கார்த்திகைதீபம்-கடவுள்பொய்சொல்லுகிறதுஎன்பதற்குஒருபண்டிகையா?அண்ணாமலைக்குஅரோகரா!

அண்ணாமலைக்கு அரோகரா!

அருணாசல புராணம் தீர்த்தச் சருக்கம்:

காக முன் பலி பீடத்தில் பலித
னைக் கவரும் போதில்
ஆக மார் சிறகைக் கீழே புடைத்
தாலை யத்தி னூடே
ஓகையால் நமது கோயில் விளக்கிய
தென உட்கொண்டு
பாக சாதனனார் வாழும் பதியினைப்
பரமன் ஈந்தான்

இதன் பொருள்: ஒரு காக்கையானது திருவண்ணாமலைக் கோயிலில் உள்ள பலி பீடத்தில் வைத்திருந்த சோற்றைத் தின்னும் போது தன் சிறகை விரித்து அசைத்தது. அதனைக் கண்ட பரமசிவன் இந்தக் காக்கை நமது கோயிலைச் சுத்தம் செய்தது என்று மகிழ்ந்து அதற்கு உடனே தேவேந்திரன் வாழும் உலகத்தைக் கொடுத்தார் என்பதாகும்.

மேற்படி சருக்கம் 37ஆம் பாட்டு:

மூடிக மொன்று கோயில் முளை
யினைக் கிளறும் போது
தேடரு மணி போன்றங்கே சிதறி
யோர் விளக்கிக் காட்ட
ஆடிய பெருமான் தீபம் அளித்த
தென் றதற்கு நல்ல
வீடுயர் நெறியுங் காட்டி விரைந்து
சாலோக மீந்தான்.

இதன் பொருள்: ஒரு பெருச்சாளியானது (மூஷிகம்)  கோயிலில் வளை தோண்டும்போது அது பறித்துத் தள்ளிய மண்ணிலிருந்து ஒரு இரத்தினமானது சன்னதியில் விளக்குபோல் ஒளி மின்னியது. அதைக் கண்ட சிவபெருமான் அந்தப் பெருச்சாளி, தன் சன்னதிக்குத் தீபம் போட்டது என்று கருதி, மோட்ச வழியைக் காட்டி சாலோகப் பதவியைக் கொடுத்தார் என்பது. 

மேற்படி சருக்கம் 38ஆம் பாட்டு.

சிலந்தி யொன்றொருநாள் அந்தத்
திருமலை யிடத்து நூலைக்
கலந்துடன் இழைக்க
ஈதுகலை நமக்களித்த தென்று
நலந்திகழ ரசனாக்கி அதற்கு நல்லறிவு நல்கி
உலர்ந்தபின் நெடிய மாயன் 

உலகினை உதவினானே. 

இதன் பொருள்: திருவண்ணாமலையில் ஒரு நாள் ஒரு சிலந்திப் பூச்சியானது தன் வாய் நூலால் ஒரு கூடு கட்டியது. அதனை சிவபெரு மான், அச்சிலந்தியானது தனக்கு நல்ல வஸ்திரத்தை செய்து கொடுத்ததாகக் கருதி அதை இராஜாவாக ஆக்கி நல்ல ஞானம் உண் டாக்கி, அது இறந்த பிறகு வைகுந்த லோகத்தைக் கொடுத்தார் என்பதாகும்.

ஒரு கோயிலுக்கு அந்தக் கோயிலில் உள்ள மூலவரான கடவுளுக்கு அசாத்தியமான முக்கி யத்துவம் கொடுக்க வேண்டும் என்பதற்காகப் புலவர்கள், பக்திமான்கள் அளந்து கொட்டும் சரடு இது.

அளவுக்கு மீறிய தன்னலம், பேராசை, அச்சம் ஆகியவற்றின் கலவையான மனிதன் அறிவை அகலக் குழி வெட்டிப் புதைத்து விட்டு ஆண்டவனே கெதி என்று கப்பறையை விரிக் கிறான்.

கடுகளவு அறிவு இருக்கின்றவனும் இந்தக் காக்கைக் கதையையும், சிலந்திக் கதையையும் எலிக் கதையையும் நம்புவானா?

நம்புகிறான் என்றால் அவனுக்குக் கடுகத்தனை அறிவுகூட இல்லை என்பதற்கான விளக்கம்தான்.

அருணாசலக் கடவுள் எவ்வளவுப் பெரிய பரம முட்டாள், தற்பெருமைக்காரன் என்பதற்கும் இப்பாடல்கள் எடுத்துக்காட்டு!

இந்த அருணாசலம் குடி கொண்ட திருவண் ணாமலை இருக்கிறதே இது கிருதாயுகத்தில் அக்னிமலையாக இருந்ததாம், திரேதாயுகத்தில் மாணிக்க மலையாம், துவாபர யுகத்தில் பொன் மலையாம், கலியுகத்தில் கல் மலையாம்.

