இதுதான் வால்மீகி இராமாயணம் - 9

(இதிகாசங்கள் என்றும் புராணங்கள் என்றும்  மக்களிடையே உலவ விடுகிறார்கள். இவற்றிற்குத் தெய்வீக முத்திரைகள் குத்துகின்றனர் இவற்றைப் படித்தால், இவற்றின்படி ஒழுகினால் நல்லது நடக்கும் - நற்கதி கிடைக்கும் என்றெல்லாம் இன்றுவரை கூடப் பிரச்சாரம் செய்கிறார்கள். உண்மையில் அவை என்ன? இவற்றின் தன்மை என்ன? ஒழுக்கத்திற்கு இடம் இருக்கிறதா? பகுத்தறிவுக்கு வழி இருக்கிறது? ஒன்றும் இல்லை. வால்மீகி இராமாயணம் பற்றி சைவப் பெரும் புலவரான பண்டித இ.மு.சுப்பிரமணிய பிள்ளை  (சந்திரகேகரப் பாவலர்) குடிஅரசில் எழுதிய பகுதிகள் (நூலாகவும் வெளிவந்துள்ளன). இங்கே வாரம் இருமுறை வெளியிடப்படுகிறது. படியுங்கள் - பகுத்தறிந்து பாருங்கள் - தெளிவு பிறக்கும்.)

இதுதான் வால்மீகி இராமாயணம்

இதிகாசங்கள் என்றும் புராணங்கள் என்றும்  மக்களிடையே உலவ விடுகிறார்கள். இவற்றிற்குத் தெய்வீக முத்திரைகள் குத்துகின்றனர் இவற்றைப் படித்தால், இவற்றின்படி ஒழுகினால் நல்லது நடக்கும் - நற்கதி கிடைக்கும் என்றெல்லாம் இன்றுவரை கூடப் பிரச்சாரம் செய்கிறார்கள். உண்மையில் அவை என்ன?

இவற்றின் தன்மை என்ன? ஒழுக்கத்திற்கு இடம் இருக்கிறதா? பகுத்தறிவுக்கு வழி இருக்கிறது? ஒன்றும் இல்லை. வால்மீகி இராமாயணம் பற்றி சைவப் பெரும் புலவரான பண்டித இ.மு.சுப்பிரமணிய பிள்ளை  (சந்திரகேகரப் பாவலர்) குடிஅரசில் எழுதிய பகுதிகள் (நூலாகவும் வெளிவந்துள்ளன). இங்கே வாரம் இருமுறை வெளியிடப்படுகிறது. படியுங்கள் - பகுத்தறிந்து பாருங்கள் - தெளிவு பிறக்கும்.

பால காண்டம்

ஏழாம் அத்தியாயம் 

திலை நகரத்தின் பக்கத்திலிருந்த அந்தப் பூங்காவனத்தில் பழக்கமற்றுப் பாழாய்க்கிடந்த ஓர் அழகான ஆசிரமத்தைக் கண்டு, இராமன் அதன் வரலாற்றை வினவ விஸ்வாமித்திரன் கூறுவானா யினன்:  இந்த இடம் கவுதம முனிவருடையது:  அம்முனிவன் தன் மனைவியாகிய அகலிகையோடு கூடித் தவம் செய்து கொண்டிருந்தனன்.  ஒரு நாள் இந்திரன் அந்தக் கவுதமனில்லாத தருணம் தெரிந்து கொண்டு, கவுதம வேடம் பூண்டு அகலிகையிடம் வந்து, மிக்க அழகுடையவளே!

உன்னோடு நான் புணர்ச்சி செய்யக் கருத்துக் கொண்டிருக்கிறேன்.  அதைக்கோரி வருகிறவர்கள் ருது காலத்தை எதிர்பார்க்க மாட்டார்கள்; ஆதலால் இப்போதே புணர்ச்சி செய்ய வேண்டும் என மொழிந்தான்.  அப்பெண், முனி வேடத்தோடு வந்திருப்பவன் இந்திரன் என அறிந்து, தனக்குத் தேவேந்திரன் கிடைத்தானென்று மிக மகிழ்ந்து, அறிவு கெட்டவளாகி அவனிடத்தில் விருப்பங்கொண்டாள்.

