இதுதான் வால்மீகி இராமாயணம் - 12

(இதிகாசங்கள் என்றும் புராணங்கள் என்றும்  மக்களிடையே உலவ விடுகிறார்கள். இவற்றிற்குத் தெய்வீக முத்திரைகள் குத்துகின்றனர் இவற்றைப் படித்தால், இவற்றின்படி ஒழுகினால் நல்லது நடக்கும் - நற்கதி கிடைக்கும் என்றெல்லாம் இன்றுவரை கூடப் பிரச்சாரம் செய்கிறார்கள். உண்மையில் அவை என்ன? இவற்றின் தன்மை என்ன? ஒழுக்கத்திற்கு இடம் இருக்கிறதா? பகுத்தறிவுக்கு வழி இருக்கிறது? ஒன்றும் இல்லை. வால்மீகி இராமாயணம் பற்றி சைவப் பெரும் புலவரான பண்டித இ.மு.சுப்பிரமணிய பிள்ளை  (சந்திரகேகரப் பாவலர்) குடிஅரசில் எழுதிய பகுதிகள் (நூலாகவும் வெளிவந்துள்ளன). இங்கே வாரம் இருமுறை வெளியிடப்படுகிறது. படியுங்கள் - பகுத்தறிந்து பாருங்கள் - தெளிவு பிறக்கும்.)


பால காண்டம்

பதினொன்றாம் அத்தியாயம்

கவுசிகன் மேற்குத் திசையை யடைந்ததும், அம்பரீஷன் என்ற மன்னன் ஒரு யாகம் செய்யச் சகரனுடைய யாகப் பசுவைத் திருடிய பழைய திருடனாகிய கீழ்மகன் இந்திரன், இந்த யாகப் பசுவைத் திருடிப்போய் விட்டான்.  அதனைத் தேடிக் காணாத மன்னன் ஒரு நரப்பசுவைத் தேடினான்.  இதனால், நரமேதமென்பது அக்காலத்தில் சர்வ சாதாரணமென்பது தெரிய வருகிறது.  நரமேதமானது, மனிதனைக் கொன்று நெய்யிலிட்டுப் பொறித்துத் தின்னும் யாகம்.  கம்பரோ, அம்பரீஷன் யாகப் பசுவை இந்திரன் திருடியதைக் கூறாமல், முதலிலேயே அவன் நரமேதம் செய்யத் தொடங்கினான் என்று கூறுகிறார்.  இது தவறுதான்.  கம்பர் பாட்டு வருமாறு:

குதைவரி சிலைவாட் டானைக்
கோமகன் அம்ப ரீடன்
சுதைதரு மொழியன் வையத்
துயிர்க்குயி ராய தோன்றல்
வதைபுரி புருட மேதம்
வகுப்பவோர் மைந்தற் கொள்வான்,
சிதைவிலன் கனகந் தேர்கொண்
டடவிக டுருவிச் சென்றான்

இப்பாடலில் அம்பரீட மன்னன் உலகில் உயிருக்குயிர் போல மிக நல்லவனென்றும், கொலை வேள்வியாய புருடமேதம் செய்யத் துணிந்து ஒரு மைந்தனை விலைக்கு வாங்கப் பொன்னோடு போனான் என்றும் கூறப் பட்டுள்ளது.  உயிருக்குயிரான மன்னன் கொலை வேள்வி யிலும் மிகக் கொடியதாய புருடமேதத்தை எவ்வாறு செய்யக் துணிந்தானோ தெரியவில்லை.  கம்பர் மன்னனை முதலில் நல்லவனென்று கூறிவிட்டுப் பின் அதற்கு மாறாகக் கொலையிற் கொடியான் என்றார்.  இது எவ்வாறு பொருந்துவதோ?  மனிதனைக் கொன்று அவ்வுடலைத் தின்பதாய இக்கொடிய வேள்வியைச் செய்தோர் இழிதகைமைதானென்னே!  இவ்விழிதகைய கதைகளை மிக நல்லனவென்று பாராட்டிப் படிப்போரை அறிவிலர் என்று கூறவோ, அன்றி இழிகுணரென்று புகலவோ அறிகிலம்.  அறியாமை யென்றே கூறி அமைவோம்.