பைத்தியக்காரனுக்குக் கள் ஊற்றியதுபோல உளறுவது தான் புராணம். கலியுகத்தில் கல்மலை என்று மிகவும் ஜாக்கிரதையாகவே கூறி வைத்துள்ளார்கள். பொன்மலை, மாணிக்க மலை என்று கூறியிருந்தால் சுரண்டிப் பார்த்து விடுவார்களே, குட்டு வெளிப்பட்டுப் போகுமே!

திருவண்ணாமலையில் அருணாசலர் வந்ததற்கு ஒருகதை! எல்லாம் கதை தானே!

பிர்மாவுக்கும், விஷ்ணுவுக்கும் இடையே போட்டி! என்ன போட்டி? யார் அறிவாளி, யார் ஒழுக்கச் சீலர் என்கிற போட்டியா? அல்ல! அல்ல! இருவரில் யார் பெரியவர் என்கிற  போட்டியாம். இவர்கள்தான் அகந்தையை அகற்றி அருள் பாலிப்பார்களாம். ஆண்டவன் விஷயம் என்றால் தான் அறிவைப் பயன்படுத்தக் கூடாதே!

இடையிலே சிவன் குறுக்கிட்டான். ஆதியும், அந்தமும் இல்லாத அருள் பெரும் ஜோதியாய்த் தோன்றி நின்றானாம். சிவன் உங்களில் யார் என் முடியையும், அடியையும் காண்கிறீர்களோ அவர்தான் பெரியவர் என்று தீர்ப்புக் கூறினாராம். விஷ்ணு, பன்றி அவதாரம் எடுத்து பூமியைத் துளைத்துக் கொண்டு போய் தோல்வி முகத்தோடு திரும்பினானாம். பிர்மா கருடன் அவதாரம் எடுத்து முடியைக் காண வெகுதூரம் சென்றானாம்.

அந்த நேரத்தில் தாழம்பூ ஒன்று ஆகாய வெளியில் வந்ததாம். எங்கிருந்து வருகிறாய்? என்று பிர்மா கேட்டானாம்! சிவன் முடியிலிருந்து வருகிறேன் என்று அது சொன்னதாம். பிர்மாவுக்கு ஒரு நொடியில் பொறிதட்டியது. சிவன் முடியை நான் பார்த்ததாகச் சாட்சியம் சொல்வாயா என்று கேட்டானாம் பிர்மா. தாழம் பூவும் ஒப்புக் கொண்டதாம். சிவனிடம் அவ்வாறே சொன்னார்களாம்.

பொய் சொல்லுவதை அறிந்த தோடுடைய சிவன் பொல்லாக் கோபம் கொண்டானாம்.

உனக்குக் கோயிலே கிடையாது நாட்டில் என்று பிர்மாவுக்குச் சாபம் விட்டானாம். உன்னை பூஜைக்குப் பயன்படுத்தக் கூடாது என்று தாழம் பூவுக்கும் நச்சென்று தலையில் குட்டினானாம்.

சிவன் ஜோதிப் பிழம்பிலிருந்து விடுபட்டு மீண்டும் சிவலிங்க உருவத்தில் தோன்றினா னாம். பிர்மா, திருமால் இருவரும் சிவனை வழிபட்டு உண்மை ஞானம் பெற்றனராம்.

இந்த நிகழ்ச்சியை நினைவு கூரும் விதத்தில் தான் கார்த்திகை மாதம் பவுர்ணமியன்று திருக்கார்த்திகை நட்சத்திரத்தில் பொருந்தியிருக்கும்போது கார்த்திகை தீபம் தொடங்குகிறது என்று திருவண்ணாமலை தலபுராணம் கதைக்கிறது.

கடவுள் பொய் சொல்லுகிறது என்பதற்கு ஒரு பண்டிகையா?

இந்தக் கதையின்மூலம் பக்தர்கள் என்ன பாடத்தைப் பெற்றுக் கொள்ளப் போகிறார்கள்?

சிவனைத் தூக்கிப் பிடிக்கும் இந்தத் தீபக் கதையை, வைணவர்கள் ஏற்றுக் கொள் வார்களா? ஆகாயத்தில் கருடனைப் பார்த்து கன்னத்தில் போட்டுக் கொள்ளும் பிர்மாவின் பக்தர்கள்தான் ஒப்புக் கொள்வார்களா?

அவர்களுக்குள் இருக்கும் உயர்வு - தாழ்வு தெருச் சண்டைக்கு இதுபோன்ற புராணப் புனைவுகள் என்பதுதானே உண்மை.

--------------------- கருஞ்சட்டை 16-11-2013 “விடுதலை” யில் எழுதிய கட்டுரை