பகடிக்குரிய பெயரா பாரிவேந்தர்?

கலை எனப்படுவது இனக்கொலையானால் கலையைக் கொலைசெய் என்றார் தந்தை பெரியார். ராமாயணத்தையும் பெரியபுராணத்தையும் அறிவார்ந்த முறையில் திறனாய்வு செய்த நிலையில்தான், அவ்விரண்டு நூல்களும் தமிழினத்தின் அடையாளத்தைச் சிதைப்பதைக் கண்டுணர்ந்த தந்தை பெரியார் மேற்காட்டிய முழக்கத்தை முன்வைத்தார். தீ பரவட்டும் என ஆணையிட்டார் பேரறிஞர் அண்ணா. பெரும் பேராசிரியர்களாகவும் வழக்கறிஞர்களாகவும் திகழ்ந்த இரா.பி.சேதுப் பிள்ளை, நாவலர் சோமசுந்தர பாரதியார் இருவரும் அண்ணாவிடம் வாதப்போர் புரிந்து தோற்றனர். திராவிடர் இயக்கத்தின் கொள்கை முழக்கம் பட்டி தொட்டியெல்லாம் பரவியது. தமிழ் உயிர்த் துடிப்போடு சிலிர்த்தெழுந்தது. எங்கள் வாழ்வும் எங்கள் வளமும் மங்காத தமிழென்று சங்கே முழங்கு என்ற புரட்சிக் கவிஞரின் சங்கநாதம் தமிழரை வீறுகொள்ளச் செய்தது. ஆம் வீழ்ச்சியுற்ற தமிழகத்தில் எழுச்சியூட்டிய திராவிட இயக்கம், தமிழின் மறுமலர்ச்சிக்கும் உயிரும் உரமும் ஊட்டியது. மூடநம்பிக்கையின் முடை நாற்றம் வீசிய திரைப்படத்துறையைப் பகுத் தறிவுப் பாசறையாக மாற்றியது அப்பேரியக்கம். ஆகும் நெறி எது? ஆகா நெறி எது? அறிந்து சொல்வீரே! நன்றாய்த் தெரிந்து சொல்வீரே என மக்களிடம் வேண்டுகோள் வைத்தது. ஜாதித் தளைகளை உடைத்து, ஏற்றத்தாழ்வுகளை நீக்கி, சமத்துவத்திற்கான கருத்தியலை மக்கள் மனதில் ஆழப்படுத்தியது.

அந்த மறுமலர்ச்சியை, உணர்ச்சிப் பெருக்கை, அந்த இயக்கங்களின் ஆட்சிக் காலத்திலேயே சிதைக்கும் முயற்சி படிப்படியாக வெற்றி பெற்று வருகிறது.

மக்கள் திலகம் முதல்வராக இருந்த போது வெளிவந்த படம் ஒன்று அந்த ஏழு நாட்கள் என்பது. அதில் மலையாள இளைஞன் மிக நேர்மையானவனாகவும் அவனின் நண்பன் ஒரு சிறுவன் தமிழனாகவும் - திருடனாகவும் காட்டப்பட் டான். அது கண்டு தமிழினம் சிலிர்க்கவில்லை. தமிழின வளர்ச்சியில் பெரும்பங்கு ஆற்றிவருவதும் சமூகநீதியின் அடிப் படையாக விளங்கிவருவதுமான இட ஒதுக்கீட்டுக் கொள்கைக்கு எதிரான ஒரு திரைப்படம் ஜென்டில்மேன். அதை எதிர்த்து எந்தத் தமிழனும் ஆர்த்து எழவில்லை, உப்புக்கருவாடு ஊற வைத்த சோறு என சோற்றுப் பிண்டமானான் மானமிகு மனிதனாக இருக்க வேண்டிய தமிழன். கல்லக்குடி போராட்டத் தலைவனின் காதல் மொழியைக் காட்டி கலைஞரை கேலி செய்த இருவர். திராவிடர் இயக்கத்தின் மூத்த தலைவரை இழிவு செய்த ஒருநாள் முதல்வன், கலப்பு மணத்தை எதிர்த்து ஜாதி வெறியர்களின் கொலை வெறியைச் சித்தரித்த காதல் எனத் தமிழன் மறுமலர்ச்சியின் அடையாளங்களைச் சிதைப்பது.... இந்த போக்கின் விளைவாக தமிழ்ப் பெயர் வைத்தவர்களை ஒருபால் தொடர்பாளர்கள், கொலையாளிகளாகக் காட்டுவது, கரைவேட்டிக் கட்டியவர்களைக் கொடுமையாளர்களாகக் காட்டுவது, வெடிகுண்டு வைப்பவர்களையும் தேசத்துரோகம் செய்பவர்களையும் இசுலாமியர்களாகச் சித்திரிப்பது, கறுப்பு நிறமுடையவர்களைக் கேலி பேசுவது எனும் நிலையில் திரைப்படங்கள் வருவது தமிழினத்தை இழிவு செய்வதும், இன ஓர்மையைச் சிதைப்பதுமான திட்டமிடப்பட்ட செயல்களாகத் தொடர்கின்றன. இச்சூழலில் தமிழின் அடையாளக் குறியீடுகளை எவ்வளவு இழிவு செய்ய முடியுமோ அவ்வளவு இழிவு செய்யும் முயற்சியில் ஷங்கர் எனும் திரைப்பட இயக்குநர் தொடர்ந்து ஈடுபட்டு வருகிறார்.