புணர்ச்சி முடிந்தவுடன், மிகவும் திருப்தியடைந்தவளாகிய அவள் இந்திரனைப் பார்த்து, பிரபு!  எனது கருத்து கைகூடிவிட்டது.  ஒருவருக்குந் தெரியாமல் இவ்விடத்தினின்றும் சீக்கிரமாகப் போய்விடும்.  எல்லாவிதத்தாலும் உம்மையும் காப்பாற்றிக் கொண்டு என்னையும் காப்பாற்றும்' என்று சொன்னாள்.  இந்திரன் புன்னகையோடு அகலிகையைப் பார்த்து, கட்டழகியே!  நான் உன்னைக்கூடி மிகுந்த களிப் பெய்தினேன்.  வந்தபடியே போய் வருகிறேன் என்றனன்.

இவ்வாறு இந்திரன் அகலிகையைப் புணர்ந்துவிட்டுக் கவுதமனிடம் பயந்து பரபரத்து வெளியிற் புறப்பட்டான்.  அப்போது அம் முனிவன் அவனைக் கண்டுகொண்டான்.  இந்திரன் அஞ்சி வாடிய முகமுடையவனாயினான்.  உடனே முனிவன், அறிவு கெட்டவனே!  என்னைப் போல் உருவந்தரித்துச் செய்யத் தகாத இச்செயலைச் செய்தாய்.

ஆதலால், நீ விருஷணமற்றவனாய்விடுக என்று கடுஞ்சொல்லுரைத்தான்.  அச்சொல்லை அவன் சொன்னவுடனே இந்திரனுடைய விருஷணங்கள் (பீசங்கள் - விதைகள்) இரண்டும் அப்பொழுதே பூமியில் விழுந்து விட்டன.  பின் அம்முனிவன் அகலிகையைப் பார்த்து, நீ நெடுங்காலம் உணர்வில்லாமல் காற்றை மட்டும் குடித்துச் சாம்பலில் விழுந்து தவித்து, ஒருவர் கண்ணுக்கும் புலப்படாமல் இங்கே இருப்பாய்.  இராமன் இவ்வனத்திற்கு வரும்போது இச்சாபம் நீங்கும்.

அப்போது என்னோடு சேர்ந்து களிப்பாய் என்று சபித்தான்.  அம்முனி இமயமலையின் சிகரத்தில் தவம் செய்து கொண்டிருந்தான்.  இந்திரன் விதைகளற்றவனானவுடனே, மிக வருந்தித் தேவர்களைப் பார்த்து, உங்களெல்லோரையும் அதிகாரத்தினின்று தள்ளுவதற்காக மகாத்மாவாகிய கவுதம முனிவன் செய்த தவத்திற்கு நான் இடையூறு செய்து கோபத்தையுண்டாக்கி உங்களுக்கு நன்மையைச் செய்தேன்.  அம்முனிவன் கோபங் கொண்டதனால், நான் விருஷண மற்றவனாய்விட்டேன்.

அவ்வகலிகையும் சாபம் பெற்ற வளாய்விட்டாள்.  எங்களிருவருக்கும் அம்முனியைப் பெரிய சாபங் கொடுக்கும்படி நான் செய்து அம்முனியின் தவத்தை யழித்தேன்.  ஆதலால், நீங்கள் என்னை விருஷணமுடை யவனாகச் செய்யுங்களென்றான்.  அதுகேட்ட தேவர்கள், பிதிர் தேவதைகளிடம் வந்து, இப்போது உங்களுக்கு யாகத்தில் கொடுக்கப்படுகிற ஆட்டுக்கடா விருஷணத் தோடு (விதைகளோடு) கூடியிருக்கிறது.  இந்திரனோ விருஷணமில்லாதவனாக இருக்கிறான்.

ஆதலால், ஆட்டுக் கடாக்களின் விதைகளைச் சீக்கிரமாகக் கொண்டுவந்து இந்திரனுக்குக் கொடுங்கள்.  விதையடிக்கப்பெற்ற ஆட்டின் மாமிசம் மிக்க களிப்பை யுண்டாக்கும்.  இனிமேல் மனிதரும் காயடித்த ஆட்டின் மாமிசத்தையே உங்களுக்குக் கொடுப்பார்கள் என்று வேண்டினர். உடனே பிதிர் தேவதைகள் ஒன்று கூடிக் கடாவின் விருஷணங்களை எடுத்து இந்திரனுக்கு உபயோகப்படுத்தி னார்கள்.

