இதுதான் வால்மீகி இராமாயணம் - 25

அயோத்தியா காண்டம்

 

- ஏழாம் அத்தியாயம் தொடர்ச்சி

தான் செய்த சூழ்ச்சியெல்லாம் வீண் போயிற் றேயென்று சிந்தித்தபோது இராமனுக்கு அளவிலடங்கா ஆத்திர முண்டாகியது. அதனால் வெறுப்பையும் காட்டி, அம்மா! பரதன் என் மனைவியைக் கேட்டாலும் அவனுக்குக் கொடுத்துவிடுவதில் தடையில்லை, அப்படியிருக்க இவ்வரசாட்சி ஒரு பொருட்டா? என்று கூறுகிறான்.

இக்கூற்று மிகவும் ஆத்திரமும் அகங்காரமும் கொண்டு அரசாட்சி கிடையாது போயிற்றே என்ற  பெருங் கவலையிற் கூறிய கூற்றாகுமேயன்றி உண்மையுடையார் கூற்றாகுமா? தன் தம்பியாகிய பரதனுக்குப் பெண்டாட்டி யைக் கொடுப்பதிலும் தடையில்லை என்கிறானே இராமன்! அந்தோ, இவன் தன் மனநிலையை என் னென்பது? பரிதாபம்! பரிதாபம்! நாடு கிடைக்கவில்லை!

உரிமையற்ற தனக்கு, உரிமையுள்ள பரதனுக்குக் கிடைக்கபோகிறது என்ற செய்தியைக் கேட்டால் இவ்வாறெல்லாமா பேசுவது? இவ்வளவு இழிமகனாகிய இராமனைத் தெய்வமாக வணங்குகின்றனர் தமிழ் மக்களில் சிலர்! இவனுடைய இழி செயல்களையெல்லாம் மறைத்துத் தமிழுலகத்தை ஏமாற்றினாரே பாபியாகிய கம்பர்! கம்பர் முன்னிலையிற் சுயநலமே நின்றது.

இராமனுடைய சூழ்ச்சிகளையும் மன நிலையையும் அறிந்த கைகேயி, அவனை ஒரு சிறிதும் தாமதியாமல் காட்டுக்குப் போகவேண்டுமென்று அவசரப்படுத்து கிறாள். அதனால் தான் அப்போது எண்ணிய சூழ்ச்சியும் வீண்போவது கண்டு பெரிதும் வருத்தமடைந்த இராமன், ஏக்கம் பொறுக்கமாட்டாமல் தன்னை மறந்து பேசிவிடுகிறாள். அதனால் அவன் உள்ளக்கிடை முழுதும் வெளியாகிறது.

அதாவது, எங்கள் அப்பன் குதிருக்குள் இல்லை என்பது போன்ற ஒரு பழமொழிக்குத் தகுந்த எடுத்துக்காட்டாக அப்போது இராமன் ஆகிறான். அது இராமன் அச்சமயம் பேசிய பேச்சு வரலாற்றில் உள்ள தெனினும் தெள்ளிதின் உலகத்தாரறியுமாறு மறுபடியும் இங்கே குறிப்போம். அப்பேச்சு வருமாறு:- அம்மா! குடிகளை என் வசப்படுத்தி அரசாள முயல எனக்கு எண்ணமில்லை. அவ்வாறு எண்ணித் தாங்கள் வருந்தவேண்டாம். நான் தாமதித்திருந்தால் ஒருவேளை பரதன் எனக்கு அரசைக் கொடுத்துவிடுவானோ என்று அஞ்சுகிறீரோ?

மேலே கண்ட பேச்சினால் இராமன் சிந்தனை பின்வருமாறு சென்றதாகும். குடிகளை வசப்படுத்தி ஏமாற்றி அரசைப் பெற நினைத்தது வீண் போயிற்று. மேலும் குடிகள் உண்மையில் அரசுக்குரியவன் பரதனேயென்பதை உணர்வார்களேயானால், அவர்கள், பரதனை வஞ்சித்து இராமன் அரசாளச் சம்மதிப்பார்களா? ஒரு நாளும் சம்மதியார்கள்.

