திராவிடத்தை எதிர்க்கத் துணிந்துள்ள திரிபுவாதிகள்

திராவிடத்திலிருந்து தமிழைப் பிரிப்பது... அறிவுத் தடுமாற்றமா...! ஆரிய மயக்கமா ...!

ஆரியம், தமது மேம்பாட்டுக்கென வெளிப்படையாகப் பிரகடனப்படுத்திக் கொண்டு ஒரு இயக்கத்தையோ, கட்சியையோ தோற்றுவித்து செயல்பட துணிச்சலற்றது. ஆனால் வேறு எந்த இயக்கத்தையும், கட்சியையும் விட ஆகப் பெரிய சமூக சக்தியாக, அரசியல் சக்தியாக உயிர் வாழ்ந்து கொள்ளும் சூழ்ச்சியும் செயல்திறனும் உடையது.

ஆரியம் சார்ந்தவர்களில் சிலர் மன மாற்றம் பெற்று சமநிலை சமூகத்தின் பக்கம் நெருங்கி வந்தாலும், ஆரிய தீவிரவாதிகள் சிலர் அவ்வப்போது தோன்றி ஆரியத் தனித்தன்மைகளையும் காலம் காலமாக அதன் காரணமாக அனுபவித்து வரும் உயர்ந்த சலுகைகளையும் மனதில் கொண்டு சமநிலை சமூகத்திற்கான மாற்றத்தை நீர்த்துப் போகச் செய்கின்ற பணியில் ஒன்று திரட்டி சலியாது உழைக்கத் தொடங்கி விடுவார்கள். இதற்கென்று அவ்வப் போது அவர்களுக்கென்று சில அவதார புருஷர்களை உருவாக்கிக் கொள்வார்கள்.

இத்தகைய அவதாரபுருஷர்கள் சிலபோது அரசியல்வாதியாகவோ, பத்திரிகைக்காரர்களாகவோ, மடாதிபதிகளாகவோ, முன்னாள் நடிகர்களாகவோ, காமெடியன்களாகவோ, எந்த வகையினராகவும் இருக்கலாம்; அதற்காக அவர்கள் கவலையோ, வெட்கமோ படுவதில்லை. மற்றவர்களுக்கு மட்டும் தகுதி, திறமை போன்ற அளவீடுகள் பேசும் அவர்கள், தங்களின் சுயநல மேம் பாட்டுக்காக தலைமையை உருவாக்கி, வியாபாரம் செய்வதில் எவ்வித தகுதியும் திறமையும் பார்க்கமாட்டார்கள்.

நூற்றுக்கணக்கான ஆண்டுகளாக இருந்து வந்த, அத்துமீறிய ஆரிய மொழிப் பண்பாட்டு ஆதிக்கத்தை எதிர்த்து 19-ம் நூற்றாண்டின் நடுப்பகுதி காலகட்டத்தில் தோன்றிய தமிழ் மறுமலர்ச்சி இயக்கம், சாதி, சமயம், அதன் சடங்குகள் என்கின்ற ஆரியப் பண்பாட்டு நிறுவனங்களை எதிர்க் காமலும், தவிர்க்க முயற்சிக்காமலும், அதே நேரத்தில் ஆரியத்தை, அதன் மொழி ஆதிக்கத்தை எதிர்த்து பல்வேறு முனைகளில் முயன்றும், மிகவும் பரிதாபகரமாகத் தோற்றுக் கொண் டிருந்த அவலத்தை தமிழக வரலாறு தெளிவாக நிறுவியுள்ளது.

இவ்வாறாக ஆரியத்தின் மேலாண்மையை வெற்றி கொள்வோம் என்று அணிவகுத்தவர்களில் சிலர் மெய்யான உணர்வு உடையவர்களாகக் கூட இருந்தார்கள் என்பதை மறுப்பதற்கில்லை. ஆனால் அவர்கள் ஆரியத்தின் சூழ்ச்சிப் பின்னலின் ஆற்றலை சரியாகப் புரிந்து கொண்டவர்களாக இல்லாது போனார்கள். காலப் போக்கில் தமிழின் சிறப்பையும் உயர்வையும் காரண காரியங்களோடு எடுத்து வைத்தல், தமிழறிஞர்களாகக் கூடியும், தனித்தும் அறிக்கைகள் விடுதல், தீர்மானங்கள் நிறைவேற்றுதல் ஆகியப் பணிகளோடு ஆரிய எதிர்ப்பு தமிழியக்கம் குறுகிக் கொண்டிருந்தது.

