பொது வாழ்க்கையில் ஆசிரியர் கி.வீரமணியின் ஆளுமை

பொது வாழ்க்கையில் ஆசிரியரின் ஆளுமை

ஆசிரியர்க்கு 80 வயது நிறை வடைந்துவிட்டது. 81-ஆவது வயது தொடங்கி விட்டது. 70 ஆண்டு பொது வாழ்க்கை அனுபவம் உடையவர் அவர். பெரியார்தான் அவர் உள்ளங்கவர் கள்வன். பெரியார் என்பது இங்கே பட்டம் அல்ல.

அது ஒரு தத்துவம், அறிவியக்கம், பகுத்தறிவு வாழ்வு, நாத்திக நெறி, இங்கே அரசியல் வாழ்வோ, பதவியோ, பவிசோ பெற முடியாது. ஆனால் இங்கே அரசியல் அதிகாரத்தை நெறிப்படுத்துகிற வீரம் நிறைந்த இயக்கம் உண்டு.

துன்பம் உறவரினும் செயலூக்கம் குறையாமல் கடமையாற்றும் மனத்திட்பம் உடைய வர்க்கே இங்கே வேலை. அந்த வேலையைச் சிறுவனாக இருக்கிற போதே விரும்பிச் செய்தவர் ஆசிரியர்.

பல ஆண்டுகள் ஓடி மறைந்து விட் டன. ஆசிரியர் பால் இளமையொழிந்த முதுமை படர்ந்துவிட்டது. ஆனால் அவர் வாய்மைப் போரில் இளைஞராய் தமிழ்நாட்டைச் சுற்றிச் சுற்றி வருகிறார். தென்றலும் புயலுமாய் வீசுகிறார். சில வேளைகளில் இதம்தரும் தெம்மாங்கு பாடுகிறார்.

எதற்கும் அழிவு இல்லை. ஆனால் மாற்றம் உண்டு என்கிற இயற்கையின் கோட்பாட்டை - இயல்பி யலை நிதம் குழைத்துத் தரும் ஆசிரியர் - திராவிட இயக்கத்தின் வேராய்த் திகழுபவர். அவருக்கு பிறந்த நாள் என்கிறபோது மகிழ்ச்சி இரட்டிப்பாகிறது.

அறிவு அவிழ இன்பந்தாக்கும் என்பார் தாயுமானார். நம்பிக்கை யாளரைப் பற்றிய முழு விடை அல்ல  இது! அவர்களுக்கு அது ஆரம்பக்கல்வி! 

நம்பிக்கையற்ற அறிவுவாதிகளுக்கோ சூத்திரமே இதுதான்! அந்தச் சூத்தி ரத்தைக் கொண்டு மனித குலத்தை அறிவார்ந்த சமூகமாக மாற்ற வேண் டும் என்கிற நோக்கில் பெரியாரின் கருத்தியலை ஏற்றுக்கொண்டு அதை வாழ்நெறி ஆக்கிக்கொண்டவர் ஆசிரி யர். தலைமை, கொள்கை, இயக்கம் ஆகிய இம்முப்பரிமாணங்கள் ஒரு கருத் தியலின் இயங்கு விசையாய் இருப்பவை என விளக்கி வருபவர் ஆசிரியர்.

சமூகம், அரசியல், பொருளாதாரம், கலை, பண்பாடு, நாகரிகம், மொழி, இனம், நாடு ஆகியவை பற்றி துல்லியமான அறிவியல் பார்வையோடு பெரியார் இயலை மய்யப் புள்ளி யாகக்கொண்டு அவர் விளக்கப் புகுந்தால் அறிவின் மாட்சி பேரறிவு துலக்கமாகத் தெரிவதை உணரலாம். ஆசிரியரின் எழுத்து, பேச்சு, நடைமுறை பெரியாரின் ராஜபாட்டையில் நடைப்போடுவன. அவை பிறழ்ந்தது இல்லை.

பெரியாரின் ராஜபாட்டை தெரியாதவர்களுக்கு அது காட்சிப் பிழையாகிவிடும் .

