இதுதான் வால்மீகி இராமாயணம்-41

இதுதான் வால்மீகி இராமாயணம்

அயோத்தியா காண்டம்
பத்தாம் அத்தியாயம் தொடர்ச்சி

எந்நன்றி கொன்றார்க்கு முய்வுண்டாம் உய்வில்லை செய்ந்நன்றி கொன்ற மகற்கு என்ற பொய்யா மொழியும் பொய்க்குமோ? இந்நன்றி கெட்டவனாகிய இராமன் காட்டில் தட்டழிந்ததற்குக் காரணம் இந்நன்றி கெட்ட எண்ணமாக இருப்பினுமிருக்கும்.

தன்னைப் பட்டத்துக்குக் கொண்டு வரவேண்டி தசரதன் பட்டபாடுகளையெல்லாம் இவ்விராமன் நன்கு தெரிந்தவன், இவன் சுமந்திரனிடம், என் தந்தையுடைய மனோரதங் களெல்லாம் வீணாயின (சருக்கம் 52) என்று கூறும் சொற் றொடர்கள் இவ்வுண்மையை வலியுறுத்தும். தன்னலமே இராமனை நன்றிகெட்டவனாக நடக்கச் செய்தது. கடைசியாக இவனுடைய தன்னல நோக்கம் தன்னுடைய தந்தையைப் பற்றிக்கூட இழிவாகப் பேசத் தூண்டுகிறது போலும்! அதனாலேயே அவன் சுமந்திரனிடம், காமத்தி லீடுபட்ட அவருடைய கவலைகளைப் போக்குவது உமது கடமை எனக்கூறுகிறான். மறுபடியும் அயோத்தி போக மறுத்து உடன் வருவேனென்ற சுமந்திரனிடம் இராமன் கூறும் பேச்சால் அவனைத் திரும்ப அயோத்தி போகக் கூறியதும் தன்னலங்கருதியே என்பது புலனாகிறது. அது, மேலும் மேலும் தனக்காக வேறு தீமை செய்யாதிருக்குமாறு தடை செய்யவேயாம்.

இராமனுடைய சிந்தனையின் உண்மைப் பான்மை, அவன் தன்னுடைய மனைவி தம்பி ஆகிய இருவ ருடனும் தனித்தபோது மலை விளக்கென விளங்குவ தாகிறது. தனித்த இடத்துத்தான் ஒவ்வொருவருடைய இயற்கைக் குணமும் நன்றாக விளங்குவதாகும். தம்பியோடும் மனைவியோடும் தனித்த இராமன் அன்றிரவே (சருக்கம் 53) இப்போது தந்தை துக்கத்தால் துக்கம் வராமல் வருந்துவார். கைகேயி தன் மகனுக்கு நாடு உறுதியாகக் கிடைக்க வேண்டுமென்ற எண்ணத்தால் ஒருவேளை தந்தையைக் கொன்றாலும் கொல்லுவாள். அவரோ காமத்திற்கு வசப்பட்டவர், கைகேயியிடத்தில் மாட்டிக்கொண்டிருக்கிறார். நானும் பக்கத்திலில்லை. அய்யோ, என்ன செய்வார்! நம் பிதா செய்ததைப்பார். ஒருவன் எவ்வளவு மூடனானாலும் ஒரு பெண்னை மகிழ் விக்கத் தன் மனப்படி நடக்கும் மகனைக் காட்டுக்குத் துரத்துவானா! அவர் இன்னும் எத்தனை நாள் வாழப் போகிறார்! பரதன் கோசல நாட்டைத் தான் ஒருவனாகச் சுகமாக அனுபவிக்கப் போகிறானே! புதிதாக அதிகாரம் கிடைத்த கொழுப்பால் கைகேயி இப்போதே கோசலை யையும் சுமித்திரையையும் தொந்தரவு செய்வார்.

                                      ---------------------”விடுதலை” 11-04-2014
Read more: http://viduthalai.in/page-3/90539.html#ixzz3I6jYH5AM

