ஜாதியை ஒழிக்காமல், சுதந்திரம், சமத்துவம் என்பதெல்லாம் ஏமாற்று வேலையே!

நவம்பர் 26 

 

நவம்பர் 26 என்பது மறக்க முடியாத பொன்னாள். இந்திய அரசமைப்புச் சட்டம் முழுமை பெற்றது நவம்பர் 26 இல் (1949) என்பதற்காக அல்ல - இந்த நவம்பர் 26 இல் (1957) ஜாதியைப் பாதுகாக்கும் இந்திய அரசமைப்புச் சட்டப் பிரிவை எரிக்கும் போராட்டத்தை நடத்தினார் தந்தை பெரியார்.

சட்டத்தை எரித்தால் மூன்றாண்டு கடுங்காவல் தண்டனை என்ற அவசர சட்டம் கொண்டுவந்தும் அதனைக் கிஞ்சிற்றும் சட்டை செய்யவில்லை கருஞ்சட்டைத் தோழர்கள்.

தந்தை பெரியார் வெளியிட்ட அறிக்கை எந்த வகையில் கழகத் தொண்டர்களை உருவாக்கி யுள்ளார் என்பதற்கான எடுத்துக்காட்டாகும்.

மூன்று ஆண்டுகளுக்கோ, பத்து ஆண்டு களுக்கோ, நாடு கடத்தலுக்கோ, தூக்குக்கோ மற்றும் பிரிட்டிஷ்காரன், காங்கிரஸ்காரன் கிளர்ச்சியின்மீது கையாண்ட எவ்விதமான கொடிய, தீவிரமான அடக்கு முறைகள் நம்மீதும், கழகத்தின் மீதும் பிரயோகித்தாலுங்கூட, அவைகளுக்குப் பயப்பட்டு என் லட்சியத்தையோ, திட்டத்தையோ மாற்றிக் கொள்ளப் போவதில்லை.

கழகத் தோழர்களே! தீவிர லட்சியவாதிகளே, நீங்கள் மூன்று ஆண்டு தண்டனைக்குப் பயந்து விடவேண்டியதில்லை, பயந்துவிட மாட்டீர்கள்!
சட்டத்தைப் பார்த்து பயந்துவிட்டதாக கெட்டப் பேர் வாங்காதீர்கள்!

ஆகவே, இஷ்டப்பட்டவர்கள் தஞ்சை மாநாட்டுத் தீர்மானத்தை நிறைவேற்ற பெயர் கொடுங்கள் என்று தந்தை பெரியார் அறிக்கை வெளியிட்டார்.

தந்தை பெரியார் அவர்களின் கட்டளையை ஏற்று 10 ஆயிரம் கழகத் தோழர்கள் போர்க் களத்தில் குதித்தனர் என்றாலும், 4000 பேர்கள் மட்டும் கைது செய்யப்பட்டனர். நிறைமாதக் கர்ப்பிணிப் பெண்கள் கூடப் போராட்டத்தில் குதித்தனர். சிறையில் பிறந்த குழந்தைக்குச் சிறைப் பறவை என்றுகூடப் பெயர் சூட்டப்பட்டதுண்டு.

பலர் சிறையில் பலியானார்கள் - சிறையில் உடல்நலம் பாதிக்கப்பட்டு விடுதலையாகி வந்த சில நாள்களில், சில மாதங்களில்  மரணமடைந்தனர் சிலர்.

1957 நவம்பர் 26 இல் எந்தக் காரணத்தை முன்னிட்டு தந்தை பெரியார் அரசமைப்புச் சட்டத்தைக் கொளுத்தச் செய்தார்களோ அந்தக் காரணம் இன்னும் நிலுவையில் இருக்கத்தான் செய்கிறது.

தந்தை பெரியார் அவர்கள் இறுதியாக நடத்திய (1973 டிசம்பர் 8, 9) நிறைவேற்றப்பட்ட தீர்மானத்தில் அரசமைப்புச் சட்டத்தில் இடம்பெற்றுள்ள தீண்டாமை ஒழிக்கப்படுகிறது என்பதற்குப் பதிலாக, ஜாதி ஒழிக்கப்படுகிறது என்று திருத்தி அமைக்கப்பட வேண்டும் என்று குறிப்பிடப்பட்டது.

தீண்டாமை என்பது ஜாதியின் விளைவாகும். ஜாதியைக் காப்பாற்றிக் கொண்டு தீண்டாமை ஒழிப்பு என்பது நிஜத்தைவிட்டு நிழலோடு மோதுவதாகும்.

இன்றுவரை கோவில் கருவறைகளில் பார்ப்பனர் தவிர்த்த மற்றவர்கள் அர்ச்சகர் ஆகக் கூடாது என்பதெல்லாம் இந்திய அரசமைப்புச் சட்டத்தில் இடம்பெற்றுள்ள மதப் பாதுகாப்புப் பிரிவுகளே!

இன்றைக்கும் ஜாதி வெறியர்கள் ஜாதியை தன்னலத்துக்கும், தலைவர்கள் ஆவதற்கும், அரசியலுக்கும் பயன்படுத்தி வருவதை நாடு கண்டுகொண்டுதானே இருக்கிறது.

55 ஆண்டுகளுக்குமுன் தந்தை பெரியார் அறிவித்து நடத்தப்பட்ட போராட்டம் இன்றைக்கும் தேவைப்படும் ஒரு நிலை - இந்தியா ஜனநாயக நாடு என்று சொல்லப்படுவதற்குத் தகுதியுடையது அல்ல. சோசலிசம்பற்றிப் பேசுவதற்கு, அருகதை உடையதும் அல்ல.

முற்போக்குச் சக்திகள் இதில் கவனம் செலுத்துவார்களாக!

ஜாதி என்பது பிறவியில் பேதம் பேசும் கீழ்க் குணமாகும். இதனை ஒழிக்காமல், சுதந்திரம், சமத்துவம் என்பதெல்லாம் ஏமாற்று வேலையே!

                --------------------” விடுதலை” தலையங்கம் 26-11-2012