதுக்கீடு இல்லை. தமிழ்நாட்டில் இருப்பதை அவர்கள் நிலைநாட்டினார்கள். அரசியல் சட்டத்தில் திருத்தம் வந்தது. ஆனால், மண்டல் கமிசன் என்பதன் மூலமாக வந்த, இட ஒதுக்கீடு, திராவிடர் கழகம், பெரியார் தொண்டர்கள், பெரியாருக்குப் பிறகு, ஏனென்றால், பெரியார் போட்ட, பெரியாருடைய இயக்கத் தினுடைய வேர் இருக்கிறதே, அது எவ்வளவு ஆழமானது என்பதற்கு, சமூகநீதிக் கண்ணோட்டத்தோடு இது இன்னொரு செய்தி.

அவர்கள் தெளிவாகவே, அதை ஆழமாக நினைத்த காரணத்தினாலே, இந்தியா முழுவதும் அந்த உணர்வுகள் பரவி, பிகாரில்கூட பரவி, அங்கே இருக்கிற மண்டல் இதனை செயல்படுத்தவேண்டும். 52 சதவிகிதமாக இருக் கின்ற பிற்படுத்தப்பட்டவர்களுக்கு குறைந்தபட்சம் 27 சதவிகிதமாக கொடுக்கவேண்டும் என்று பரிந்துரை செய்த நேரத்தில், 10 ஆண்டுகள் கிடப்பில் போட்டது இந்திரா காந்தியினுடைய தலைமையில் இருந்த அரசு. அதை வெளியில் கொண்டுவர வைத்த, சமூகநீதிக் காவலர் வி.பி.சிங் அவர்கள், என்றென்றைக்கும் நம்மால் மறக்கப்பட முடியாத ஒரு மாமனிதர், அரசியலில் தனித்தன்மையோடு  வாய்த்தவர் என்று சொல்லக்கூடிய வி.பி.சிங் அவர்கள் ஆட்சியில் இருந்தபோது, அவர் நம்முடைய வேண்டு கோளை, தெளிவுரையை, கருத்துரையைப் புரிந்துகொண்டு, ஏற்றுக்கொண்டு,

அவர் மிகப்பெரிய அளவிற்கு, வேலை வாய்ப்பில் முதற்கட்டமாக 27 சதவிகிதம் இட ஒதுக்கீடு கொடுத்தார். வேலை வாய்ப்பில் 27 சதவிகிதம் இட ஒதுக்கீடு கொடுத்தார் என்று சொன்னால், நண்பர்களே, அதை, அதற்காகவே ஆர்.எஸ்.எஸ். அமைப்பு, அதனுடைய அரசியல் வடிவம் பி.ஜே.பி. மற்றபடி நடத்துவது ஆர்.எஸ்.எஸ். அமைப்புதான். ஆரியப் பண்பாடு, ஆரிய மொழி, ஆரிய கொள்கை, இவை அத்தனையும் சேர்ந்த இந்துத்துவா, இவைகளை இங்கு நடத்தவேண்டும் என்பதுதான் அவர்களுடைய அடிப் படை லட்சியம்.

எனவே, அவர்களால் இட ஒதுக்கீட்டை ஏற்றுக்கொள்ள முடியாது. ஆனால், காங்கிரசை எதிர்க்கின்ற நேரத்தில், வி.பி.சிங்கை ஆதரித்து, நாங்கள் வெளியில் இருந்து ஆதரிக்கிறோம் என்று சொல்லி, ஆதரவு கொடுத்தவர்கள், சமூகநீதிக் காவலர் வி.பி.சிங் ஆட்சியை, 9 மாதங்களிலேயே கவிழ்த்தார்கள்!

