இதுதான் வால்மீகி இராமாயணம் - 28

 இதுதான் வால்மீகி இராமாயணம்

(இதிகாசங்கள் என்றும் புராணங்கள் என்றும்  மக்களிடையே உலவ விடுகிறார்கள். இவற்றிற்குத் தெய்வீக முத்திரைகள் குத்துகின்றனர் இவற்றைப் படித்தால், இவற்றின்படி ஒழுகினால் நல்லது நடக்கும் - நற்கதி கிடைக்கும் என்றெல்லாம் இன்றுவரை கூடப் பிரச்சாரம் செய்கிறார்கள். உண்மையில் அவை என்ன? இவற்றின் தன்மை என்ன? ஒழுக்கத்திற்கு இடம் இருக்கிறதா? பகுத்தறிவுக்கு வழி இருக்கிறது? ஒன்றும் இல்லை. வால்மீகி இராமாயணம் பற்றி சைவப் பெரும் புலவரான பண்டித இ.மு.சுப்பிரமணிய பிள்ளை  (சந்திரகேகரப் பாவலர்) குடிஅரசில் எழுதிய பகுதிகள் (நூலாகவும் வெளிவந்துள்ளன). இங்கே வாரம் இருமுறை வெளியிடப்படுகிறது. படியுங்கள் - பகுத்தறிந்து பாருங்கள் - தெளிவு பிறக்கும்.)

 

 அயோத்தியா காண்டம் 

எட்டாம் அத்தியாயம் தொடர்ச்சி

இராமன் வெட்கத்துடன், கோசலைக்கும் சீதைக்கும் இலக்குவனுக்கும் துக்கத்தைக் கொடுக்கக்கூடிய ஒரு பெரிய பயம் நேர்ந்திருக்கிறது என்கிறான். இதனால் தனக்கு நேர்ந்த கதியை நினைத்து அவன் மிகுந்த கவலையடைந்தவனாகிறான். இருவரும் அவன் உலக இயற்கையை நன்கறிந்தவனாதலாலும், எப்படியாவது தன்னைப் பார்க்கவரும் பரதனை ஏமாற்றி நாட்டைப் பெறலாமென்ற தீர்மானத்தை உடையவனானதாலும் ஒருவாறு கவலையை அடக்கிக் கொள்ளுகிறான்.

மாமிசத்தை விலக்கிக் காய்கனிகளைத் தின்பேன் என்று இராமன் கூறுவதால், அவன் புலாலுண்பவனே யாகும். இதையே மொழி பெயர்ப்பாசிரியராகிய சீனிவாச அய்யங்காரும் அயோத்தியா காண்டம் இரண்டாம் பதிப்பு 88 ஆம் பக்கத்தில், இராம இலக்ஷ்மணர்கள் மாமிசத்தைப் புசித்ததாகச் சிலவிடங்களில் சொல்லப் படுகிறது என்று எழுதியிருக்கிறார்.

இவ்விதமாகப் புலாலுண்டு சாதாரணமாகத் திரிந்த ஆரியனாகிய இராமனைத் தமது தெய்வமெனக் கருதி வழிபடு கின்றனரே தமிழ் மக்களிற் சிலரும்! இனியாவது அவர்கள் உண்மையை யுணர்ந்து நல்வழிப்படுவார்களாக!

நான் அரசனுடைய முதல் மனைவியாக இருந்தாலும் அதற்குரிய செல்வம், நகை என்னிடம் இல்லையென்று கோசலை கூறுவதாக வால்மீகி எழுதுகிறார். அவரே பின் கோசலையோ மிகவும் பொருளுடையவள். அவள் தன்னைச் சேர்ந்தவர்களுக்கு அநேகமாயிரம் ஊர்களைக் கொடுத்திருப்பதை நாம் பார்த்ததில்லையா, என்று இலக்குவன் இராமனிடம் கூறியதாக எழுதுகிறார்.

இவ்விரண்டும் நம்முள் முரண்படுகின்றமை காண்க. வால்மீகி இவ்வாறு முன்னுக்குப்பின் முரணானவற்றை எழுதுவதோடு, முன் நடக்காத செய்திகளையும் நடந்ததாகப் பின்னால் எழுதுகிறார்.

இதற்கு உதாரணம், இராமன் இலக்குவனைத் தன்னுடன் அழைத்துப் போக இயைந்தவுடன் அவனை நோக்கி மிதிலையில் வருணன் தங்களுக்கு நேரில் கொடுத்த இரண்டு வில் முதலிய பொருள்களை வசிட்டர் வீட்டிலிருந்து எடுத்துவரச் சொல்லுவதே. இது முழுப்பொய்யான செய்தி. வருணன் இவர்களிடம் ஒன்றும் கொடுக்கவேயில்லை.

இதைப் பற்றியே, தமது குறிப்பாக நம் திரு.சீனிவாச அய்யங் காரும் அயோத்தியா காண்டம் பக்கம் 138-இல் இப்படி வருணன் ஆயுதங்களைக் கொடுத்தாரென்று பால காண்டத்தில் சொல்லப்படவில்லை.

பக்கம் 77-இல் பரசுராமர் போனபிறகு தன் கையிலிருந்த விஷ்ணுவின் வில்லையும் பாணத்தையும் மற்றவர்களால் பார்க்கப் படாமல் நின்ற வருணனிடத்தில் இராமன் கொடுத்தா னென்று மாத்திரம் சொல்லப்பட்டிருக்கிறது என்று எழுதியிருக்கின்றனர்.