மன்னன் நரவேள்விக்காக ஒரு மனிதனை விலைக்கு வாங்கினான்.  ஆடு மாடுகள் விலைக்கு வாங்குவதுபோல மனிதர்களையும் விலைக்கு வாங்குவது அக்காலத்து ஆரியர் வழக்கம் போலும்!  அரசாங்கத்தார் தடை செய்யாதிருப்பரேல், இக்காலத்திலும் மனிதர்களை விலைக்கு வாங்கவும், நரவேள்வி நடத்தவும் செய்வார் போலும்!

மன்னன் விலைக்கு வாங்கிவந்த பையன் விஸ்வா மித்திரனைத் தஞ்சமடைந்தான்.  முனிவன், தன் மக்கள் நால்வரில் ஒருவனை அவனுக்குப் பதிலாக அனுப்ப முயல்கிறான்.  அவர்களோ தம் தந்தை செயலை இகழ்ந்து, அது நாயிறைச்சியைத் தின்னலினும் கேடு கெட்ட தென்கின்றனர்.  உடனே முனிவன் தன் மக்களை நாயிறைச்சியைத் தின்று பலகால் அமையச் சபிக்கிறான்.  முனிவனுடைய மக்கள் கூறிய கூற்றுகளைக் கம்பர் கூறாது மறைத்து அவர்கள் மறுத்துப் போயினர்; தந்தை சபித்தான் என்று மட்டும் கூறுகின்றனர்.  கோசிகன் முன்னரும் வசிட்டன் மக்களை நோக்கி, நாயிறைச்சி யைத் தின்றுத் திரிக எனச் சபித்தமை கண்டோம்.  இது இம்முனிவனுக்கு நாயிறைச்சி தின்ற வாசனையாலெழும் சொற்கள் போலும்!  அதுவும் நாய் வாலைத் திருடி இவ்விஸ்வாமித்திரன் உண்டவனாவான்.

நாய்வாற் களவினால் ஞாலமிக ழப்பட்டான்
தூயனாம் காதிமகன்
என்கிறது சோமேசர் முதுமொழி வெண்பா.

அம்பரீஷனது யாகத்தின் பின்வரும் கவுசிகன் மேற்குத்திசையில் தவம் செய்து கொண்டிருந்தான்.  அப்போது மேனகையுடைய மையலிற்பட்டான்.  பின் உண்மையறிவுற அவளைச் சபியாது இனிய சொற் கூறியனுப்பினான்.  இதற்கு மாறாகக் கம்பர் கூறுகிறார்.  இச்செய்தி கிழக்குத் திசையில் நடந்ததாகக் கூறுவதோடு, அவளை முனிவர் மண்ணில் மனிதப் பிறப்பெடுக்கச் சபித்தனரென்றும் கூறுகிறார்.  அத்தோடு வால்மீகி மேனகை என்று கூற, கம்பர் திலோத்தமையென்று அப் பெண்ணை மாற்றிக் குறித்தார்.  மிகவும் பொறுமை யுடையராகிய வால்மீகி கூறும் விஸ்வா மித்திரனைக் கம்பர் கொடிய கோபக்காரனாகக் காட்டியது வியப்பே.

முனிவன் வடதிசையை யடைந்தபோது, திருட்டுக் காமியான இந்திரன் அரம்பையை ஏவி முனிவனை மயக்கத் தூண்டுகிறான்.  பின் அரம்பை தண்டனைய டையக் கண்டு பயந்து ஓடுகிறான்.  இத் தீயோனை நம்பி அரம்பை சென்றது, மண் குதிரையை நம்பி ஆற்றிலிறங் கியது போலாயிற்று.  இக்கதையைக் கம்பர் முற்றிலும் கூறாது விட்டுவிட்டார்.

தன்னுடைய தவத்தைக் கெடுத்த மேனகையைச் சபித்து விடுத்த முனிவன், தன் முன்வந்து நின்ற அரம்பையைக் கல்லாய்க் கிடக்கச் சபிக்கிறான்.  இக் கதையைத்தான் கண்டு மயங்கிய கம்பர், அகலிகையை முனிவன் கல்லாகக் கிடக்கச் சபிக்கின்றனனென்றும் கூறினர்போலும்.  வட திசையில் மேற்கண்ட நிகழ்ச்சிகள் நடந்திருக்க இவற்றையெல்லாம் கூறாது, இத்திசையில் முனிவன் பிரமரிஷிப் பட்டம் பெற்றான் என்கிறார் கம்பர்.  வால்மீகியோ, அவன் கீழ்த்திசை சென்று கடுந் தவம்புரிந்து அப்பட்டம் பெற்றானென்கிறார்.

