பிஜேபி என்றால் பிராமணீய ஜனதா கட்சி

பிஜேபி என்றால் பிராமணீய ஜனதா கட்சி பேராசிரியர் அருணன் படப்பிடிப்பு

சென்னை, ஜன. 7- 12.12.2014 அன்று மாலை சென்னை பெரியார் திடலில் நடைபெற்ற இந்தியாவின் தேசியப் புனித நூலாக பகவத் கீதையை அறிவிப்பதா? என்ற தலைப்பில் நடைபெற்ற கண்டனக் கூட்டத்தில் பேராசிரியர் அருணன் அவர்கள் உரையாற்றினார்.

அவரது உரை வருமாறு:

இந்த எழுச்சிகரமான கண்டனப் பொதுக்கூட்டத்தினுடைய தலைவர் அய்யா தமிழர் தலைவர் அவர்களே, தா.பா. அவர்களே, திருமா அவர்களே, சுப.வீ. அவர்களே, கவிஞர் அவர்களே, பிரின்சு அவர்களே, எதிரில் அமர்ந்திருக்கக் கூடிய சான்றோர்களே, உங்கள் அனைவருக்கும் எனது பணிவான வணக்கத்தினைத் தெரிவித்துக் கொள்கிறேன்.

கடந்த ஆறு மாத காலமாக மோடி அரசு எத்தகைய யுக்திகளையெல்லாம் கைக் கொண்டிருக்கின்றது என்பதை சுப.வீ. அவர்கள் அழகாக இங்கே தொகுத்துச் சொன்னார்.

பி.ஜே.பி. என்றால், பிராமணீய ஜனதா கட்சி!

வாராவாரம் படம் வந்துகொண்டிருக்கிறது என்று சொன்னார். அது எவ்வளவு கொடூரமான, குரூரமான, சில நேரம் அபத்தமான படங்கள் என்பதை நாம் எண்ணிப் பார்க்கிறோம். ஆனாலும், நாம் ஆச்சரியப்பட வேண்டிய தில்லை. காரணம், இப்பொழுது நடப்பது பி.ஜே.பி. ஆட்சி. பி.ஜே.பி. என்றால், பிராமணிய ஜனதா கட்சியின் ஆட்சி. மிகப் பலர், பாரதீய ஜனதா கட்சி என்று புரிந்து வைத்திருக் கிறார்கள். அல்ல, பி.ஜே.பி. என்றால், பிராமணிய ஜனதா கட்சி.

பிராமணியம் என்பது, ஜாதியம், ஆணாதிக்கம், சமஸ்கிருத சுதி, இன்னும் சொல்லப்போனால், மூடநம்பிக் கைகள், இன்னும் சொல்லப்போனால், மதவாத அரசினை நியாயப்படுத்துவது, கொண்டுவருவது, இத்தகைய குணங் களை, அதாவது குணக்கேடுகளைக் கொண்ட ஒரு கட்ட மைப்பதுதான் பிராமணியம்.

அந்த பிராமணியத்தை தன்னுடைய லட்சியமாகக் கொண்டிருக்கக்கூடிய ஒரு கட்சி; ஒரு பெரிய விபத்தாக, அதற்கென்று தனிப்பெரும்பான்மை வந்து, ஒரு ஆட்சி. அந்தக் கட்சி, அதனுடய ஆட்சி, இப்படி செய்யாமல் இருந்தால்தான் நாம் ஆச்சரியப்படவேண்டுமே ஒழிய, செய்வது கண்டு ஆச்சரியப்படுவதற்கு அவசியமே இல்லை என்பதை நான் முதலில் குறிப்பிட விரும்புகிறேன்.