மேலும் தங்களை ஏமாற்றிய தீய செய்கைக்காகவும், பரதனை வஞ்சிக்கத் துணிந்தமைக்காகவும், இராமன் மீதும் தசரதன்மீதும் அளவிலடங்காத சினங்கொண்டு தீமை செய்யவும் துணிவர். இவ்வளவுதூரம் நிகழ்ச்சிகள் விளைந்தபின் முடிசூடுவதும் முடியாத காரியம். பரதன் முதலியோர் வருகையை அவன் அன்றே எதிர்பார்த் தமையின், அவனுக்கு வேண்டியவர்களால் எப்படியும் உண்மை வெளியாகாமற் போகாது.

ஆதலின் இனி முடிசூட்டிக் கொள்ள முயலுதல் அறிவீனமெனத் துணிந்த தந்திரசாலியாகிய இராமன், பரதன் வரும்வரை தாமதிக்கத்துணிகிறான். பரதன் வெள்ளறிவாளனாதலினானே எப்படியும் அரசைத் தனக்குத் தருவான்; தான் தந்திரமாக அவனை நேரில் ஏமாற்றி அரசைப் பெறுதலே அதற்கு வழி என்று முடிவாகத் தீர்மானிக்கின்றான்.

அத்தீர்மானமும் நிறைவேறாதபடி கைகேயி மிகவும் அவசரப்படுத்திக் காடேகக் கூறியதனாலேயே, நான் தாமதித்திருந்தால் பரதன் ஒரு வேளை எனக்கு அரசைக் கொடுத்து விடுவானோ என்று அஞ்சுகிறீரோ? என்று வினாவு கிறான். உண்மையில் இராமன் தாமதித்ததற்கும் கைகேயி அவனைத் தாமதிக்க விடாமல் அவசரப்படுத்தியதற்கும் அதுவே காரணமாகும். பரதனுடைய குணத்தையும், மன நிலைலையும் இராமனும் அறிவான், கைகேயியும் அறிவாள்.

பரதன் வரும்வரை தாமதிக்கலாமென நினைத்ததன் முயற்சியும் பாழாவது கண்ட இராமன், எப்படியாவது பரதன் தன்னைக் காணவருவான், அப்போது அவனை ஏமாற்றி அரசாட்சியைப் பெறலாம் என்ற துணிவு கொண்டிருந்ததனாலும், அப்போது காடேகாமல் நிற்பது தன் எண்ணங்களுக்கும் சூழ்ச்சிகளுக்கும் இடையூறாகு மெனத் தீர்மானமாகத் தெரிந்தமையாலும் இராமன் உடனே காடேகத் துணிகின்றான்.

இவ்வுண்மையை இதனைப் படிக்கும் எமது உடன்பிறப்பாளர் மறவாது மனத்திற் கொண்டிருக்குமாறு வேண்டுகிறேன். ஏனெனில் இச்சூழ்ச்சியும் எண்ணமுமே இராமன் பின்னர் செய்யப்போகும் செயல்களுக்கெல்லாம் காரணமாக முன் நிற்பதாகும்.

இனி கம்பர் புரளியைக் காண்போம். வால்மீகி கூறியுள்ளபடி கிழவர்கள் பிரம்பேந்தி நின்றமையையும், அவர்கள் இராமனைக் கட்டியணைத்து மடிமீதிருத்தும் செயல்களையும், அச்செயலுக்கிணங்கியிருந்த இராமன் சீதையினுடைய காலைத்தொட்டு விடைபெற்றமை யையும் கம்பர் முற்றிலும் மறைத்தார், இலக்குவன் இராமனைப் பாதுகாத்து பின்னே வந்தமையையும் பிற்பாடு இராமன் கோசலை வீட்டுக்குப் போகும்போதும் இலக்குவன் அவன் கூடவே வந்தமையையும் கம்பர் கூறவேயில்லை.

