இதுதான் வால்மீகி இராமாயணம் - 13

(இதிகாசங்கள் என்றும் புராணங்கள் என்றும்  மக்களிடையே உலவ விடுகிறார்கள். இவற்றிற்குத் தெய்வீக முத்திரைகள் குத்துகின்றனர் இவற்றைப் படித்தால், இவற்றின்படி ஒழுகினால் நல்லது நடக்கும் - நற்கதி கிடைக்கும் என்றெல்லாம் இன்றுவரை கூடப் பிரச்சாரம் செய்கிறார்கள். உண்மையில் அவை என்ன? இவற்றின் தன்மை என்ன? ஒழுக்கத்திற்கு இடம் இருக்கிறதா? பகுத்தறிவுக்கு வழி இருக்கிறது? ஒன்றும் இல்லை. வால்மீகி இராமாயணம் பற்றி சைவப் பெரும் புலவரான பண்டித இ.மு.சுப்பிரமணிய பிள்ளை  (சந்திரகேகரப் பாவலர்) குடிஅரசில் எழுதிய பகுதிகள் (நூலாகவும் வெளிவந்துள்ளன). இங்கே வாரம் இருமுறை வெளியிடப்படுகிறது. படியுங்கள் - பகுத்தறிந்து பாருங்கள் - தெளிவு பிறக்கும்.)

பால காண்டம்

முபதினொன்றாம் அத்தியாயம் தொடர்ச்சி தலில் சனகன் வில் வரலாறு கூறுகிறான்.  அதாவது தக்கன் வேள்வியைத் தகர்த்ததற்காக இவ்வில்லைச் சிவபெருமான் வளைத்ததாகவும், தேவர் பணியச் சீற்றம் தணிந்து அவ்வில்லை வானவரிடம் தந்ததாகவும் வானவர் அதைச் சனகன் முன்னோனான தேவராதனிடம் தந்ததாகவுமாம்.  வால்மீகி தக்கன் வேள்வி தகர்த்தற்குக் காரணம் சிவபெருமானுக்கு அவிர்ப்பாகம் தராததென்பர்.  கம்பரோ,

இமையவில் வாங்கிய வீசன் பங்குறை
உமையினை இகழ்ந்தன னென்ன ஓங்கிய
கமையறு சினத்தனிக் கார்மு கங் கொளாச்
சமையுறு தக்கனார் வேள்வி சாரவே
என்று உமையைத் தக்கன் இகழ்ந்ததே காரணம் என்பர்.

தேவர்கள் யாதொரு இடையூறு மடையாமல் பணிந்தவுடன் சிவபெருமான் சீற்றம் தணிந்தனர் என்பர் வால்மீகி.  கம்பரோ, தேவர்களுடைய பல்லும் கரங்களும் உடைந்தன; அதனால் அவர்கள் புகாத இடங்களி லெல்லாம் ஓடி ஒளிந்தனர்; தக்கன் வேள்வி சிதைந்த வுடன் சிவபெருமான் முனிவு மாறிற்று என்று கூறுவர்.  வால்மீகி அவ்வில்லை ஈசன் தேவர்களிடம் தர அவர்கள் தேவராதனிடம் தந்தனரென்பர்.  கம்பரோ, ஈசனே நேரில் தேவராதனிடம் தந்ததாகக் கூறுகிறார்.