எத்தனையோ பேர் பி.ஏ. ஹானர்சில் பல்கலைக்கழகங்களில் தேர்ச்சிப் பெற்று இருக்கிறார்கள். ஆசிரியர் போலவே தங்க (மெடல் களைக் கூட பெற்று இருக்கிறார்கள். அவர்களெல்லாம் ஆசிரியர் போல் பன்முகத் திறமையைப் பெற்று இன நலன் காக்க முற்பட்டார்களா என்றால் இல்லை. வேலை களைத் தேடிப் போய் விட்டவர் களாக இருப்பார்கள்.

பதவிகளைத் தேடிப்போய் விட்டவர்களாக இருப் பார்கள். பெரியாரின் கொள் கைகளைப் பரப்புவதால் பதவி கிடைக்காது. பெரியாரின் கொள்கைகளைப் பரப்புவதற்குப் போராடினால் சிறைச்சாலைகளில் வதிய நேரிடும். ஆசிரியர் அவர்கள் இதுவரை 60 முறைகளுக்கு மேலாகச் சிறைசென்று விடுதலையாகி இருக்க வேண்டும்.

பெரியாரின் கொள்கையை பரப்புவதால் எதிரிகளின் சகல தாக்குதல் களுக்கும் ஆளாக நேரிடும். ஒவ்வொரு நாளும் செத்து, செத்து பிழைக்க வேண்டும் என்று சொல்லுவார்களே அது போன்ற வாழ்க்கை. இது தேவையா? என்றால் தேவை என்று ஏற்றுக்கொண்டு வாழ்ந்து வருபவர் ஆசிரியர்.

இவ்வளவு துன்பம் ஏன் மேற் கொள்ள வேண்டும்? பெரியார் விரும்பியது போல தமிழர்களை மானமும் அறிவும் உள்ளவர்களாக மாற்ற வேண்டும். அதற்காக ஆசிரியர் கடும் உழைப்பைத் தந்துவருகிறார். ஆசிரியர் விடுதலை, உண்மை, மார்டன் ரேஷனலிஸ்ட் பெரியார் பிஞ்சு போன்ற ஏடுகளின் ஆசிரியர் மட்டு மில்லை. அவர் பன்னூல் ஆசிரியர் மட்டுமில்லை, தமிழர்களின் மீட்சிக்காக அறிவு விதையை விதைக்கிறவர். அவர் விதைக்கிற விதைகள் வீரியமுள்ளவை.

நல்ல நிலத்தில் அவரால் சரியாகத்தான் விதைக்கப்படுகின்றன. சேதாரங்களைக் கூட ஆசிரியர் இயல்பாக எடுத்துக் கொள்கின்ற பழக்கமுடையவராக இருந்து வருகிறார். அய்யாவின் அடிச்சுவட்டில் ஓர் ஆயிரம் அனுபவங்களைக் கண்டவர். தெரிந்த எதிரிகளும், தெரியாத எதிரிகளும் தாக்கும்போதுகூட கடலலை மீது கட்டுமரச் சவாரி செய்வது மாதிரியாக அவரது வாழ்க்கை அமைந்துவிட்டு இருக்கிறது.

அதற்காக அவர் அலுத் துக்கொண்டது மாதிரி தெரியவில்லை. சலிப்போ, சோர்வோ அடைந்ததில்லை. ஒதுங்கிவிட வேண்டும் என்ற எண் ணம் வந்ததில்லை. ஆகவே தான் ஆசிரி யர் வாழ்வியல் சிந்தனைகளையும் எழுதத் தொடங்கினார்.

பெரியார் இயலைத் தொட்டவர் எவரும் அறிவின் நிமிர்ச்சியோடு அதன் உச்சியைத்தொட்டவர்களாகவே இருப்பர். அதற்கு ஒரு சான்று ஆசிரியரின் கீதையின் மறுபக்கம். சுமார் இருபது ஆண்டுகளுக்கு முன்பு முரசொலி பொங்கல் மலர் - சிறப்பிதழ் தயாரிக்கும் பொறுப்பு எனக்கு வழங்கப்பட்டது.