அதுமுதல் பிதிர் தேவதைகள் விருஷணமற்ற ஆட்டுக் கடாக்களைப் புசிக்கிறார்கள்.  இந்திரனும் ஆட்டின் விருஷணத்தை யுடையவனாய் விட்டான்.  "இராமா!  நீ இந்த ஆசிரமத்துள்ளே போய் அகலிகையைப் பழையபடி எல்லோருடைய கண்ணுக்கும் புலப்படுபவளாக்க வேண்டும் என்று விசுவாமித்திர முனிவன் கூறினான்.

இராமனைக் கண்டதும் முனிவன் சொல்லின்படி அகலிகை எல்லோருடைய கண்ணுக்கும் புலனாயினாள்.  உடனே இராம இலக்குவர் அவளுடைய பாதங்களைப் பிடித்துக் கொண்டனர்.  அவளும் இவர்களை வணங் கினாள்.  பின் அவள் கவுதம முனிவனை அடைந்தாள்.

அம்முனிவனால் உபசரிக்கப் பெற்ற விசுவாமித்திர முனிவன் அப்பிள்ளைகளை அழைத்துக் கொண்டு மிதிலையை அடைந்து, அங்குள்ள ஜனக மன்னவனுடைய வேள்விச் சாலையை அணுகினான்.  இவ்வரலாற்றை ஆராய்வோம்.  மேலே கண்ட வரலாறு வால்மீகி பாலகாண்டம் 49, 50 ஆம் சருக்கங்கள்.

இவ்வரலாறு மிகவும் வெறுக்கத் தகுந்ததாக உள்ளது.  இது பெண் கொலைபாதகனும் திருடனும் வஞ்சகனுமாகிய இந்திரன், வீட்டுக்கு விலக்கமாக இருந்த ஒரு பெண்ணைப் புணர்ந்ததையே மேலே குறித்தது.  தீண்டத்தகாத ஒரு பெண்ணை, அவள் கணவனில்லாத சமயம் பார்த்து, அவள் கணவனைப் போல் மாறுவேடம் பூண்டு இந்திரன் அகலிகையை யடைந்து தன்னைச் சேர வேண்டுகின்றனன்.

அவள் விலக்கமாக இருந்ததைக் கூற, அது பரவாயில்லை; அவசரத்திற்குக் குற்றமில்லை; சும்மா கூடலாம் என்கிறான் இந்திரன்.  இவ்விழி மகனுடைய இழிந்த அறிவுதானென்னே!  அவளோ தேவேந்திரனோடு தமக்குப் புணர்ச்சி கிடைத்ததே என மிக மகிழ்ந்து தன்னைக் கூடுமாறு அவனை வேண்டுகிறாள்.  உடனே இருவரும் கூடுகின்றனர்.

இந்த வரலாற்றைக் கம்பர் சற்று மாற்றிக் கூறுகிறார்.  அதாவது இந்திரன் அகலிகையைக் கூடி இன்புறுகிறான்.  அப் புணர்ச்சி மத்தியிலேயே அவள் அவனை இன்னாரென அறிகிறாள்.  அறிந்தபின்னும் அச்செய்கை தக்கதென்றென உணராதவளாய் அவனோடு இன்பம் நுகருகிறாள் என்று கம்பர் கூறுகிறார்.

அச்செய்யுள் வருமாறு:-

புக்கவ ளோடும் காமப் புதுமண மதுவின் தேறல்
ஒக்கவுண் டிருத்தலோடு முணர்ந்தனள் உணர்ந்த பின்னும்
தக்கதன் றென்ன ஓராள் தாழ்ந்தன ளிருப்ப

அவள் அப்போது விலக்கமாயிருந்த செய்தியைக் கம்பர் மறைத்தார்.  கவுதம முனிவன் இந்திரனைக் கண்டபோது அவனொரு பூனையைப் போல உருவந் தாங்கிச் சென்றானெனக் கம்பர் ஒரு புதுக் கதை புனைந்தார். இது வால்மீகி கூறாதது, இந்திரன் முனிவுருவுடனிருக்கும்போதே அம்முனி அவனைக் கண்டதாக வால்மீகி கூறுகிறார்.

