இதுதான் வால்மீகி இராமாயணம் -17

(இதிகாசங்கள் என்றும் புராணங்கள் என்றும்  மக்களிடையே உலவ விடுகிறார்கள். இவற்றிற்குத் தெய்வீக முத்திரைகள் குத்துகின்றனர் இவற்றைப் படித்தால், இவற்றின்படி ஒழுகினால் நல்லது நடக்கும் - நற்கதி கிடைக்கும் என்றெல்லாம் இன்றுவரை கூடப் பிரச்சாரம் செய்கிறார்கள். உண்மையில் அவை என்ன? இவற்றின் தன்மை என்ன? ஒழுக்கத்திற்கு இடம் இருக்கிறதா? பகுத்தறிவுக்கு வழி இருக்கிறது? ஒன்றும் இல்லை. வால்மீகி இராமாயணம் பற்றி சைவப் பெரும் புலவரான பண்டித இ.மு.சுப்பிரமணிய பிள்ளை  (சந்திரகேகரப் பாவலர்) குடிஅரசில் எழுதிய பகுதிகள் (நூலாகவும் வெளிவந்துள்ளன). இங்கே வாரம் இருமுறை வெளியிடப்படுகிறது. படியுங்கள் - பகுத்தறிந்து பாருங்கள் - தெளிவு பிறக்கும்.)



அயோத்தியா காண்டம்

முதல் அத்தியாயம் தொடர்ச்சி 

என்னுடைய விருப்பப்படி குடிகளெல் லோரும் இராமனிடம் பேரன்பு கொண்டதை யுணர்ந்த தசரதன் தன்னுடைய மந்திரிமார் களோடு ஆலோசித்து இராமனுக்கு முடிசூட்டத் தீர்மானித்திருக்கிறான். உண்மையையுணர்ந் தவர் களாகிய வசிட்டமுனி, சுமந்திரன் முதலிய அமைச்சரும் அரசனுடைய சூழ்ச்சிக்கு உடந்தையாயி ருக்கின்றனர். இராமனும் முடிசூட்டு விழா மிக விரைவில் நடைபெற வேண்டுமென வேண்டுவன செய்கிறான். தசரதன் தனது வஞ்சகம் வெளிப்பட்டுவிடும் என்ற அச்சத்தால், அவன் எல்லா அரசர்களுக்கும் விரைவில் ஓலை விடுகிறான். ஆனால், பரதனிருக்கும் கேகய நாட்டுக்குச் செய்தியனுப்பவில்லை. ஏனென்றால், உண்மையுணர்ந்த கேகய மன்னன் உடனே வந்து தனது பேரனாகிய பரதனுடைய உரிமையை நிலைநாட்டி அவனுக்கே முடிசூட்டி விடுவான். பின்னர் உண்மை வெளிப்படுமிடத்துச் சாக்குச் சொல்லவே அவன் சனகனுக்கும் செய்தியனுப்பவில்லை.

விரைவில் வந்த சேர்ந்த அரசர் பலரையும் தன் குடிமக்களையும் சேர்த்துச் சபைகூட்டி அவர்களி டத்திலே தனது எண்ணத்தைத் தெளிவாகச் சொல்லு கிறான். பின்னர் அவர்களுடைய அபிப்பிராயம் தெரியாதவன் போலப்பாசாங்கு செய்து வினவுகிறான். அரசனுடைய எண்ணத்துக்கு மாறாக யாவரே வாய் திறப்பர்? அவர்களோ அவன் விருப்பத்திற்கு அதிகமாக முகஸ்துதி கூறினர். பரதன் பிரிந்தபின் தசரதனுக்கும் மற்ற அரசர்களுக்கும் யாதொரு போரும் நிகழாதிருக்க, அக்குடிகள் போருக்குச் சென்று திரும்பும்போதெல்லாம் இராமன் அவர்களிடத்தில் வந்து சுகம் வினவிப் போவான் என்று அவர்கள் கூறுகின்றார்கள். உடனே தசரதன் மகிழ்ந்து, மறுநாளே முடிசூட்டுவிழாவென்று கூறி வேண்டுவன செய்யக் கட்டளையிடுகிறான். வசிட்ட னோ, பிராமணனானதால், அநேக ஆயிரம் பிராமணர் களுக்குச் சாப்பாட்டுக்கும் தக்ஷணைக்கும் ஏற்பாடு செய்கிறான். அவ்வசிட்டன் பிராமணர்களுக்குச் சுவஸ்தி வாசனத்தைப்பற்றி ஞாபகப்படுத்துங்கள் என்று கூறுவதால், அவர்கள் விலாப்புடைக்க உண்டு மயங்கிக் கிடப்பர், பிறர் நினைப்பூட்டினாலே செயல் புரிவர் என்ற உண்மை அறிய இருக்கிறது. அம்முனி வேசையரையும் வரவழைக்கக் கூறுகிறான். என்னே அவன் மதி?