பேராசிரியர் ஒரு கட்டுரையை அனுப்பி இருந்தார். அக் கட்டுரையின் தலைப்பு திருக்குறளும் கீதையும் - ஓர் ஒப்பீட்டு ஆய்வுக் கட் டுரை. ஒரு கட்டுரையில் அவ்வளவு செய்திகளைப் பேராசிரியர் குவித்துக் காட்டி இருந்தார். அதில்தான் எத் தனை கோடி இன்பம்!

இடதுசாரி எழுத்தாளர்கள் பலர் கீதை விடுதலைப் போராட்டக் காலத்தில் பயன்பட்ட விதத்தை எழுதி யிருந்தார்கள். சிவகீதை, பாரதியின் கீதை உரை, வினோபாவின் கீதை, கீதை ஆய்வுகள், சொற்பொழிவுகள், கீதை பதினெட்டு அத்தியாயங்களின் அப் பட்ட மொழி பெயர்ப்பு என பலவற்றைப் படித்தேன். அதன் நோக்கம் வர்ணாசிரம சநாதன தர்மத்தை நிலை நாட்டுவது என்பது எல்லார்க்கும் தெரிந்த ஒன்றே.

ஆனால் ஆசிரியர் எழுதிய கீதையின் மறுபக்கம் அவர் யார் என்பதை நமக்கு உணர்த் தியது. 1975-ஆம் ஆண்டு ஆங்கிலத்தில் Premananth Bazaz  எழுதிய The Role of Bhagavad Githa in Indian History எனும் நூல் கீதையின் அத்தனை பரிமாணங் களையும் சுட்டிக்காட்டின. இந்நூலை யும் கீதையின் மறுபக்கத்தில் ஆசிரியர் சுட்டிக்காட்டி இருக்கிறார்.

கீதையைப்பற்றி அதன் மறுபக்கத்தை பற்றி எழுதுவது ஒரு கனமான, சுவைமிக்கபணி. அதனை ஆசிரியர் எப்போது செய்து இருக்கிறார் என்பதை முன் னுரையில் இப்படி தெரிவித்து இருப்பார்.

கடந்த இரண்டு ஆண்டுகளுக்கு மேல் அவ்வப்போது கிடைத்த ஆய்வினைப் பயன்படுத்தி - அதிலும் குறிப்பாக எனது மூத்த மகள் திருமதி அருள் - பாலகுரு அவர் களது இல்லத்தில் கிடைத்த சீரிய ஓய் வினைப் பயன்படுத்தி - இப்படி ஒரு நூலை எழுதி மேலும் பல புதிய அத்தியாயங்களை தாயகம் வந்து எழுதி உருவாக்கி வெளியிட்டுள்ளேன்

கீதையின் மறுபக்கத்தை ஓய்வு எடுத்துக்கொள்ள வேண்டும் எனச்சென்ற இடத்தில் எழுதி இருக்கிறார். இப்பொருள் (Subject)
மிகக்கடினமானது. எழுதுவோரும், படிப்போரும் இதைப் பற்றிய புரிதல் இருந்தால் மட்டுமே அதன்பின் செல்ல முடியும். எழுத்து வன்மை உடையவர் மட்டு மல்ல ஆசிரியர், வண்மையான எழுத்து களையும் எழுத வல்லவர் என்பதை இந்நூல் வெளிப்படுத்துகிறது.

அவரது எழுத்துக்கு மற்றொரு சான்று அன்றாடப் பிரச்சினைகள் தொடர்பாக ஆசிரியர் விடுக்கும் அறிக்கைகள், எந்தப் பிரச்சினை அல்லது சிக்கல்பற்றி அவரின் அறிக்கை இருக்குமோ அதைப்பற்றிய செய்திகளின் உள்ளடக்கம் அதில் சிறப்பாக இருப்பதைக்காணலாம். தெளிவு, திட்பம், செயல்திறன் மூன்றும் கொண்டதாக அவ்வறிக்கைகள் திகழும். இன்னும் தெளிவாகச் சொல்வதானால் எவரும் கருத்துகள் சொல்லாத வழங்காத நிலையில் இவரது அறிக்கைகள் ஊடகங்களில் வெளி வரும். இத்தனைக்கும் இவர் அதிகாரப் பதவிகளை அலங்கரிக்கும் தலைவர் இல்லை.

