இதுதான் வால்மீகி இராமாயணம் - 39

இதுதான் வால்மீகி இராமாயணம்

அயோத்தியா காண்டம்

ஒன்பதாம் அத்தியாயம் தொடர்ச்சி

19) பரதனுக்குக் கொடுப்பதாய் விவாக காலத்தில் பிரதிக்ஞை செய்த இராஜ்யத்தை இராமனுக்குக் கொடுப்பதாக

நிச்சயித்ததைக் கேட்டால் கேகய மன்னன் ஆட்சேபிப் பானென்று அவனுக்குச் சமாச்சாரம்

அனுப்பாமலிருந்ததும்.

20) மற்ற அரசர்களுக்குச் சொல்லி அனுப்பியதும் சிக்கலான் விஷயங்களே...

பதம புராணத்தில் இதைக் காரணமாக வைத்துக் கொண்டு கைகேயிக்குத் தசரதர் செய்த பிரதிக்ஞையை

நிறைவேற்றுவதற்காக இராமனுக்குச் செய்த பிரதிக்ஞை யைத் தவறினாரென்றும், அதற்காக அவருக்கு நல்ல கதி

கிடைக்கவில்லையென்றும் சொல்லப்படுகிறது... மேலும் கைகேயியும் மந்தாரையும் செய்த காரியங் களுக்குத்

தகுந்த நியாயமும் காரணங்களும் காணப்படு கின்றன. அவற்றைப் புறக்கணித்து அவர்களை எல்லையில்லாமல்

நிந்திப்பதும் குற்றஞ்சாட்டுவதும் நியாத்திற்கு ஒத்ததாகத் தெரியவில்லை. இதன் இரசியத்தைப் பரத்வாசர்

பரதனுக்குச் (92-ஆவதில்) சொல்லுகிறார்.

மேலே கண்ட குறிப்புகளெல்லாம் மொழி பெயர்ப் பாளர் அய்யங்காருடையன. அவற்றில் பல உண்மைகள்

உணரவிருப்பதை அறிஞர் அறிவார்களாக!

பத்தாம் அத்தியாயம்

இனி கதைத் தொடர்ச்சியிற் செல்வோம்.

பிராமணர்கள் பலர் இராமனைத் தொடர்ந்து சென்றனர். அவர்களை நோக்கி இராமன், என்னிடத் திலுள்ள

அன்பை இனி பரதனிடம் வையுங்கள். அவன் கைகேயியின் மகனல்லவா? அவளுடைய தீய குணங்கள்

அவனிடமுமிருக்குமல்லவா? அவனிடத்தில் எங்களைக் காட்டிக் கொடுக்கலாமா என்று நீங்கள் சொல்லலாம்.

ஆனால், பரதன் மிகவும் நல்லவன், அவனை இளவரசனாக அரசர் நியமித்திருக்கிறார் என்றான்.

இச்சாதுரியமான பேச்சால் அவர்களுக்கு இராமனே அரசனாக வேண்டுமென்று ஆசை அதிக ரித்தது.

அவர்களிற் கிழவர் நடக்க முடியாது வருந்து வதைக் கண்டு இராமன் தேரை விட்டுக் கீழேயிறங்கி நடந்தான்.

தமசா நதிக்கரை குறுக்கிட்டது. இரவு அங்கே யாவரும் தங்கினர். விடிந்தது. பிராமணர்களனைவரும்

தூங்குவதைக் கண்ட இராமன் அவர்கள் எழுமுன்தான் அயோத்திக்குப் போனதாகத் தேரை நடத்திக் காட்டி

ஏமாற்றிவிட்டுச் சென்றான். பிராமணர்கள் ஏமாந்து அயோத்தியையடைந்தார்கள். ஒவ்வொரு வீட்டிலு முள்ள

பெண்ணும் தங்கள் கணவரைப் பார்த்து அழுது கொண்டு கூர்மையான மரவெட்டியால் யானையைக்

குத்துவதுபோல் ஏற்கெனவே புண்பட்ட அவர்களுடைய மனத்தைக் கொடுமையான சொற்களால் துளைத்து

அவர்களை நிந்திக்கிறார்கள். இராமனை அழைத்து வரத் திறமற்றவர்களுக்குப் பெண்டாட்டி பிள்ளைகளேன்?

தீயவளாகிய கைகேயியின் நாட்டில் யாம் தங்கோம். எல்லோரும் இராமனிடம் போவோம். மலையுச்சி

களிலுள்ள மரங்களின் அடிகளில் உதிர்ந்துள்ள தளிர் களாலும், மலர்களாலுமாகிய படுக்கைகளில் சீதையுடன்

இராமனைக் கூடிக் கலந்து விளையாடச் செய்யும் இராமனின் கட்டழகையுடைய திருமேனியைக் கண்டு

காட்டிலுள்ளவர்களல்லவா இன்புறுவார்கள்? அவன் எப்போதும் இனிமையாகப் பேசுகிறவன். யாரிலும் தானே

முதலில் பேசுபவன், எல்லோருடைய மனத்தையும் கவர்பவன். எப்போதும் சிரித்த முகத்தையுடைய அவனை

இன்னொரு முறை காண்போமோ? என அப்பெண்கள் புலம்பினர்.