கீழ்த் திசையில் இந்திரன் உணவிரந்தது முதலிய செயல்களைச் செய்தமையைக் கம்பர் விடுத்தார்.  நான்முகன் பிரமரிஷிப் பட்டம் தந்தபின் கோசிகன் அவனை நோக்கி, வசிட்டன் அதனை ஒப்புரைத்தல் வேண்டுமென்று கூற, அவ்வாறே அவ்வசிட்டன் கோசிகன் முன் வந்து ஒப்புகின்றனன்.  இவ்வரலாற்றிலும் கம்பர் பல மாறுபாடுகள் செய்தமை புலனாகின்றன.  இனி மேற்செல்லுதும்.

மறுநாள் காலையில் விஸ்வாமித்திரன் சனக மன்னனை நோக்கி, இராமனும் இலக்குவனும் சனகனிட மிருந்து வில்லைப் பார்க்க விரும்புவதாகக் கூறினன்.  உடனே சனகன், முன்னொரு காலத்தில் தக்கன் என்பவன் ஒரு யாகம் செய்தான்.  அந்த யாகத்துக்கு எல்லாத் தேவர்களும் வந்திருந்தார்கள்.    சர்வேஸ்வரனாகிய சிவ பெருமான் அந்த யாகத்திற்கு அழைக்கப் பெறவில்லை.  அதனால் அவர் கடுங்கோபங் கொண்டு வில்லை வளைத்து நாணேற்றி, ஏனைய தேவர்களுடைய தலைகளை அறுத்துத் தள்ளிவிடுவதாகக் கூறினார்.  அப்போது எல்லாத் தேவர்களும் அஞ்சி, அம்மகா தேவரைச் சரணமடைந்து துதித்தனர்.  அதனால் சிவபெருமான் சினந்தணிந்து, அவர்களிடத்தில் அன்பு கொண்டு அவ்வில்லைக் கொடுத்து விட்டார்.  அவர்கள் அதை என்னுடைய முன்னோருள் ஒருவனாகிய தேவராதனிடம் வைத்துவைக்கும்படிக் கொடுத்தனர்.  அவ்வில்லே இது.  பிறகு நான் ஒருமுறை யாகம் செய்யும் போது கண்டெடுத்த சீதை என்ற பெண்ணை, இவ் வில்லை வளைத்து நாணேற்றுபவனுக்குக் கலியாணம் செய்து கொடுப்பதாகக் கூறினேன்.

பல மன்னர் இதை வளைக்க முயன்று அவமான மடைந்து என்னோடு போரிட்டனர்.  நான் தோல்வி யுற்றுப் பின் தேவர்களுடைய உதவியாலே பெற்ற சேனைகளால் அவர்களை வென்றேன்; அதுமுதல் இவ் வில் வளைக்கப் பெறாமலிருக்கிறது.  இவர்கள் இதை வளைத்தால், இவர்களுக்குச் சீதையைக் கொடுப்பேன் என்று கூறினன்.  அவ்வில் வைத்திருந்த இரும்புப் பெட்டிக்கு எட்டுச் சக்கரங்கள் உண்டு.  அதை அய்யா யிரம் பேர்கள் இழுத்து வந்தனர்.  தேவர்களாலும் அசுரர் களாலும், ராக்ஷஸர்களாலும் ஏனையோராலும் எடுக்க முடியாத அவ்வில்லை, இராமன் ஒரு கரத்தால் தூக்கி நிறுத்தி வளைத்தான்.  வில்லும் ஒடிந்தது.  அவ்வொலி கேட்டுப் பூமி நடுங்கிற்று.  எல்லோரும் மூர்ச்சையடைந் தனர்.  சனகன் மிக மகிழ்ந்து தனது மகளை அவனுக்குத் திருமணம் முடிக்கத் தீர்மானித்து, முனிவனுடைய சம்மதம் பெற்றுத் தசரதனை அழைத்துவர அயோத்திக்கு மந்திரிகளை அனுப்பினான்.