அத்தகைய அவலமான சூழலிலே தான், வடமொழி ஆதிக்கத்தை எதிர்க்க வேண்டுமென்றால் அதற்கு, தமிழும், தமிழுணர்வும் சரியானதாக போது மானதாக இருக்கலாம். ஆனால் ஆரியம் என்கின்ற இன நெருப்புப் படைக்கலங்களை புறங்காண வெறும் கைவாளும் வில்லும் போதாது என்று 19ஆம் நூற்றாண்டு இறுதியில், நமக்கான நெருப்புப் படைக்கலங்கள் எங்கே என்று தேடியபோது நம்மால் தெரிந்து கொள்ளப்பட்டு மீட்டெ டுக்கப்பட்டதுதான் திராவிட இனம் - அந்த முழுமையான, முதன்மையான, செம்மையான இனத்தின் வழிவந்த வர்கள் நாம் என்கின்ற உண்மை.

புத்தர் முதல், தந்தை பெரியார் வரை, ஆரிய ஆதிக்கத்தைக் கட்டுப் படுத்த / அழிக்க எத்தனையோ புரட் சியாளர்கள் பாடுபட்டும் ஏன், எப்படி, இன்னும் ஆரியம் மறையாமல் ஆனால் சில சமயம் அடங்குவதும், மீண்டும் எழுச்சி பெறுவதுமாக உயிர் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறது என்பதை சிந்தித்துப் பார்க்கவேண்டும்.

திராவிடம் என்றால் என்ன என்று முழுமையாக விளக்கப்படாத கால கட் டத்தில், அத்தகைய மீஉயர் இனத்தினைப் பற்றியும், அதன் தலைமை வழித்தோன்றல்கள் நாம் என்கின்ற உண்மையும், வைகறை வெளிச்சத்தில் இருந்த காலத்தில் - அதாவது சென்ற நூற்றாண்டு முதல்பகுதியில் - திராவிடத்தை வெறுத்து எதிர்த்துத் தகர்க்க நினைத்து எழுந்த சக்திகளையெல்லாம் எப்படி வெல்வது, எவ்வகையில் அடக்கிவைப்பது என்று வழிகாட்ட, தந்தை பெரியார், பேரறிஞர் அண்ணா ஆகியோரின் அணிவகுப்பில் தலைவர் கலைஞர் போன்று நிறைய பேர் இருந்தார்கள்.

அதன் விளைவு, திராவிட இனம் பற்றிய செய்திகள் உலக வரலாற்றில் தாக்கத்தை உருவாக்கியது. . . திராவிட இன உணர்வு இந்திய மக்களால் பேசப் பட்டது . . . திராவிட இந்தியத் தலைவர் களால் அது மக்கள் இயக்கமாக்கப் பட்டது.
அந்த காலகட்டத்திலேதான் ஆரியத்தின் வெப்பத்தால் தடுமாறிக் கொண்டிருந்த தமிழ் மறுமலர்ச்சி இயக்கம் திராவிட இன உணர்வோடு இணைந்து திராவிட தேசியம் என உருவானது. அதனால்தான் தமிழ் மறுமலர்ச்சி முழுமைபெற்றது. வலிமை பெற்றது. வடமொழி ஆதிக்கம் உட்பட ஆரிய எதிரிகள் வலுவிழந்தார்கள், செயல் மயங்கினார்கள் என்கின்ற உண்மையை மறந்துவிடக்கூடாது.

1956_-57 ல் திருச்சியில் நடைபெற்ற தி.மு.க. மாநில மாநாட்டில், அரசியலில் பங்கேற்கலாமா? என்று மக்கள் கருத்தைக் கேட்டபோது, திராவிட உணர்வை விட்டு விட்டோ, ஒத்தி வைத்துவிட்டோ, அல்லது குறைத்துக் கொண்டோ, அரசியல் பணியை மேற் கொள்ளலாம் என்று அண்ணாவும் கூறவில்லை; நாமும் அப்படி எண்ணி வாக்களிக்கவில்லை.

அதோடு இது...!
அதை வென்றெடுக்க இது...!
அதை நிலைக்க வைக்கத்தான் இது...!
என்றுதான் அண்ணாவும் மற்ற தலைவர்களும் கருதிச் சொன்னார்கள்...!
நாமும் அந்த நம்பிக்கையுடன்தான் பின் தொடர்ந்தோம்...!

ஆனால், காலத்தின் கோலம், நாம் சற்று அயர்ந்து விட்ட காரணத்தினால், சாதி வெறியர்களும், மதவெறியர்களும், தமிழ், திராவிட அடையாளங்களை தங்களின் அரசியல் வாணிப தேவைக்காக ஒப்பனை செய்து கொண்டு அதன் அடிப்படைப் பண்புகளை கீழ்மைப் படுத்திக் கொண்டிருக்கும் அவலத்தை இப்போது நாம் காண்கிறோம்.