இவ் வில் வரலாறு, வால்மீகி பாலகாண்டம் அறுபத் தாறாவது சருக்கத்தில் கூறப் பெறுவது.  இவ்வரலாற்றுக்கு முற்றிலும் மாறுபட்ட வரலாறு எழுபத்தைந்தாவது சருக்கத்தில் கூறப்படுகிறது.  அதாவது இராமன் முன் தோன்றிய பரசுராமன் அவனை நோக்கி, விஸ்வகர்மா இரண்டு வில்களைச் செய்தான்.  அவற்றில் ஒன்றைச் சிவபெருமானும் மற்றொன்றைத் திருமாலும் கொண் டனர்.  தேவர்கள் சிவ விஷ்ணுக்களின் பலா பலத்தை அறிய எண்ணி, நான்முகனைக் கொண்டு அவ்விரு வருக்கும் போர் மூட்டி விட்டனர்.  அதன்படியே இருவரும் சண்டை செய்யச் சிவபெருமான் வில் முறித்து, திருமால் ஒரு சத்தமிட அதைக் கேட்டுச் சிவன் அடங்கி நின்று விட்டார்.  அப்போது தேவர்கள் வேண்டுதலாலே  சண்டை நின்றது.  தமது முறிந்த வில்லைச் சிவபெருமான் தேவராதனிடம் தந்தனர்.  திருமால் தமது வில்லை எனது பாட்டனாராகிய ருசிகனிடம் தந்தனர்.  அம்முனி தன் மகனாகிய என் தந்தை ஜமதக்கினியிடம் தந்தனன் என்று கூறினதாக வருகிறது.  இவ்விரண்டு வரலாறுகளும் தம்முள் மாறுபடுகின்றன.  இப்பின்னைய வரலாற்றையும் கம்பர் பரசுராமப் படலத்தில் கூறுகின்றார்.  அதிலும் சில மாறுபாடுகள் காணப்பெறுவன.  நான்முகனிடம் தேவர்கள் அவ்விரு வில்களில் வலியதெதுவென வினவ, அவ்வில்களைக் காரணமாக ஏற்றி ஈசனுக்கும் திருமாலுக்கும் சண்டை மூட்டி விட்டானெனக் கம்பர் கூறுகிறார்.  தமது வில் முறிந்தபின் திருமாலுடைய சத்தத்தைக் கேட்டுச் சிவன் அடங்கி நின்றார் என்ற வால்மீகி கூற்றுக்கு மாறாகக் கம்பர், திரும்பவும் சிவனார் சண்டை தொடங்கினரெனக் கூறுகிறார்.  மேலும் கம்பரோ, சிவனார் தமது வில்லைத் தேவேந்திரன் கையிற் கொடுத்தனரெனக் கூறுகின்றார்.  இவ்வாறு பல வகையிலும் கம்பர் மாறுகின்றார்.  நிற்க.

தக்கன் வேள்வியைத் தகர்த்தவுடன் சிவனார் தமது வில்லை தேவர்களிடம் கொடுத்தனரென்பது உண் மையா?  மேலும், தேவராதனிடம் தேவர்கள் வில்லைக் கொடுத்தனரென்பது உண்மையா?  பின்னருள்ள கதை வைணவப் பற்று மிகவுடையோரால் கட்டப்பட்டது போலக் காணப்படுகிறது; சீதையின் பிறப்பைப் பற்றிப் பின்னர் ஆராய்வோம்.

சீதை பிறந்து பெண்ணாகி அவளுடைய அழகில் பல மன்னர் ஈடுபட்டு அவளை மணக்கவந்து அவமானப் பட்டுச் சனகனுடன் சண்டையிட்டு முதலில் வென்று பின் பலகாலம் ஒருவரும் வராமல் சனகன் தன் மகளுக்கு மணாளன் வாய்ப்பானோ என ஏங்கியிருக்கிற காலம் இராமன் பதினாறு வயது வாலிபனாகி வில்லை வளைத்த காலம்.  ஆதலின் எவ்வாற்றானும், இராமன் சீதைக்கு இளையவனாகவே காணப்படுகிறான்.  ஆகையினாலே, இராமன் தனக்குச் சில ஆண்டுகளேனும் ஏன்; பல ஆண்டுகள் வயதில் மூத்தவளாகிய சீதையையே மணந்து கொள்ளுகிறான்.  சீதையை மணக்க இரா மனுக்கு முன்னர் பல தேவர், அசுரர் முதலியோரும் முயன்றிருப்பதாகத் தெரிய வருகிறது.

கம்பர் கூறும் எழுச்சிப்படலம், வரைக்காட்சிப் படலம், பூக்கொய்ப் படலம், நீர் விளையாட்டுப் படலம், உண் டாட்டுப் படலம், எதிர்கோட்படலம் முதலியன அவரு டைய கற்பனைகளே - வால்மீகியார் சுருக்கமாக 5 ஆம் நாள் தசரதன் மிதிலையை அடைந்தானென்பதையே கம்பர் பல நூறு கவிகளால் கற்பித்துப் பாடுகிறார்.

தசரதனை ஜனகனும் இராமன் முதலியோரும் எதிர்கொண்டனரெனக் கம்பர் கூறுவது, வால்மீகி கூற்றுக்கு மாறுபட்டது.  உலாவியற் படலமும் கம்பர் கற்பனையே.  தசரதனே தன் மக்களிருக்குமிடம் சென்று, அவர்களைக் கண்டு மகிழ்கின்றான் என்பர் வால்மீகி.

