இதுதான் வால்மீகி இராமாயணம் - 54

அயோத்தியா காண்டம் பதின்மூன்றாம் அத்தியாயம் தொடர்ச்சி

இதுதான் வால்மீகி இராமாயணம்

இதிகாசங்கள் என்றும் புராணங்கள் என்றும்  மக்களிடையே உலவ விடுகிறார்கள். இவற்றிற்குத் தெய்வீக முத்திரைகள் குத்துகின்றனர் இவற்றைப் படித்தால், இவற்றின்படி ஒழுகினால் நல்லது நடக்கும் - நற்கதி கிடைக்கும் என்றெல்லாம் இன்றுவரை கூடப் பிரச்சாரம் செய்கிறார்கள். உண்மையில் அவை என்ன? இவற்றின் தன்மை என்ன? ஒழுக்கத்திற்கு இடம் இருக்கிறதா? பகுத்தறிவுக்கு வழி இருக்கிறது? ஒன்றும் இல்லை.

வால்மீகி இராமாயணம் பற்றி சைவப் பெரும் புலவரான பண்டித இ.மு.சுப்பிரமணிய பிள்ளை  (சந்திரகேகரப் பாவலர்) குடிஅரசில் எழுதிய பகுதிகள் (நூலாகவும் வெளிவந்துள்ளன). இங்கே வாரம் இருமுறை வெளியிடப்படுகிறது. படியுங்கள் - பகுத்தறிந்து பாருங்கள் - தெளிவு பிறக்கும்.

அயோத்தியா காண்டம்

பதின்மூன்றாம் அத்தியாயம் தொடர்ச்சி

குகன் பரதனைப் புகழ்ந்தான். பரதன் இராமனை நினைத்து வருந்திக் குகனிருக்குமிடம் போனான். குகன் அவனுக்கு இராமன் படுத்திருந்ததும், இலக்குவன் புலம்பியதும் இராமன் தூங்கும்போது இலக்குவன் என்ன செய்துவிடுவானோ என்று சந்தேகித்துத்தான் வில்லேந்தி அவன் சென்ற இடங்களெல்லாம் அடிதோறும் பின் தொடர்ந்து சென்று இராமனைக் காத்திருந்ததும், (சருக்கம் 87) அவர்கள் சடைபூண்டு ஓடமேறியதும், தன் வேலைக் காரன் அவர்களை அக்கரை சேர்த்ததுமாகிய வரலாற்றை விவரித்துச் சொன்னான்.

அது கேட்ட பரதன் மூச்சற்று வீழ்ந்தான். கோசலை ஓடிவந்து, அய்யோ! இலக்குவனுக் காவது  இராமனுக்காவது ஏதாவது துன்பம் நேர்ந்ததா என்றழுதாள். பரதன் தெளிந்து அவளைத் தேற்றி, இராமன் படுத்த இடம் முதலியவற்றைக் கேட்டறிந்து புலம்பினான். அவன் அன்றுமுதல் மரவுரியுடுத்துச் சடைபூணத் துணிகிறான். மறுநாள் பரதன் கங்கையையடைந்து சேனையை நிறுத்திப் பரத்துவாசனைக் காணச் சென்றான்.

பரதன் ஆயுதங்களையும், நகைகளையும், சட்டை யையும், தலைப்பாகையையும் கழற்றிவைத்துவிட்டு வெண்பட்டணிந்து வசிட்டனை முன்னிட்டுச் சென்று பரத்துவாசனைக் கண்டான். அம்முனிவன் பரதனை இராமனைக் கொல்லவந்தாயோ? என வினவினன். பரதன் வருந்தினன். முனிவன் அவனைச் சோதிக்கவே கூறியதாகச் சொல்லி, அவனை அவனுடைய சேனையோடு தங்கி விருந்துண்ண வேண்டினன்.

பரத்துவாசன் யோக மகிமையால் விசுவகர்மன் மயன் முதலிய தச்சர்களையும், அரம்பை, மேனகை முதலிய தேவ தாசிகளையும், அப்சரசுகளாகிய பெண்களையும் அழைத் தான். மைரேயம், சுரா என்கின்ற சாராயங்களையும் வர வழைத்தான். நல்ல சோற்றுடன் மாமிசங்களையும் வரவழைத் தான். அதன் பயனாகத் தேவதைகள் எங்கும் நிறைந்துவந்து பரதனுக்கும் அவன் சேனைக்கும் வேண்டுவன உதவி னார்கள். பெண்கள் சிலர் பாடினார்கள், சிலர் ஆடினார்கள்.