பழைய எதிரிகள், ஆரிய இனம் சார்ந்தவர்கள், பழமை வாதிகள், அவர்கள் திராவிடத்தையும் எதிர்த் தார்கள், தமிழையும் நீச பாஷை என்றார்கள். ஆனால் தற்போதைய புதிய எதிரிகள் தமிழை வைத்துக் கொண்டு அதன் படைப்பு மூலமான திராவிடத்தை எதிர்க்கத் துணிந்துள்ள திரிபுவாதிகள் . . .! விஷயமறியா பேதைகள்! தமிழை திராவிடத்திடமிருந்து பிரித்து அநாதையாக்கி ஆரிய மாயை யில் தங்களைத் தாங்களே வீழ்த்திக் கொள்ளத் துடிக்கும் விட்டில் பூச்சிகள்.

அவர்களின் இந்த நிலைப்பாட்டிற்கு உண்மையான காரணங்கள் தமிழக அரசியல் களத்தில் திராவிட கட்சிகள், குறிப்பாக திராவிட முன்னேற்றக் கழகம் தங்களுடைய கட்சிகள் வளரத் தடையாக இருக்கிறதே என்கின்ற விரக்தி. அடுத்து திராவிட இயக்கத்தின் அடிப்படைக் கொள்கைகளான சாதி, சமய எதிர்ப்பு, பகுத்தறிவுக் கருத்துகள் ஆகியவற்றை ஏற்க இயலாத தங்களின் அடிப்படைவாத வெறி.

ஆனால் சாமான்ய தமிழனுக்கு எடுப்பாக இருக்க அவர்கள் கண்டு பிடித்த காரணம், கர்நாடகாவிலும், கேரளாவிலும் சில பிரச்சினைகளின் காரணமாக எழுந்துள்ள தமிழர் எதிர்ப்பு அரசியல் - எனவே திராவிட எதிர்ப்பைக் கையிலெடுத்து விட் டார்கள்.

திராவிட இன உணர்வு நினைவு கூறப்பட்டதும், திராவிடப் பேரியக் கமாக அது எழுந்ததும், பரப்பப்பட் டதும், திராவிட மொழியினங்களான கன்னட, தெலுங்கு, மலையாளம், மற்றும் துளு ஆகிய மக்களுக்காகவும் சேர்த்துதான் என்பது உண்மைதான். என்றாலும் இப்பேரியக்கம் முதன்மையாக நம்மை வைத்தே தொடங்கப் பெற்றது. விரிவாக்கம் கண்டது. காரணம் திராவிடத்தின் முதன்மையானவர்கள் என்பதால் அதற்குரிய உரிமையும் கடமையும் தமிழர்களாககிய நமக்கிருந்தது.

எனவே, கன்னடர்களும், தெலுங்கர்களும், மலையாளிகளும் நம்மோடு சேர்வதால் மட்டுமே நாம் திராவிடர்கள் என்கின்ற அடையாளத்தைப் பெறுவோம் என்பது வடிகட்டிய அறியாமையல்லவா . . .! திராவிட மொழி இனங்கள் சேர்ந்திருந்தாலும், பிரிந்திருந்தாலும் அவர்கள் திராவிட இனம்தானே. .! இதை எந்த நிதான சிந்தனையுடையவனும் மறுக்க முடியுமா.?

காங்கிரஸ், பொதுவுடமை கட்சிகள் தொடங்கி - ஏன் அ.தி.மு.க. வரை, தமி ழகத்தில் உள்ள எல்லா அரசியல் கட்சிகளிலும், இயக்கங்களிலும், திராவிட உணர்வு உடையவர்கள் இருக்கத்தான் செய்கின்றனர். ஆனால் அவர்கள் சார்ந் துள்ள; அமைப்புகளின் முன்னிலைப் படுத்தப்பட்டுள்ள வேறு கொள்கைகளை முன்னிட்டு, திராவிட உணர்வை உள்ளூரக் கனன்று கொண்டிருக்கும் நிலையில் மட்டுமே தனித்து வைத்திருக்கலாம். அதே நேரத்தில் நம்மால் முடியாததை வேறு யாராவது செய்ய மாட்டார்களா? என்கின்ற உள்ளார்ந்த ஏக்கம் அவர்களிடம் இருப்பதை நம்மால் காணமுடிகிறது.