பகவத் கீதையை தேசியப் புனித நூலாக அறிவிக்கப் போகிறோம் என்று சொல்லியிருப்பது யாரென்றால், வெளிவிவகாரத் துறை அமைச்சர். அவர் எப்பொழுது உள் விவகாரத் துறை அமைச்சராக ஆனார் என்பது நமக்குத் தெரியவில்லை. அதுவும் சாமியார்களின் கூட்டத்திற்குச் சென்று அவ்வாறு பேசியிருக்கிறார். இன்னும் அறிவிக் காதது ஒன்றுதான் குறை. ஆனால், கிட்டத்தட்ட அப்படி அங்கீகரிக்கப்பட்டு விட்டது. காரணம், அமெரிக்காவிற்குச் சென்ற இந்தியப் பிரதமர் மோடி, அமெரிக்க அதிபரிடம் பரிசாகக் கொடுத்த நூல், கீதை. அதனுடைய அர்த்தம் என்ன தெரியுமா? என்று வெளிவிவகாரத்துறை அமைச்சர் சொல்கிறார்,  அதனுடை அர்த்தம் என்னவென்றால், இந்தியாவின் தேசிய நூல் கீதை என்பதுதான் அர்த்தம். இப்படி ஒரு அர்த்தத்தை நான் கேள்விப்பட்டதில்லை. ஒரு நாட்டினுடைய தலைவர், இன்னொரு நாட்டின் தலை வருக்கு, அவருக்குப் பிடித்த புத்தகத்தைக் கொடுத்தால், அது எப்படி தேசிய நூலாகும்? ஆனால், அதுதான் அர்த்தம் என்று இந்த நாட்டினுடைய வெளிவிவகாரத் துறை அமைச்சர் சொல்லியிருக்கிறார். ஆக, கிட்டத்தட்ட அறிவிப்பு என்பதை அதிகாரப்பூர்வமாக செய்யாதது ஒன்றுதான் குறை.

மற்றபடி அந்த நிலைக்கு நாங்கள் வந்துவிட்டோம் என்று பா.ஜ.க. அரசு, மோடி ஆட்சி சொல்லிவிட்டது. இனி நாம் என்ன செய்யப் போகிறோம்? என்பதுதான் செய்தி.

ஏன் பகவத் கீதையை தேசியப் புனித நூலாக அங்கீகரிக்க முடியாது?

முதலில் நாம் இதனை மக்களுக்கு எடுத்துச் சொல்ல வேண்டி இருக்கிறது. இந்தக் கூட்டம் ஒரு மிக அற்புதமான ஆரம்பம் என்று நான் நினைக்கிறேன்.

ஏன்? பகவத் கீதையை தேசியப் புனித நூலாக அங்கீக ரிக்க முடியாது? என்னைப் பொறுத்தவரை சில காரணங் களைக் கூறுகிறேன்.

முதல் காரணம், ஒரு நாட்டுக்கு தேசிய நூல் என்ற ஒன்று இருக்கமுடியுமா? இது எனது அடிப்படையான கேள்வி.

தேசியப் பறவை இருக்கலாம்; தேசிய விலங்கு இருக் கலாம். ஆனால், தேசிய புத்தகம் எப்படி இருக்க முடியும்? புத்தகம் என்பது ஒரு கோட்பாடு. அது ஒரு கருத்தியல். ஒரே கருத்தியல் கொண்டவர்களா? இந்த 125 கோடி மக்களும்.

இங்கே நன்றாகக் கேட்டாரே, சுப.வீ. அவர்கள். சைவர் களிடம் கேட்டால், பகவத் கீதையை ஒப்புக்கொள்வீர்களா? என்றால், இல்லை, இல்லை, அது வைணவ நூல்தான் என்று சொல்வார்கள் என்று.

இவர்கள் சொல்கிற இந்து மதத்தினரின் ஒரு பிரிவினரு டைய நூல். அதை எப்படி மற்ற பிரிவினர்கள் ஏற்பார்கள்? அதை ஏன் இஸ்லாமியர்கள், கிறிஸ்தவர்கள், பவுத்தர்கள், சமணர்கள் ஏற்கவேண்டும்? மூன்று ஆட்சேபணைகள்!

முதல் ஆட்சேபணை எனக்கு என்னவென்றால், ஒரு நாட்டிற்கு தேசியப் புனித நூல் என்ற ஒன்று இருக்க முடியாது. இரண்டாவது ஆட்சேபணை, நம்முடைய அரசியல் சாசனம் என்ன சொல்கிறது. இது ஜனநாயகக் குடியரசு மட்டுமல்ல, இது மதச்சார்பற்ற  குடியரசு என ஆக்கப்பட்டிருக்கிறது. இது ஒரு கெடுதலில் நன்மை போல், அந்தக் கொடூரமான அவசர நிலை ஆட்சிக் காலத்தில், இந்திரா அம்மையார் செய்த ஒரே நல்ல காரியம். செக்யூலர் என்கிற அந்த சொல்லை, அரசியல் சாசனத்தில் சேர்த்தது.