பரதன் தன் மந்திரி பிரதானிகளுடன் வரிசையாக உட் கார்ந்தான். பிரமன் இருபதினாயிரம் தாசிப்பெண்களையும் குபேரன் இருபதினாயிரம் தாசிப்பெண்களையும், அனுப் பினார்கள். அவர்களில் மிக அழகானவர்கள் பரதன்முன் ஆடினார்கள். சில செடிகள் பெண்களின் உருவெடுத்துக் கொண்டு, உங்கள் விருப்பப்படி எங்களை அனுபவியுங்கள். கட்குடியில் விருப்பமுள்ளவர்களே! இந்த இனிமையான சாராயங்களைக் குடியுங்கள். இந்தச் சுத்தமான மாமிசங்களை உண்ணுங்கள் என்றன.

ஒவ்வொரு ஆண்மகனையும் ஏழெட்டுப் பெண்கள் கைப்பற்றிக் கொண்டு எண்ணெய் தேய்த்துக் குளிப்பாட்டிக் கால்பிடித்து, அலங்கரித்து, அந்தரங்கமாகச் சுரா முதலிய பானங்களைக் குடிக்கச் செய்தார்கள். பரதனுடன் வந்த யானைக்காரர்களும், குதிரைக்காரர்களும், மற்றவர்களும் அளவுக்குமிஞ்சிக் குடித்துப் புத்தி மயங்கித் தங்கள் வாகனங்கள் போனவிடந் தெரியாமல் மயங்கினார்கள். ஆட்டு மாமிசங் களும் பன்றி மாமிசங்களும் நிரம்பியி ருந்தன.

விசித்திர மாகப் பக்குவஞ் செய்யப்பட்ட மான், மயில், கோழி முதலிய பிராணிகளின் மாமிசங்கள் சூடான பானைகளில் குன்று களைப்போல் வைக்கப்பட்டிருந்தன. இவற்றையெல்லாம் அவர்கள் உண்டுகளித்து அன்றிரவைக் கழித்தார்கள். விடிந்தவுடன் முனிவன் இராமனிருக்குமிடத்தைப் பரதனுக்குக் கூறினான்.

பரத்துவாசன் வினாவ, பரதன் கோசலையையும் சுமித்திரையையும் சுட்டிக்காட்டியும் தன் தாயாகிய கைகேயியைச் சுட்டும்போது அவளை இழித்தும் கூறுகிறான். பின் பரதன் விடைபெற்று ஒரு பல்லக்கிலேறிச் சேனைசூழச் சென்றான். சித்திரகூடமடைந்து ஓரிடத்தில் புகை கிளப்புவது கண்டு பரதன் தன் சேனையை நிறுத்தி அவ்விடத்தை நோக்கி இராமனைக் காணச் சென்றான். அச்சேனையால் துன்புறுத்தப்பட்ட மிருகங்கள் அக்காட்டைவிட்டு ஓடிப்போயின.

                           ---------------------"விடுதலை” 30-01-2015

Read more: http://viduthalai.in/e-paper/95219.html#ixzz3QJcKI5nj


**************************************************************************************
இதுதான் வால்மீகி இராமாயணம்

அயோத்தியா காண்டம்

பன்னிரெண்டாம் அத்தியாயம் தொடர்ச்சி


விடிந்தவுடன் முனிவன் இராமனிருக்குமிடத்தைப் பரதனுக்குக் கூறினான். பரத்துவாசன் வினாவ, பரதன் கோசலையையும் சுமித்திரையையும் சுட்டிக்காட்டித் தன் தாயாகிய கைகேயியைச் சுட்டும்போது அவளை இழித் துக் கூறுகிறான். பின் பரதன் விடைபெற்று ஒரு பல்லக்கி லேறிச் சேனைசூழச் சென்றான். சித்திரகூடமடைந்து ஓரிடத்தில் புகை கிளப்புவது கண்டு பரதன் தன் சேனையை நிறுத்தி அவ்விடத்தை நோக்கி இராமனைக் காணச் சென்றான். அச்சேனையால் துன்புறுத்தப்பட்ட மிருகங்கள் அக்காட்டைவிட்டு ஓடிப்போயின.


