இதுதான் வால்மீகி இராமாயணம் - 33

இதுதான் வால்மீகி இராமாயணம்

அயோத்தியா காண்டம்

ஒன்பதாம் அத்தியாயம் தொடர்ச்சி

கைகேயிக்கு அடங்காத கோபமுண்டாயிற்று. அவள், சகரன், அசமஞ்சனாகிய தன் மகளைத் தனியே துரத்தியது போல் துரத்தும் என்றாள்.

அப்போது சித்தார்த்தனென்ற ஒரு பிரதானி, அசமஞ்சன் ஊர்ப் பிள்ளைகளைத் தண்ணீரில் தள்ளிக்கொன்று வேடிக்கை பார்த்த கொடுஞ் செயலுக்காகத் துரத்தப்பட்டான். இராமன் என்ன குற்றம் செய்தான்? இராமனுக்கு அரசைக்கொடு; இல்லை யானால் உலகத்தார் உன்னை நிந்திப்பார்கள் என்றான். தசரதன், அடி, சண்டாளி, சித்தார்த்தன் கூறியது கேட்டதா? உன் மனம் எங்கே திரும்பப்போகிறது? நானும் இராமனுடன் காட்டிற்குப்போகிறேன். நீயும் பரதனும் சுகமாக அரசாளுங்கள் என்றான். இராமன் மன்னனைப் பார்த்து, எனக்குச்சேனையும் செல்வமும் எதற்கு? யானையைத் தந்தவன் அதைக்கட்டும் கயிற்றில் ஆசை வைக்கலாமா? யானையே போகும்போது கயிறு ஒரு பொருட்டா? தாங்கள் எனக்குக் கொடுப்பதாக உத்தேசித்த பொருள்களையெல்லாம் நான் பரதனுக்குக் கொடுத்துவிட்டேன், நான் உடுக்க மரவுரியும், கூடை, மண்வெட்டி, கோடரி முதலியவற்றையும் வேலைக்காரர் கொண்டுவந்து கொடுத்தார். இராமனும் இலக்குவனும் அதை உடுத்திக்கொண்டனர். சீதை கட்ட முயன்றும் தெரியாமல் வெட்கத்துடன் நின்றாள். உடனே இராமன் அதை அவருக்குக் கட்டிவிட்டான்.

அப்போது வசிட்டன், அடீ, தீயவளே! சீதை காட்டிற்குப் போகக்கூடாது. இராமனுக்கு நியாயமாகக் கொடுக்க வேண்டிய சிம்மாசனத்தில் அவளே இருந்து அரசாளட்டும். இல்லையென்றால், நாமெல்லோரும் காட்டிற்கு போவோம். பரதன் தசரதருக்குப் பிறந்தவ னானால், அவர் அன்புடன் கொடுக்காத இந்நாட்டை ஆளச்சம்மதியான். அவனுடைய தந்தையைக் கொன்ற உன்னுடனும் வாழான். மூத்தவனிருக்க இளையவன் நாடாளலாமா? சீதை காடேகினால் வேண்டிய செல்வங்களோடு போகட்டும் என்று கூறினான்.

சீதை மரவுரியுடுத்தியதைக் கண்டாரனைவரும், சீ, சீ; என்ன காரியம் செய்தீர் என்று சினந்தனர். தசரதனோ கைகேயியை நோக்கி, சண்டாளி! சீதை உனக்கென்ன செய்தாள்? அவளையும் ஏன் காடேகச் சொல்கிறாய்? சீதையையும் இலக்குவனையும் காட்டுக்குத் துரத்தி நீ என்ன நன்மை பெறுவாய்? என்று புலம்பினான், பின் தலைகுனிந்து வெட்கத்தோடு உட்கார்ந்திருந்தான். அப்போது இராமன், தந்தையே! எனக்கும் ஒரு வரம் தர வேண்டுகிறேன். என் தாயை மிகவும் ஆதரவோடு நடத்த வேண்டும். அவளுடைய பகைவர்கள் கையில் அவளைக் காட்டிக் கொடுக்கக் கூடாது. இன்னு மொருமுறை வேண்டிக்கொள்ளுகிறேன். என்னைப் பிரிந்த கவலையால் அவள் உயிரை விடாமலிருக்க வேண்டும். நான் காட்டிலிருந்து திரும்பி வந்து என் தாயை யமனுடைய பட்டணத்தில் போய்த் தேடும்படி வைக்காமல் இருப்பது உம்முடைய பொறுப்பு என வேண்டினான்.

