பெரியாரின் மொழி நடை

பெரியாரின் மொழி நடை

தந்தை பெரியார் அவர்கள் 1926 இல் சுயமரியாதை இயக்கம் என்னும் பெயரில் ஒரு சமுதாய சீர்திருத்த இயக் கத்தைத் தோற்றுவித்தார்.

ஜாதி மதமென்ற கொடுமை ஒழி வதும் கடவுள் என்ற மூடநம்பிக்கை ஒழிவதும் மனித சமுதாயத்திற்கு நன்மை யானது என்ற கருத்தில் அதற்காக என்ன செய்ய வேண்டும் என்று கருது கின்றேனோ அந்த வேலையைச் செய் கிறேன் என்று சுயமரியாதை இயக்கம் தொடங்குவதற்கான காரணத்தை முன் வைத்தார்.

இவ்வியக்கம் திராவிடர் நலன் பாதுகாக்கப்பட வேண்டும் என்ற நோக்கத்துடன் திராவிடர் கழக மாக இயங்கியது, இன்றும் இயங்கிக் கொண்டிருக்கின்றது.

தந்தை பெரியார் பொது மக்களி டையே தமது கருத்துகளைப் பிரச்சாரம் செய்ய மக்கள் பேசும் பேச்சு மொழியைக் கையாண்டார். தன் வாழ்நாள் முழுவ தும் தமிழரின் முன்னேற்றத்திற்குப் பாடு பட்ட பெரியார், 95 வயது வரை தமிழக மெங்கும் சூறாவளியெனச் சுற்றிவந்து, புரட்சிச் சிந்தனைகளைப் பேராறு களாகப் பாய்ச்சி வந்தார்.

சிந்தனையாள ராகவும், சாதனையாளராகவும், பண் பாளராகவும், சமத்துவச் சுடரொளி யாகவும், பகுத்தறிவுப் பகலவனாகவும் தன்மான இயக்கத் தந்தையாகவும் திகழ்ந்தார்.

பெரியாரின் பேச்சிலும் எழுத்திலும் எளிமை இருக்கும். ஆணித்தரமாக தமது வாதங்களை எடுத்துரைப்பதோடு, அவற்றினை அவ்வாறு எழுதவும் செய்தார். பழமொழிகளும் உவமானங் களும் பொருத்தமுடையனவாக இருக் கும். நவசக்தி ஆசிரியரான திரு.வி.க. அவர்கள் பெரியாரின் பேச்சு பற்றிய கருத்தை இங்குக் கூறுகிறார்.

சிறீமான் ராமசாமி நாயக்கர் பெரிய நூற்புலமை உடையரல்லர். ஆனால் பெரிய நூற்புலவர் அவர்போல பேச மாட்டார். நாயக்கர் ஆயிரக்கணக்கான மக்கள் கூடுங்கூட்டத்தில் காற்றும் மழையும் கலந்து வீசுவது போல், நான்கு மணி நேரம் அய்ந்து மணிநேரம் பேசு வார்... மலையினின்றும் அருவி பெருக் கெடுத்து ஓடுவதுபோல், சிறீநாயக்கர் வாயினின்றும் சொற்கள் பெருக் கெடுத்தோடும்.

இவரது பேச்சுத்திறனைப் பற்றி ஆனந்த விகடனில் கல்கி எழுதுகிறார்.

சாதாரணமாக இவருடைய பிரசங்கங்கள் மூன்று மணி நேரத்திற்குக் குறைவது கிடையாது. இந்த அம்சத்தில் தென்னாட்டு ராமசாமியார் வட நாட்டுப் பண்டித மாளவியாவை ஒத்த வராவார். ஆனார், இருவருக்கும் ஒரு பெரிய வித்தியாசம் உண்டு. பண்டிதரின் பிரசங்கத்தை அரைமணி நேரத்திற்கு மேல் கேட்க முடியாது...

எவ்வளவுதான் நீட்டினாலும் ராமசாமியாரின் பேச்சில் அலுப்புத் தோன்றுவது கிடையாது. அவ்வளவு ஏன்? தமிழ் நாட்டில் ராமசாமியாரின் பிரசங்கம் ஒன்றை மட்டும்தான் என்னால் மூன்றுமணி நேரம் உட்கார்ந்து கேட்கமுடியுமென்று தயங்காமல் கூறுவேன்.

தந்தை பெரியாரின் பேச்சில் பழ மொழிகளும் உவமானங்களும் நிறைய காணப்படும்.

இதோ சான்றுகள்

தோட்டத்தில் பகுதி கிணறு,

தூங்குகிறவன் தொடையில் கயிறு திரிப்பதுபோல்

வௌவால் வீட்டிற்கு உறவு முறையார் வந்தால், ஆளுக்கொரு கிளையில்தானே தொங்கவேண்டும்,

காய்த்த மரத்துக்குத்தானே கல்லடி விழும்,

பட்டுச்சேலையை இரவல் கொடுத்து விட்டு மணையைத் தூக்கிக் கொண்டே திரிவதா?