இராமன் சீதைக்கு வனத்தின் அழகைக் காண்பித்து மந்தாரின் நதியையும் காட்டி, பெண்ணே! அதோ சக்கர வாகப் பறவைகள் சம்போகத்திற்காக ஒன்றுக்கொன்று இனிய குரலுடன் அழைத்துச் சம்போக காலத்தில் உண்டாகும் அழகிய ஒலிகளை ஒலித்துக்கொண்டு ரதியின் பொருட்டு அந்தப்பூக்களின் மேல் ஏறுகின்றன. இந்தச் சித்திரக்கூடம் மிகவும் ஏகாந்தமான போகங்களை அனுபவிக்கும் இடமாக இருத்தலால், இது அயோத்தி யினும் இன்பந்தருகிறது. இந்நதி மிகவும் காமத்தை உண்டாக்குகிறது. நாமிருவரும் இதில் நீராடுவோம் என்று பலவாறு கூறி அவர்களுடன் திரிந்தான். இராமன் அங்கே ஓரிடத்தில் உட்கார்ந்து, சீதை! இதோ சுத்தமான மாமிசம் இருக்கிறது பார். இது சுவையுள்ளது, நன்றாக வெந்தது என்று தான் முதலில் சுவைபார்த்து அவற்றைச் சீதைக்குக் கொடுத்து மகிழ்வித்தான். அப்போது பல மிருகங்கள் சேனையைக் கண்டு அஞ்சி ஓடிவந்தன. அதன் காரணமறிய இராமன் தம்பியை ஏவினான். இலக்குவன் ஒரு மரத்திலேறிச் சேனையைக் கண்டு நெருப்பை அணை சீதை குகைக்குள் போகட்டும். போருக்குத் தயார் செய் என்று கூற, இராமன் அது யாருடைய தென்று வினாவப் பரதனுடைய தென்ற றறிந்து கூறி அவனை இகழ்ந்து, நாம் மலமேலேறியோ இங்கு நின்றோ சண்டை செய்வோம். இன்று நான் பரதனைக் கொல்லாமல் விடுவதில்லை என்றான். இராமன், பரதன் மிகவும் நல்லவன், அவன் அயோத்தி வந்ததும் என் துன்பம் அறிந்து கைகேயியை இகழ்ந்து ரைத்துத் தந்தையையும் இசைவித்து என்னை அழைத் துப்போக வருகிறான். மூத்த மகனுக்கே அரசுரிமை உண்டு என்பதை அவன் நன்றாக அறிவான். பரதன்  நம்மைப் பார்க்க விரும்புவது இந்தச் சயமத்திற்குத் தகுந்ததே. இதுவரை அவன் உனக்கு ஏதாவது கெடுதி செய்தது உண்டா? முன் தந்தையைக் கொல்வே னென்றாய், இப்போது அண்ணனைக் கொல்வேனென் கிறாய், உனக்கு அரசாட்சி வேண்டுமென்று விரும்பு கின்றாய் போலும்.


பரதனை நோக்கி, அரசை எனக்குக் கொடு என்றால் உடனேயே கொடுத்துவிடுவான் என்று கூறினான். இலக்குவன் உடனே வெட்கமடைந்தான். அவன், நமது தந்தை தான் அழைத்துப்போக வந்தாலும் வரலாம் என்று பேச்சை மாற்றப்பார்த்தான். இராமன் இருக்கலாம் ஆனால் நம் தந்தையின் வெண்குடையைக் காணேன். கீழே இறங்கு. பரதனிடம் நான் கூறுமாறு நடந்துகொள் என்று எச்சரித்தான். இலக்குவன் கீழிறங்கி வணக்கத்தோடும் நின்றான்.


பரதன் தனது சேனைகளை நிறுத்திவிட்டுக் கால் நடையாக இராமனைத் தேடிவந்தான். புகை வருமி டத்தை நோக்கிச் சத்துருக்கன் முதலியோரோடும் புலம்பிச் சென்று இராமனைக் கண்டான். இவ்வரலாற்றை ஆராய்வோம்.
பரதன் செயல்களினால் அவன் இராமனிடம் உண மையான அன்பு கொண்டிருந்ததாகக் தெரியவருகிறது. கங்கைக்கரையில் இராமன் ஒரு மரத்தடியில் படுத் திருந்ததைக்கேட்டுப் பரதன் மூச்சற்று வீழ்கிறான். இதைக் கண்ட கோசலை இராமனுக்காவது இலக்குவனுக் காவது ஏதோகேடு வந்ததுகேட்டே பரதன் துன்புறு கிறான் என எண்ணி அழுகிறாள். இது இயல்பேயா யினும், மூச்சற்றுக் கீழே வீழ்ந்த பரதனுக்கு மனத்துன்பம் போக்குமாறு தேடாமல் தன் மகனையே நினைப்பது அவளது சுயநலத்தையும் உண்மையின்மையையும் காட்டும்.