அரசர்களுக்கு மத்தியிலிருந்த தசரதன் இராமனை வரவழைத்து, நாளை உனக்கு முடிசூட்டப்போகிறேன் என்று கூறுகிறான். சகோதரத்துரோகியாகிய இராமனும் தனது பேராசை நிறைவேறுகிற காலம் வந்துவிட்டதென்ற மகிழ்ச்சியோடு ஒன்றும் கூறாமல் இணங்குகிறான்.

பின் விடைபெற்றுச் சென்ற இராமனைத் தசரதன் மறுபடியும் சுமந்திரனை விடுத்து அழைத்துவரச் சொல்லு கிறான். அப்போது இராமனுக்குச் சந்தேகமுண்டாகி விட்டது. தனது முடிசூட்டலுக்கு ஏதேனும் தடை ஏற்பட்டுவிட்டதோ என நடுநடுங்கித் தசரதனைக் காண ஓடுகிறான். அப்போது இராமனை நோக்கிச் சுமந்திரன் கூறிய பேச்சும் வியப்பாக இருக்கிறது.

திரும்பவும் வந்து சேர்ந்த இராமனை நோக்கித் தசரதன் கூறிய சொற்களே மிகவும் கவனிக்கத்தக்கன. நம் குடிகளுக்கு உண்மை தெரிந்தால், அவர்கள் மனம் மாறிவிடும். ஆதலின் அதன் முன்னரும் என் மனம் மாறுவதன் முன்னரும் இக்காரியத்தை முடிக்க வேண்டும். உனக்கு வேண்டிய நண்பர்கள் உன்னைக் கவனமாகப் பாதுகாக்கட்டும். ஏனென்றால், பரதனுக்கு வேண்டி யவர்கள் யாரேனுமிருந்தால், உனக்குக் கேடு நினைப்பர். பரதனோ அவனுடைய அம்மான் வீட்டுக்குப்போய் நெடுநாளாய் விட்டபடியால், அவனக்கு உண்மை தெரிந்திருக்கக்கூடும். ஆதலின் அவர் வருமுன் இக் காரியத்தை முடிக்க வேண்டும் என்று தசரதன் கூறுகிறான். இராமனும் அப்பொழுதும் அவ்வநியா யத்தைக் கண்டிக்காமல் பேராசையாலே தூண்டப்பட்டு அப்பெரிய அநியாயத்தைக் கண்டிக்காமல் பேராசை யாலே தூண்டப்பட்டு அப்பெரிய அநியாயத்திற்கு இசைகிறான்.

இராமன் மிகவும் தந்திரசாலி, தந்தை சொற்படித் தனக்கு மிகவும் வேண்டிய நண்பர்களோடு நெடுநேரம் பேசியிருக்கிறான். இராமன் தன் தாயிடம் சென்றபோது, பொறாமைக்காரியாகிய கோசலையும் தனக்கு வேண்டி யவர்களாகிய சுமித்திரைக்குப் பரிந்து பேசுகிறாளே யொழிய கைகேயியிடத்தில் பரிவு இல்லாதிருக்கிறாள். இராமன் இலக்குமணனிடம் பேசிய பேச்சு சிறந்த இராஜ தந்திர நிபுணனுடையதாகவே காணப்படுகிறது. அவ்விதமான பேச்சில் மயங்கி ஈடுபடாதாருமுளரோ?

இவ்வாறுளது இராமனுடைய யோக்கியதையும். இவ்விதக் கொடிய மனத்துப் பேராசையனாகிய இராமனையும் அவன் தாயையும் உண்மையறியாப் பாமர ஜனங்கள் புகழ்கிறார்கள்.