அகலிகையைக் கல்லாகப் போகும்படி கவுதமன் சபித்தனனென்றும், அவள் அவனை வேண்ட இராமனு டைய கால்பட்டவுடன் கல்லுரு நீங்கி முன்னைய பெண் ணுருவருமென அம்முனி சாப விடை தந்தனனென்றும் கம்பர் கூறுகிறார்.  அதன்படியே இராமனுடைக் கால் பட்டவுடன் கருங்கல்லாக இருந்த அகலிகை, பெண்ணுரு வடைகிறாளென்றும் கம்பர் கூறுகிறார்.

இவ்வரலாறு வால்மீகிக்கு முற்றிலும் மாறுபட்டது.  வால்மீகியோ, அகலிகையை ஒருவர் கண்ணிலும் படாமலிருக்குமாறு முனிவன் சபித்தானென்று கூறுகிறார்.  இராமன் அந்த ஆசிரமத்துள்ளே போனவுடன் அவனைக் கண்டபோது, அகலிகை பிறர் கண்ணிற்படும் தன்மையளாகிறாள்.

வால்மீகி கூறுகிறபடி இந்திரன் விருஷண மற்றவனாகிறான்.  இதன் கருத்து என்னவென்றால், ஆண் தன்மை இழந்தவனாகிறான்.  அதாவது ஆண் தன்மைக்கு முக்கிய காரணமாகவிருக்கிற விருஷணமற்ற காளைகள் (காயடித்த காளைகள்) எவ்வாறு ஆண் தன்மையற்றுப் போகின்றனவோ, அவ்வாறே ஆண் தன்மையற்றுப் போகிறான்.

இந்தச் சாபம் மிகவும் கொடுமையானது.  அகலிகை யென்ற பெண்ணின் சம்மதம் பெற்று அவளும் மிகுந்த விருப்பத்தோடு தழுவக்கூடிய இந்திரனுக்கு, நினைக்கவும் கொடுமையான சாபத்தைக் கவுதமன் தந்தானென்றால், அவன் இழி தன்மைதானென்னே! என் வீட்டுப் பசு பொல்லாதது: உன் வீட்டுக் காளையை அடக்கிக் கொள் என்று ஓர் அறிவீனன் கூறியது போலன்றோ உள்ளது இச்செயல்?  அவன் தன்னுடைய மனைவியைக் கண்டித்திருக்க வேண்டியது அவசியமே.

இல்லையாயினும், அவ்வையார் உபதேசிக்குமாறு, சற்றேனும் ஏறு மாறாக இருப்பா ளேயாமாகில், கூறாமற் சந்நியாசம் கொண்டிருக்க வேண்டும்.  இந்திரனுக்கு இவ்விதக் கடுமையான சாபம் கொடுத்த கவுதமன் தன்னுடைய மனைவிக்குச் சாதாரண மான சாபமே தருகிறான்.  அதாவது அவள் ஒருவர் கண்ணிலும் படாமலிருக்க வேண்டுமென்பது.  இதனால் அவன் அவளைச் சிறிதுகாலம் தள்ளி வைத்திருந்தான் போலக் காணப்படுகிறது.

கடைசியாக இந்திரனால் கற்பழிக்கப்பட்ட அகலிகையைச் சேர்த்துக் கொள்ளவும் செய்கிறான் அம்முனிவன்.  இவ்வாரியர்களுடைய கற்பு நிலைதானென்னே!  தன்னிடத்தில் பிரியமில்லாமலிருக்கிற இம்மங்கையை இவன் ஏன் மணந்தான்?  அதனாலன்றோ அவள் இந்திரனை விரும்புகின்றாள்?  இக்கவுதமன் தன் மனைவி யிடத்திலிருந்த அபிமானத்தினாலேதான் அவளுக்குக் குறைந்த சாபத்தைக் கொடுத்துப் பின் தன்னோடு சேர்த்துக் கொண்டான் போலிருக்கிறது.

