இதுதான் வால்மீகி இராமாயணம் - 19

(இதிகாசங்கள் என்றும் புராணங்கள் என்றும்  மக்களிடையே உலவ விடுகிறார்கள். இவற்றிற்குத் தெய்வீக முத்திரைகள் குத்துகின்றனர் இவற்றைப் படித்தால், இவற்றின்படி ஒழுகினால் நல்லது நடக்கும் - நற்கதி கிடைக்கும் என்றெல்லாம் இன்றுவரை கூடப் பிரச்சாரம் செய்கிறார்கள். உண்மையில் அவை என்ன? இவற்றின் தன்மை என்ன? ஒழுக்கத்திற்கு இடம் இருக்கிறதா? பகுத்தறிவுக்கு வழி இருக்கிறது? ஒன்றும் இல்லை. வால்மீகி இராமாயணம் பற்றி சைவப் பெரும் புலவரான பண்டித இ.மு.சுப்பிரமணிய பிள்ளை  (சந்திரகேகரப் பாவலர்) குடிஅரசில் எழுதிய பகுதிகள் (நூலாகவும் வெளிவந்துள்ளன). இங்கே வாரம் இருமுறை வெளியிடப்படுகிறது. படியுங்கள் - பகுத்தறிந்து பாருங்கள் - தெளிவு பிறக்கும்.)


அயோத்தியா காண்டம்

இரண்டாம் அத்தியாயம் தொடர்ச்சி 

வால்மீகி இராமாயணத்தில் கைகேயி ஓரிடத்தி லேனும் மந்தரையைக் கடிந்து பேசிய தாகக் காணப்படவேயில்லை. அவளுடைய கணவனாகிய தசரதனைப் பலவாறு பாவி யெனவும் வஞ்சகனெனவும் தீயோனெனவும் மந்தரை மிக இகழ்ந்து பேசிய இடத்திலுங்கூட கைகேயி அவளு டைய பேச்சுகளில் ஒரு சிறிதும் கோபமுற்றவளாக வால்மீகி கூறவே இல்லை. அப்படியிருக்கக் கம்பரோ, கைகேயி மந்தரையை நோக்கி மிகவும் கெட்டவ ளென்றும், அவளுடைய நாக்கை அறுப்பதாகவும், இன்னும் பலவாறு கடுமையாகப் பேசியதாகவும் பல பாடல்கள் பாடுகிறார். நல்லவர்களைக் கெட்டவர்களா கவும், கெட்டவர்களை நல்லவர்களாகவும் மாற்றிப் பாடுகிறார் கம்பர்.

கடைசியாக மந்தரை கூற்றாகக் கம்பர் கூறுவன அழகாகவே உள்ளன. அவை வால்மீகி கூறாதவையே. அவை வருமாறு:- இராமன் பட்டம் பெற்றவுடன், தேசமெல்லாம் உன்மாற்றவட்காம். நீ அவளுக்கு அடிமையாவாய். பின் உன் உறவினர் இங்கு வந்து காண்பது உன் செல்வமோ? உன் மாற்றவள் செல்வமோ? சீதையின் தந்தை சனகன் உன் தந்தைக்குப் பகைவன். இராமன் முடிசூடியவுடனே உன் தந்தையை அவன் கொன்றுவிடுவான். உன் தந்தைக்கு இன்னும் பல பகைவருளர். இவ்வூர்ச்சேனை சென்று உதவாதுபோனால், உன் தந்தையை அவர்கள் அழித்துவிடுவார்கள். இராமன் பெறும் அரசு அவன் பிள்ளைகளுக்கும் அவனை அடுத்துள்ள தம்பியாகிய இலக்குமணனுக்குமே போகும். ஆதலால் உன் மகனைக் கெடுத்தொழித்தனை இதைக் கேட்ட மாத்திரத்திலே கைகேயி மனம் மாறியதாகக் கம்பர் கூறுகிறார்.