பெரியார் எதைப்பற்றியும் அஞ்சாமல் எழுதுவார். இவருக்கு இலக்கணம் பற்றிக் கவலை இல்லை. கிணறு, வயிர், ஆஹி, சூஹி, ஆருதல் போன்ற பிழைகள் இருக்கும். பேச்சுத்தமிழில் தான் எழுதுவார். பிழைகள் நிறைந் திருப்பினும் படிப்போரை வசீகரிக்கும் தன்மை இவர் எழுத்துக்கு உண்டு. இவரது வாக்கியங்கள் நீண்டனவாக இருக்கும்.

இவருடைய எழுத்தில் மொழி வளம் இல்லாவிட்டாலும் பொருள் வளம் உண்டு. பெரியாருடைய எழுத்தி லிருந்து இவரது கருத்துக்கு மாறான பொருள் கொள்ள முடியாது.

அதற்காகவே தான் மற்றபடி, அதுவும் அல்லாமல், அதனோடுங்கூட, என்றுதான் சொல்லுகிறோம், போன்ற தொடர்களை மிகுதியாகப் பயன்படுத் துவார். எந்தச் சிறுகருத்தையும் மிகவும் அழுத்தமான முறையில் சுருக்கென்று தைக்குமாறு வெளிப்படையாக விளங்கக்கூடிய நடையில் எழுதுவதில் இவர் ஒரு நிகரற்ற தனி எழுத்தாளர்.

உரை யாடுவது போலவே எழுதுவதிலும் வல்லவர். அய்ந்துக்கு இரண்டு பழு தில்லை, வெள்ளிக்கிழமை விளக்கு வைத்த நேரம், போன்ற தலைப்பிட்டு புனைப்பெயரில் எழுதுவார். இவரது நடையில் தமது கருத்துக்களைத் தெளிவாக வெளியிடுகின்ற தன்மையைக் காணலாம்:


நீ மனிதன். பகுத்தறிவு பெற்ற மனிதன். ஆகவே பகுத்தறிவுக்கே முதலிடம் கொடு.

கடவுளை மற மனிதனை நினை. பிறப்பால் உயர்வும் இல்லை தாழ்வும் இல்லை. ஆணும், பெண்ணும் சமம். மனைவி மலிவான வேலைக்காரியல்ல, வெறும் விளையாட் டுப் பொம்மையல்ல, நகை மாட்டியல்ல, வாழ்க்கைத் துணை. உயிருள்ள, உரிமை யுள்ள வாழ்க்கைத் துணை. எனவே இருவரும் தோழமையோடு வாழுங்கள்.

ஆண்கள், பெண்கள் விடுதலைக்குப் பாடுபடுவதால் பெண்களின் அடிமைத் தனம் வளருவதுடன், என்றும் விடுதலை பெறமுடியாத கட்டுப்பாடுகள் பலப் பட்டுக்கொண்டு வருகின்றன. பெண் களுக்கு மதிப்புக் கொடுப்பதாகவும், பெண்கள் விடுதலைக்குப் பாடுபடுவ தாகவும் ஆண்கள் காட்டிக் கொள்வதெல்லாம் பெண்களை ஏமாற்றுவதற்குச் செய்யும் சூழ்ச்சியே ஒழிய வேறல்ல.

எங்காவது பூனைகளால் எலிகளுக்கு விடுதலை உண்டாகுமா? எங்காவது நரிகளால், ஆடு, கோழி களுக்கு விடுதலை உண்டாகுமா? எங்கா வது முதலாளிகளால் தொழிலாளி களுக்கு விடுதலை உண்டாகுமா? எங்காவது வெள்ளைக்காரர்களால் இந்தியர்களுக்குச் செல்வம் பெருகுமா? எங்காவது பார்ப்பனர்களால் பார்ப் பனரல்லாதவர்களுக்குச் சமத்துவம் கிடைக்குமா? என்பதை யோசித்தால் இதன் உண்மை விளங்கும்.

அப்படி ஒருக்கால் ஏதாவது ஒரு சமயம் மேற்படி விஷயங்களில் விடுதலை உண்டாய்விட்டாலும் கூட ஆண் களால் பெண்களுக்கு விடுதலை கிடைக்கவே கிடைக்காது என்பதை மாத்திரம் உறுதியாய் நம்பலாம். ஏனெனில், ஆண்மை என்னும் பதமே பெண்களை இழிவுபடுத்தும் முறையில் உலக வழக்கில் உபயோகப்படுத்தப்பட்டு வருகின்றது என்பதைப் பெண்கள் மறந்துவிடக்கூடாது.