இவ்வாறு தன் மனைவி யிடத்தில் தான் வைத்திருந்த அபிமானத்தால் அவள் விபசாரியானமையை நேரில் கண்டு, அவளைத் திரும்பவும் சேர்த்துக் கொண்ட முனிவன் என்ன தவம் செய்து கொண்டிருந்தானோ?  இவனும் ஒரு முனி வனாம்!  இவன் தேவர்களையெல்லாம் அவர்கள் பதவியிலிருந்து விலக்குவதற்காகத்தான் தவம் செய்தானாம்!  இச்செய்தியை இந்திரன் தேவர்களிடம் கூறிய மொழிகளால் அறிந்து கொள்ளலாம்.  தேவர்களைப் பாதுகாப்பதற்காகவே இந்திரன், கவுதமன் மனைவியைப் புணர்ந்து அவனுக்குச் சினமூட்டினானாம்.

ஒருவனுக்குச் சினமூட்டவேண்டுமென்றால், அவன் மனைவியைக் கற்பழிப்பதுதான் அதற்கு வழிபோலும்!  என்னே இப்பாதகனுடைய இழி செயல்!  இவனுக்காக நான்முகன், திருமால் முதலிய தேவர்கள் இரங்கி இவனுக்கு வேண்டிய உதவிகளைச் செய்தனரென்றால், அவர் களுடைய தெய்வத்தன்மைதானென்னே!  இவ்விவரமெல் லாம் முன்னரே கண்டோம்..

எட்டாம் அத்தியாயம்

ருஷணமற்ற இந்திரனுக்குப் பிதிர் தேவதைகள் தாங்கள் தின்னும் ஆட்டுக் கடாக்களின் விருஷணங் களை ஒட்ட வைக்கின்றனர்.  அது முதல் அவர்கள் விருஷணமற்றுக் கொழுத் திருக்கும் ஆட்டுக் கடாக்களை உண்பவராயினராம்.  இவ் வாபாசமான கதையை என்ன வென்பது?

இவற்றை யெல்லாம் எழுத நேர்ந்தது எமது பாவமே எனினும், உண்மை உணராத சாதாரண மக்களெல்லோரும் இவற் றை உத்தமமான கதைகளென்று நம்பிப் பயபக்தியோடு படிக்கின்றனரே என்னும் பரிதாப மே.  இவற்றை விவர மாக எழுதுமாறு எம்மைத் தூண்டிற்று.  இவ்வரலாற்றைக் காய்தல், உவத்தல் இல்லாது சமமான மன நிலையோடு சீர்தூக்கிப் பார்க்கும்படி அறிஞரை வேண்டுகிறோம்.

                                   ------------------------------------தொடரும்...

பால காண்டம்

எட்டாம் அத்தியாயம் தொடர்ச்சி தனைப் படிக்கும் தமிழ் மக்கள் அனைவரும் இவ்வாபாச வரலாறு தம்முடையதன்று என்றும், ஆரிய மக்களுடையதென்றும் எப்போதும் மறவாமல் மனத்திற் கொள்ள வேண்டுகிறோம்.  மேலே கண்ட வரலாற்றில் பிதிர் தேவதைகளுடைய வரலாறும் வருகிறது.  இவ்விழிவான மாமிச உண வினரைப் பிதிர்களென்று ஆரியர் கூறுகின்றனர்.  இவர்களைத் தமிழர் தம்முடைய பிதிர் தேவதை களென்று மயங்கிக் கொள்கின்றனரே!  பரிதாபம்! பரிதாபம்!  இனியாவது தமிழ் மக்கள் உண்மையுணர் வார்களாக!  இத்தேவர்கள், முனிவர்களுடைய வரலாறு களை இராவணேஸ்வரனைப் பற்றி ஆராயுமிடத்து விவரமாக ஆராய்வோம்.

கவுதம முனிவன் இந்திரனுக்குக் கொடுத்ததாக வால்மீகி கூறும் சாப வரலாறு, சான்றோர் செய்யத் தகாததாகவும் மிகவும் கொடுமையாகவும் இருக்கிறது.  இவ்வரலாற்றைக் கம்பர் மிகவும் ஆபாசமானதாக ஆக்கினார்.  இந்திரன் பூனையுருவெடுத்து ஓடியதாகவும், அவனைக் கண்ட கவுதமன் அவனுடைய உடம்பில் ஆயிரம் பெண்குறிகள் உண்டாகவெனச் சபித்தன ரென்றும் கம்பர் கூறுகிறார்.