பிற்படுத்தப்பட்டவர்கள் காலங்காலமாக பல்லாயிரக் கணக்கான ஆண்டுகளாக ஒடுக்கப்பட்டார்கள். அப்படி ஒடுக்கப்பட்ட மக்களுக்கு மறுக்கப்பட்ட நீதி அவர்களுக் குத் தரப்பட்டது. அதன்மூலம் அய்.ஏ.எஸ்., அய்.பி.எஸ்., அதிகாரிகளாகவும், வங்கி அதிகாரிகளாகவும், பொதுத் துறை, நிர்வாகத் துறையில் இருக்கக்கூடியவர்களாகவும்  ஒடுக்கப்பட்ட சமுதாயத்தினர் வரப் போகிறார்கள்; உயர்ஜாதி ஆதிக்கக் கொடி கொஞ்சம் கொஞ்சமாக இறங்கி வருகிறது என்று புரிந்துகொண்டு, ஆத்திரப்பட்ட ஆர். எஸ்.எஸ். அமைப்பும், பா.ஜ.க.வும் என்ன செய்தார்கள்? வி.பி.சிங் ஆட்சியை, 9 மாதங்களிலேயே கவிழ்த்தார்கள்.

எங்களுடைய ஆதரவை விலக்கிக் கொள்கிறோம் என்று சொன்னார்கள். வி.பி.சிங் அதனை மகிழ்ச்சியாக ஏற்றுக்கொண்டார். அப்படிப்பட்ட மாமனிதனை  அரசிய லில் பார்க்கமுடியாது. ஒருமுறை அல்ல, நான் 9 முறைகூட பிரதமர் பதவியை இழப்பதற்குத் தயாராக இருப்பேன். ஏனென்றால், நல்ல பொருளைப் பெறவேண்டுமானால், நல்ல விலையைக் கொடுக்கவேண்டும் என்று அழகான உதாரணத்தைச் சொன்னார். ஆகவே, நான் கொடுத்தது ஒன்றும் பெரிய விலையல்ல என்று சொன்னார். இப் பொழுது மண்டல் கமிசன் பரிந்துரையை நான் செய்ததை யாராலும் தொட முடியாது என்று சொன்னார்கள்.

கமண்டலுக்கும் - மண்டலுக்கும் போராட்டம்!

அதேபோலத்தான், அந்த மண்டல் கமிசன் பரிந்துரை என்பது செயலாற்றும் மண்டல் காற்று எப்பொழுதும் வீசும். கமண்டல் அதற்கு எதிராக எவ்வளவு பெரிய போராட்டம் நடத்தினாலும் என்றார்.

ஏனென்றால், அப்பொழுதுதான் ராமர் கோவில் என்று ஆரம்பித்தார்கள். கமண்டலுக்கும் - மண்டலுக்கும் போராட்டம் என்று பத்திரிகையில் எழுதினார்கள்.


சமூகநீதிப் போராட்டம்; பெரியார் தொடங்கியது, வடக்கே சென்றது; உத்தரப்பிரதேசத்திற்குச் சென்றது. கங்கை வரையில் நீண்டது. அந்தத் துறையில் அயோத்தி வரையில் சென்றது. அதனுடைய விளைவாகத்தான், இந்த இட ஒதுக்கீடு, தமிழ்நாட்டுக் காற்று, வடக்கே வீசிய அந்த விளைவுகள் அது மிகப்பெரிய மாற்றத்தை ஏற்படுத்தியது. மாற்றத்தை ஏற்படுத்தியதினுடைய விளைவாகத்தான் அன்றைக்குக் கவிழ்த்தார்கள் ஆத்திரப்பட்டு.

ஆனால், இன்றைக்கு நண்பர்களே, என்ன சூழ்நிலை என்று சொன்னால், நேற்று தேர்தல் நடைபெற்றிருக்கிறது. 11 இடங்கள் உத்தரப்பிரதேசத்தில் சட்டமன்றத்திற்கு இடைத்தேர்தல்கள்; அதேபோன்று மற்ற மற்ற இடங்களில் 33 இடைத்தேர்தல்கள். மூன்று நாடாளுமன்றத் தொகுதி தேர்தல்கள். இவைகளெல்லாம் இருந்தாலும், அடுத்து முடிவுகள் தெரிய இருக்கிறது. அது ஒரு பக்கம் இருக்கட்டும்.

கொள்கை மாற்றம் என்றால், பெரியார் வெற்றி பெற்றார்!