இராமன் நேரே தசரதனிருக்குமிடத்தை யடைந்ததாக வால்மீகி கூறக்கம்பரோ முதலில் இராமன் மன்னனுறை கோவில் புக்கான் பின் சிற்றன்னை கோவில் புக்கான் என்று அண்ணலும் அயர்ந்து தேறாத்தூயவனிருந்த சூழல் துருவினன் வருதல் என்றும் கூறுகிறார். இது அறிவுக்குப் பொருத்தமற்ற கூற்றாகும். சுமந்திரன் சிற்றன்னை கோவிலில் அவளுடன் இருந்த தசரதன் அழைத்ததாகக் கூறக்கேட்ட இராமன் இவ்வாறு தேடிக்கண்டுபிடித்து வந்தான் எனல் அறிவுக்குப் பொருந்திய கூற்றாமா? அழைத்து வரப்போன சுமந்திரன் கொண்டு வந்துவிடாமல் அவ்வளவில் ஒழிந்தனனோ?

அதன்பின் நிகழ்ந்தவையாகிய, இராமன் தசரத னையும் கைகேயியையும் பணிந்ததையும், இராம னுடைய தந்திரப்பேச்சுகளையும் கைகேயி அவனிடமும் வாக்குறுதி பெற்று உண்மையைக் கூறியதையும், மூர்ச்சித்துவிழுந்த தசரதனை இராமன் தூக்கியதையும், அவன் தாமதிக்க முயன்றதையும், கைகேயி அதைத் தடுத்து அவனைக் காடேக அவசரப்படுத்தியதையும், அவன் போகும்போது பெண்கள் தசரதனை இகழ்ந்த தையும் முற்றிலும் கம்பர் மறைத்துவிட்டார். இராமன் வருவதைக்கண்ட கைகேயி அவன் தசரதனைப் பார்க்காதபடி தடுத்ததற்காக தானே முன்னேறி வெளிக்கட்டுக்கு வந்து அவனைக் கண்டு, பரதன் நாடாளவும் அவன் காடாளவும் தசரதன் உரைத்ததாகக் கூறியதாகவும், உடனே இராமன் அதற்கு இணங்கி,

மன்னவன் பணியன்றாகினும்
நும்பணி மறுப்பெனோ என்
பின்னவன் பெற்ற செல்வம்
அடியனேன் பெற்ற தன்றோ
என்னினி யுறுதி யப்பால்
இப்பணி தலைமேற் கொண்டேன்
மின்னொளிர் கானமின்றே
போகின்றேன் விடையுங் கொண்டேன்

எனக்கூறி அவளடி பணிந்து போற்றித் தன் தந்தையின் அடிகளைத் திசைநோக்கிக் கும்பிட்டு சென்று கோசலை அரண்மனையையடைந்தான் எனவும் கம்பர் கூறுகிறார். இவ்வாறு வால்மீகி கூறும் உண்மையான வரலாற்றை மறைத்து, மேலே கண்டபடி கம்பர் பொய் கூறியது தசரதனையும், இராமனையும் மிக நல்லவர்களாகக் காட்டவும், அவர்களுடைய இழிவான செயல்களையும், குணத்தையும் மறைக்கவுமே.

தசரதனும் இராமனும் ஒருவரையோருவர் பார்க்காதபடியே, கூசாமல் பொய்க்கதை கூறிப் போகிறார். இவர்தம் துணிபு என்னே? உண்மையை உணரும் உலகம் இப்பொய்மை யாளரும் வஞ்சகருமாகிய கம்பரை இகழாது என் செய்யும்? அதனை உணர்ந்த கம்பரும் வையமென்னை யிகழவும் என்று முதலிலேயே கூறுவதாக இவ்வா ராய்ச்சித் தொடர்ச்சியிலேயே எடுத்துக் காட்டினோம். இனத்துரோகம் செய்தார்.

தம்முடைய இனமாகிய தமிழ் மக்களை உண்மையை உணரவிடாதபடி பொய்க்கதை கூறி ஏமாற்றித் தமிழ் மக்களுக்கு நேர் விரோதியான இராமனைத் தம் தெய்வம் போலும் எண்ணச் செய்து விட்டாரே! ஆரியனாகிய இராமன் தமிழ் மக்களுக்கு நேர் விரோதியென்னும் உண்மைகள் மிகத்தெளிவாக வரவர விளங்கும்.

                    -----------------”விடுதலை” 02-09-2014


Read more: http://www.viduthalai.in/page-3/86954.html#ixzz3CAPV3SlZ