ஆயிரம் மாதர்க் குள்ள அறிகுறி நினக்குண் டாகென் றேயினன் அவையெல்லாம் வந் தியைந்தன இமைப்பின் முன்னம்

தசரதன் செய்த அஸ்வமேத யாகம் போன்ற ஆபாசமான வரலாறுகளையெல்லாம் மறைத்தோ, மாற்றியோ எழுதிய கவியரசு கம்பருடைய உயர்ந்த அறிவில், இவ்வாபாசக் கதையையும் பாட வேண்டு மென்றும் தோற்றம் எவ்வாறு எழுந்ததோ?  அவர் வாய் எவ்வாறு இவ்விழி வரலாற்றைக் கூறத் துணிந்ததோ?  அவர் கரந்தான் எவ்வாறு எழுதிற்றோ?  என்னென்பது?  ஆயிரம் பெண்குறிகள் ஒருவனுடைய உடலிலே பொருந்துமாறு ஒரு முனிவன் சபித்தானென்று எழுதினாரா கவி வல்லார் கம்பர்?  அல்லது கம்பர் எழுதியதாகப் பிறர் இடைச் செருகலாக வந்ததோ இது?  என்னென்பது!  கம்பர் இராமாயணத்தில் வந்துள்ளபடி தேவர்கள் நான்முகனை முன்னிட்டுக் கொண்டு கவுதம முனிவனையடைந்து வேண்டிக் கொள்ளக் கவுதமன் அவற்றை ஆயிரம் கண்களாகுமாறு சாப விடை தந்தானாம்.  உடனே ஆயிர யோனிகளும் ஆயிரம் கண் களாயினவாம்.  இரண்டு கண்களோடு இந்திரன் இவ் விதமான கெட்ட நடத்தை புரிவானாயின், ஆயிரம் கண்களோடு என்னென்ன கேடு புரிவானோ என்று கவுதமன் ஓர்ந்து பார்த்தானில்லைபோலும்!  அதிலிருந்து ஒன்று ஊகிக்கற்பாலது; என்னவெனில், தீயொழுக்க முடையவனாகிய இந்திரன் தன் நடைக்கேட்டால், உடம்பெல்லாம் வெட்டை என்று சொல்லப்படுகிற கணக்கில்லாத புண் நோயையடைந்தான் போலும்.  அதனால் அவன் உடம்பெல்லாம் கணக்கிறந்த புண்களாயின போலும்.  அதனையே கவி இவ்வாறு கூறுவாராயினர் என்பதே அவ்வூகம்.

கம்பர் கூறும் இவ்வரலாறு வால்மீகியோடு பொருந்து மாறில்லை.  ஏனெனில், அவர் இவ்வரலாறு கூறும்போது, இந்திரனைப் பற்றிக் கூறுமிடங்களில் ஆயிரங் கண்ண னென்கிறார்.  ஆதலின், இவன் அகலிகையைக் கூடும் முன்னரே இவனுக்கு ஆயிரங் கண்கள் இருந்திருக்க வேண்டுமென்பதாகிறது.  எனவே, அவ்வாறு ஆயிரங் கண்கள் இந்திரன் பெறுவதற்கு வேறு காரணம் இருந்திருக்க வேண்டும்.  இவ்விடத்தில் இந்திரனுக்கு வட மொழியில் சகஸ்ரயோனி என ஒரு பெயர் இருப்பது சிந்திக்கற்பாலது.  இனி இவ்வெறுக்கத்தகுந்த வரலாற்றை இவ்வளவோடு விடுத்து மேற்செல்லுதும்.