அப்படி என்றால், இது மதச்சார்பற்ற அரசு என்றால், ஒரு மதத்தின் நூலை, எப்படி அரசின் நூலாக, தேசத்தின் நூலாக, நாட்டின் நூலாக ஆக்க முடியும்? சட்ட விரோதம் என்கி றேன். அதுமட்டுமல்ல, சில நேரங்களில் அவர்கள் என்ன சொல்வார்கள் என்றால், மதச்சார்பற்ற அரசு என்றால் என்னவென்றால், எல்லா மதங்களையும் சமமாகப் பாவிப்பதுதான் என்று.

இதுவே கோளாறான வியாக்கியானமாகும். பெரியார் சொல்வார், ஏங்க, கன்னியாஸ்திரி என்றால் என்ன அர்த்தம் என்று கேட்டால், எல்லா ஆண்களையும் சமமாகப் பாவிக் கின்ற பெண் என்றா சொல்வீர்கள்; எல்லா ஆண்களையும் விலக்கி வைத்திருக்கின்ற பெண்தானே!

அதுபோலத்தான், மதச்சார்பற்ற அரசு என்றால், என்ன பொருள் என்றால், சகல மதங்களிலிருந்தும் விலகி நிற்கின்ற அரசு. அரசு என்பது எல்லா மதத்துக்காரர்களும் தருகின்ற வரிப் பணத்தில் இயங்குகின்ற அரசு.

எல்லா மதங்களையும் சமமாகப் பாவிப்பதுதான் மதச் சார்பற்ற அரசு என்றால், மோடி அரசைப் பார்த்து வெளி விவகாரத் துறை அமைச்சரைப் பார்த்து கேட்கிறேன், கீதை ஒரு மதத்தின் நூலா? இல்லையா?


எல்லா மதங்களையும் சமமாகப் பாவிக்கிறீர்களா, இல்லையா? அப்பொழுது என்ன செய்யவேண்டும்? ஒரு ஏழு, எட்டு தேசிய நூல்களையாவது அறிவிக்கவேண்டும் அல்லவா!

ஒவ்வொரு மதத்திற்கும் ஒவ்வொரு நூலை அறிவி யுங்கள். எல்லா மதங்களையும் சமம் என்று சொல்கிறீர்கள் அல்லவா! எல்லா மதங்களையும் சமமாகப் பாவிக்கிறோம் என்று சொல்லிக்கொண்டு, கடைசியில் தேசத்திற்கே ஒரே நூல்; அது என்ன நூல் என்றால், ஒரு வைணவ மத நூல் என்பது.

இந்த நாட்டில், எல்லா மதங்களையும் சமமாகப் பாவிக் கின்ற வேலையை இந்திய அரசால் செய்ய முடியாது. 80 சதவிகிதம் பேர் இந்துக்கள்; 14 சதவிகிதம் பேர் முஸ்லிம்கள்; 2 சதவிகிதம் பேர் கிறிஸ்தவர்கள். இன்னும் பல பேர் உள்ளனர். நீங்கள் சமமாகப் பாவிக்கவேண்டும் என்று வரும்பொழுது, இயல்பாக என்ன செய்வீர்கள்? 80 சத விகிதம் பேர் உள்ள இந்து மதத்தைத்தான் அரசு கூடுதலாகக் கொண்டாடும்; அதில் போய்தான் நிற்கும்.

ஆகவேதான், வரலாற்று ரீதியாக அய்ரோப்பாவிலி ருந்து இன்றைக்கு உலகம் முழுவதும் வந்துகொண்டிருக் கின்ற சிந்தனை, இந்தக் குழப்பமே வேண்டாம்; இந்தக் கூத்தடிப்புகள் வேண்டாம்; மத நம்பிக்கையை நாம் புரிந்து கொள்கிறோம்; கடவுள் நம்பிக்கையை நாம் புரிந்துகொள் கிறோம். அது அவரவர்களுடைய குடிமக்களுடைய தனிப்பட்ட விவகாரமாக இருக்கட்டும்.

