மே நாள் பிறந்தது எங்கே?மே நாள் ஆன வரலாறு

மே நாள் மேதினி போற்றும் நாள்

மே நாள் - ஆண்டுதோறும் பிறக்கும் மே முதல் நாள் உழைக்கும் வர்க்கத்தின் உன்னதமான ஆரவாரமும், எழுச்சியும், போராட்டமும் நிறைந்த நாள். மே நாள் விழா நாள் என் கொண்டாடப்படுகிறது. ஆனால் அது பிறந்த போது அப்படியில்லை. அடிமைத்தளைகளையும், அடக்கு முறைக் கொடுமைகளையும் உடைத்து வெளிவர உழைக்கும் வர்க்கத்திற்கு ஓடாகிப் போன உழைக்கும் வர்க்கம் புரட்சிக் குரல் எழுப்பிய நாள். அந்த நாள் பிறந்தது எங்கே?

உலகின் தலைசிறந்த பொது வுடைமை நாடாக விளங்கிய, முதலாளித்துவத்திற்கு அறைகூவல் விடுத்த சோவியத் மண்ணிலா? ஆம், இல்லை, என்ற பதில்தான் வருகிறது. என்ன ரஷ்யாவிலே மே தினம் பிறக்கவில்லையா.

சரி, ரஷ்யா இல்லையென்றால் சீனாவில், அங்கேரியில், என்று வரிசையாகப் பொது உடைமை நாடுகளையெல்லாம் சொல்லிப் பார்த்தால் எந்தப் பொதுவுடைமை நாடும் மே நாள் பிறப்பின் தாய்த்தகுதி பெறவில்லை.

மே நாள் பிறந்தது பொதுவுடை மைப் பூங்காக்களில் அல்ல - முதலாளித்துவ ஆதிக்க அரசுகளின் தாயகமான வல்லரசுகளில் மாபெரும் வல்லரசான அமெரிக்காவில் எனில் உங்கள் விழிகள் விரிப்பில் - வியப்பில் மாற்றம் பெறலாம்.

மே நாள் பிறந்தது 19ஆம் நூற்றாண்டில் 1884 ஆம் ஆண்டில் அக்டோபர் திங்கள் 7ஆம் நாளில் அமெரிக்க நாட்டில் தீர்மானம் ஒன்று நிறைவேறுகிறது.

தீர்மானத்தை அமெரிக்கத் தொழிற்சங்க நிறுவனம் ஆன தொழிற்சங்க சம்மேளனம், அமெரிக்க, கனடா நாட்டுத் தொழிற்சங்கங்கள் ஆகியன ஒருங்கிணைந்து மாநாடு ஒன்றினை - அது அவர்களின் நான்காவது மாநாடு. அம்மாநாட்டைக் கூட்டுகின்றனர். பின்னர் இதற்குப் பெயர் அமெரிக்கத் தொழிற்சங்கக் கூட்டிணைவு merican Federation of Labour (AFL) எனப் பெயர்.

11/886 ஆம் ஆண்டு மேத் திங்கள் முதல் நாள் முதல், எட்டு மணிநேரம் தான் தொழிலாளரின் சட்டப்படியான வேலை நேரமாக இருக்க வேண்டும். என அமெரிக்கத் தொழிற்சங்கக் கூட்டிணையும், அமெரிக்கா, கனடா, தொழிற்சங்கங்களும் சேர்ந்து இந்த மாநாட்டின் பிரதிநிதிகளான நாங்கள் தீர்மானிக்கிறோம்.

என்பது தான் அவர்கள் நிறைவேற்றிய தீர்மானம்.

ப்பூ இது என்ன புரட்சிகரமான தீர்மானம். எட்டு மணிநேர வேலை தான் இருக்க வேண்டும் என்பது 36 கோரிக்கை. அதற்குப் போய் இவ்வளவு முதன்மை நிலையா என விபரம் குறைந்தவர்கள் கேட்கலாம்.

ஆனால் 1880களில் அல்லது அதற்கு முந்தைய ஆண்டுகளில், ஊதிய உயர்வு கேட்டோ, போனஸ் கேட்டோ, புதிய ஊதியக்குழுவை நியமிக்க வேண்டியோ போராடவில்லை. பின் எதற்காகப் போராடினார்கள். எதற்காக வேலை நிறுத்தம் செய்தார்கள் என்று கேட்டால் வேலை நேரத்தைக் குறை என்பது தான் வேண்டிய கோரிக்கையாக, போராட்ட முதல் நோக்கமாக இருந்தது.

ஆம், வேலை நேரத்தைக் குறைக்க வேண்டிய அளவிற்கு மோசமான அவல நிலை தொழிற் கூடங்களில் இருந்தது.

சில தொழிற்கூடங்களில் 18 மணி நேரம், 20 மணி நேரம் என்று பாவ, புண்ணியம் பார்க்காமல், பசித்தவன் படும் துயரம் பார்க்காமல் தொழிலாளர்கள் வேலை வாங்கப்பட்டார்கள்.