தசரதன் வேண்டுதலினாலே குலமுறையை வசிட்ட முனிவன் கிளத்துகின்றனனென அதன் விவரமெல்லாம் வசிட்டன் வாயாலேயே வால்மீகி கூறுகிறார்.  திருமணத்தின்முன் இவ்வாறு குலமுறை கிளத்துவது மரபு என்றும் அவர் வரைந்துளார்.  இதற்கு மாறாக, வில்லை இராமன் முறிப்பதன் முன்னரே குலமுறை கிளத்துப் படலமென்றொரு படலத்திலே, இராமனுடைய குல வரலாற்றை விஸ்வாமித்திரன் கூறியதாகக் கம்பர் கூறுகிறார்.  அவ்வரலாற்றில் சில மன்னரே கூறப் பெறுவர்.  ஆனால், அவர்கள் செய்த செயல்களை (வால்மீகி ஒன்றும் கூறாதிருக்க) கம்பர் கூறுகிறார்.  ஜனகன் கூறிய குல முறையைக் கம்பர் கூறவேயில்லை.

குலமுறை கிளத்துப் படலத்தில் கம்பர் இராமன் பிறந்த வரலாற்றை விரித்துக் கூறுகிறார்.  அது இவ்விடத்துக்கு வேண்டாததே.  அவ்வாறு கூறுமிடத்துக் கம்பர் பின்வரும் பாடலொன்று கூறுகிறார்.

சிலைக்கோட்டு நுதற்குதலைச் செங்கனிவாய்க் கருநெடுங்கண்
விலைக்கோட்டும் பேரல்குல் மின்னுடங்கு மிடையாரை
முலைக்கோட்டு விலங்கென்றங் குடனணுகி முன்னின்ற
கலைக்கோட்டுப் பெயர்முனியாற் றுயர்நீங்கக் கருதினான்.

இப்பாடலில் தாசிப் பெண்களைக் கலைக்கோட்டு முனிவன் தனங்களாகிய இரண்டு கொம்புகளுடைய மிருகங்களென்று நினைத்தானெனக் கூறுகிறார்.  இதனால் கலைக்கோட்டு முனிவனுடைய கல்வியும் அறிவும் எவ்வளவு சிறந்தனவென அறியலாம்.  இனி மேற் செல்லுதும்.

பன்னிரெண்டாம் அத்தியாயம் திருமணத்திற்கு வேண்டிய ஏற்பாடுகள் நடந்து கொண்டிருந்த சமயத்தில், கேகய மன்னன் மகனும் பரதனுக்குத் தாய்மாமனுமான யுதாசித் தென்பான் வந்து சேர்ந்தனன்.  அவன் பரதனை அழைத்துப் போக அயோத்திக்கு வந்து, திருமணச் செய்தியறிந்து மிதிலைக்கு வந்ததாகக் கூறினான்.

எல்லோரும் கலியாண மண்டபத்துக்கு வந்து சேர்ந்தனர்.  சனகன் தனது பெண்களை உரியவர் களுக்குக் கை பிடித்துத் தந்து தாரை வார்த்துக் கொடுத் தான்.  மாப்பிள்ளைகள் நால்வரும் தங்கள் தங்கள் மனைவியரைக் கைப்பற்றிக் கொண்டு மூன்று முறை தீயை வலம் வந்தனர்.  இவ்வரலாற்றை ஆராய்வோம்.


சீதையும் இராமனும் திருமண மண்டபத்திலேதான் முதன் முறை சந்தித்ததாக வால்மீகி கூறுகிறார்.  வில்லை எவன் வளைப்பானோ அவனுக்கே தன் மகளை மணமுடிப்பதாகச் சனகன் கூறியுள்ளான்.  அதன்படி வில்லை வளைத்த இராமனைச் சீதை மணக்கிறாள்.  இவ்வாறு நடக்கும் திருமணத்தில் மாப்பிள்ளை பதினாறு வயதுடையவனாகவும், பெண் முப்பது வயதுடைய வளாகவும் அமையலாம்.  அன்றி மாப்பிள்ளை எழுபது வயதுடையவனாகவும் பெண் பதினாறு வயதுடைய வளாகவும் அமையவும் கூடும்.  60,000 வயதின் மேலவனான தசரதன் வளைத்திருந்தால், அந்தச் சிறு பெண் அவனுக்கே மனைவியாக நேருமன்றோ?  இக்கதை இவ்வாறுளதென்றால், வயதில் மூத்தவளாகிய சீதை இளையவனான இராமனுக்கு மனைவியாக வாய்க்கிறாள் என்றே உளது.  இவ்வாறு மணவினையுள் அன்பு எவ்வாறு நிகழும்?  இவ்வாறுள்ளது வால்மீகி கூறும் மணவினை நிகழ்ச்சி.  கம்பர் இக்கதையை எவ்வாறு கூறுகிறாரெனப் பார்ப்போம்.