ஆர்.எஸ்.எஸினுடைய தலைவர் மோகன்பகவத் என்பவர், வெளிப்படையாகவே பத்திரிகையாளர்களை அழைத்து ஒரு புத்தகத்தினை வெளியிட்டு, அதில் திடீரென்று தாழ்த்தப்பட்ட மக்கள்மீது அவருக்குக் காதல் ஏற்பட்டதைப்போல, மிகத்தெளிவாக, காலங்காலமாக ஒதுக்கப்பட்டிருக்கின்ற இந்த மக்களுக்கு இட ஒதுக்கீடு கட்டாயம் தேவை. தாழ்த்தப்பட்ட, பிற்படுத்தப்பட்ட மக்களுக்கு இட ஒதுக்கீடு தேவை. அவர்கள் மற்றவர்க ளோடு சமமாக வருகின்ற வரையில் தேவை என்றெல்லாம் திராவிடர் கழக மேடைகளில் சொல்கின்ற கருத்தைப்போல, அவர் சொல்லியிருக்கிறார் என்றால், பத்திரிகைக்காரர்கள் எழுதுவதுபோல, இது தேர்தலுக்காக, தேர்தல் வருகிறது என்பதற்காக சொல்கிறார் என்று.

எதற்காகச் சொன்னாலும், கொள்கை மாற்றம் என்றால், பெரியார் வெற்றி பெற்றார். அவர்கள் எந்த இடத்திலே ஆட்சியை முன்பு கவிழ்த்தார்களோ, அவர்களே, இன்றைக்கு அதே உத்தரப்பிரதேசத்திற்காக சொல்ல முன்வந்திருக்கிறார்கள் என்றால் என்ன அர்த்தம். இந்த இட ஒதுக்கீட்டிற்காக இதை சொன்னால்தான் வெற்றி பெற முடியும் என்று நினைத்தாலே, அந்தக் கருத்துக்கு எவ்வளவு செல்வாக்கு இருக்கிறது. அந்தக் கருத்துக்கு மக்கள் மத்தியில் மிகப்பெரிய மதிப்பும், மரியாதையும் இருக்கிறது. அதை உருவாக்கிய இயக்கம் இருக்கிறது என்றால், அதுதான் நண்பர்களே, திராவிடர் கழகம். அதுதான் தந்தை பெரியா ருடைய தொண்டு. அதுதான் அண்ணாவினுடைய தொண்டு.

ஆகவே, சமுதாயத்தில் மேடு, பள்ளங்களை நீக்கிப் பகுத்தறிவு சிந்தனைகளை வளர்த்து, மூட நம்பிக்கைகளை இல்லாமல் ஆக்கி, பெண்ணடிமையை நீக்கி, ஒரு சமுதாய மாற்றத்தை உருவாக்குவதற்காகப் பாடுபடுகிறோம் என்றால், அதுதான் பெரியார், அண்ணாவினுடைய தத்து வம். பெரியார், அண்ணா ஆகியோர் செய்த பணியினு டைய தொடர்ச்சி. அதனை நாம் முன்னெடுத்துச் செல்ல வேண்டும். அதனுடைய வளர்ச்சி என்பதிருக்கிறதே, திருப்ப மாக அமையவேண்டும். அதையே நாம் சூளுரையாக எடுத்துக்கொள்வோம். ஜாதியற்ற சமுதாயத்தை உருவாக்கு வோம்; மூடநம்பிக்கையற்ற சமுதாயத்தை உருவாக்கு வோம். சமூகநீதி தத்துவத்தை நிலைநாட்டுவோம்; மனித நேயத்தை மலர வைத்து, மதவெறியை மடிய வைத்து, எங் கெங்கும் எல்லாருக்கும் எல்லாமும் கிடைக்கவேண்டும் என்ற எண்ணத்தை உருவாக்குவோம் என்று சொல்லி, வாய்ப்பளித்த உங்களுக்கு நன்றி கூறி விடைபெறுகிறேன், வணக்கம், நன்றி! வாழ்க பெரியார்! வாழ்க அண்ணாவின் புகழ்! வளர்க பகுத்தறிவு! வணக்கம், நன்றி!

- இவ்வாறு திராவிடர் கழகத் தலைவர் தமிழர் தலைவர் ஆசிரியர் கி.வீரமணி அவர்கள் உரையாற்றினார்.

                                 --------------------------”விடுதலை”14-11-2014

Read more: http://viduthalai.in/page-4/91091.html#ixzz3J3QTyepp