இதுதான் வால்மீகி இராமாயணம் - 20

இதுதான் வால்மீகி இராமாயணம்

(இதிகாசங்கள் என்றும் புராணங்கள் என்றும்  மக்களிடையே உலவ விடுகிறார்கள். இவற்றிற்குத் தெய்வீக முத்திரைகள் குத்துகின்றனர் இவற்றைப் படித்தால், இவற்றின்படி ஒழுகினால் நல்லது நடக்கும் - நற்கதி கிடைக்கும் என்றெல்லாம் இன்றுவரை கூடப் பிரச்சாரம் செய்கிறார்கள். உண்மையில் அவை என்ன? இவற்றின் தன்மை என்ன? ஒழுக்கத்திற்கு இடம் இருக்கிறதா? பகுத்தறிவுக்கு வழி இருக்கிறது? ஒன்றும் இல்லை. வால்மீகி இராமாயணம் பற்றி சைவப் பெரும் புலவரான பண்டித இ.மு.சுப்பிரமணிய பிள்ளை  (சந்திரகேகரப் பாவலர்) குடிஅரசில் எழுதிய பகுதிகள் (நூலாகவும் வெளிவந்துள்ளன). இங்கே வாரம் இருமுறை வெளியிடப்படுகிறது. படியுங்கள் - பகுத்தறிந்து பாருங்கள் - தெளிவு பிறக்கும்.)

அயோத்தியா காண்டம்

மூன்றாம் அத்தியாயம் தொடர்ச்சி

இனி இவ்வரலாற்றைக் கம்பர் எவ்வாறு புரட்டி எழுதுகிறாரென ஆராய்வோம். தூங்கியிருந்த கைகேயியை சத்தமிட்டெ ழுப்பிய கூனி கைகேயியின் காலைத் தொட்டெழுப்பினாள் என்று பொய் கூறியதற்கேற்பக் கம்பர் இவ்விடத்தும் கைகேயி தன் மகன் பரதனுக்கு முடிபெறக்கேட்டவுடன், கூனி அவருடைய அடியைத் தொழுது கொண்டு வரங்கள் கேட்கக் கூறுகிறாளெனக் கூறுகிறார். அது அடிமைத் தன்மையைப் பரவச்செய்யும் குணம் கம்பரிடம் இருந்ததற்கறிகுறியாகும்.. இவ்விடத்து வால்மீகியோ கூனி வேறு செயல் புரியாது தந்திரங் களைக் கூறுகிறாள் என்று மட்டும் கூறுகிறார். அவள் கூறுகின்ற தந்திரங் களின் விவரமெல்லாம் கம்பர் மறைத்தார். மேலும் சம்பரன் மீனக்கொடியுடையவன் என்பதையும் அவர் மறைத்தார். மேலும் தசரதனை மிகவும் காமக்கிறுக் குடையவன்;  கைகேயி மய்யலுக் காகத் தன் உயிரையும் கொடுப்பானென் றெல்லாம் கூனி தசரதனைப் பற்றிக்கூறும் உண்மைகளையெல்லாம் கம்பர் மறைத்து விட்டார். ஏனென்றால், தசரதனை மிகவும் உத்தம னென்று தாம் உலகத்தாருக்குச் சித்திரித்துக்காட்ட விரும்பும் தம்முடைய முயற்சிக்கு இவ்வுண்மை களெல்லாம் மாறுகின்றன.

பரதன் முடிசூட்டலுக்கு உபாயம் கூறு என்று கைகேயி கேட்டவுடனே கூனி அவளை நோக்கி, என் தோழி வல்லள், என் துணை வல்லள் என்று அடிதொழுது தனது மகிழ்ச்சியைக் காட்டினாள் என்று கூறுகிறார் கம்பர். இவ்வளவு தூரம் அற்ப மதியுடைய வளாகக் கூனியை வால்மீகி காட்டவில்லை - கடைசியாகக் கைகேயியைத் தூண்டித் தூண்டிக் கடிந்து பேசி அவளைத் தயார் செய்து அவள் அலங்கோலமாகக் கிடந்த பின்னரே தனக்குத்தானே கூனி மகிழ்ச்சிய டைந்ததாக வால்மீகி கூறுகிறார். கைகேயி அவளை எவ்வளவோ புகழ்கிறாள்; பல நகைகள் தருகிறாள். அப்போதெல்லாம் கூட அவள் மகிழ்ச்சி காட்டியதாக வால்மீகி கூறவே இல்லை. இவ்வாறாகவும் இவ்வளவு திறமையுள்ள கூனியைச் சாதாரணமாக வெள்ளறிவாட்டி போல மகிழ்ந்தாளெனக் கம்பர் கூறுகிறார்.

