அர்ச்சகர்களின் யோக்கியதை இதுதான்!

இந்து மத அறக்கட்டளைகள் பற்றி விசாரிக்க மத்திய அரசு 1960ஆம் வருடம் நியமித்த சி.பி.இராமசாமி அய்யர் கமிட்டி தனது அறிக்கையை 1962ஆம் வருடம் தாக்கல் செய்தது. அந்த அறிக்கை யில் காணப்படும் பூசாரிகள் பற்றிய விவரங்கள் (அத்தியாயம் 5) இங்கே திரட்டித் தரப்படுகின்றன.                                                                          - (ஆ-ர்)

நாங்கள் தேசத்தின் பல்வேறு பகுதிகளுக்கு சுற்றுப் பயணம் செய்த போது ஏராளமான கோயில்களுக்கு நேரடியாக நாங்களே போய்ப் பார்க்க எங்களுக்கு நிரம்ப வாய்ப்புக் கிடைத் தது.

அர்ச்சகர்களும், பூசாரிகளும் ஒன்று கல்வி அறிவற்ற தற்குறிகளாக இருக்கின்றனர் அல்லது அரை குறையாகப் படித்தவர்களாக இருக்கின் றனர்; இவர்கள் வழக்கமாகவே பணம் பறிப்பவர்களாகவும் இருக்கின்றனர். இதில் ஏதோ சிற்சில சிறப்பான விதி விலக்குகள் உள்ளன. இந்த விதி விலக்குகள் வடக்கைவிட தெற்கே தான் அதிகம் - இவ்வாறுதான் தோன் றுகிறது.
பொருளறியாத புலம்பலே மந்திரம்!

அவர்கள் ஓதும் மந்திரங்களில் அவர்களின் உச்சரிப்பும் உச்சாடனமும் பதியத்தக்கதாக இல்லை; தப்புந் தவறுமாக இருக்கின்றன. தாங்கள் முழங்கும் இந்த மந்திரங்களின் சிறப் பையோ அல்லது பொருளையோ அவர்கள் அறிந்திருக்கவில்லை என் பது வருந்துதற்குரியது.

தெய்வத்தின் கருணையைப் பெறுவதற்காக கோயில்களுக்கு வரும் பக்தர்களிடத்திலும், வழிபடுவோரிடத் திலும் பக்தியும், மரியாதையும் அடங்கிய ஒரு உணர்ச்சியை ஊட்டக்கூடிய நிலையில் அர்ச்சகர்கள் இருப்பதில்லை என்பது வெளிப்படை.

சின்னஞ்சிறு பயலுக்கு என்ன தெரியும்?

ஆந்திரப் பிரதேசத்தில் ஒவ்வொரு கிராமத்திலும் ஒரு கோயில் இருக்கிறது; இந்தக் கோயில்களில் நடத்தப்பட்டு வரும் வழிபாடு கொஞ்சம்கூட போதாது என்று கூறப்படுகிறது. தாங்கள் பணிபுரியும் கோயிலில் எந்த ஆகமம் கடைப்பிடிக்கப்பட வேண்டும் என்பது கூட பூசாரிகளில் பலருக்கு தெரிந் திருக்கவில்லை என்றுதான் தோன்று கிறது.  தெய்வத்துக்கு எந்த நேரத்தில் அபிசேகம் செய்யப்பட வேண்டும் என் றும் எந்த மந்திரத்தை ஓதி அர்ச்சனை செய்ய வேண்டும் என்பதுகூட அவர்களுக்குத் தெரியவில்லை.

மகாநந்தி என்ற இடத்தில் உள்ள கோயிலுக்கு தாம் போயிருந்தபோது அங்கே 15 வயதாகிய ஒரு சிறுவன் பூசாரியாக இருந்ததை கண்டதாக திரு. ரமேசன் என்பவர் சாட்சியம் கூறியுள்ளார். தெய்வங்கள் பெயர்கள் கூட அந்த சிறுவனுக்குத் தெரிய வில்லை எந்த வகையான வழிபாடு நடத்தப்பட வேண்டும் - என்னென்ன மந்திரங்கள் ஓதப்பட வேண்டும் என்ப தும் அச்சிறுவனுக்குத் தெரியவில்லை.

தீக்குச்சியைக் கிழிக்க மட்டுமே தெரிகிறது!