மேலே கண்டதில் சனகனுக்கும், கேகயனுக்கும் பகையென்ற செய்தியை வால்மீகி கூறவேயில்லை. இவையெல்லாம் கம்பர் கற்பனைகளே! பரதனை, இராமன் கொன்று விடுவான். ஆகையால் நீயும் கெடுவாய் என்று பலமுறையும் வால்மீகி கூறும் இம் முக்கியமான செய்தியைக் கம்பர் மறைத்தார். நிற்க; வால்மீகி கூறுகிறபடி ஓரிடத்திலும் கைகேயி கோபமுறா மைக்குக் காரணமென்ன? அவள் வெளுத்ததெல்லாம் பாலென நினைப்பவள். சூதுவாது தெரியாதவள். அதனாலன்றோ தசரதன் செய்த சூதை நெடுநாளாக உணராமலே காலந்தள்ளி வந்திருக்கிறாள். ஆனால் கைகேயி தன் கணவனைப்பற்றி இழித்துக்கூறியும் மந்தரையிடம் சினம் கொள்ளாதிருந்ததென்ன என்றால், அவளுக்குக் கொஞ்சம் அரசியல் ஆசையிருந்தது. அதனால் அவள் சினம் கொள்ளவில்லை. மேலும் பரபுரு ஷகமனத்தால் பிள்ளை பெற்றவள் தானே. இராமன் அவளிடம் மிகவும் நல்லவனாக நடந்து கொண்டி ருக்கிறபடியால், அவள் அவனைப்பற்றிய நல்லபிப் பிராயத்தை மாற்றிக் கொள்ளவும் முடியாமல் பலவாறு பேசிக் கடைசியாகப் பரதன் முடி சூட்டலுக்கிசைகிறாள். தசரதனைப் பற்றி மந்தரை இழித்துக் கூறியவற்றை யெல்லாம் கம்பர் மறைத்தார்.

மூன்றாம் அத்தியாயம்

பரதனுக்குப் பட்டம் கிடைக்க உபாயம் கூறக்கேட்ட மந்தரை மிகவும் மகிழ்ச்சியடைந்து, உபயம் என்னைக் கேட்கிறாயா? உனக்கு ஞாபகமில்லையா? இருந்தாலும் சொல்லுகிறேன் கேள் என்கிறாள். கைகேயி எழுந்து படுக்கையில் உட்கார்ந்தபடியே, பரதனுக்குப் பட்டம் கிடைக்க வேண்டும். இராமனுக்கு ஒரு நாளும் கிடைக்கக் கூடாது. உபாயம் சொல் என்றாள். மந்தரை, முன்னொரு காலத்தில் தேவாசுர யுத்தம் நடந்தபோது தோல்வியுற்ற தேவர்கள் தசரதனை உதவி செய்யும்படி வேண்டி னார்கள். அப்போது தசரதன் தன்னைச்சேர்ந்த மகரிஷிகளையும் உன்னையும் அழைத்துக்கொண்டு, தெற்கில் தண்டகாரணியத்தில் மீனக் கொடியுடைய சம்பரனென்ற மகாசூரன் அரசாளும் வைசயந்தபுரத்தை நோக்கிச் சென்றான். அவ்வசுரனோ மகா மாயாவி. தேவர்களால் வெல்ல முடியாதவன். இந்திரனுடன் அடிக்கடி போர்புரிந்து பகலில் காயம்பட்டவர்களை இரவில் தூங்கும்போது அசுரராற் கொல்விக்கிறவன். தசரதன் அவர்களுடன் கொடிய போர் செய்கையில், அசுரர்கள் அவனை அம்பாலும் வாளாலும் மிகவும் காயப்படுத்தினார்கள். அவன் மூர்ச்சையடைந்து அறிவு தப்பினான். அப்போது நீ தேரை வேறிடத்திற்கு ஓட்டிக் கொண்டு போய்ச் சைத்தியோப சாரஞ்செய்து உணர்வு வரச்செய்தாய். அசுரர்கள் அங்கேயும் வந்து அடிக்கடி அம்பெய்ய, அங்கிருந்தும் அவனை வேறிடத்திற்குக் கொண்டுபோய்ப் பாதுகாத்தாய். அவன் உனக்கு இரண்டு வரங்கள் கொடுக்க அவற்றை நீ சமயம் வாய்க்கும்போது கேட்கிறேனெனக் கூறினாய். அவற்றை இப்போது கேள். அவற்றால் இராமன் முடிசூட்டிழந்து காட்டுக்குப் பதினான்கு ஆண்டுகள் போகவும், பரதன் நாடாளவும் கேள். பதினான்காண்டுகளுக்குள் பரதன் குடிகளின் பிரீதியைப் பெற்று இராமனால் அசைக்கமுடியாத ஆட்சி யையடைவான். தசரதனிடம் வரம் கேட்கும் உபாயத் தையும் சொல்வேன் கேள். கோப அறையையடைந்து அலங்கோலமாகக் கிடக்கவேண்டும். அவன் உன்னிடம் மிகவும் மய்யலு டையவன். அதனால் உனக்காக நெருப்பிலும் விழுவான், உயிரையும் விடுவான். உன் அழகு அத்தகையது. அவனை வாக்குறுதி செய்யச் செய்து பின் வரங்களைச் சொல். இராமனை எப்படியாவது காட்டிற்கு அனுப்ப வேண்டும் என்று கூறினாள். கைகேயி அதைக்கேட்டு ஆவேசமடைந்து, உன்னைப்போல் அறிவுள்ளவர்களை இந்த உலகத்தில் கண்டதில்லை. என் எண்ணம் நிறை வேறினால் உனக்கு வேண்டிய பரிசுகள் தருவேன். உன்னைப்போலும் அழகும் அறிவும் உடையவர்களை நான் கண்டதேயில்லை என்று அவளைப் பலவாறு புகழ்ந்தாள். கூனி அவளைக்கோப அறைக்குப் போகத் தூண்டினாள்.