நன்று சொல்லினை நம்பியை நளிர்முடி சூட்டல்

துன்று கானத்திலிராமனைத் துரத்த விவ்விரண்டும் அன்ந்தாமெனில் அரசன்முன்

ஆருயிர் துறந்து

பொன்றி நீங்குதல் புரிவாவென்யான் போதி நீயென்றாள்
கூனி போனபின் குவிமலர்க் குப்பை நின்றிழித்தாள்..
.................................... அலமர சிதைத்தாள்


என்று கம்பர் கூறுகிறார். கூனியை நோக்கி, நீ போ என்று கூறியதாக வால்மீகி இராமாயணத்திலெங்கும் காணப்படவில்லை. மேலும் கூனி போனபின்னரே சடையவிழ்த்துத் தலை விரித்துப் பொட்டழித்து நகை சிதறுகிறாள் கைகேயியெனக் கம்பர் கூறுகிறார். வால்மீகியோ கைகேயியை அவசரப்படுத்திக் கூனி கோப அறைக்கழைத்துச் சென்று நகை சிதறி சடையவிழ்ந்து முடித்து அலங்கோலமாகக் கிடக்கச் செய்கிறாள் என்று கூறுகிறார். கூனி கைகேயியினை விட்டுப் பிரிந்தாளென்று அவர் கூறவே இல்லை. கோப அறை ஒன்றிருந்தது. அங்கே போய்க் கைகேயி அலங்கோலமாகக் கிடந்தாள் என்பதையெல்லாம் கூறாது கம்பர் தான் இருந்த இடத்திலேயே அலங்கோலமானா ளென்று கூறுகிறார். நகைகளையெல்லாம் கழற்றி எறிந்துவிட்டுக் கடைசியாகக் சடையையவிழ்த்து நன்றாகச் சேர்த்து முடித்துகொண்டு கிடந்தாள் என்று வால்மீகி கூறக் கம்பர் முதலில் சடையவிழ்த்து விரித்து நகை சிதறினாளெனக் கூறுகிறார்.

நான்காம் அத்தியாயம்

நமது ஆராய்ச்சியுரையில் 23.9.28 தேதி குடி அரசு இதழில் இராமன் ஏகபத்தினி விரதனென்று உலகினர் கூறுவது பொய், அவன் பல தாரகமனன் என வால்மீகி கூறுகிறார் என்றும், அதற்கு மாறுபாடாகக் கம்பர், இராமனை ஏகபத்தினி விரதனைப்போலக் காட்டி உலகை மயக்குகிறார் எனவும் எழுதியிருந்தோம்.

கம்பருடைய மயக்குரையில் ஏமாந்த சில சகோதரர்கள், இது வால்மீகி நூலில் இருக்குமோவென அய்யுறுவதாகத் தெரிகிறது. இவ்வையுறுவுக்குக் காரணம் அவர்கள் வால்மீகி இராமாயணத்தையாவது அல்லது அதன் மொழிபெயர்ப்புகளையாவது படியாமையே யாகும். அவர்கள் அன்பு கூர்ந்து வால்மீகி இராமாயணம் அயோத்தியா காண்டம் எட்டாவது சருக்கத்தைப் படித்து உண்மையைத் தெரிந்து கொள்வார்களாக! வடமொழி தெரியாதோர் மொழி பெயர்ப்புகளைப் பார்த்துத் தெரிந்து கொள்வார்களாக! அவர்களுடைய சிரமத்தை நீக்கும் பொருட்டு மொழி பெயர்ப்புகளை இங்கே எழுதுவோம். நாம் இதற்கு முன் எழுதிவந்த கட்டுரைகளைத் தொடர்ந்து படிப்போர் வங்காளத்தைச் சேர்ந்த பண்டித மன்மத நாததத்தர் எம்.ஏ., என்பார் ஆங்கிலத்தில் வால்மீகி இரா மாயணத்தை மொழி பெயர்த்திருப்பதைத் தெரிந்திருப் பார்கள். அவர் 1892-ஆம் ஆண்டில் பதித்த புத்தகத்தில் 202-ஆவது பக்கத்தில் அயோத்தியா காண்டத்தில் எட்டாம் சருக்கத்தில்-

‘Rama’s wives together with their handmaids will be filled with delight; and in consequence of Bharata’s name, the daughters-in-law will be afflicted with sorrow’