இதுதான் வால்மீகி இராமாயணம்

அயோத்தியா காண்டம்

பத்தாம் அத்தியாயம் தொடர்ச்சி

கைகேயி அநியாயக்காரி. எனக்குக்கோபம் வந்தால் நான் ஒருவனே உலகை வென்று அயோத்திக்கு என்னை அரசனாக்கிக் கொள்வேன். உலகத்தார் பழிக்கஞ்சியே சும்மா இருக்கிறேன் எனக்கூறிக் கண்ணீர் வடித்த வரலாற்றை மேலே குறித்தோம். இதனால் இராமன் கைகேயியைக் கொலை பாதகி எனவும் எண்ணுகின்றான். தன்னலம்பற்றிக் கொலை பாதகத்துக்கு மஞ்சாத தன்மை தன்னிடமிருந்ததாலேயே அவன் பிறரையும் அவ்வாறு எண்ணுகிறான் போலும்! காம வசத்தனாகிய தசரதன் கைகேயியிடம் ஈடுபட்டு இன்னும் அவள் செய்யும் கேட்டுக்கு இணங்குவானோ என்பது அவனுடைய அய்யம். தன்னிடமும் அவன் அவ்விதமான காம ஈடுபாடு டையவனானதால், தான் அவன் பக்கத்திலிருந்தால் கைகேயி மனப்படி கேடு புரியானாதலால், தான் அவன் பக்கத்திலில்லாதிருக்கின்றமையைக் குறித்துக் கவல் கின்றான். அவன் மனப்படி நடப்பவளாகிய கைகேயியை மகிழ்விக்க அவன் மனப்படி நடப்பவனாகிய தன்னைக் காட்டுக்கனுப்பினானே மூடனாகிய தசரதனெனச் சிந்திக்கிறான். நாம் ஒன்பதாவது கட்டுரையில் விரித் தாராய்ந் தாங்கு தசரதனுடைய ஆண் மையலுக்கும் அதனாலாம் தழுவுதல் முதலிய தீய செயல்களுக்கும் இசைந்து, அவனுடைய மனப்படி நடந்தும் கடைசி வரையில் சாதித்து நாட்டைத் தராதிருந்துவிட்டானே தசரதன் என்ற ஏக்கம் இராமன் மனத்திலிருந்தது என்பது இதனால் மிகவும் நிலைபெறுவ தாயிற்று. இதற்கும் மேலாக, கிழவனாகிய தசரதன் விரைவில் இறந்து விடுவான், அதனால் பரதனொருவனே நாடு முழுவது மடைந்து தனியரசாள்வான் என்று பெருமூச்சுவிட்டு இராமன் ஏங்கித் தவிக்கிறான்.


சகோதரத்துரோகியாகிய இராமா! தன்னலம் பேணும் நன்றிகெட்ட பாதகனாகிய ஏ இராமா! உன்னையும் தெய்வம் போல் சில மக்கள் வழிபடுகின்றனரே! என்னே பரிதாபம்! பரிதாபம்! அவர் தம் சிந்தை உண்மையுணர்ந்து விரைவில் நல்வழிப்படுவதாக!


இச்சந்தர்ப்பத்தில் மொழி பெயர்ப்பாசிரியராகிய திரு.சீனிவாசய்யங்கார் தமது சொந்தக்குறிப்பாகக் குறித்துள்ள சொற்றொடர்கள் அறிஞரால் மிகவும் பாராட்டப் பெறுவன. ஏனெனில், அவர் வைணவச் சமயத்தைச் சேர்ந்தவரேனும் அவருடைய சொற்களும் உள்ளமும் உண்மையையே நாடுவனவாயுள்ளன. அவர் குறிப்புப் பின்வருவது (அயோத்தியா காண்டம் பக்கம் 221, 223, 224) இராமன் இப்படிப் பல தடவை கைகேயியைப் பற்றி வெகு குரூரமாகப் பேசுவது ஆச்சரியம். விவாக காலத்தில் அவளுடைய மகனுக்கு இராஜ்யம் கொடுக்கப் பட்டதென்றும், அவனது பாத்யம் நியாயமென்றும் 107 ஆவது சருக்கத்தில் சொல்லுகிறார். இதற்குச் சமாதான மென்ன? (சமாதானம் அவ்விடத்திய ஆராய்ச்சியில் தெளிவாகக் கூறுவோம்) ,,, இராமன் தசரதனைப் பற்றி இப்படிப் பேசுவதும், இராஜ்யத்தின் ஆசையை வெளிப்படுத்துவதும் அவர் முன்சொன்ன வார்த்தை களுக்குப் பொருந்தவில்லை. இதை அறிந்த கோவிந்த ராஜர் என்ற உரையாளர் இது. இலட்சு மணனைப் பரீட்சிப்பதற்குச் சொன்னதென்று வியாக்கி யானஞ் செய்கிறார். அது அப்படித் தோன்றவில்லை. இராமாய ணத்தில் வால்மீகி, இராமனை வருணிக்கும் பொழுது, சுத்தப்பிரஹ்ம ஸ்வரூபமென்று வருணிக்க வில்லை. ஒரு மனுஷ்யன் லோக விஷயங்களில் எப்படி நடப்பானென் பதையே இராமன் நடத்திக் காட்டுகிறார். ஈச்வரனாகவே நடந்தால் இராமாயணக் கதையே நடக்காது. யுத்த காண்டத்தில் இராமனுடைய வாக்கியமே இதற்கு ஆதாரம் இந்தக் குறிப்பினால் இராமன் உண்மையாக அரசாட்சியில் ஆசை வைத்திருந்தத னாலேயே கைகே யியைப் பற்றித்தகாத வார்த்தைகள் கூறியதோடு, தசரதனைப் பற்றியும் சில இடங்களில் கேவலமாகப் பேசினான் என்பதையும், பல இடங்களில் இராமன் தனக்கு அரசாட்சியிலிருந்த ஆசையை வெளிப்படுத்து கிறானென்பதையும் அய்யங்கார் தெளி வாக ஒப்புக் கொள்கிறார். இதனால் இராமன் சுயநலமிக்க சகோதரத் துரோகி என்பதும், தன் காரியம் கைகூடு வதற்காக எத்தகைய இழி தொழிலையும் செய்யத் தயாரானவ னென்பதும், பல மகளிரைக் கெடுத்த பாதகனென்பதும், வன்னெஞ்ச னென்பதும், நன்றி கெட்டவனென்பதும் பிறவும் உள்ளங்கை நெல்லிக்கனி போலத் தெளிவா கின்றமை காண்க.