அரசு முழுமையாக, சகல மதங்களிலிருந்தும் விலகி நிற்கட்டும். இதுதானே மதச்சார்பற்ற அரசு!

சுஷ்மா சுவராஜை பதவி நீக்கம் செய்யவேண்டும்!

இந்த மதச்சார்பற்ற அரசை, இந்திய அரசியல் சாசனம் ஏற்றுக்கொண்டிருக்கிறது. அந்த அரசியல் சாசனத்தில் இன்னும் நுணுகிப் போய் பார்த்தால், அந்த அரசியல் சாசனத்திற்கு உண்மையாக இருப்பேன் என்று சத்தியம் செய்து பதவியேற்றுக் கொண்டவர்தான் வெளிவிவகாரத் துறை அமைச்சர். எப்படி ஒரு மதத்தின் நூலை, இந்த நாட்டின் தேசியப் புனித நூல் என்று அறிவிக்கலாம். உடனே இந்த அம்மையாரைப் பதவி நீக்கம் செய்ய வேண்டும். காரணம், அவர் எடுத்துக்கொண்ட உறுதி மொழிக்கு முரணாக அவர் பேசியிருக்கிறார்.

ஆக, இரண்டாவது ஆட்சேபணை, இது சட்ட விரோத மான அறிவிப்பு; அமைச்சருடைய அறிவிப்பு. யாரோ ஒரு கட்சித் தலைவர் சொன்னால், நான் இப்படி பேச மாட்டேன்.

மூன்றாவது ஆட்சேபணை, சுப.வீ. அவர்கள் சுட்டிக்காட்டியிருக்கிறார்கள்.

அய்யா, இதையெல்லாம் விட்டுவிடுங்கள். தேசியப் பறவை போல, தேசிய விலங்கு போல, ஒரு தேசிய நூல் இருக்கவேண்டுமா? என்று முதல் ஆட்சேபணையாக சொன்னேன்.

அரசியல் சாசனத்தின் மதச் சார்பற்ற அரசு என்ற அந்த சரத்துக்கு இது பொருந்தி வருமா? என்று இரண்டாவது ஆட்சேபணையை சொன்னேன்.

மூன்றாவது ஆட்சேபணை, இவையெல்லாம் போனா லும்கூட, தேசியப் புனித நூல் என அறிவிப்பதற்கான யோக்கியதை பகவத் கீதைக்கு உண்டா?

இந்த ஆட்சேபணையையும் நாங்கள் எழுப்புகிறோம். இதைத்தான் அவர் எடுத்துச் சொன்னார்.

பல பேர் நீங்கள் படித்திருப்பீர்கள். கொஞ்சம் நுணுகிப் பார்க்கும்பொழுது என்ன ஒரு சிக்கல் வரும் என்றால், எல்லோரும் சொல்வார்கள், யுத்த களத்தில் வந்து நின்றான் அர்ஜூனன், எதிரில் பார்க்கிறான், தாத்தா, சித்தப்பா, பெரியப்பா, மாமா எல்லோரும் உறவினர்களாகத்தான் நிற்கிறார்கள்.

இவர்களையெல்லாம் கொலை செய்வதா? என்று அந்தக் கணத்திலே மிரண்டு போய் தேரிலேயே உட்கார்ந்து விட்டான் அர்ஜூனன்.

அவனைக் கொஞ்சம் தேற்றி, பிறகு கொல்லச் சொன்னது யார் தெரியுமா? கீதை தந்த கிருஷ்ணன்.

சத்திரிய குலப் பெண்களுக்கு உறவு கொள்ள ஆண்களே இருக்கமாட்டார்களே? இன்னும் கொஞ்சம் நுணுக்கமாகப் பார்த்தால், அர்ஜூனன் ஏன் கவலையோடு உட்கார்ந்தான் தெரியுமா? கீதை சொல்கிறது, இவ்வளவு பேரை கொலை செய்யப் போகிறோமே என்பதற்காக அவன் கவலையோடு உட்கார வில்லை. இவ்வளவு பேர் ஆண்கள்; சத்திரிய குலத்துக் காரர்கள். இவர்களையெல்லாம் தீர்த்துக் கட்டிவிட்டால், அர்ஜூனன் கேட்கிறான், கிருஷ்ணனிடம், நம் சத்திரிய குலப் பெண்களுக்கு உறவு கொள்ள ஆண்களே இருக்க மாட்டார்களே? என்று.

