நவராத்திரியால் கண்ட பலன் என்ன?

 
மாதம் தவறினாலும் பண்டிகை தவறாது இந்து மதத்தில் - மக்களின் அறிவையும், காலத்தையும், பொருளையும் எந்த வகையிலாவது சுரண்டவேண்டும் என்பதுதான் இதன் தத்துவம்.

ஒவ்வொரு பண்டிகைக்கும் ஒவ்வொரு வகையான புராணக் கதையிருக்கும் - புத்திக்கும், ஒழுக்கத்துக்கும் கொஞ்சம்கூட பொருந்தா புழுதிக் குப்பை மேடாகத்தான் இருக்கும்.

அதிலும் குறிப்பாக அசுரன் என்ற ஒருவன் கண்டிப் பாகவே வருவான் அந்தக் கதையில்; அந்த அசுரனைக் கொன்ற வைபவமும் கண்டிப்பாகவே இடம்பெறும்.

வேதங்களில், இதிகாசங்களில், புராணங்களில் கூறப்படும் அசுரன், அரக்கன், இராட்சதன், கறுப்பன் என்ற கதாபாத்திரங்கள் எல்லாமே திராவிடர்களைத்தான் குறிக்கும் என்று வரலாற்று அறிஞர்கள் ஆதாரங்களோடு குறிப்பிட்டுள்ளனர்.

பி.டி.சீனிவாசய்யங்கார் போன்றவர்களேகூட, இந்து மதத்தை அமெரிக்காவரை சென்று பிரச்சாரம் செய்த விவேகானந்தர் போன்றவர்களேகூட இந்தக் கருத்தில் மாறவேயில்லை.

நவராத்திரி, நவராத்திரி என்று கொண்டாட இருக் கிறார்களே (இன்றுமுதல்) அதன் பின்னணியும் இதேதான்.

முன்னொரு காலத்தில் மகிஷாசுரன் என்ற எருமை வடிவமான அசுரனும், அவன் பரிவாரங்களும் விருத்தி யாகி கடவுள் வரத்தால் சிறந்த பதவியை அடைந்து உலகை இம்சித்துக் கொண்டிருந்ததால், இந்தக் கஷ்டம் பொறுக்க முடியாமல் தேவர்கள் பார்வதியிடம் முறையிட, பார்வதி ஒன்பது நாள் சிவபிரானைக் குறித்துத் தவமிருந்து, அவரிடமிருந்து தகுந்த சக்தி பெற்று, ஒன்பதாம் நாள் மகிஷாசுரனைக் கொன்று, பரிவாரங்களை நாசம் செய்து சாந்தமடைந்தார். மகிஷாசுரனைக் கொன்றதனால், பார்வதிக்கு மகிஷாசுரமர்த்தினி என்ற பெயரும் வந்ததாம். இதன் அடிப்படையில் பார்வதி தவமிருந்து விழித்திட்ட ஒன்பதாம் நாளில் வேண்டிய வரங்கள் கொடுப்பார் என்ற நம்பிக்கையிலேயே இந்த நவராத்திரியைக் கொண்டாடு கிறார்களாம்.

இந்தக் கதையைப் படிக்கும் எவருக்கும் கடுகளவு புத்தி இருந்தாலும், சில கேள்விகள் கண்டிப்பாகக் கிளர்ந்து எழத்தான் செய்யும்.

மகிஷாசுரன் மோசமானவன் என்பது உண்மையா னால், கடவுள் அவனுக்கு சிறந்த பதவியை அடைவதற் கான வரத்தை ஏன் கொடுக்கவேண்டும்? கடவுளுக்கு முன்புத்தி, யோசனை கிடையாதா? என்பது ஒரு கேள்வி.
கடவுளிடம் தவம் இருந்து சிறந்த பதவியை அடைந்த வனுக்கு ஏன் கெட்ட புத்தி வந்தது? தவத்துக்கும், பதவிக்கும் உள்ள சிறப்பு இதுதானா?

இந்தப் புராணங்களில் சொல்லப்படும் தேவர்கள் என்பவர்கள் எல்லாம் பார்ப்பனர்கள் என்றுதான் வரலாற்று ஆசிரியர்களும் கூறுகிறார்கள்.