நான் 40 ஆண்டுகளுக்கு மேலாக அவர் பேச்சைக் கவனித்து வருபவன். சில கூட்டங்களை மயிலையில் ஏற்பாடு செய்தும் இருக்கின்றேன். மயிலாப்பூர் கோகலே ஹாலில் On Brahmins எனும் தலைப்பில் ஆங்கிலத்தில் பேசினார். கூட்டம் அங்கே நிரம்பி வழிந்தது. ஆற்றொழுக்காய், ஈர்க்கும்படி பேசினார்.

எத்தனையோ புத்தக வெளியீட்டு விழாக்கள், திராவிடர் கழகக் கூட்டங்கள், திமுக மாநாடுகள் என இப்படி ஆசிரியர் பேச்சுகளைக் கேட்ட அனுபவம் எனக்கு உண்டு. ஒன்றுக்கொன்று ஈடு சொல்ல முடியாத - ஒப்பிட்டுக் காட்ட முடி யாத பேச்சுகளாக அவை இருந்தன. இரண்டு பேச்சுகளை என்னால் மறக்க முடியாது. ஒன்று சங்கராச்சாரியார் யார் எனும் தொடர் சொற்பொழிவு. இன்னொன்று கம்யூனிஸ்டு தலைவர் பி.இராமமூர்த்தி எழுதிய நூலுக்கு மறுப்புரைத்த பேச்சு.

சங்கராச்சாரியார் யார்?  எனும் தொடர் சொற்பொழிவு 10 நாட்கள் பெரியார் திடலில் நடைபெற்றது. ஒவ்வொரு நாளும் கூட்டத்திற்கு ஓர் அறிஞர் தலைமை ஏற்றார். தலைமை உரைக்குப் பிறகு ஆசிரியர் ஆய்வுரையை வழங்கத் தொடங்கினார். திடல் நிரம்பி வெட்ட வெளியில் கூட்டம் வழிந்தது.

பி.இராமமூர்த்திக்கு கூறிய மறுப்புரையில் ஆசிரியரின் வாதங்கள் ஆதாரத்தை வரிசைப்படுத்தின. பொதுவாக ஆசிரியரின் எழுத்தும் பேச்சும் ஓர் அரசியல் அதிகாரத்தை நிறுவக்கூடிய தலைவரின் ஆளுமையைப் பெற்றிருந்தன. ஆனால் பெரியார் இயல் அதில் துறவு மனப் பான்மையைக் கொண்டு இருந்தது.

பிற தலைவர்களுக்கு அரசியல் வாழ்நெறியைக் கற்பித்தது, எடுத்துக்கூறியது. தேவையானால் வழிகாட்டவும் முன்வந்து கடமை யாற்றவும் செய்தது. ஆனால் ஆட்சி அதிகாரத்தில் பங்கேற்கவில்லை. இந்த நடைமுறையே ஆசிரியரின் அரசியல் வாழ்நெறி.

நீதிக்கட்சியின் உள்ளமைப்பு விவ காரங்களைப் பார்த்துப் பார்த்து கவலை கொண்ட பெரியார் 1927-இல் கட்சி அமைப்பு ஆளுவதற்கும் ஆளு வதற்கு வெளியேயும் இரண்டு நிலை களில் பணியாற்ற வேண்டும் என்று எழுதினார். அவர் முதல் நிலையில் நின்றார்.

இது பெரியாரின் அறி வாண்மை, பெரியார் இயலின் அரசியல் பிரிவின் முதல் சூத்திரம். இச்சூத் திரத்தையே பெரியார் திராவிடர் கழகத் திற்கு இயங்கு விசையாக ஆக்கினார். அதனை அந்த அறி வாண்மையை அப்படியே கைக் கொண்டார் ஆசிரியர். அக்கொள் கையின் மறுபதிப்பு ஆனார். பொது வாழ்க்கையில் சிறந்த ஆளு மையைப் பெற்றார். அவர் வாழ்க!

                     ---------------------------30-11-2013 ”விடுதலை”  இதழில் க.திருநாவுக்கரசு அவர்கள் எழுதிய கட்டுரை