மாங்கனித் திருவிழா! பக்தி வந்தால் புத்திதான் போய் விடுமே!

மாங்கனியோ மாங்கனி!

காரைக்கால் வீதிகளில் எங்கு பார்த்தாலும்  மாம்பழங்கள் சிதறிக் கிடக்கின்றன. பக்தர்களின் கூட்டம் அலைமோதியுள்ளது.

என்ன காரணமாம்! ஏதோ மாங்கனித் திருவிழாவாம்! அதற்காக உணவுக்குத் தேவைப் படும் ஒரு பொருள் மிதிபட்டு இப்படி வீணாய்க் கிடக்க வேண்டுமா?

பகுத்தறிவும், மனிதாபிமானமும் கொண்ட வர்கள் இப்படித்தான் கேள்வி எழுப்புவார்கள்.

ஆனால் வைதீகர்கள் இதற்கு வேறு காரணங்களை வைத்துக் கொண்டு இருக்கிறார்கள்.

வீணாக்கப்படும் மாங்கனிக்காகக்கூட வீண் பேச்சு - வெட்டிப் பேச்சு சமாச்சாரங்களை வைத்துக் கொண்டிருக்கிறார்களே!

சரி.. சரி.. அந்தக் கதைக்குள்தான் போய்ப் பார்ப்போமே!

காரைக்காலில் தனதத்தன் தனதத்தன் என்ற ஒருவர் இருந்தார் - அவருடைய மனைவியின் பெயர் தர்மவதி. அவர்களுக்கு ஒரே ஒரு மகள் பெயர் புனிதவதி.

புனிதவதிக்கும் வியாபாரியான பரமதத்தன் என்பவருக்கும் திருமணம் முடிக்கப்பட்டது.

திருமணம் ஆனாலும்கூட, அளவு கடந்த சிவன் மீதான பக்தி மட்டும் குறையவில்லை; பொங்கி வழிந்து கொண்டு இருந்ததாம்.

பரமதத்தன் இரண்டு மாம்பழங்களை ஒருவர் மூலம் தன் வீட்டுக்கு அனுப்பி வைத்தார்.

அந்த நேரத்தில் பிச்சைக்கார சிவனடியார் அங்கு வந்தார்; அவனுக்குப் புனிதவதி அன்னம் பரிமாறினாள் - அத்தோடு இரண்டு மாம்பழங் களில் ஒரு மாம்பழத்தையும் அந்தச் சிவனடி யார்க்கு அளித்து மகிழ்ந்தார்.

சிறிது நேரம் கழித்து கணவனான பரமதத்தன் வீட்டுக்கு வந்தான். உணவு பரிமாறினாள்; மீதியிருந்தஒரு மாம்பழத்தை தன் கணவனுக்குப் பிரியமுடன் அளித்தாள் புனிதவதி.

மாம்பழம் நன்கு ருசியாக இருக்கவே, இன்னொரு மாம்பழத்தையும் கொண்டு வரும்படிக் கேட்டான்.

கணவனிடம் இல்லை என்று சொல்ல மனம் வராத பாரியாள், 

சமையலறைக்கு சென்று கண்களை மூடிக் கொண்டு சிவனைப் பிரார்த்தித் தாள்.

என்ன ஆச்சரியம்! சாயிபாபா கையசைப்பில் ஏதோ வரும் என்று சொல்லுவார்களே, அதே போல ஒரு மாம்பழம் அவள் கையில் டக்கென்று வந்தது.

அதைத் தம் கணவரிடம் கொடுத்தாள். முதலில் தந்த மாம்பழத்தை விட இது மேலும் இனிப்பாக இருந்ததால் கணவனுக்குச் சந்தேகம் வந்துவிட்டது. அதுபற்றிக் கேட்டபோது நடந்ததைச் சொன்னாள் மனைவி.

அப்படியென்றால் இன்னொரு மாம்பழத்தை வரவழைத்துக் கொடு பார்க்கலாம் என்று தன் மனைவியைச் சோதனை செய்து பார்த்தான் கணவன்.

சிவனை அவள் பிரார்த்தனை செய்ய, திடீர் என்று ஒரு மாம்பழம் வந்து திடீரென்று மறைந்தும் விட்டதாம்.

தன் மனைவி தெய்வ சக்தியுடையவள் என்று அறிந்து, வீட்டைத் துறந்து வியாபார நிமித்தமாக வெளியூர் சென்ற இடத்தில் வேறு ஒரு பெண்ணைத் திருமணம் செய்து கொண்டான். கணவனைத் தேடிச் சென்றாள் புனிதவதி. அங்கு தன் கணவனும், அவனது மனைவியும் குழந்தையுடன் முன்னாள் மனைவி புனிதவதியின் காலில் விழுந்து வணங்கினார்கள்.

தன் கணவனுக்குப் பயன்படாத தனது அழகும், உடலும் உருக்குலைந்து போகட்டும் என்று சிவனை வேண்டினாள் புனிதவதி. சதை உருக்குலைந்து எலும்பாகி முதியவள் ஆனாள் புனிதவதி.