கைகேயி அவ்வாறே கோப அறையையடைந்து, தன் நகைகளையெல்லாம் கழற்றி எறிந்துவிட்டு அலங்கோல மாகப் படுத்துக்கொண்டு நான் நினைத்ததை முடிப்பேன். இராமனுக்கு முடிசூட்டினால் இங்கேயே உயிர்விடு வேன் என்றாள். மந்தரை மறுபடியும், எப்படியாவது பரதனுக்குப் பட்டம் கிடைக்கச் செய் என்றாள். தனக்குத் தெரியாமல் இவ்வளவு தந்திரமாக இராமனுக்கு முடிசூட்டத் தசரதன் முயன்றதை நினைக்கக் கைகேயி மிகவும் சினங்கொண்டவளாய், இராமன் காட்டிற்குப் போகவில்லையென்றால் நான் உயிர் வாழேன் என்று புகன்றாள். தான் நினைத்த காரியம் முடிந்துவிடுமென அறிந்த மந்தரை மகிழ்ச்சியடைந்தாள். இவ்வரலாற்றை ஆராய்வோம்.

மேலே கண்ட வரலாற்றில் மந்தரை தன் தலைவியின் நன்மையில் எவ்வளவு கவலையுடையவளாக இருந்தாளென்பது புலனாகிறது.

தலைவிக்கு நன்மையைத் தேடுவதில் கூனியைப் போன்ற சிறந்த வேலைக்காரர் அமைவது அருமையே. கூனி கடைசிவரை தன் தலைவியை விட்டுப் பிரியாமல் நின்று, வேண்டும் நன்மதிகளைக் கூறுகிறாள். இவ்வரலாற்றாலும் கூனிக்கேனும் கைகேயிக்கேனும் தசரதன் கேகய மன்னனிடம் கைகேயி மகனுக்கே (பரதனுக்கே) அரசைத் தருவதாகச் செய்து கொடுத்த சத்தியம் தெரியாதென்றே அறியக்கிடக் கின்றது. இவ்வளவுதூரம் சிரமப்பட்டு முயற்சி செய்கிறவளுக்கு அவ்வுண்மை வெளிப்படுமேல் இராமனுக்கு முடி சூட்டல் நின்றுவிடுமென அஞ்சுகிறான். ஒரு வேளை கைகேயியிடத்தில் அவன் முன்னரே கலந்து இவ்வேற் பாடுகள் செய்திருந்தானென்றால், இது சதியாலோ சனைக்கு அவள் இடங்கொடாமலிருந்தாலு மிருந்தி ருக்கலாம். நாமொன்று நினைக்கத் தெய்வமொன்று நினைக்கு மல்லவா? மறை வழிப்பட்ட பழமொழி தெய்வம் பறையறைந்தாங்கு ஓடிப்பறக்கும். ஆதலினாலே தசரதன் செய்த சூழ்ச்சியும் புத்திரத் துரோகமும் உலகறியப் பரவும் காலம் வந்துவிட்டபடியால், மந்தரை அதற்குக் காரணமாகி முன்வருகிறாள். உண்மை தெரியாமலே அவள் வேறு வகையாக முயன்றாலும், பின்னர்த் தசரதனுடைய சதியாலோசனை வெட்ட வெளிச்சமாகின்றது. தன்னை மறைத்து அரசன் செய்த சூதையறிந்த கைகேயி அவன்மீது அடக்க முடியாத சினமுறுகிறாள். நிற்க; இவ்வரலாற்றில் தேவாசுர யுத்தம் நடந்ததாகக் கேள்வியுறுகிறோம். தேவர்கள் அசுராகள் இவர்களைப் பற்றிய விரிவான ஆராய்ச்சியை இராவண னைப் பற்றிய இடம் வரும்போது நிகழ்த்துவோமென முன்னரே தாடகையைப்பற்றிய ஆராய்ச்சியில் கூறினோம். இருந்தாலும் இவ்விடத்தில் சம்பராசுர னுக்கும் இந்திரனுக்கும் நடந்த போரைப்பற்றிய குறிப்பு வருவதால், இரண்டொன்று அவர்களைப் பற்றிச் சுட்டுவது அவசியமாகிறது.