இதைப் போலவே, இதே நிலையில், இதே அளவில், திராவிட இன உணர்ச்சி உடையவர்கள் கர்நாடகா விலும், ஆந்திராவிலும், கேரளாவிலும் இன்னும் இருக்கத்தான் செய்கிறார்கள். அதன் தலைசிறந்த எடுத்துக்காட்டுதான் திரு.என்.டி. இராமராவ் அவர்களின் எண்ணத்தில் உதித்து, திரு சந்திரபாபு நாயுடு அவர்களால் நிறுவப்பட்டு செம்மாந்து நிற்கும், திராவிடப் பல்கலைக் கழகம்.

அங்கே தமிழ்த்துறை, திருவள்ளுவர் மாளிகை யிலும், தெலுங்குத் துறை, வேமனாவின் மாளிகையிலும், கன்னடத்துறை பஸவய்யா மாளிகையிலும், மலையாளத் துறை நாராயண குரு மாளிகையிலும் உயர்கல்வி மாணவர் களைப் பயிற்றுவித்தும், நூற்றுக்கணக்கான ஆய்வு மாணவர்களைக் கொண்டு திராவிட இயல் உயராய் வுகளும் நடைபெற்று வருகின்றன.

அப்பல்கலைக் கழகம் நிறுவிய வேளையில் தமிழகத்தின்பங்காக முத்தமிழறிஞர் கலைஞர் அவர்களால் ஒரு பெருந்தொகை மானியமாக வழங்கப்பட்டது.

தமிழகம், ஆந்திரம், கர்நாடகம் ஆகிய மாநிலங்கள் ஏறக்குறைய சங்கமிக்கின்ற குப்பம் என்கின்ற இடத்தில் அமைந்து திராவிடவியல் ஆய்வில் சிறப்பாக நடைபோடும் இப் பல்கலைக் கழகம், திராவிட ஆராய்ச்சிகள் என்னும் காலாண்டு ஆய்விதழை தொடர்ந்து வெளியிட்டும் வருகிறது.

எனவே கன்னடம், தெலுங்கு, மலையாளம் போன்ற மொழிவழி மக்களில் திராவிட இன உணர்வு உடை யவர்கள் கணிசமான அளவு இப் போதும் இருக்கத்தான் செய்கிறார்கள். அவர்களுள் கல்வியாளர்கள், ஆய்வறிஞர்கள், உயர் அதிகாரிகள், நீதி அரசர்கள் என்று பலர் அடங்குவர் - என்ன! அங்கெல்லாம் இதற்காக அரசியல் கட் சிகளோ, தனி இயக்கங்களோ இல்லை - அவ்வளவு தான். . .!

சாதிய மற்றும் மதவாதக் கட்சிகள் என்றுமே கொள்கை அடிப்படையில் தமிழியக்கம் மற்றும் திராவிட இயக்கத்தினைச் சார்ந்து இருக்க முடியாது. ஏனென்றால், சாதியும், மதமும் ஆரிய சமூகத்தின் அங்கங்கள். ஒரு வேளை அதன் காரணமாகத்தானோ என்னவோ இங்கு சில சாதி, மதவாதக் கட்சிகள் திராவிட என்ற இன அடையாளத்தைத் துறக்கத் துணிகிறார்கள் போலும். அவ்வாறாக, ஆரியத்தின் அங்கங்களான பின்னர் இவர்கள் நெஞ்சம் எப்படி தமிழ் நெஞ்ச மாக இருக்க முடியும்...!

மேலும், தமிழ் உணர்வோடு மட்டும் வைத்துக் கொண்டு ஆரியத்தை எதிர்க்க முடியாது, வெல்ல முடியாது. ஏனென்றால் தமிழ், தமிழன் என்கின்ற குடைகீழ் ஆரியர்களும், ஆரியமும் இடம் பிடிக்க முடியும்.

தமிழன் எப்பொழுதெல்லாம் தமது திராவிடப் பற்றை இழக்கிறானோ அப்போதெல்லாம் அந்த அளவுக்கு அவன் ஆரிய மாயையில் வீழ்ந்திருக்கிறான். ஆரிய மாயை என்பது ஒவ்வொருவன் மனதிலும் தாம் மற்ற சிலரை/பலரைக் காட்டிலும் சமூக அந்தஸ்தில் உயர்ந்திருக்கிறோம் என்கின்ற போதையை ஏற்றி அவனது மனிதநேய உணர்வை செயலிழக்கச் செய்யும் ஆற்றல் வாய்ந்தது. ஆனால் தமிழ் நெஞ்சம் என்பதோ திராவிட இனப் பண்பாட்டு அடிப்படையில் உருவாவதுதானே! அப்படியிருக்க, திராவிடம் நீக்கி தமிழ் உணர்வு என்பது ஆரிய இதயமாகத்தானே இருக்க முடியும்!