இறைவனைத் தரிசிக்க கயிலாயம் சென்ற போது கண்ணில் கண்ட கற்கள் எல்லாம் அவருக்குச் சிவலிங்கமாகத் தெரிந்ததாம். அதனால் காலை ஊன்றாமல் தலையாலேயே நடந்து சென்றாளாம்.

அப்பொழுதுதான் அம்மையே! என்று சிவன் விளித்து அழைத்துக் கொண்டார்.

அவர் காரைக்காலைச் சேர்ந்தவர் ஆதலால் காரைக்கால் அம்மையார் என்று அழைக்கப் படுகிறார். அங்கு அவளுக்கென்று ஒரு கோயில் இருக்கிறது. அங்குதான் ஒவ்வொரு ஆண்டும் ஆனி பவுர்ணமியில் மாங்கனித் திருவிழா கொண்டாடப்படுகிறது.

இந்த நிகழ்வின் போது காரைக்கால் அம்மையாரிடம் மாங்கனி வாங்க சிவன் வீதி உலா வரும்போது ஒவ்வொரு வீட்டின் மாடியில் இருந்தும் மாம்பழங்களை எடுத்து வீசுவார்கள். அவற்றைப் பக்தர்கள் முண்டியடித்து பெற்றுக் கொண்டால், அது நற்பேறு!

இப்படியாக ஒரு தலப் புராணத்தை வழக்கம்போல கட்டி விட்டு, ஒவ்வொரு ஆண்டும் இந்தத் தெருப் புழுதி திருவிழா நடந்து கொண்டே இருக்கிறது.

துளியோண்டு அறிவைச் செலுத்தினால் கூட சில உண்மைகள் பளிச் சென்று புரியும்.

தன் கணவன் வீட்டுக்கு வந்தபோதோ அல்லது இன்னொரு மாம்பழத்தைக் கேட்ட போதோ உண்மையைப் புனிதவதி ஏன் மறைக்க வேண்டும்? (அதில் ஏதோ குற்றம் இருக்கிறது அல்லவா!)

பிரார்த்தனை செய்து இன்னொரு மாம் பழத்தை புனிதவதி வரவழைத்தது போல, இப்பொழுது எந்த ஒரு தெய்வ பக்தி நிறைந்த ஒரு பெண்ணின் மூலம் வரவழைத்துக் காட்டச் சொல்லுங்கள் பார்க்கலாம். (அப்படியென்றால் உண்மையான சிவபக்தி உள்ள ஒரே ஒருவர்கூட நாட்டில் கிடையாதா? வெறும் வெளி வேஷம் தானா?)

ஒரு அற்புதத்தைக் கூறுவதன் மூலம்தான் இதுபோல தெய்வ சக்திகளை இன்னொருவர்மீது திணிக்க முடியும்.

கயிலாயம் செல்லும்போது  கண்ணில் பட்ட கற்கள் எல்லாம் சிவலிங்கமாக தெரிந்தது என்று சொல்லப்படுகிறதே - அப்படியென்றால் அந்தப் பெண் கண்டிப்பாக மனநிலை (மூளை) பாதிக்கப் பட்டவராகத் தானிருந்திருக்க வேண்டும்.

காலால் நடக்கக் கூடாது- அப்படி நடந்தால் கல்லாகிய சிவலிங்கங்களை மிதிக்கும்படி நேரும் என்பதற்காக ஒரு பெண்ணானவள் தலையால் நடந்தாள் என்றால் அது எவ்வளவு பெரிய அருவருப்பு - ஆபாசம்! அந்தக் காலத்திலேயே பைஜாமா கண்டுபிடித்து விட்டார்களா என்ற கேள்வி எழாதா?

(புதுச்சேரி பல்கலைக் கழகத்தில் பேராசிரியர் ஒருவர் இந்தப் பகுத்தறிவுக் கேள்வியை எழுப்பிய தற்காக - பதில் சொல்ல முடியாதவர்கள் அவர்மீது ஒழுங்கு நடவடிக்கை எடுக்க முயன்று தோல்வி கண்டனர்).

இந்த முட்டாள்தனமான புராணப் பொய்க் கதைக்காக ஒவ்வொரு வருடமும் மாங்கனித் திருவிழா என்று கூறி, மாம்பழங்களை வாரி இறைக்கிறார்கள் என்றால் இது முட்டாள்தனம் மட்டுமல்ல - மக்களுக்கான உணவுப் பொருளை நாசப்படுத்தும் - கிரிமினல் குற்றம் அல்லாமல் வேறு என்னவாம்?

பக்தி வந்தால் புத்திதான் போய் விடுமே!

எங்கே சுற்றினாலும் கடைசியில் ஈரோட்டுப் பாதையின் கேள்விக் கண்ணி வெடியில்தான் சிக்க வேண்டும்.

                  --------------------------------"விடுதலை” 27-6-2013