தேவாசுரப் போரென்பது ஆரியருக்கும் தமிழருக்கும் நடந்த போரையாம் என்பது இவ்வரலாற்றால் இனிது விளங்குகின்றது. தேவர்கள் சுராபானம் (கட்குடி) பண்ணியதால் சுரரெனப்படுவர். தமிழர் சுராபானம் பண்ணாமையால் அசுரரெனப்படுவர். ஆரியராகிய சுரரால் எழுதப்பெற்ற இராமாயணம் முதலிய நூல்களில் சுரராகிய ஆரிய மக்கள் மேலோ ரெனவும், அசுரராகிய தமிழ் மக்கள் முரடரெனவும் கூறப்பெறுகின்றனர். தமிழ் மக்கள் மிகவும் தீயோராக அந்நூலில் காட்டப்பெறுகின்றனர். இதன் வரலா றெல்லாம் பின்னர் இராவணனைப் பற்றி வருமிடத்து விரித்தாராய்வோம்.

சம்பரன் தமிழ்நாட்டையாண்ட பாண்டியன். அவன் பாண்டியனென்பது அவன் மீனக்கொடியையுடைய வனாகக் கூறப்படுவதால் விளங்கும். மீனக்கொடி பாண்டியருக்கே உரியது. பாண்டியர்கள் இந்திரனை மதியாதோரெனத் திருவிளையாடற் கதைகள் கூறுகின்றன. சம்பரன் இந்திரன் முதலிய தேவரை எதிர்த்து முறியடித்துப் பலவாறு வருத்த, அதனால் மெலிவடைந்த இந்திரன் தன்னையொத்த ஆரிய மன்னனாகிய தசர தனையடைந்து தனக்கு உதவி வேண்டுகிறான். அவனும் மிக மகிழ்ந்து கைகேயியையும் மகரிஷிகளையும் அழைத்துக்கொண்டு சம்பரனோடு சண்டைக்குப் போகிறான். மகரிஷிகளென்போர் பெண்டு பிள்ளை களோடு வாழ்ந்து வந்தவர்களாகவே காணப்படு கின்றனர். அவர்கள் அங்கங்கே அந்நிய நாடுகளிற் சென்று தங்கி நல்லவர்களைப் போலப்பாசாங்கு செய்து வாழ்ந்து உளவறிந்து வந்து தங்கள் ஆரிய மன்னர் களிடம் கூறித் தமிழ் மன்னரை வெல்லும்படி சூழ்ச்சிகள் சொல்லும் உளவர்களேயாவர் - ஆதலினாலேயே தசரதனும் அவ்வுளவர்களாகிய மகரிஷிகளையும் சண்டைக் கழைத்துச் சென்றானென்று வால்மீகி கூறுகிறார், இல்லையென்றால் இரும்படிக்கிற இடத்தில் ஈக்கு என்ன வேலை என்பதுபோல் சண்டையிடு மிடங்களில் தவம்செய்யும் ரிஷிகளுக்கு என்ன வேலையிருக்கும்?

போருக்குச் சென்ற தசரதன் உயிர் பிழைத்தது தம்பிரான் புண்ணியமாயிற்று. கைகேயி இரண்டு முறை அவனுடைய உயிரைப் பாதுகாக்கிறாள். சம்பர மன்னனுடைய தலைநகராகிய வைசயந்தபுரம் தண்டகாரணியத்துள்ளது - அது இதுவென அறிஞர் ஆராய்வாராக!


                               ----------------------"விடுதலை” 12-08-2014