இதன்மூலம் ஒன்று தெரிகிறது அல்லவா? ஆரியப் பார்ப்பனர்களான தேவர்களுக்கும், அசுரர்கள் என்று சொல்லப்படும் திராவிடர்களுக்குமிடையே நடைபெற்று வந்த சண்டைச் சச்சரவுகளை மய்யப்படுத்தியே இவற்றை சோடித்து, புராணங்களைக் கற்பித்து, பண்டிகைகளை ஏற்படுத்தி, கொலை செய்யப்பட்ட அசுரர்களையே பண்டிகைகளைக் கொண்டாடச் செய்த சூழ்ச்சியை என்னவென்று சொல்லுவது?

இன்னொரு கேள்வியும் உண்டு. இவர்கள் சொல்லும் இந்த அசுரர்கள் இப்பொழுது இருக்கிறார்களா? இல் லையா? அந்தத் தேவர்களும்தான் எங்கே போனார்களாம்?

பார்வதி தேவி யாராக இருக்கட்டும்; இந்து மதத்தில் மற்ற கடவுள்களாகத்தான் ஆகட்டும் - இவற்றின் நடவடிக் கைகள் எல்லாம் கடந்த காலத்தில்தானா? இறந்த காலத்தில்தானா? நிகழ்காலத்தில் ஏன் நடப்பதில்லை?

இந்தக் கேள்விகளை தந்தை பெரியார் கேட்டார்; தொடர்ந்து கருஞ்சட்டைக்காரர்களும் கேள்விகளை எழுப்பிக் கொண்டுதானிருக்கிறார்கள். சங்கராச்சாரியார் களும் சொல்வதில்லை; புராணங்களைக் கரைத்துக் குடித்த வாரியார்களும் வாய் திறந்தது கிடையாது.

கடந்த காலத்தில் மக்கள் பெருமாள் மாடு மாதிரி தலையை ஆட்டிக்கொண்டு இருந்தார்கள் - நம்பினால் தான் நடராஜன், நம்பாவிட்டால் எமராஜன் என்ற அச்சத்தில் மூழ்கிக் கிடந்தார்கள்.

இது பெரியார் சகாப்தம்! பகுத்தறிவைத் தங்கு தடையின்றிப் பயன்படுத்தும் புத்துலகம் இது; இத்தகு காரணங்களால் கடவுளைப்பற்றிய அற்புதங்களைக் கிளப்ப முடியவில்லை.

தப்பித்தவறி ஒரு சில இடங்களில் அற்புத சமாச்சாரங் களைக் கிளப்பினால், அந்த இடத்திற்கே நேரில் சென்று கறுப்புச் சட்டையினர் தங்கள் பகுத்தறிவு வினாக்களை எழுப்புகின்றனர்; அற்புதக் கட்டுக் கதைகளை நோக்கி எதிர்வாதங்களை வைக்கின்றனர்; மக்களிடம் மண்டிக் கிடக்கும் மூட நம்பிக்கைகளை, அச்ச உணர்வுகளை வெளியேற்றுகின்றனர்.

இருந்தாலும் இத்தகைய பண்டிகைகள் நடந்துகொண்டு தானே இருக்கின்றன என்ற கேள்வியை எழுப்பலாம். கடவுள் சக்தி, பக்தி என்பதைவிட ஏதோ ஒரு பொழுது போக்காகக் கொண்டாடிக் கொண்டிருக்கின்றனர். மேலும் இதில் வியாபார யுக்திகள் புழுத்துக் கிளம்பிவிட்டன.

நவராத்திரிப் பண்டிகை கொண்டாடுவதால், ஒன்பது நாள்கள் கொலு வைத்துப் பூஜை நடத்துவதால், மக்கள் கண்ட பலன் என்ன?

நோய் நொடிகள் தீர்ந்தனவா? பொருளாதார இழப்புகள் தவிர்க்கப்பட்டனவா? வறுமை ஒழிந்ததா? வாழ்க்கையில் என்னென்ன கஷ்டங்கள் விலகி ஓடின என்று பட்டியல் போட்டுக் காட்ட முடியுமா?

நவராத்திரி பண்டிகைகளால் நல்ல வரம் கிடைக்கும்; அதனைக் கொண்டு வளம் பெறலாம் என்றால், அரசு எதற்கு? அரசுத் துறைகள் எதற்கு? திட்டங்கள் எதற்கு? செயல்பாடுகள்தான் எதற்கு? பக்தி நோய்க்கு ஆளாகும் மக்கள் சிந்திக்கட்டும்!

                     ----------------------”விடுதலை” தலையங்கம்  25-09-2014
Read more: http://viduthalai.in/page-2/88212.html#ixzz3EPk1TSzN