இதனால வால்மீகி முனிவருடைய ஞாபகசக்தி புலனாகிறது. மேலும் அவரது கவித்திறம் இத்தன்மையதென விளங்குகிறது. இதனை அறிஞர் சிந்திப்பாராக!

கோசலை தன் மகன் காட்டுக்குப் போகிறானென்று கவலைப்படவேயில்லை. அவன் காட்டுக்குப் போவதால் பல கேடுகள் தனக்கு விளையுமே என்றே ஏங்குகிறாள். தான் கிழப்பருவமடைந்துவிட்டதால் தசரதன் தன்னை விரும்பக் கூடான், அப்படியே கூட வந்தாலும் தன்னுடைய சக்களத்திகள் அவனை வந்து கைப்பிடித்து இழுத்துக் கொண்டு போய்விடுவார்கள்.

இவ்வாறு கைக்கெட்டியதும் வாய்க்கெட்டாது போகுமே, பெண்களுக்கு இதைவிடத் துன்பம் உண்டோ என்பதை எண்ணியே தவிக்கிறாள், இராமன் போய்விட்டால் சக்களத்திகள் செய்யும் கொடுமை அதிகமாகு மென்றே அவன் இராமனைத் தடை செய்ய முயல்கிறாள். அதற்காக அவள் நீ என்னை விட்டுப் பிரிவாயேல், இந்த உலகத்தில் என்றும் அழியாத துக்கத்தை அடைவாய் என்று கூடச்சபிக்கிறாள்.

இலக்குவன் தசரதனைச் சிறையில் வைத்தோ கொன்றோ அரசைக் கவரவேண்டு மென்று கூற, கோசலை இராமனை அவன் சொல்லுக்கு இணங்கச் சொல்லுகிறாள். இதனால் தசரதனாகிய தன் கணவன் செத்தாலும் சரி, தனக்கு அதிகாரம் வந்தால் போதும் என்ற மிகவும் இழிவான அற்பக் குணமுடையவளாகக் காணப்படுகிறாள் கோசலை.

இலக்குவனுடைய பேச்சிலிருந்து அவனுக்குத் தசரதன் கைகேயியைத் திருமணஞ் செய்யும்போது செய்து கொடுத்த வாக்குறுதி தெரியாதென்றே தோன்று கிறது. தந்தையைக் கொன்றேனும் அரசைக் கைப்பற்ற வேண்டுமென்பதே அவனுடைய கேவலமான எண்ண மாக இருக்கிறது. இவனைப் போலும் பிள்ளைகள் வேண்டுவது அவசியமே! இராமனும் கூட அவனை நோக்கி நம் தகப்பனாராயிருந்தாலும் அவரைக் கொன்று நாடாளுவோமென்ற கேவலப் புத்தியை விட்டுவிடு என்று கூறுகிறான். இலக்குவன் இவ்வளவோடு நின்ற தாகத் தெரியவில்லை.

இலக்குவனுடைய பேராசை அதன்மேலும் அளவு கடந்து செல்லுகிறது. அவன், அண்ணா, தசரதனையும் கைகேயியையும் காட்டிற் கனுப்பி உமக்கு அரசைத் தருகிறேன். அரசாட்சி அடிக்கடி மாறுமென்று தங்களுக்குச் சந்தேக முண்டாகித் தங்களுக்கு அரசாட்சி வேண்டாமென்றால் நானே அர சாட்சியை ஏற்றுக்கொண்டு நாட்டைக் காப்பாற்றுவேன் என்று கூறுகிறான். இதனால் அவன் உள்ளக்கிடை இதுவென விளங்குகிறது.

இராமன் தனக்கு அரசாட்சி கிடைக்கவில்லை என்ற கவலையாலோ உள்ளபடி உலகத்திலுள்ள வெறுப் பாலோ அரசாட்சி வேண்டாமென்றால், தானாவது அதைக் கைப்பற்றிக் கொள்ளலாம் என்ற கெட்ட எண்ணம் இலக்குவனிடமிருந்ததாகத் தெரிகிறது. இதனால் அவன்தான் இராமனை அணுகியிருந்து எப்படியாவது ஒரு காலத்தில் தானே அரசனாக வரலாம் என்ற பேராசையுடையவனாக இருந்தானென்பது புலனாகிறது. தந்திரசாலியாகிய இராமன் இலக்குவனை இவ்வளவுதூரம் வசப்படுத்தி வைத்திருக்கிறான்.

அயோத்தியா காண்டம் சருக்கம் நாலில் பின் வரும் செய்தி காணப்படுகிறது. முடிசூட்டுத் தீர்மானத்தைத் தன் தாயிடம் கூற வந்த இராமன், தன் பக்கத்தில் நின்று கொண்டிருந்த இலக்குவனை நோக்கி, என் இரண் டாவது பிராணனாகிய உனக்காகவே இந்த இராஜ்ய லட்சுமி எனக்குக் கிடைத்திருக்கிறது. ஆகையால் இராஜ்ய பரிபாலனம் செய்வது உன் வேலை.

சுமித்தி ரையின் புத்திரா! தாயின் உத்திரவுப்படி இஷ்டமான போகங்களையும், விலையற்ற இரத்தினா பரணங்கள், வஸ்திரங்கள் முதலியவற்றையும் அனுபவிக்கலாம். இந்த இராஜ்யமும் நான் பிழைத்திருப்பதால் எல்லாம் உனக்கேயன்றி வேறில்லை என்று கூறியதாகக் காணப்படும் செய்தி இங்கே சிந்திக்கத்தக்கது.

                                   --------------------------------- ”விடுதலை” 12-09-2014