இராமன் வடகோசல நாட்டின் எல்லையையடைந்த போது அங்குள்ள குடிகள், நம் அரசன் அறிவற்றவன்,

எவனாவது இந்தக் கிழவயதில் காமத்திற்கு அடிமைப் பட்டு இத்தீய செயலைச் செய்வானா? தன் மகனைக்

காட்டிற்கனுப்ப வேண்டும் என்ற எண்ணம் தசரதனுக்கு எப்படி வந்தது? கைகேயி மரியாதையற்றவள், மிகவும்

தீயவள் என்று சொல்வதைக் கேட்டுக் கொண்டு இராமன் கோசலத்தைத் தாண்டிப் போனான். அவன்

சுமந்திரனைப் பார்த்து, நான் திரும்பிவந்து இன்னுமொரு தரம் சரயூ நதிக்கரையிலுள்ள காடுகளில்

வேட்டையாடுவேனா? என்று கூறினான். பின் இராமன் அயோத்தி நகரத் தேவதைகளை வணங்கிக் கொண்டு

அங்கு நின்ற குடிகளையும் அனுப்பிவிட்டுக் கங்கைக் கரையைச் சீதையுடனும் இலக்குவனுடனும் அடைந்தான்.

சிருங்கபேரபுரத்தை நோக்கிச் செல்லும் இராமன் தேரை நிறுத்தச் சொல்லி அவர்களோடும் அங்கே தங்கினான்.
அந்த நாட்டிற்கு அரசன் குகன். அவன் இராமனுக்கு உயிர்த்தோழன். இராமன் வந்திருப்பதை அறிந்து அவன்

உறவினரோடு பார்க்க வந்தான். அவன் வருவதைத் தூரத்திலேயே கண்டு இராமனும் இலக்குவனும் எழுந்து

எதிர்கொண்டு உபசரித்தார்கள். இராமனை அந்நிலையிற் கண்டு மிகவும் கவலைப்பட்டு அவனை அன்புடன்

கட்டியணைத்து, இந்நாடு உன்னுடையது. இங்கேயே தங்கலாம் என்று கூறி மதுரமான பலவித மாமிசங் களையும்

உணவுப் பொருட்களையும் கொண்டு வந்து வைத்தான். அதைக்கண்டு இராமன் அவனை இறுகத் தழுவி,

உன்னுடைய இனிய சொற்களால் மிகவும் மகிழ்ந்தேன். இப்போது நான் பிறரிடத்தில் எதையும் பெறுவதும்

உண்பதும் கூடாது. இந்தக் குதிரைகளுக்கு வேண்டுவன கொடு என்று கூறி இலக்குவன் தந்த கங்கை நீரைக்

குடித்தான். இராமனும் சீதையும் தரையில் படுத்துக்கொண்ட பிறகு இலக்குவன் அவர்களுடைய கால்களைக்

கழுவிவிட்டுக் குகனிருந்த இடம் வந்தான். குகன் அவனுடன் விற்பிடித்து இராமனைப் பாதுகாத்தி ருந்தான்.

குகன் இலக்குவனையும் படுத்துக்கொள்ள வேண்டினன். இலக்குவனோ இராமனும் சீதையும் புல்லின்மேல்

தூங்குவதைப் பார். அவர்கள் அவ்வாறு தூங்கும்போது எனக்குத் தூக்கமும் வருமா! தந்தைக்கு எங்கள்

நால்வரிலும் இராமனிடத்தில் மிகவும் பிரியம்! அவனைப் பார்க்காமல் அவருடைய உடலில் உயிர் நிற்குமா?

கோசலையும் இறப்பாள். நிகரற்ற அழகு வாய்ந்த வேசைகளால் அலங்கரிக்கப்பட்டுள்ள அயோத்தியில்

வாழ்பவர்களே புண்ணிய சாலிகள். நாங்கள் திரும்ப அயோத்தியில் புகுவோமா? என்று ஏங்குகிறான்.

பொழுதும் விடிந்தது, இராமனுடைய வேண்டுதலால், குகன் நல்ல மரக்கலம் கொண்டு வரக் கட்டளையிட்டான்.

இராமன் தம்பியுடன் போர்க்கருவி களையணிந்து படகை நோக்கி நடந்தான். சுமந்திரன், பாவியாகிய

கைகேயியிடம் எங்களை ஒப்புவித்துப் போகலாமா? நானும் கூட வருவேன் என்றான். இராமன், என்

தந்தையின் மனோரதங்களெல்லாம் வீணாயின.