நான்கு அடிகள் கொண்ட சமஸ் கிருதப் பாடல் ஒன்றை அச்சிறுவன் மனப்பாடம் செய்து வைத்திருக்கின் றான்; இந்தக் கருவியுடன் ஒரு தீப்பெட்டியையும் வைத்திருக்கின்றான்; ஏதாவது ஒரு பக்தர் கோயிலுக்கு வந்தால் உடனே தீக்குச்சியை கிழித்து கற்பூரத்தை கொளுத்திக் கொள்கின் றான் அவனது பிரதான கவலை களெல்லாம் கோவிலுக்குள் பக்தர் வரும் முன்னர் டிக்கட் ஒன்றை வாங்கிக் கொண்டிருக்கிறாரா என்பதை சோதித் துப் பார்த்துக் கொள்வதுதான்.

ஆந்திரப் பிரதேசத்தில் உள்ள அர்ச்சகர்கள் சிலர் கோயில்களுக்குச் சொந்தமான சொத்துக்களை தங்கள் உடைமையாக வைத்தனுபவிப்பதாக திரு.கே. ரங்கநாதராவ் சாட்சியம் அளித்திருக்கிறார். கோவில் சொத் துக்கள் பரிபூரணமாகத் தங்களையே சேர்ந்தவை என்பதுபோல அச்சொத் துக்களை தங்களுக்கிடையே பங்கிட் டுக் கொண்டிருக்கிறார்கள்.

இங்கும் ஒரு முதலாளித்துவ சுரண்டல்!

இதேபோல தங்கள் பணியின் காலத்தையும், தங்களுக்கிடையே உள்ள பல்வேறு  கிளைகளின்படி பங்கிட்டுக் கொள்கிறார்கள் இவ்வாறு செய்து கொள்ள அவர்கள் (அரசு) இலாகா விடமோ அல்லது தர்மகர்த்தாக் களிடமோ ஆலோசனை கேட்பதில்லை. பல அர்ச்சகர்கள் தங்கள் பணியைச் செய்ய பதில் ஆள் போட்டுக் கொள் கிறார்கள். உண்மையிலேயே பூஜைப் பணியை செய்பவருக்கு பெயரளவில் ஒரு சிறு தொகை மட்டுமே தரப்படு கிறது. பல அர்ச்சக குடும்பங்கள் வேறு பல தொழில்களிலும் ஈடுபட்டிருக் கிறார்கள். இதன் விளைவாக இவர் களின் பணி மிகவும் அதிருப்தி தருவ தாக உள்ளது.

குடகுப் பகுதி கோவில்கள் பற்றி மங்களூரில் உள்ள இந்து மதம் மற்றும் அறக்கட்டளை உதவி ஆணையர் கொடுத்துள்ள குறிப்பில், பூசாரிகள் தாங்கள் வகிக்கும் பதவிகளுக்கோ அல்லது தொழிலுக்கோ எந்த விதமான பயிற்சியும் பெற்றிருக்கவில்லை என் கிறார்.கோவில் நிதிக் குழுவின் உறுப் பினர்கள் ஒருமித்த குரலில் கூறியுள்ள கருத்துப்படி அர்ச்சகர்களுக்கு இந்து மதத்தின் கொள்கைகள், ஆகமங்கள், சாஸ்திரங்கள், வேதங்கள் முதலியவை களின் அடிப்படைத் தத்துவங்கள்கூட தெரியவில்லை. கோயிலின் உள்ளே தாங்கள் ஓதும் ஒரு சில மந்திரங்களின் பொருள்கூட தெரியவில்லை.

-----------------(சர். சி.பி. இராமசாமி அய்யர் குழு அளித்த அறிக்கையிலிருந்து)


(கோயில்களில் உள்ள அர்ச்சகப் பார்ப்பனர்களின் யோக்கியதை எவ்வளவுக் கேவலமாக இருக்கின்றன - ஆனால் அதைப்பற்றி எல்லாம் கவலையில்லை.அவர்கள் பார்ப்பனர்களாக இருந்தால் எப்படியும் நடந்து கொள்ளலாம்; ஆனால் அதே நேரத்தில் முறையாக அர்ச்சகர் பயிற்சி பெற்றுள்ளவர்கள் - ஒழுக்கமானவர்களாக இருந்தாலும் அவர்கள் பார்ப்பனராக இல்லா விட்டால் அர்ச்சகர் ஆகக் கூடாதாம்! இந்த அநீதியை ஒழிப்பதுதான் திராவிடர் கழகம் நடத்தும் அனைத்து ஜாதியினருக்கும் அர்ச்சகர் உரிமைக்கான போராட்டம்.)

                   -------------------------”விடுதலை” 14-7-2013