மேலும், இராமன், தசரதன் அரசாட்சியைக் கைப்பற்றிக் கொள்ளுமாறு தன்னிடம் தடித்தனமாகக் கூறியும் தான் ஏன் அவ்வாறு செய்யவில்லை என்ப தற்குக் காரணமும் கூறுகிறான். அதாவது உலகம் அச்செயலை ஏற்காதென்பதே. எவ்வாறெனில் எப்படி யும் இச்செயலைப் பரதனுடைய பாட்டனாகிய கேகய மன்னன் உணரும்போது தசரதனுடைய பொய்ம்மையும், தீய வஞ்சகச் செயலும் வெளிப்படும். அப்போது உலகம் தீய செயலுக்கு ஒத்திருந்த இராமனை வெறுக்கும். அதனால் பரதனை ஏமாற்றியே அரசைக் கொள்ள வேண்டும் என்றும், அவ்வாறு ஏமாற்றுவதற்கு வழி உடனே காடேகுவதேயென்றும் உணர்ந்து இராமன் காடேகுகிறான்.
நிற்க, யமுனை நதிக்கரையில் விடிந்தபின் இராமன் எழுந்த பின்னரும் இலக்குவன் தூங்குகிறான். அதனால் அவனை இராமன் எழுப்புகின்றான். இவ்விடத்து மொழிபெயர்ப்பாளர் அய்யங்கார் குறிப்பு கவனிக்கத் தக்கது. அது வருமாறு, (பக்கம் 200 - சருக்கம் 56) பதினான்கு வருஷங்கள் வரையில் அன்னபானமின்றி, தூங்காமல் கடுமையான விரதத்தை அனுஷ்டிப்பவனே இந்திரஜித்தைக் கொல்லக்கூடியவனென்று அந்த இராக்ஷஸன் வரம் பெற்றதாகவும், ஆகையால், இலக்ஷ் மணன் வனவாச கால முழுதும் தூங்கியதே இல்லை யென்றும் வழங்கும் பரம்பரைக் கதைக்கு வால்மீகியால் ஆதாரமில்லை. மேலும் அவ்வாறு இந்திரஜித்தன் வரம் பெற்றிருந்தால், இலக்குவனால் அவன் கொல்லப் பட்டிருக்க முடியாது. ஏனெனில் இந்திரஜித்தன் சாகும் போது பதினான்காண்டுகள் நிறைய வில்லை. நிறை வதற்குச் சில நாட்களிருந்தன.


சீதையும் இராமனும் படுத்திருக்கும்போது இலக் குவன் அவர்களுடைய காலைக் கழுவினான் என்ற செய்தி காணப்படுகிறது. (சருக்கம் 50). அண்ணனும் அண்ணியும் படுத்திருந்த இடத்தில் போய் அவர் களுடைய காலை இலக்குவன் கழுவினனென்றால், அவர்களுடைய ஒழுக்கமுறை இருந்தவாறு மிக அழகியதே!