தமிழகத்தில் தொழிற்சங்க உரிமைக் குக் குரல் கொடுத்த வ.உ.சி.காலத்தில் சில ஆலைகளில் ரேகை பார்த்து வேலை செய்வது, அதாவது வேலைப்பளுவினால் விரலில் ரேகை வெளியே தெரிய வேலை செய்ய வேண்டிய நிலை இருந்தது.

அதேபோல் நிலைம அமெரிக்காவில் இருந்தது. இதற்குச் சான்று, ஆதாரம் இருக்கிறது. தொழிலாளர்களின் வழக்கறிஞர் (Working Men’s Advocate) எனும் ஏடு 1834ல் நியூயார்க்கில் நடந்த ரொட்டித் தொழிலாளர்களின் பணி முடக்கத்தின் போது கண்டவற்றை எழுதியது.

ரொட்டித் தொழிலில் ஈடுபட்டுள்ள கூலியாட்கள் அடிமைத்தனத்தை விடவும் கேவலமான நிலையில் ஆண்டுக்கணக் கில் அவதியுற்று வருகிறார்கள். 24 மணி நேரம் கூட வேலை செய்ய வேண்டி யிருக்கிறது எனவே 1830, 1840 ஆண்டுக் காலங் களில் உழைக்கும் மக்கள் போராடிய தெல்லாம் 10 மணி நேர வேலை நேரத்திற்காகத்தான். ஆம் முதலில் 8 மணி நேரம் என்று எண்ணிக் கேட்க வில்லை 10 மணி வேலை நேரத்தைத் தான் கேட்டார்கள். ஏனென்றால் 10 மணி நேர வேலை என்பதே வெறும் வாய்ப்பாகக் கருதினர்.

1837இல் அமெரிக்க அரசு ஊழியர் களுக்கு 10 மணி நேர வேலை தான் என அமெரிக்கக் குடியரசுத் தலைவர் அறி வித்தார். எனினும் தனியார் நிறுவனங் களில் மாற்றம் இல்லை.

அளவே 1880களில் தான் 8 மணி நேர வேலை என்று போராடத் தலைப்பட்டனர் எனில் அதற்குக் காரணம் வேலை நேரக்குறைப்பு இயக்கங்கள் உலகம் முழுவதும் பரவியதே.

ஆஸ்திரேலியத் தொழிலாளர்கள் எட்டு மணி நேர வேலை, எட்டு மணி நேரப்பொழுது போக்கு, எட்டு மணி நேர உறக்கம் என ஒரு நாளை 24 மணி நேரத்தை எட்டு, எட்டு மணிநேரங் களாகப் பங்கிட்டுக் கொண்டனர். 1856இல் அதில் வெற்றியும் பெற்றனர். ஆனால் பிற நகரங்களில் இயலவில்லை.

இங்கே இன்னொரு கொடுமை நடந்துவிட்டதையும் சொல்லாமல் இருக்க இயலவில்லை. 1875ஆம் ஆண்டில் பென்சில் வேனியா மாநிலத்தில், எட்டு மணிநேரப் போராட்டத்திற்குத் தலைமை தாங்கிய பத்து நிலக்கரிச் சுரங்கத் தொழிலாளர்கள் தூக்கு மேடை ஏறினர்.

1877ஆம் ஆண்டில் அரசு, அரசு சார்பு நிருவாகத்தவர்களை எதிர்த்து ஒரு மாபெரும் போராட்டம் நடத்தினர். பல்வேறு அடக்கு முறைக்கு ஆளாயினர் என்பது சொல்லாமலே விளங்கும். எனினும் Knights of Labour எனும் ஒரு சங்கம் இந்தப் போராட்டத்தின் வலிமை யினால் இரண்டு இலட்சம் உறுப்பினராக இருந்து எண்ணிக்கையை ஏழு லட்ச மாகப் பெருக்கியது ஒரு மாபெரும் வெற்றிப்படி.

1886 மே முதல் நாள் அமெரிக்கா முழுவதும் வேலை நிறுத்தங்களும், போராட்டங்களும் தொடங்கி விட்டன. சிகாக்கோ நகர் போராட்டத்தின் மய்யக் களமாக விளங்கியது. மே முதல் நாளுக்கு முந்திய ஞாயிறன்று 25,000 தொழி லாளர்கள் கொண்ட ஒன்றுபட்ட அணி வகுப்பு ஒன்றினை 25000 தொழிலா ளர்கள் அணி வகுப்பு எனில் அது சாதாரணமானதல்லவே, அதனை தொழிற்சங்கக் கூட்டிணைவு, நைட்ஸ் ஆஃபலேபர், சமதர்ம தொழிற் கட்சி ஆகியன இணைந்து நடத்தின. மாபெரும் போராட்டம், அதற்கு முன் அத்தகைய பிரம்மாண்ட போராட்டம் நடைபெறாத போராட்டம் வெற்றி வாயிலைத் தொட்டுவிட்டது.