மேலேகண்ட வரலாற்றைப் படித்த பின்னராவது உண்மையுணர்ந்து நல்வழிப்படும்படி உலகினருக்கு இறைவன் அருள் செய்வானாக! இக்கட்டுரையில் தசரதன், இராமன், கோசலை முதலியோர் மிகவும் கெட்ட மனமுடையவர்களென்பதும், வசிட்டன் சுமந்திரன் முதலியோரும் அவர்கள் செய்யத்துணிந்த அநியா யத்துக்கு (இராமன் முடிசூட்டலுக்கு) உடந்தையாயிருந் தார்களென்பதும் தெளிவாகிறது. இனி கம்பர் புரளியை ஆராய்வோம். கம்பர் முதன் முதலாகத் தசரதன் பந்துக்கள் முதலியவர்களையெல்லாம் அனுப்பி விட்டுத்தன் அறுபதினாயிரம் மந்திரிமாருடன் ஆலோசிக் கிறான் என்று கூறுகிறார். தசரதனுக்கு வாழ்நாளும் அறுபதினாயிரம், மனைவியரும் அறுபதினாயிரம், மந்திரிமாரும் அறுபதினாயிரமாம், இது வியப்பே. இந்த வியப்பே. இந்த அறுபதினாயிரம் பேருடனும் தசரதன் எப்படி ஆலோசித்தானோ? இத்தனை பேரும் தங்குவதற்கமைந்திருந்த கட்டடம்தான் எப்படி அமைந்தி ருந்ததோ? இவர்கள் ஒன்று சேர்ந்து எவ்வாறு பேசி ஆலோசித்தனரோ? எல்லாம் வியப்பே.

இராமனை முதன்முதலாக அழைத்து வரச்சொன்னது அரசரும் குடிகளும் கூடிய சபையிலன்று என் வால்மீகி கூறக் கம்பரோ, அதை அமைச்சரோடு கூடி ஆலோ சித்தபோதென்கின்றனர். அதன் பின்னரே மன்னர் களுக்குக் கடித மனுப்பி வரவழைக்கிறானென்கிறார் கம்பர். அவர் கள்ளத் தனங்களையெல்லாம் மறைத்த தோடு நில்லாது, இராமனுடைய சகோதரத் துரோகச் செயல்களையும் மறைக்கிறார். பேராசையனாகிய இராமன் அரசையேற்க ஆவலோடு தன் தந்தையுடன் சூழ்ச்சிக்கு உடந்தையாயிருக்கிறானென்று வால்மீகி எழுத, அதை மறைத்துக் கம்பர்,

தாதையப்பரி சுரைசெயத் தாமரைக் கண்ணன்
காதலுற்றிலன் இகழ்ந்திலன் கடனிதென்றுணர்ந்தும்
யாது கொற்றவன் ஏவியது செயலன்றோ?
நீதியெற்கென நினைந்து மப்பணிதலை நின்றான்
என்று கூறுகின்றனர். இதனால் இராமனை மிகவும் உத்தமன்போலக் கூறி உலகினரை மயக்குகிறார்.

அரசரோடுங்கூடி ஆலோசித்த தசரதன் முன்னரே நாள்பார்த்த நாளையே இராம பட்டாபிஷேகம் நடைபெறுகிறதெனக் கூறியதாக வால்மீகி எழுதியிருக்க, அதற்கு மாறாகக் கம்பர் மன்னரை அனுப்பியபின் சோதிடரை வரவழைத்து யோசித்து நாளையென நாள் வைக்கிறானென எழுதுகிறார்.
தசரதன் இராமனை இராண்டாம் முறையழைத்தும், இராமன அய்யுற்று நடுங்கியதும், பின்னர்த் தசரதனைக் கண்டதும், அவன் கூறிய வஞ்சகச் சொற்களும் ஆகிய இவற்றையெல்லாம் கம்பர் மறைத்துவிட்டார். உலகத் தாரை மயக்கிப் பல கேடுகளை விளைவிக்கக் கம்பர் ஏன் பிறந்தார்? இக்கம்பராலேயே இராமன் வரலாற்றில் பல உண்மைகள் மறைந்தன. நல்லவர்களாகிய கூனி கைகேயி முதலியோரை உண்மைக்கு மாறாகக் கெட்ட வர்களாகவும், மிகவும் கெட்டவர்களாகிய தசரதன், இராமன் முதலியவர்களை நல்லவர்களாகவும் எழுதி மிகக்கொடும்பாவத்தை கம்பர் ஏற்றார்.