தசரதன், என் உயிர் போகேனென்கிறதே என ஓலமிட்டுப் பின் சுமந்திரனைப் பார்த்து, நல்ல குதிரைகள் பூட்டிய தேரைத் தயாரித்து அதில் இராமனை ஏற்றித் தெற்கே அழைத்துக் கொண்டு போ என்று சொன்னான். சுமந்திரன் அவ்வாறே தேர் கொண்டுவந்து நிறுத்தினான். தசரதன் செல்வத் தலைவனை அழைத்துச் சீதைக்குப் போதுமானபடி ஆடைகளையும், நகைகளையும் கொண்டு வநது தரச்சொல்ல, அவனும் அவ்வாறே செய்தான். சீதை அந்த விலையுயர்ந்த நகைகளால் தன்னை அலங்கரித்துக் கொண்டாள். அதைக்கண்டு கோசலை அவளைத் தழுவிக் கொண்டு, பத்தினிப் பெண்கள் கணவனையே தெய்வமாக நினைப்பார்கள். கெட்ட பெண்களோ கணவனுக்குக் கேட்டையும், சோர நாயகனுக்கு நலத்தையும் நினைப்பார்கள். என் மகன் நல்ல நிலையிலிருந்தவன்; இப்போது வினைவசத்தால் நாட்டிலிருந்து விலக்கப்பட்டிருந்தவன். இதை ஒரு காரணமாகக் கொண்டு நீ அவனை இகழாமல் தெய்வமாக நினைத்து நட என்றாள். சீதை, அம்மா! இந்த விவரமெல்லாம் நான் அறிவேன். தாங்கள் என்னைப் பதிவிரதையல்லாத கெட்ட பெண்களுடன் சேர்த்துப் பேசக்கூடாது. என் தாயைப்போன்ற மகா பதிவிரதைகளிடமிருந்து அந்தத் தருமத்தை நன்றாகக் கேட்டறிந்திருக்கிறேன். ஆகையால் என் கணவனைக் கனவிலும் அவமதியேன் என்றாள். கோசலை கண்ணீர் வடித்தாள். பிறகு இராமன் கோசலையைப் பணிந்து, மற்ற முந்நூற்றைம்பது சிறிய தாய்மாரையும் கும்பிட்டு, நான் உங்கட்கு ஏதாவது குற்றம் செய்திருந்தால், மன்னிக்க வேண்டும்; அப்படிச் செய்வதாகச் சொன்னாலொழிய, என் மனத்துக்குச் சமாதானம் வராது எனக்கூறி விடைகேட்டான். அவர்கள் அழுதார்கள்.

பிறகு இராமனும், இலக்குவனும், சீதையும் தசரதனைக் காலைத் தொட்டு வணங்கி, சோசலை யையும் வணங்கினர். இலக்குவன் தன் தமையன் செய்ததைப் போலக் கோசலையை வணங்கித் தன் தாயான சுமித்திரையையும் வணங்கினான். சுமித்திரை, இராமன் சொற்படி கேட்டு நட. அவனை உன் தந்தையென நினை. சீதையே உன்தாய் என்று புகன்றாள். பிறகு சுமந்திரன், காட்டில் வாழவேண் டியதில் இது முதல்நாள் ஆதலின் இப்போதே புறப்படும் எனக்கூற, இராமன் சீதையைத் தேரிலேற்றித் தானும் தம்பியுடன் ஏறிக்கொண்டான். உடனே சுமந்திரன் வேகமாகத் தேரை நடத்தினான். குடிகளெல்லோரும் அழுது தேரை நிறுத்தச் சொல்லிப் பின் தொடர்ந்தனர்.

தசரதனும் அவனுடைய மனைவிமாரும், எங்கள் அருமைக்குழந்தையை இன்னுமொருமுறை பார்க்கப் போகாமலிருப்போமா? என்று வெளியில் ஓடிவந்தனர். தசரதன் ஓட முடியாமல் கீழே விழுந்தான்.

                 --------------------------------"விடுதலை” 8-10-2014

Read more: http://viduthalai.in/page1/88882.html#ixzz3FYkluOJt