அதனால் காமத்தில் ஈடுபட்ட அவருடைய கவலை களைப் போக்குவது உமது கடமை. கைகேயிக்காக அவர்

விரும்புவதைச் செய்யும். அவரிடம் நாங்கள் விரைவில் பார்ப்போமெனச் சொல்லும் தாய்மாரிடம்

கவலையற்றிருக்கக் கூடும். பரதனிடத்தில் தந்தையைப் போலவே தாய்மார்களையும் பணிந்து நடக்க

வேண்டுமென்றும், அதிலும் என் தாய் கோசலையை மிகவும் கவனிக்க வேண்டுமென்றும், சொல்லும் எனப்

புகன்றான். சுமந்திரன் போக மறுக்க இராமன் மறுபடியும், நான் உம்மைத் திரும்பிப் போகக் சொல்லப்பல

காரணங்களுள.

கைகேயி நீர் போனவுடன் நான் காடடைந்தததாக உறுதியாக நினைத்து அரசர்மீதுள்ள பொய் சொல்லுகிறவன்

என்ற சந்தேகத்தை நீக்குவாள் என்றான். பின் அவன் குகனிடம் ஆலம்பால் கொண்டு வரச் சொல்லித்

தலையைச் சடையாக்கினான். பின் குகனுக்கும் விடை கொடுத்து இலக்குவனிடம், தம்பி! சீதையை ஓடத்திலேற்றி

நீயும் ஏறு என்றான். பின் தானும் ஏறினான். ஓடமோட்டி விரைவில் ஓட்டினான். போகும்போது சீதை

கங்காதேவி எங்களைக் காப்பாற்றும், நாங்கள் சுகமே திரும்பிவரும்போது பல்லாயிரம் பசுக்களையும், நல்ல

உடைமையும், நல்ல உணவையும். பிராமணர்களுக்குக் கொடுத்து உம்மைத் திருப்தி செய்கிறேன். பல்லாயிரம்

கள்ளுக்குடங்களாலும் பலவகையான மாமிசங்களாலும் உம்மையும் பிற தெய்வங்களையும் திருப்தி செய்கிறேன்

என வேண்டிக் கொண்டாள். அக்கரை சேர்ந்தவுடன்  அவர்கள் மூவரும் கரையில் இறங்கி நடந்தார்கள்.

இவர்கள் மத்ச நாட்டில் வந்து அங்கே காட்டுப்பன்றி, ரிசியம், பிருஷதம், மகாகுரு என்று சொல்லப்படுகின்ற

மான்கள் ஆகிய இந்நான்கு பெரிய மிருகங்களையும் விரைவிற் கொன்றெடுத்து ஒரு பெரிய மரத்தடியில்

அவற்றைத் தின்ன உட்கார்ந் தார்கள்.

தின்றபின் இராமன் படுக்கையிற் படுக்கப்போகும் போது இலக்குவனை நோக்கி, இப்போது தந்தை துக்கத்தால்

தூக்கம் வராமல் வருந்துவார். கைகேயி தன் மகனுக்கு நாடு உறுதியாகக் கிடைக்க வேண்டும் என்ற

எண்ணத்தால் ஒருவேளை தந்தையைக் கொன்றாலும் கொல்லுவாள். அவரோ காமத்திற்கு வசப்பட்டவர்.

கைகேயியிடத்தில் மாட்டிக் கொண்டிருக்கிறார். நானும் பக்கத்திலில்லை. அய்யோ என் செய்வார்? நம் பிதா

செய்ததை ஒருவன் எவ்வளவு மூடனானாலும் ஒரு பெண்ணை மகிழ்விக்கத் தன் மனப்படி நடக்கும் மகனைக்

காட்டிற்குத் துரத்துவானா? அவர் இன்னும் எத்தனை நாள் வாழப்போகிறார்? பரதன் தன் மனைவியுடன்

கோசல நாட்டைத் தான் ஒருவனாகச் சுகமாக அனுபவிக்கப் போகிறானே. புதிதாக அதிகாரம் கிடைத்த

கொழுப்பால் கைகேயி இப்போதே கோசலை யையும் சுமித்திரையையும் தொந்தரவு செய்வாள். ஆதலின்

காலையில் அயோத்திக்குப் போ. கைகேயி அநியாயக்காரி. முற்பிறப்பில் என் தாய் பல மாதர்களைத் தன் தன்

பிள்ளைகளிடமிருந்து பிரித்தாளென்பது நிச்சயம். அதனாலேயே நான் அவளைப் பிரிய நேர்ந்தது. எனக்குக்

கோபம் வந்தால், நானொருவனே உலகை வென்று அயோத்திக்கு என்னை அரசனாக்கிக் கொள்வேன்.

உலகத்தார் பழிப்பார்களென்று அஞ்சியே சும்மாயிருக்கிறேன் எனப் பலவாறு புலம்பிக் கண்ணீர் வடித்தான்.

இலக்குவன் இராமனைப் பிரிந்தால் இறப்பதாகக் கூறினான். பின் அவர்கள் அந்த மரத்தடியில் படுத்துக்

கொண்டார்கள்.

     ------------------ தொடரும் ---------------"விடுதலை” 28-10-2014

Read more: http://viduthalai.in/page-3/90141.html#ixzz3HRuZw6xS