அதுதான் அர்ஜூனனுடைய குணம்; எங்கே போனாலும், அவனுடைய புத்தி இப்படித்தான்.

போரில் அவ்வளவு பேரும் இறந்துபோனால், நம் முடைய சத்திரியக் குலப் பெண்களுக்கு உறவு கொண் டாட ஆண்கள் நம்ம வருணத்தில் இருக்க மாட்டார்களே, வருண தருமம் குலைந்து போகாதா? என்று கேட்கிறேன்.

நான்கு வருணத்தை உருவாக்கியது நான்தான்; அதனை நானே நினைத்தாலும் மாற்ற முடியாது என்று.


நான் உண்மையில் சொல்கிறேன், பகவானை கேவலப் படுத்தியது பகவத் கீதைதான்.

ஏனென்றால், அவனாலேயே மாற்ற முடியாத ஒன்று, இந்த பூலோகத்தில் இருக்கிறது என்றால், அவர் எப்படி எல்லாம் வல்ல, எல்லாம் அறிந்த கடவுளாவார்.

இந்த வருணாசிரமத்தைக் காக்கவேண்டும் என்கிற கவலையிலிருந்துதான் அர்ஜுனனுக்குப் பல கேள்விகள் வருகின்றன.

அவனை சமாதானப்படுத்தி, நிமிர்ந்து உட்கார வைத்து, போரிலே எதிர்த்து நிற்கும் வேலையைச் செய்கிறான் கண்ணன்.

நான் கேட்கிறேன், இந்த ஆட்சியாளர்களைப் பார்த்து, கொலை செய்யத் தூண்டுகிற ஒரு நூலை, இந்தியாவின் தேசிய நூலாக செய்தால், அதைவிட ஒரு கேவலம் இந்த நாட்டிற்கு வேறு உண்டா?

கொலை செய்; நல்லபடியாகத் தீர்த்துக் கட்டு. சொந்த பந்தமாக இருந்தாலும் பரவாயில்லை. மண்ணுக்காக கொலை செய். உன்னுடைய ஒரே கவலை என்ன? வருண தருமம் குலைந்துபோகும் என்றுதானே, கவலைப்படாதே, அப்படி ஒரு நிலை வரும்பொழுது, நான் மீண்டும் மீண்டும் பிறப்பேன் என்கிறான்.

இவர் எதற்குப் பிறக்கிறார், சம்பவாமி யுகே, யுகே!

நிறைய பேர் சொல்வார்கள், தருமத்தைக் காப்பாற்றுவ தற்காக இவர் பிறக்கிறார் என்று சொல்வார்கள்; அது என்ன தர்மம் தெரியுமா? வருண தருமம்! அதாவது ஜாதி அதர்மம்; அந்த அதர்மம் சீர்குலையும்போது, நான் பிறந்த வந்து அதைக் கட்டிக்காப்பேன் என்று விதவிதமாக அர்ஜூன னைத் தேற்றுகிறார் கிருஷ்ணன்.

இப்பொழுது சொல்கிறார்கள், காந்தியும் தேசபக்தர்தான்; கோட்சேவும் தேசபக்தர்தானாம். இவர்கள் கோட்சேவின் புதல்வர்கள்; காந்தி பிறந்த நாள் அன்று, தூய்மைப்படுத்தும் வேலை செய்கிறார்கள். அதனுடைய சூட்சுமம் என்ன வென்பதை, சுப்பிரமணிய சாமி ஒரு ஆங்கிலப் பத்திரி கையில் கட்டுரையாக எழுதியிருந்தார்.

காந்திக்கும், நேருவுக்கும் குப்பைக் கூட்டும் வேலையைத்தான் கொடுத்திருக்கிறார்களாம்!

அதில், எங்கள் ஆட்சி காந்தியைப் புகழுகிறது, நேருவைப் புகழுகிறது என்று நீங்கள் நினைக்கிறீர்களே, ஆனால், காந்திக்கும், நேருவுக்கும் நாங்கள் என்ன வேலை கொடுத்திருக்கிறோம் பார்த்தீர்களா? குப்பைக் கூட்டும் வேலையைத்தான் கொடுத்திருக்கிறோம்.