முதலாளித்துவமும், அவர்களுக்கு முழுத் துணையாய் நின்ற அரசுகளும் கையைக் கட்டிக்கொண்டு கண்களை மூடிக்கொண்டு வாளாவிருக்கவில்லை. தங்கள் வஞ்சக வலையை விரித்தனர்.

மே முதல் நாள் வேலை நிறுத்தத்தைத் தொடர்ந்து மே மூன்றாம் நாள் ஹேஅங்காடிச் சதுக்கத்தில் (Hay Market) மக்கார்மிக் உழுபடைக் கருவித் தொழிலாளர்கள் ஒரு கூட்டத்தை நடத்தினார்கள்.

காவல்துறை அவர்கள் மீது தாக்குதல் நடத்தியது. தொழிற் சங்கம் துவக்குவதே நாட்டுக்கெதிரான குற்றமாகக் கருதப் பட்ட காலம் அது. சூழ்ச்சி செய்தனர், சதி புரிந்தனர் என்று தொழிலாளர் தலைவர்களைத் தூக்கில் தொங்கச்செய்தலும் நடைபெற்றது. காவல்துறையின் கண் மூடித்தனமான முதல் நாள் தாக்குதலில் சிலர் மாண் டனர் மற்றும் பலர் படுகாயமுற்றனர்.

இதனைக் கண்டித்து மே 4ஆம் நாள் கண்டனக்கூட்டம் அமைதியாக நடந்து கொண்டிருந்தது. கூட்டம் முடியும் வேளையில் காவல் துறையினர் கொடுந்தாக்குதலைத் தொடர்ந்தனர். அவ்வேளையில் - எங்கிருந்தோ ஒரு வெடிகுண்டு வந்து வீழ்ந்தது. காவல் துறை அலுவலர் - சார்ஜெண்ட் ஒருவர் இறந்தார். பிறகு அங்கே காவல் துறையினருக்கும் தொழிலாளருக்கும் இடையில் கடும் மோதல் ஏற்பட்டு போராட்டம் ரத்தக்களரியானது.

ஏழு காவலர்களும், நான்கு தொழி லாளர்களும் செத்து மடிந்ததனர். ஹேஅங்காடி இரத்தச்சேற்றில் உழன்றது. பார்சன்ஸ், ஸ்பைஸ், பிஷக், ஏஞ்சல் ஆகியோர் மீது ஆதிக்க வர்க்கம் சதிக்குற்றம் சுமத்தித் தூக்குக் கயிற்றில் உயிரிழக்க வைத்தது. அமெரிக்கத் தொழிலாளி வர்க்கம் எழுச்சி பெற்று 1888 டிசம்பரில் செயிண்ட்லூயிசில் மாநாடு கூட்டியது. அந்த மாநாட்டில் தான் 1890 மே முதல் நாள் மீண்டும் 8 மணிநேரக் கோரிக் கையை முன் வைத்துப் போராட முடிவுச் செய்தல்.

1889 ஜூலை 14இல் பிரெஞ்சுப் புரட்சியின் போது பாஸ்டிஸ் சிறை உடைத்த, வீழ்த்த நூற்றாண்டு விழா வினை சமதர்ம இயக்கங்களின் பல்வேறு நாட்டுத் தலைவர்கள் பாரிஸ் நகரத்தில் கூடி அனைத்துலகத் தொழி லாளர் கூட்டிணைவை நிறுவினார்கள்.

1890 மே முதல் நாளில் மீண்டும் ஓர் எட்டு மணி நேர வேலை இயக்கத்தைத் தொடங்க முடிவு செய்திருப்பதால் அதே மே நாளை, அனைத்து நாட்டு ஆர்ப்பாட்ட நாளாக நிகழ்த்துவது என்று முடிவு செய்தனர்.

இவ்வாறுதான் மே நாள் விழா - மே நாள் ஆன வரலாறு பிறந்தது.

இந்த நாளைத் தந்தை பெரியாரும், பேரறிஞர் அண்ணாவும் பெரிதும் போற் றிக் கொண்டாடி, இந்த மண்ணில் வாழும் உழைக்கும் தோழர்களுக்கு உயர்புணர்வை ஊட்டினர்.

அந்த வழியில் வந்த கலைஞர் அரசு மே மாதத்திய முதல் நாளின் சிறப்பை உணர்ந்து மே முதல் நாள் ஊதியத் துடன் கூடிய விடுமுறை நாளாக அறிவித்துத் திராவிட இயக்கம் என் றும் உழைக்கும் மக்கள் கூட்டத்தின் பக்கமே என்று அறிவித்தது.

 ---------------- முனைவர் பேரா. ந.க. மங்களமுருகேசன் -"விடுதலை” 30-4-2013