பரத்துவாச முனிவன் பரதனைக் கண்டதும், இராமனைக் கொல்லவா வந்தாய் என அவன் மனம் வருந்துமாறு கேட்டுவிட்டு, அவன் வருந்தித் துடிப்பதைக் கண்டு பேச்சை மாற்றி, யான் உன் உண்மையையறி வேனாயினும், உன்னைச் சோதிக்கவே வினாவினேன் என்று கூறுகிறான். இது அவனுடைய இழிமதியையே உணர்த்துகிறது. என்னை? முக்காலமும் உணர்பவனாகத் தன்னை கூறிக்கொள்ளும் முனிவன், பரதனுடைய உண்மையறிந்தும் அவன் மனம் வருந்துமாறு வினாவுவா னேன்? இது அவனது அறியாமையை உணர்த்து மன்றோ? இதனால் அம்முனிவனும் அவனையொத்த ஆரிய முனிவர்களும் முக்காலமும் அறிவார்கள் என்று புராண இதிகாசங்களில் ஆரியர் கூறுவது முழுப்பொய் என்பதும், ஆரியர்கள் தங்களுக்கு வலிமைத்துணையாம் தங்கள் முனைவர்களை நம்பி உலகினர் மயங்கி ஈடுபடுமாறு கட்டிவிடும் கதைகளே இவை என்பதும் தெளிவாக விளங்குகின்றனவல்லவா?


பரதன் கங்கைக்கரை வந்த அன்றே மரவுரியுடுத்தத் துணிகிறான் என்று குறித்த வால்மீகர், அதற்கு மாறாகப் பரத்துவாசனைக் காணச் சென்றபோது நகைகளையும், சட்டையையும், தலைப்பாகையையும் கழற்றி வைத்து விட்டு, வெண்பட்டணிந்து சென்றான் என்று கூறுவதால், அவன் தான் கூறியபடி செய்யாமல் இருக்கிறான் என்பதும், பரத்துவாசனை அடைந்தபோது கூட மரவுரியுடுத்தவில்லை என்பதும் புலனாகின்றன.


பரத்துவாசன் பரதனுக்கும் அவனுடைய சேனைக்கும் விருந்து செய்கிறான். அதில் பிரமன், குபேரன், இந்திரன், தாசிப்பெண்கள் வந்தததாகவும், அப்பெண்கள் சேனாவீரர் ஒவ்வொருவருக்கும் ஏழெட்டு பேராகக் கூடிக்கொண்டு முழுக்காட்டி, அந்தரங்கமாகக் கூடிச் சுரா முதலிய சாராயங்களை ஊட்டினார்களென்றும் தெரிய வருகிறது. பல செடிகள் பெண்ணுருவடைந்து அவர்க ளோடு கூடினவாம். ஆரியர் விருந்து மிக அழகிதே. உணரும், சாராயமும், கட்குடிகளம், பெண்கள சேர்க்கை யும் தான் அவர்கள் நடத்தும் விருந்தின் பெருமை போலும். அதிலும் அரசர்கள் நடத்தும் விருந்தில் வேண் டுமானால் தாசிப்பெண்கள் நடனமும் சேர்க்கையும் குடியும் இருந்தாலும், முனிவன் நடத்தும் விருந்திலுமா இந்தத்தப்பான இழிசெயல்கள் வேண்டும்? பரத்துவாசன் தனது தகவலிமையை நல்ல வழியிலேயே பயன்படுத்து கிறான்! ஒரு முனிவன் நடத்தும் விருந்திலேயே இவ்வளவு ஆபாச அட்டூழியங்களும் நடைபெற்றன வென்றால், அரசர்கள் நடத்தும் விருந்துகளும் ஆரியப் பொதுமக்கள் நடத்தும் விருந்துகளும் எவ்வளவு கேவலமாக இருந் திருக்க வேண்டும். பரதனுடைய சேனா வீரர்கள் குடித்து மயங்கிப் பெண்களோடு ஆடிக்கீழ் வீழ்ந்து தம் ஊர்திகள் போன இடம் கூடத்தெரியாமல் கிடந்தார்களாம். பரத்து வாசன் இத்தகைய இழிவான, அறிஞர் வெறுக்கத்தக்க, விருந்தை நடத்தி மகிழ்ந்து பெருமை பாராட்டினனாம். பரதன் முதலியோரும் அதைப் புகழ்ந்தனராம்.


ஆரியர் தம் விருந்து முறை மிக அழகியதே! நாம் முன் கட்டுரையில் எடுத்துக்காட்டிய மனு நூலால் கண்ட விருந்து முறைக்கு, இம்முனிவன் விருந்து ஒரு பொருத்தமான எடுத்துக்காட்டாகும் பரத்துவாசன் நடத்திய விருந்தில் ஆட்டு மாமிசங்களும், பன்றி மாமிசங்களும் நிரம்பியிருந்தனவாம். விசித்திரமாகப் பக்குவம் செய்யப்பட்ட மான், மயில், கோழி முதலிய பிராணிகளின் மாமிசங்கள் சூடாகப் பானைகளில் மலைகலைப்போல வைக்கப்பட்டிருந்தனவாம்.
                    ---------------- தொடரும்-------"விடுதலை” 3-2-2015