அறிஞர்களாகிய தமிழ் மக்களுக்கொரு வேண்டு கோள்:  நாம் இதை எச்சமயத்திலேனும் அல்லது எத் தெய்வத்திடத்தேனும் வெறுப்பினால் எழுதுகின்றன மென நினைத்தல் கூடாது.  தமிழ் மக்கள் தம் தெய்வங் களுள் ஒன்றாக எண்ணி வணங்கும் திருமால் வேறு: இவ்வாரியர் தெய்வம் வேறு.  தமிழ் மக்கள் வணங்கும் திருமாலைப் பற்றிச் சமயம் வாய்க்கும்போது விவரமாக எழுதுவோம்.  இவ்வாராய்ச்சியிலும், இராமாயணத்திலும் வரும் திருமால், நான்முகன் முதலியோர் ஆரியருடைய தெய்வங்கள்.  அவ்வாரியத் தேவதைகளின் தன்மைகளை ஆரியர் கூறுமாறு எடுத்துக்காட்டி, அவைகளைத் தம் தெய்வமென வணங்கும் தமிழ் மக்களுக்கு அவற்றின் உண்மையை விளக்கிக் காட்டவே ஈதெழுதுகிறோம்.

விஸ்வாமித்திர முனிவன் வந்திருப்பதை அறிந்த சனக மன்னன், தனது புரோகிதனான சதானந்தனை அழைத்துக் கொண்டு எதிர்கொண்டு வந்து இன்சொற்கூறி வரவேற் றான். சதானந்தன் அகலிகையினுடைய மகன்.  அவளைக் கவுதமன் ஏற்றுக் கொண்டமை தெரிந்து அவன் மகிழ்ச்சியடைந்தான்.  விஸ்வாமித்திரனுடைய வரலாற் றைச் சதானந்தன் இராமனுக்குக் கூறினான்.  அது வருமாறு:

காதி என்பவனுடைய மகன் விஸ்வாமித்திரன்.  அவன் அநேக ஆயிரமாண்டு ஆண்டனன்.  விஸ்வாமித் திரன் ஒரு சமயம் தன் சேனைகள் புடைசூழப் பல தலங்களையும் பார்த்து வருபவன், வசிட்ட முனி வனுடைய ஆசிரமத்தை யடைந்தான்.  விஸ்வாமித்திர னுடைய தகப்பன் காதி: அவன் தந்தை குசநாதன்.  அவன் தந்தை குசன்.  அவன் தந்தை நான்முகன்.  ஆதலின் நான்முகனின் பேரனுக்குப் பேரன் விஸ்வாமித்திரன்.  வசிட்டனோ நான்முகனுடைய மகன்.  தனது ஆசிர மத்தை யடைந்த விஸ்வாமித்திரனுக்கு, வசிட்டன் தனது பசுவாகிய காமதேனுவின் உதவியால் விருந்து செய்தான்.

காமதேனு விஸ்வாமித்திரனுடைய சேனையில் எல்லோருக்கும் அவரவர் விரும்பிய பொருளை யெல்லாம் தந்தது.  விஸ்வாமித்திரன் ஆசை கொண்டு அப்பசுவைத் தனக்குக் கொடுத்துவிடும்படிக் கேட்க வசிட்டன் மறுத்தான்.  உடனே அரசன் அப்பசுவை இழுத்துக் கொண்டு போனான்.  அது வசிட்டனிடம் ஓடிவந்து முறையிட்டது.  வசிட்டன் காமதேனுவை நோக்கி, நான் பலமில்லாதவன்.  அரசனோ மிக வலியுடையான்.  அவனோ எனது விருந்தினனாக இருப்பதோடு, பூமிக்குச் சொந்தக்காரனாகவு மிருக்கிறான்.  சேனா பலமும் அவனுக்கு இருக்கிறது என்று கூறினான்.  பசுவோ, பிராமணனாகிய நீர் க்ஷத்திரியராகிய விஸ்வாமித்திரரைவிடப் பல வகையிலும் பலமுடையீர்!