தமிழ் இலக்கியங்கள் சிலவற்றுள் சில இடங்களில் ஆரியம் கலந்து / ஊடுருவி இருந்தாலும், சற்று நிபந்தனை யோடு அவற்றை தமிழன் ஏற்றுக் கொள்ளக் காரணமே அவனிடத்தில் உள்ள திராவிட இனப்பண்பாடுகளின் அடிப்படை கள்தானே...!

தமிழ் படைப்புகளில் நேர்ந்துவிட்ட ஆரியக் கருத்துகளை திராவிடம் ஏற்காது...!
திராவிடத் தமிழும் ஏற்காது...!
கம்பராமாயணத்தை தமிழ் ஏற்றுக் கொள்ளும்...! ஆனால் திராவிடம் ஏற்றுக் கொள்ளுமா...!
ஏனென்றால், அது தமிழில் எழுதிய ஆரிய இலக்கியம். எவ்வளவுதான் அதில் உள்ள தமிழின் சிறப்பைப் பாராட்டினாலும் அது என்றுமே திராவிடத் தமிழ் இலக்கியம் ஆகாது. .!
எனவே, திராவிட நெஞ்சம் இல்லா தமிழு ணர்வு ஆரிய ஆன்மாவோடு அலையும் தமிழ் வேடதாரிதான்...!

தமிழை மட்டும் கொண்டு ஆரியத்தையும் வெல்ல முடியாமல், தமிழனையும் காப்பாற்ற முடியாமல் போன நிகழ்வுகளையும், வகைகளையும் வரலாறு பல்வேறு கட்டங்களில் உறுதிப் படுத்தியுள்ளது.

இந்திய மொழிகளில் தமிழுக்கென்று உள்ள தனிச் சிறப்பும், அங்கீகாரமுமே, அது திராவிட இனத்தின் தொன்மையான, செம்மை பெற்ற மொழி என்பதால்தான். அப்படி இருக்க, திராவிடத் தாயிடமிருந்து தமிழைப் பிரித்துப் பார்க்கும் செயல் எந்த அரசியல் ஆதாயத்திற்காக...? யாருடைய கோபத்திற்குப் பயந்து...? யாரைத் திருப்தி படுத்துவதற்காக...?

இன்றைய இந்தியாவில் ஊடகங்களில் மட்டுமே உயிர் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கும் ஆரியம், அந்த ஊடகங்களின் வெளிச்சத்திற்கு ஆசைப்பட்டு உறவுகளைத் துண்டிக்கத் தொடங்கியிருக்கிறார்கள் சில பேதைகள்.

இந்தியாவில் தோன்றிய அத்துணை சிந்தனையாளர்களின் ஒட்டு மொத்த விளைவாக எழுந்து நின்றவர் தந்தை பெரியார். அவர் நமக்கென்று ஆய்ந்து தேர்ந்து கொடுத்த அறிவாயுதம்தான் பகுத்தறிவு. . .! அடையாளம்தான் திராவிடம்...!
அதை எந்தச் சூழலிலும் காப்பாற்ற அண்ணா செய்த பிரகடனம்தான், திராவிடர் கழகமும், திராவிட முன்னேற்றக் கழகமும் என்றும் இரட்டைக் குழல் துப்பாக்கியாக செயல்படும் என்பது.

இன்று திராவிடத்தையும் தமிழையும் பிரிக்க நினைக்கும் இரண்டும் கெட்டான்களை தோலுரித்துக்காட்ட பிறவித் தலைவரான கலைஞர் அழைப்பு விடுத்துவிட்டார். . . அவர்கள் பின்னே திராவிடத் தமிழர் அனைவரும் அணி வகுத்துப் புறப்படுவோம்.

எனென்றால்!

திராவிட அடையாளம், திராவிட உணர்வு, திராவிட இயக்கம் என்பவை நாம் இறுதியானதாகப் பெற்ற வரலாற்றுப் பரிமாணம்.

அதற்கு கலைஞரின் இன்றையத் தலைமை காலத்தின் கட்டாயம்.

இதை உணராமல் திராவிடத்திலிருந்து தமிழைப் பிரிக்கத் தூண்டுவது அறிவுத் தடுமாற்றமா...! ஆரிய மயக்கமா...!

-------------------முனைவர் பெ.ஜெகதீசன் (முன்னாள் துணைவேந்தர், பாரதிதாசன் பல்கலைக் கழகம், துணைத் தலைவர், திராவிடர் வரலாற்று ஆய்வு மய்யம்) அவர்கள் முரசொலி 4.6.2012 இல் எழுதிய கட்டுரை