இதை நான் சொல்லவில்லை, சுப்பிரமணியசாமி அந்தக் கட்டுரையில் சொல்லியிருக்கிறார்.

இப்படி அசிங்கப்படுத்துகின்றவர்கள்தான் இந்த ஆட்சி யாளர்கள். காந்தி என்றால், இந்து - முஸ்லிம் ஒற்றுமை; காந்தி என்றால், ஏகாதிபத்திய எதிர்ப்பு; காந்தி என்றால், ஆலய நுழைவுப் போராட்டம்; காந்தி என்றால், மக்கள் ஒற்றுமை என்று கொண்டுவரவில்லை. குப்பைக் கூட்டு கின்ற வேலைக்குத்தான் காந்தி என்று கொண்டு வந்திருக் கிறார்கள். எவ்வளவு வேகமாக வேலையைப் பார்க்கிறார் கள். காரணம், இவர்கள் கோட்சேவின் புதல்வர்கள். அந்தக் கோட்சே போற்றிய நூல், பாராட்டிய நூல், கையில் வைத்துக்கொண்டு கொலை செய்த நூல்தான் பகவத் கீதை. அப்படிக் கொலை செய்யத் தூண்டிய நூலையா இந்த நாட்டினுடைய தேசியப் புனித நூல் என்கிறீர்கள்.

அது தேசிய நூலும் அல்ல; புனித நூலும் அல்ல. இதுதான் உண்மை.

குணத்தின் அடிப்படையில் பிரிக்க முடியாதாம்!

சதுர்வர்ணம் மயாசிருஷ்டம் என்று வருகிற பொழுது, நானே நினைத்தாலும் அதனை மாற்ற முடியாது என்று சொல்லிவிட்டு, ஆனாலும், குணத்தின் அடிப்படையில் தான் வருணப் பிரிவினை என்று சொல்லியிருக்கிறாரே என்று இந்தக் கேள்வியை சங்கராச்சாரியாரிடம் கேட்டார் கள்; இந்தச் சங்கராச்சாரியல்ல; கொலைக் குற்றத்தில் மாட் டிய சங்கராச்சாரியல்ல. அதற்கும் முந்தைய சங்கராச்சாரி யிடம் கேட்கிறார்கள்.

குணத்தைப்பற்றி பகவான் பேசியிருந்தாலும், பிறப்பின் அடிப்படையில்தான் என்று நாம் புரிந்துகொள்ளவேண்டும்;  குணத்தின் அடிப்படையில் பிரிக்க முடியாது என்று சொன்னார்.

ஆகவே, குணத்தைப்பற்றி பேசுகின்ற புண்ணியவான்க ளுக்குச் சொல்லுங்கள், நீங்களும், நானும் சொன்னால் கேட்கமாட்டார்கள். சங்கராச்சாரியாரே சொல்லியிருக் கிறார், வருணாசிரமம் என்று பகவான் சொல்லியிருப்பது பிறப்பின் அடிப்படையில்தான்.

தமிழா எச்சரிக்கை!

இறுதியாக ஒன்று, இதே பா.ஜ.க.வைச் சேர்ந்த ஒரு எம்.பி., தருண்விஜய் என்பவர், திருக்குறளை புகழ்ந்து விட்டாரே, திருவள்ளுவர் தினத்தைக் கொண்டாடப் போகிறார்களே என்று. எனக்கு அப்பொழுதே சந்தேகமாக இருந்தது. பின்னாடி என்னமோ நடக்கப் போகிறது என்று. நம்முடைய கையில் குச்சி அய்சைக் கொடுத்துவிட்டு, இவன் கப் அய்ஸ்கிரீம் சாப்பிடப் போகிறான்.

தமிழா எச்சரிக்கை!

நன்றி, வணக்கம்!

இவ்வாறு பேராசிரியர் அருணன் அவர்கள் உரையாற்றினார்.

                           "விடுதலை” 7-1-2015

Read more: http://viduthalai.in/page-4/94071.html#ixzz3O92MYXtJ