சீதை கங்கா நதியைத் தாண்டும்போது, பல்லாயிரம் பசுக்களையும் உடைகளையும் நல்ல உணவையும் பார்ப்பனர்களுக்குக் கொடுத்து உன்னைத் திருப்தி செய்கிறேன். பல்லாயிரம் கள்ளுக் குடங்களாலும் பலவகையான மாமிசங்களாலும் உன்னையும் (உன் கரையிலுள்ள) பிற தெய்வங்களையும் திருப்தி செய்கிறேன் என வேண்டிக் கொள்கிறான். (சருக்கம் 52) பின் யமுனா நதியைக் கடக்கும்போதும் சீதை (சருக்கம் 55) நாங்கள் சுகமாக அயோத்தியை யடையும்போது உனக்கு அநேகமாயிரம் பசுக்களாலும் கள்ளுக்குடங் களாலும் பூசை செய்கிறேன் என நேர்ந்து கொள்கிறாள். இதை கவனிக்கும்போது சீதை இராமன் முதலியோர் மிலேச்சரிலும் கேடுகெட்ட மிலேச்சராகவே இருந் திருக்க வேண்டுன்று தெரியவில்லையா? கள்ளருந்திப் புலாலுண்டு வெறிகொண்டு ஆடித்திரியும் பேய்க் கூட்டங்களைச் சேர்ந்தவர்கள் இவ்விராமனும், சீதையும் என்பதற்கு அய்யமேதேனு முண்டோ? அந்தோ பரிதாபம்! இப்பேய்களைக் கடவுளரின் தோற்றமென்று மயங்கிக் கடவுளராகவே கோயிலிலிருத்தி வழிப்படச் செய்துவிட்டனரே தமிழ் மக்களிற் சிலரையும், கூத்தாடி களாகிய ஆரியர்! கேவலம் ஒரு பெண்பாலாகிய சீதை இவ்வாறு பல்லாயிரம் கள்ளுக்குடங்களைப் படைத்தும் பலவகைப்பட்ட பல்லாயிரம் பசுக்களைப் பலியிட்டு அவற்றின் மாமிசங்களைப் படைத்தும் பூசையாற்று வதாக நதிகளை வணங்குவளேல், ஆடவர்களுடைய வெறியாட்டுக்கு ஓரளவிருந்திருக்குமோ? பல பார்ப் பனர்களுக்குப் பசுக்களையும் உடை உணவுகளையும் கொடுத்தாலும் நதியைத் திருப்தி செய்வதாகக் கூறுகிறார் சீதை. இது எவ்வாறாகும்? நதியோ உயிரற்ற பொருள். அதைத்திருப்தி செய்வது எவ்வாறு? மேலும் நதியே திருப்தியடைவதாகயிருந்தாலும், கேவலம் பார்ப்பனர் களைப் பலவகைப்பட்ட சுவையான புலாலுணவை யூட்டி மகிழச் செய்வதால் நதி எவ்வாறு திருப்தி யடையும்? ஈதெல்லாம் ஆரியர் கூத்து. ஆரியர்கள் கூத்தாடினாலும் காரியத்திலே கண்ணாகவே இருந்தனர். இவ்விதமான சொற்றொடர்களைத் தம் நூல்களிலே எழுதிக் கொண்டு அந்நூல்களையும் வரலாறுகளையும் தமிழ் மக்கள் தம்முடையதென மயங்குமாறு செய்து பல்லாற்றானும் அவர்களுடைய பொருள்களை வாரி வாரிக் கொள்ளையிட்டு வந்தனர்;
வருகின்றனர் ஆசிரியர்


தமிழ் மக்களும் உண்மை அறியாமையால் ஏமாந்து, தாம் நெற்றிவியர்வை நிலத்தில் விழுமாறு தேடிய பொருளை வீணுக்கிறைத்து அந்நியர்களின் விலாப் புடைக்க ஊட்டி வறுமை நோயுறுகின்றனர். கையிற் பொருளில்லாதோர் கடன் வாங்கிக்கூட இத்தகைய தீய செயல்களைப் புரியத் தலைப்படுகின்றனர். தானும் தன் பெண்டு பிள்ளைகளும் உற்றாருறவினரும் உடுக்க நல்ல உடையின்றி, உண்ண நல்ல உணவின்றி வருந்தியிருக்க, அந்நியர்களை உண்பித்தலில் கிடைக்கும் பயன் யாதோ? கொடிய பாதகமும் நரகவேதனையும் என்பதில் அய்யமுமுளதோ? தமிழ் மக்கள் இனியேனும் உண்மையுணர்ந்து தங்கள் வீடுகளில் வருகின்ற சிறப்புகளிலும் திருநாள்களிலும் அந்நியர்களாகிய பார்ப்பன மக்களுக்கு உடுத்தாமலும் ஊட்டாமலும் தம் கைவசமிருக்கும் பொருளால் தம் மனைவி, மக்களையும் உற்றாருறவினரையும் உண்பித்து மகிழ்வார்களா?

                             ---------------------”விடுதலை” 7-11-2014

Read more: http://viduthalai.in/page-3/90693.html#ixzz3INefEJFD