என எழுதுகிறார். இதன் பொருள் இராமனுடைய மனைவிமார்கள் அவர்களுடைய வேலைக்காரி களோடும் மகிழ்ச்சியடைவார்கள்; அது போலவே உன்னுடைய மருகியர் (பரதனுடைய மனைவிமார்) துன்பத்தையடைவார்கள் என்பது. இதைப்போலவே பண்டித அனந்தாச்சாரியாரும், பண்டித நடேச சாஸ்திரி யாரும் எழுதியிருக்கின்றனர். இராமாயணத்தைத் தமிழில் மொழிபெயர்த்த மற்றொரு பண்டிதர் சென்னை, சமஸ்கிருதக் கல்லூரி ஆசிரியர் சி.ஆர்.சிறீனிவாசய் யங்கார் பி.ஏ., என்பார். அவருடைய இரண்டாம் பதிப்பு (1925) அயோத்தியா காண்டம் சருக்கம் 8-பக்கம் 28-இல் பின்வருமாறு எழுதுகிறார்:-

இங்கே உன் நாட்டுப்பெண்கள் என்று பரதனுடைய ஸ்திரீகளைச் சொன்னதால், அவனுக்குப் பார்யைகளே யென்றும், அப்படியே இராமனுடைய ஸ்திரீகள் என்றதற்கும் பார்யைகளென்றே கருத்தென்றும், இராமன் ஏகபத்தினி விரதனென்பதற்கு அர்த்தம், பட்ட மகிஷியாகச் சீதையை விவாகஞ் செய்து கொண்டாலும், அரசர்களுடைய வழக்கத்தை அனுசரித்துப் போகத்திற் காகப் பலரை விவாகஞ் செய்து கொண்டிருக்கிறார்கள். வேலைக்காரிகளென்று கோவிந்தராஜ வியாக்யானத்தின் கருத்து.

இவ்வுரையாலும் இராமன் சீதையோடு பல போக ஸ்திரீகளை வைத்திருந்தவனென்பது  தெளிவாகிறது. வால்மீகி வியாக்கியானங்கள் பலவும் மேலே கண்டவாறு கூறக் கோவிந்தராசர் மட்டும் வேலைக்காரி களென்று பொருள் கொள்வானேனென்றால், கோவிந்த ராசர் வைணவ மதத்தில் அழுத்தமுடையவர். பண்டித சிறீனிவாசய்யங்காரவர்கள், பீடிகை பக்கம் 7-இல் கோவிந்தராசரைப் பற்றி அவருக்குள்ள வைணவ மதாபிமானத்தால் சில இடங்களில் சைவ மதத்தை அளவுக்குமிஞ்சித் தகுந்த காரணமின்றிக் கண்டிக்கிறார் என எழுதியிருக்கிறார். ஆதலின் இந்தக் கோவிந்தராசர் மனைவிகள் என்று கூறாமல் வேலைக்காரிகள் என்று எழுதியது மதாபி மானம் பற்றியே. இராமனுடைய மனைவிமார்கள் அவர்களுடைய வேலைக்காரிகளோடும் மகிழ்ச்சியடை வார்கள் என்று இவ்விடத்தில் அவனுடைய மனைவி யரையும், வேலைக்காரிகளையும் பிரித்து விளக்கமாகக் கூறியிருப்பதை முன்னே கண்டோம்.

இதனால் இராமன் ஏகபத்தினி விரதனென உலகினர் மயங்கியிருப்பது முற்றிலும் பொய் என்பதும், அவன் தனது மனைவியாகிய சீதையுடனே இன்னும் பல பெண்களை மணந்து போகமாதராக அவர்களை வைத்திருந்தனனென்பதும் தெளிவாகின்றன. அவனைப் போலவே பரதனும் பல மனைவியரோடிருந்தா னென்பதும் விளங்கும். தசரதன் அறுபதினாயிரத்து மூன்று மனைவியரை வைத்திருந்தவனல்லனோ?