எனக்கு ஆணை தந்தால், நானே அவனை அழிக்கிறேன் என்றது.  வசிட்டனாணையால், பசு ஒரு முக்கலிட்டது.  அதிலிருந்து பல வீரர் தோன்றினர்.  அவர்களை யெல்லாம் அரசன் அழித்தான்.  பின்னும் அது ஒரு முக்கலிட்டது.  அதன் மடியிலிருந்து பற்பலரும் காம்போ சர்களும் தோன்றினர்.  அதன் யோனியிலிருந்து யவனர் களும், குதத்திலிருந்து சகர்களும், மயிர்க்கால்களிலிருந்து மிலேச்சர் முதலிய வீரர்களும் உண்டாயினர்.  அவர்கள் அரசன் சேனையை அழித்தனர்.  அதுகண்ட அரசன் மக்கள் நூற்றுவரும் வசிட்டனோடு எதிர்த்தனர்.  முனிவன் அவர்களை ஒரு முகூர்த்த காலத்தில் சாம்பலாக்கினான்.  அதுகண்ட விஸ்வாமித்திரன் வருந்தி, சாகாமல் மீந்த ஒரு மகனை அழைத்து அரசை அவனிடம் ஒப்புவித்து, இமயமலையை யடைந்து தவம் புரிந்தான்.  அவனுக்குச் சிவபெருமான் தோன்றிப் பல அம்பு களையும் அருளினார்.  அதனால் அகந்தை கொண்ட விஸ்வாமித்திரன், வசிட்டனோடு கடும் போர் தொடங்கினன்.

அது கண்ட வசிட்டன், உனது க்ஷத்திரிய பலமெங்கே, என் பிராமண பலமெங்கே என்று கூறி, ஒரு தடியோடு போர் செய்தான்.  அத்தடியின் முன் அரசன் அம்புக ளெல்லாம் நாசமாயின.  அதனால், அரசன் தோற்றனன்.  அத்தோல்வியால், மனமிக வருந்தித் தனக்கு வசிட்ட னோடு ஏற்பட்ட வீணான சண்டையை நினைந்து பெருமூச்சு விட்டுத் தனது மனைவியை அழைத்துக் கொண்டு, நான் இனிப் பிராமணத் தன்மையை அடையப் பெருந்தவம் செய்வேன் என்று கூறித் தென்திசையை யடைந்தான்.  இவ்வளவில் இவ்வரலாற்றை ஆராய் வோம்.

நான்முகனுடைய மக்களில் ஒருவனாகிய வசிட்டன் பிராமணனாகவும், மற்றொருவனும் அவன் வழிப்பிள் ளைகளும் அரசனாகிய க்ஷத்திரியராகவும் இருந்தமை காண்கிறோம்.  இதனால், ஒருவனுடைய மக்களில் சிலர் பிராமணராகவும், சிலர் க்ஷத்திரியராகவும், மற்றும் சிலர் மற்றைய குலத்தினராகவும் இருக்கலாமெனத் தெரிகிறது.  

வசிட்டனுக்கும் அவன் உடன் பிறந்தவனாகிய குசன் வழித் தோன்றலுக்கும் நிகழ்ந்த சண்டையே இது. இதனால், க்ஷத்திரியர் முதலிய பல வருணத்தாரினும் பிராமணரே வலியுடையார் என்பதை விளக்குவதற்காக இக்கதை குறிக்கப் பெறுவது என அறியலாம்.  ஆனால், சாதாரணமாகவிருந்த பிராமணரெல்லாம் இவ்வலி யுடையரென இக்கதை விளக்கவில்லை.  வசிட்டனைப் போன்ற முனிவரே பிராமணர்; அவர்களே வலியுடை யோர் என்பதுதான் இக்கதையால் நிலைநாட்டப் பெறுவது.  வசிட்டனோ பெண்டாட்டி பிள்ளைகளோடு வாழ்ந்தான்.  இவனுடைய செயல்களையும் பிராமணப் பெருமையையும் அடுத்த கட்டுரையில் ஆராய்வோம்.  பெண்டாட்டி பிள்ளைகளோடு காட்டிலிருந்த வசிட்டன் ஒரு தடியால் அரசனாகிய விஸ்வாமித்திரனை வென்றா னென்பது விந்தையாகவே உள்ளது.  இவன் காமதேனுவிடம் கூறிய மொழிகளைக் கவனித்தால் மிகவும் பயங்காளியென்பது தெரிகிறது.  இவன் விஸ்வாமித்திரனையும் அவன் சேனைகளையும் வென்றதோடு, விஸ்வாமித்திரன் மக்கள் நூற்றுவரையும் எதிர்த்துவிட்டானாம்.

Read more: http://viduthalai.in/page-3/83425.html#ixzz36YLkXo00