தமிழர் வரலாற்று மரபில் வள்ளல்கள் பலர் இருந்தாலும், அவர்களில் எல்லாம் தலைசிறந்தவனாகப் போற்றப்படுபவன் பாரிவள்ளல். முல்லைக்கு தேரீந்தவனாக மட்டும் அவன் இருந்ததில்லை. வறுமையால் வாடிய மக்களின் பசிப்பிணியைப் போக்கியவன். புலவர்களை நண்பர்களாகப் பெற்றிருந்தவன். நட்பின் இலக்கணமாகத் திகழ்ந்தவன். கொடை யின் குறியீடாகத் திகழ்பவன். அவன்மீது இந்த ஷங்கருக்கு என்ன கோபம்? ஒரு திரைப்படத்தில் அந்தக் கொடை வள்ளலின் இரண்டு மகள்களின் பெயரையும், அழகற்ற இரு பெண்களுக்குச் சூட்டி, அப் பெண்களின் தந்தையே அவர்களை வலிய ஒருவனுக்கு மணம் முடிக்க முன்வருவதாக காட்டினார். தந்தையே தரகனாகும் கொடுமை கண்டு தமிழினம் சிலிர்த்தெழவில்லை இப்போதோ நண்பன் எனும் திரைப் படத்தில் பாரிவேந்தர் என ஒரு பாத்திரம், அறிவும், முயற்சியும், ஒழுக்கமும் இல்லா ஒரு பாத்திரத்திற்குப் பாரிவேந்தர் எனப் பெயர்சூடியதில் அந்த இயக்குநர் யாரைப் பகடி செய்கிறார்? பாரியையா? இல்லை அந்தப் பட்டத்திற்கு உரியவரையா? இருவரையும் இழிவு செய்வதுதான் அவரின் நோக்கம் என்பது அவரது திரைப்படங்களின் தொடர்ச்சி காட்டு கிறது. இந்தப் போக்கு மிகவும் கண்டிக் கத்தக்கது. கன்னடத் திரைப்படம் ஒன்றில் ஒரு தமிழ்க்குடும்பமே தமிழில் பேசிக் கொள் வதாக ஒரு காட்சி, அதற்கே கருநாடக மாநிலம் கொதித்தெழுந்தது. அந்த உணர்வில் ஒரு விழுக்காடாவது தமிழகத்தில் இல்லையே?

ஷங்கர் அவர்களே, உங்களுக்கு ஒரு வார்த்தை இந்தியத் தத்துவ வரலாற்றில் மதிக்கத்தக்க ஒருவராக இன்றும் திகழ்பவர் மாத்துவர். இவரின் தத்துவம் துவைதம் என்பது. இவர் ஆதிசங்கரரின் பரம எதிரி, இவர் நூலில், ஆதிசங்கரரைக் குறிப்பிடும் இடங்களில் எல்லாம் சவுக்குப் பதிலாக ஷ வையே பயன்படுத்தியுள்ளார். அப்படி எழுதியதின் வாயிலாகச் சங்கரரின் பிறப்பையே இழிவு செய்துள்ளதாக அறிஞர்கள் கூறுகின்றனர். ஷங்கரர் என்றால் இழிபிறப்பினன் என்பது பொருளாம். பெயரிலேயே இழிவைச் சுமந்து திரியும் நீங்கள், மற்றவர்களை இழிவு செய்ய முன்வராதீர்கள். தமிழோ தமிழ்மரபோ உங்களின் கேலிக் குரியவை அல்ல. உங்களைத் திருத்திக் கொள்ளுங்கள். ஆம் உங்களின் பெயரில் உள்ள எழுத்தையும் கூடத்தான்.

பேராசிரியர் பச்சமுத்து உழைப்பின் குறியீடு. முயற்சியின் வடிவம். ஆல்போல் தழைத்து அருகுபோல் வேர்விட்டு வளர்ந்துவரும் ஒரு பெரிய நிறுவனத்தின் தலைவர். ஓர் அரசியல் கட்சியின் நிறுவனர். மணிமேகலை அமுதசுரபியைக் கொண்டு, காணார், கேளார், கால் முடப்பட்டோர் பேணுநரின்றிப் பிணியால் வாடியோர் ஆகியோருக்குச் செய்த அறங் களைப் போல, இன்று ஆயிரக்கணக்கான ஏழை, எளியோருக்கு வாழ்வளிக்கும் வள்ளல் பாரிவேந்தர் என அவரை மற்றவர்கள், அவரால் பயன்பெறும் மக்கள் அழைத்து மகிழ்கின்றனர். விருதுக்கு ஏற்ப வாழும் வாழ்க்கை அவரின் வாழ்க்கை. அவரைச் சிறுமைப்படுத்துவது தனிமனித அவதூறாகும் இது மன்னிக்க முடியாத குற்றமே!

--------------- பேராசிரியர் க.நெடுஞ்செழியன் அவர்கள் “விடுதலை” 26-1-2012 இல் எழுதிய ஆசிரியருக்கு கடிதம் பகுதியிலிருந்து