அந்த ஆண்மை  உலகில் உள்ள வரையிலும் பெண் மைக்கு மதிப்பு இல்லையென்பதைப் பெண்கள் ஞாபகத்தில் வைத்துக் கொள்ள வேண்டும்.

தாய்மொழி என்பதற்காகவோ, நாட்டுமொழி என்பதற்காகவோ எனக்குத் தமிழ்மொழியிடம் எவ்விதப் பற்றும் இல்லை. அல்லது தமிழ் தனிமொழி என்பதற்காகவோ, மிகப் பழைய மொழி, சிவபெருமான் பேசிய மொழி என்பதற்காகவோ, அகத்தியரால் உண்டாக்கப்பட்ட மொழி என்பதற் காகவோ எனக்கு அதில் பற்றில்லை.

வஸ்துவுக்காக என்று எனக்கு ஒன்றினிடத்திலும் பற்றுக் கிடையாது. அது மூடப்பற்று, மூடப்பக்தியேயாகும். குணத்திற்காகவும் அக்குணத்தினால் ஏற்படும் நற்பயனுக்காகவும்தான் நான் எதனிடத்திலும் பற்று வைக்கக் கூடும். எனது நாடு எனது லட்சியத்திற்கு உதவாது என்று கருதினால் உதவும்படி செய்யமுடியாது என்று கருதினால் உடனே விட்டுவிட்டுப் போய் விடுவேன்.

அது போலவே எனது மொழி என்பதானது எனது இலட்சியத்திற்கு, எனது மக்கள் முற்போக்கடைவதற்கு, மானத்துடன் வாழ்வதற்கு பயனளிக் காது என்று கருதினால் உடனே அதை விட்டுவிட்டுப் பயனளிக்கக் கூடியதைப் பின்பற்றுவேன். ஆதலால் விரும்புவ தற்கும், வெறுப்பதற்கும் அதனதன் பயன் காரணம் என்பதை உங்களுக்கு மறுபடியும் தெரிவித்துக் கொள்கிறேன்.

தமிழ் இந்த நாட்டு மக்களுக்குச் சகல துறைக்கும் முன்னேற்றமளிக்கக் கூடி யதும் சுதந்திரத்தை அளிக்கக்கூடியதும் மானத்துடனும் பகுத்தறிவுடனும் வாழத்தக்க வாழ்க்கை அளிக்கக்கூடி யதும் ஆகும் என்பது எனது அபிப் பிராயம்.

மற்ற இந்திய மொழிகளை விட அதிகமான முன்னேற்றத்தைத் தமிழ் மக்களுக்கு அளிக்கக்கூடிய கலைகள், பழக்க வழக்கங்கள், அதற்கேற்ற சொற்கள் தமிழில் இருக்கின்றன என அறிகிறேன். ஆதலால் தமிழுக்குக் கேடு உண்டாக்கும் எனச் சந்தேகப்படத் தக்க வேறு எந்த மொழியும் விரும்பத் தாகாததேயாகும்.

மேடைப்பேச்சாளராகவும், கட்டுரை யாளராகவும் மட்டும் இல்லாமல் தந்தை பெரியார் பன்முக ஆற்றலுடையவ ராகவும் விளங்கினார். நிறைய நூல் களுக்கு மதிப்புரை எழுதியுள்ளார். அதுபோழ்து அவரது திறனாய்வுத் திறன் வெளிப்படும். ஒத்தகருத்துள்ள அறிஞர்களின் புத்தகங்களுக்கு முன் னுரை எழுதி, அந்நூலின் அவசியத் தையும் கூறுவார். தமிழ் மேடைப் பேச்சுக்கு உயிரூட்டியவர்கள் வரிசையில் டாக்டர் வரதராஜூலு நாயுடு, அறிஞர் அண்ணா - தந்தை பெரியாருக்குத் தனியிடம் உண்டு.

பெரியாரைப் பின்பற்றி குத்தூசி குருசாமி, பட்டுக்கோட்டை அழகிரி சாமி, எம்.ஆர்.இராதா போன்றோர் பேச்சாளர் ஆனார்கள். அவரின் தாக்கத்தால் தம் உரைநடையைச் செம்மையாக்கிக் கொண்டவர்கள் பலர். 

நெ.து.சுந்தரவடிவேலு,  கி.வீரமணி முதலானோர் பெரியாரின் அடிச்சுவட் டில் எழுதினவர்களே. திரு.வி.க., முத்தமிழ்க்காவலர், குன்றக்குடி அடிகளார் இவர்களது நட்பு இருந் தாலும், அவர்தம் உரைநடையின் தாக்கம் பெரியாரிடத்தில் காணுதல் அரிது.

                            --------------------------பட்டுக்கோட்டை தமிழ் அன்பன்”விடுதலை” ஞாயிறுமலர் 21-02-2015
Read more: http://viduthalai.in/page2/96578.html#ixzz3SOzufdzt