அய்ந்தாம் அத்தியாயம்

சென்ற கட்டுரையில் இராமன் பலதாரகமனன் என்பதைப் பற்றி விவரித்தெழுதினோம். சில நண்பர் களுக்கு அதில் அய்யுறவு தோன்றியதாலேயே விவரித்தெழுத வேண்டியதாயிற்று. ஏதாவது அய்யுறவு தோன்றுங்கால் உடனே வால்மீகியையாவது மொழி பெயர்ப்பையாவது நோக்க நண்பர்களை வேண்டு கிறோம். ஏனெனில், நாம் எழுதுவனவெல்லாம் வால்மீகி கூற்றுக்கு ஒரு எழுத்தேனும் அதிகமாக இருக்கா. நமக்கு இராமனிடத்திலாவது வேறு யாரிடத்திலாவது விருப் பேனும் வெறுப்பேனும் இல்லை. உண்மையை உலகத் துக்கு எடுத்துக்காட்ட வேண்டுமென்பதே நமது நோக்கம். தமிழ் மக்களைப் பற்றி மிகவும் கேவலமாக எழுதி வைத்துப் பகைத்துவரும் ஆரிய வகுப்பைச் சேர்ந்த ஒருவனும், சகோதரத் துரோகியும், நயவஞ்சகனும், பல தாரகமனனுமாகிய இராமனைத் தெய்வம்போல் பாவித்து வணங்குகின்றவர்களாகிய தமிழ் மக்களை உண்மை யுணரச் செய்வதற்காகவே நாம் இக்கட்டுரையை எழுதுகிறோம். ஆதலின் இதைப்படிக்கும் எமது உடன் பிறப்பினர் அனைவரும் நாம் எழுதுவன அனைத் தையும் உண்மை மொழியென்பதை இனியேனும் தெரிந்து கொள்ள வேண்டுகிறோம். நிற்க, மூன்றாம் கட்டுரையின் தொடர்ச்சியான வரலாற்றின் மேற்செல் லுதும். கைகேயி கோப அறையில் விழுந்து கிடக்கிறாள் என்பதை முன்னர் ஆராய்ந்தோம்.

தசரதன், முடிசூட்டிற்கு வேண்டியவற்றைச் செய்யக் கட்டளையிட்டுச் சபையோரிடம் அனுமதிபெற்றுக் கைகேயியின் அந்தப்புரம் வந்தான். அது பலவித அலங்காரங்களோடும் தேவலோகம்போல் விளங்கிற்று. வழக்கமான படுக்கையில் கைகேயியைக் காணாத வனாய், அப்பொழுது அவன் காமத்தை உண்டாக்கும் பொருள்களாற் சூழப்பட்டு அவளைப் புணர்வதற்குரிய காலமாகையால், மன்மத பாணங்களால் அடிக்கப்பட்டு அவளைத் தேடிக் காணாமையால், அங்கேயிருந்த அந்தப்புர அதிகாரியிடம் கேட்டான். அவன் கைகேயி கோப அறைக்குப் போனதைத் கூறினான். அதுகேட்ட தசரதன் மிகுந்த துக்கத்தோடு அங்கே ஓடிப்போய் அவளைக் கண்டான்.

தசரதனோ கிழவன், கைகேயியோ பால்யம் வாய்ந்தவள். அவள் வருத்தத்தைக் கண்டு அவன் மனம் சகிக்கவில்லை. அதிக புத்தகமானாயிருந்தும் அவளிடம் வைத்த பிரியத்தால் அவனுக்கு ஒன்றும் தோன்றவில்லை. அவளடைய அழகால் புத்தி மயங்கினவனாய் அவன் அவளைத் தடவிக்கொடுத்துத் தாமரையிதழ்களைப் போன்ற அவளுடைய கண்களைப் பாத்தவுடனே எல்லையற்ற ஆசை கொண்டு அவளுக்கு வசப்பட்டு, கைகேயி, அழாமல் உன் வருத்தத்திற்குக் காரணத்தைச் சொல். தகாத பாவச்செயல்களைச் செய்தாவது, என் உயிரைக் கொடுத்தாவது உன் கவலையை நீக்குவேன். என் புண்ணியத்தின்மேல் ஆணை வைத்துச் சொல்லுகிறேன் என்றான். அது கேட்ட கைகேயி, தசரதன் மன்மத பாணங்களால் அடிக்கப்பட்டுக் காம விகாரத்திற்கு வசப்பட்டுக் கேட்டதைக் கொடுக்கத் தயாராயிருக்கிறானென்பதையறிந்து, எனக்கு உடம்பில் அசவுக்கியமில்லை. எனக்கு உம்மால் ஒரு காரியம் ஆகவேண்டும். நான் சொல்லும் விதமாய்ப் பிரதிக்கினை செய்தால் அதைச் சொல்வேன் என்று கூறினாள்.

                           ---------------------------"விடுதலை” 15-8-2014

Read more: http://viduthalai.in/page1/85917.html#ixzz3B5AARb00