கம்பர் கூறுவது வால்மீகி வரலாற்றுக்கு முற்றிலும் மாறுபட்டதே.  இவர் இராமனும் சீதையும் முதன் முதல் இராமன் மிதிலையில் நுழையும்போதே சந்தித்தனர் என்று கூறுகிறார்.  அவர்கள் சந்தித்த போது, அவர்கள் ஒருவர் மீதொருவர் மெய்க்காதல் கொள்கின்றனர் என்றார்.  அப்பாடல் வருமாறு:-

எண்ணரு நலத்தினா ளிளையள் நின்றுழி
கண்ணொடு கண்ணினைக் கவ்வி யொன்றையொன்
றுண்ணவும் நிலைபெறா துணர்வு மொன்றிட
அண்ணலு நோக்கினா னவளும் நோக்கினாள்
வரிசிலை யண்ணலும் வாட்க ணங்கையும்
இருவரும் மாறிப்புக் கிதய மெய்தினார்

இவ்வாறு கூறிய கம்பர், மேலும் இவ்வன்பின் செயல்களை விவரிக்கின்றார்.  இராமன் பிரிந்தவுடன் சீதை அவனை நினைந்து வருந்துவதும், அந்தி மாலையும் சந்திரோபாலம்பனமும் கம்பர் கூறுகிறார்.  இராமனும் தனியிடமடைந்து சீதையை நினைந்து நினைந்து ஏங்குவதாகவும் கூறுகிறார்.

பின்னர் இராமன் வில்லை முறிக்கின்றனன்.  அச் செய்தியை ஒரு தோழி கூறக் கேட்டுச் சீதை, அவ்வாறு வில்லை முறித்தவன் இராமனாகத்தான் இருக்க வேண்டுமென்று குறிப்பில் உணர்ந்தனளேனும், சற்று அய்யமும் கொண்டாள்.  அதனால், தன் உள்ளம் கவர்ந்த காதலன் அல்லாமல் வேறொருவன் வில்லை வளைத் திருந்தால், அவனை மணக்காது உயிர்விடுவதெனத் தீர்மானிக்கிறாள்.

சொல்லிய குறியினத் தோன்ற லேயவன்
அல்லனே லிறப்பனென் றகத்து ளுன்னுவாள்
இது கம்பர் கூற்று.

இனி கம்பர் இத்தோடு அமையாது, திருமணத்தின் முக்கிய நாளில் இராஜ சபையிலே இராமனும் சீதையும் சந்திக்குமாறு முனிவன் செய்தனரென்றும் கூறுகிறார்.  இராமன் சீதையைக் கண்டு மகிழ்கிறான்.  சீதையும் தன் கைவளையைத் திருத்துபவள் போலக் கடைக் கண்ணால் இராமனை நோக்கித் தன் மனத்திலிருந்த அய்யம் நீங்கி மகிழ்ச்சியடைகிறாள்.  பின் மறுநாள் திருமணம் நடை பெறுகிறது. இவ்வரலாறெல்லாம் கம்பர் கதையை மாற்றி இம்மண நிகழ்ச்சியைத் தமிழ்நாட்டு மணமாகக் காட்டுகிறார்.  இது பாராட்டத் தகுந்ததேனும், அந்நிய நாட்டுக் கதையை மாற்றி மயக்கிவிடுதலாலே கம்பர் செயல் வெறுக்கத் தகுந்ததே!  ஏனெனில் இவ்வா றெல்லாம் இவர் மாற்றி மயக்காதிருப்பரேல், தமிழ் மக்கள் தம் தமிழ் நாட்டுக் கதைகளையே பாராட்டிப் பார்த்து மகிழ்வார்.  இவ்வுண்மைத் தன்மையையும் உணர்ந்து இராமா யணத்தின் உண்மைத் தன்மையையு முணர்ந்து அதைப் பாராட்டாதிருப்பார்.

                    --------------------”விடுதலை” 18-07-2014

Read more: http://viduthalai.in/page-3/84284.html#ixzz37pIknDjk