அந்தத் தூதர்கள் நான்காம் நாள் அயோத்தியை யடைந்து, தசரதனைக் கண்டு பல அரசர்களாலும் வளைக்க முடியாத வில்லை,  இராமன் வளைத்துச் சீதையை மணக்க உரியவனான செய்தியைக் கூறி மிதிலைக்கு அழைத்தனர்.  மறுநாள் தசரதன் அயோத் தியை விட்டுப் புறப்பட்டு அய்ந்தாம் நாள் மிதிலையடைந் தான்.  சனகன் அவனுக்கு முகமன் கூறி உபசரித்தான்.  தசரதன் தன் மக்களைக் கண்டு மகிழ்ச்சியடைந்தான்.


பின் சனகன் தன் தம்பியாகிய குசத்துவசனை யழைத்துவரத் தூதுவரை யனுப்பினான்.  அவர்கள் இந்திரனது கட்டளைப்படி திருமாலை அழைத்துவரச் செல்லும் தேவர்களைப் போலச் சென்று அவனை அழைத்து வந்தனர்.  சனகனும் குசத்துவசனும் தசரதனை அழைத்து வரச் செல்ல, அம் மன்னனும் தனது புரோகிதனுடன் வந்து சேர்ந்தனன். = தசரதனுடைய வேண்டுதலினாலே வசிட்ட முனிவன் தசரதனுடைய குலக்கிரமத்தைக் கூறினான்.

தசரதன் குலமுறை பின்வருமாறு :- பிரமன், மரீசி, காசியபன், சூரியன், மநு, இக்ஷ்வாகு, குட்சி, விகுட்சி, பாணன், அநரண்யன், பிருது, திரிசங்கு, துந்துமாரன், மாந்தாதா, சுசந்தி, துருவ சந்தி, பரதன், அசிதன், அசமஞ்சன், அஞ்சுமான், திலீபன், பகீரதன், ககுத்தன், ரகு பிரவிருத்தன் (இவன் வசிட்டனால் சபிக்கப் பெற்று ராக்ஷஸனானவன்), சங்கணன், சுதர்சனன், அக்கினி வர்ணன், சீக்கிரகன், மரு, பிரசுச்ருகன், அம்பரீடன், நகுடன், யயாதி, நாபாகன், அசன், தசரதன்.


இக்கொடி வழியைக் கேட்ட சனகன், தனது கொடி வழியையும் கூறினான்.  அது வருமாறு:  சிமி, மிதி, உதாவசு, நந்திவர்த்தனன், சுகேது, தேவராதன், பிருகத்ரதன், மகாவீரன், சுத்ருதி, திருட்டகேது, ஹர்யச்வன், மரு, பிரதிந்தகன், கீர்த்திரதன், தேவபீடன், விபுதன், மகீக்ரகன்,  மகாரோமன், சுவர்ணரோமன், ஹிரஸ்வரோமன், சனகன்-இவ்வாறு கலியாணத்தின்முன் கொடிவழி கூறுவது மரபு.


இக்கொடி வழியைக் கூறிய சனகன், என் மகள் சீதையைக் கேட்டு நிர்ப்பந்தித்த சாங்காச்ய நகர மன்னனைக் கொன்று என் தம்பி, குசத்துவசனை அவ்வூருக்கு அரசனாக்கினேன்.  என் முதல் மகளாகிய சீதையை இராமனுக்கும், இளையவள் ஊர்மிளையை இலக்குவனுக்கும் தருகிறேன்.  இதுவே நிச்சயதார்த்தம் என்று புகன்றனன்.  அது கேட்ட விஸ்வாமித்திரன் மிக நன்று.  உன் தம்பியின் பெண்களைப் பரதனுக்கும் சத் துருக்கனுக்கும் கொடுக்க வேண்டும் என்று சொன்னான்.  சனகனும் அதற்கு இணங்கினான்.  பின் தசரதன் தான் இறங்கியிருக்கிற இடத்திற்குப் போய்க் கோதானம் முதலியன செய்திருந்தான்.  மேலே கண்ட வரலாற்றை ஆராய்வோம்.

                   ----------------------"”விடுதலை” 15-7-2014

Read more: http://viduthalai.in/page-3/84105.html#ixzz37am8Afk1