இரண்டாம் அத்தியாயம்

கேகய நாட்டரசன் வீட்டிலிருந்து கைகேயியுடன் வந்து, அவளோடு வெகுகாலமாக வாழும் மந்தரை யென்னும் வேலைக்காரி தற்செயலாய் மாடியில் ஏறி அயோத்தியை முழுவதும் பார்த்தாள். இராமனுக்கு மறுநாள் விடிந்ததும் முடிசூட்டலால், ஊர் நன்கு அலங் கரிக்கப் பெற்றிருந்தது. அதுகண்ட கூனியாகிய மந்தரை ஆச்சரியமடைந்தாள். உடனே அவள் ஒரு தோழியை நோக்கி, கோசலை பொருளைச் சேர்ப்பதில் ஆசையுடை யவளே. அவள் பொருளை மேலும் மேலும் கொடுக் கும்படி உண்டான மகிழ்ச்சிக்குக் காரணமென்னே? என்று கேட்டாள். அத்தோழி மறுநாள் நடக்கவிருக்கும் இராமனது முடிசூட்டை அறிவித்தாள். உடனே மந்தரைக்குச் சினமிக மூண்டது. அவள் மாடியிலிருந்து கீழே வந்து தூங்கிக்கொண்டிருந்த கைகேயியை யெழுப்பி, அடீ என்ன தூக்கம்? உனக்குப் பெரிய ஆபத்து வந்துவிட்டது. நீ அரசனுக்கு வேண்டிய வளென்று புகழ்ந்து கொள்ளுகிறாய். அவனுக்கு உன்னிடத்தில் உண்மையான பிரியம் இல்லையென்று எனக்கு நன்றாகத் தெரியும் என்று கூறினாள். கைகேயி, அடீ, உன் முகம் மிகவும் வாடியிருக்கிறதே, காரண மென்ன? என்றாள். மந்தரை கோபம் பொங்கி, தேவி! அரசர் இராமனுக்கு யுவுவன இராஜ்ய அபிஷேகம் செய்யப்போகிறார். அதனால் உனக்கு பெரிய ஆபத்து வந்துவிட்டது. நான் உனக்கு மிகவும் வேண்டியவளல் லவா? அதனால் பெரிய துக்கக் கடலில் முழுகி உனக்கு நலஞ்சொல்ல வந்தேன். நீ சுகமாக இருந்தால்தானே நானும் சுகமடைவேன். நீ அரச வமிசத்திற் பிறந்து அரசனுக்கு மகிஷியாயும் உனக்கு இராஜ தந்திரம் தெரியவில்லை. நீயோ நல்ல மனமுள்ளவள். உன் கணவனோ மகா வஞ்சகன். நல்லவனைப்போலப் பாசாங்கு பண்ணி உனக்குப் பிரியமாகப் பேசினும் மிகவும் தீய நடத்தையுள்ளவன். இப்போது கோசலை மகன் இராமனுக்கு நாட்டைக் கொடுக்கப்போகிறான். வரும் கெடுதியை அறியாத முட்டாளே! அரசனுடைய கெட்ட எண்ணம் தெரிந்ததா? பரதனை உன் தகப்பன் வீட்டிற்கு அனுப்பிவிட்டாள். நாளை காலையில் இராமனுக்குப் பட்டாபிஷேகம் செய்ய நிச்சயித்துவிட்டான். அவன் உன் ஜென்மப்பகைவன். பாம்புக்குட்டியின் அழகில் மயங் கியதுபோல நீ அவன் அழகில் மயங்கினாய். பாம்பையும் பகைவனையும் கவனிக்க வில்லையென்றால் அவை தீங்கு செய்வனபோல இன்றைக்கு உனக்கும் உன் மகனுக்கும் தீமை செய்யப் போகிறான். கபடமற்றவளே! உனக்கு நன்மை தேடுபவனைப்போலப் பாசாங்கு செய்யும் மகா பாவியான தசரதன் உன்னையும், உன் மகனையும், உன் பந்துக்களையும் நிர்மூலம் செய்வான். இனியாவது மோசம் போகாதே. அவனை வசப்படுத்தும் சக்தி உனக்குண்டன்றோ? அதை உபயோகித்து எங் களைக் காப்பாற்று என்றாள்.

இராம பட்டாபிஷேகத்தைக் கேட்ட கைகேயி மிகுந்த மகிழ்ச்சியடைந்து ஒரு விலையற்ற மணி மாலையை மந்தரைக்குப் பரிசாகக் கொடுத்து, இராமனிடத்திலும் பரதனிடத்திலும் எனக்குப் பேத புத்தியில்லை; எனக்கு இராமன் நலத்தால் நன்மையே. உனக்கு வேண்டியதைக் கேள் என்றாள். அதைக்கண்ட மந்தரை, அறி வற்றவளே! உனக்குப் பேராபத்து விளையும்போது மகிழ்ச்சியடைகிறாய். இராமன் உனக்கு சக்களத்தி பிள்ளையன்றோ? அவன் உனக்கு எமனன்றோ? ஆத லால், இராமனுக்குப் பரதனால் பெரும் பயன் நேரும்.

                       -----------------------தொடரும்... "  5-8-2014

Read more: http://viduthalai.in/e-paper/85263.html#ixzz39XP09URa