பகவான் சோதிக்கிறார்!-பெரியார்

பகவான் சோதிக்கிறார்!

(சுயமரியாதை தொண்டனுக்கும் - பிள்ளைவரத்துக்கு இராமேஸ்வரம் செல்லும் மிராஸ்தாரனுக்கும் சொல்லாடல்)


 சுயமரியாதைக்காரன்:-   

மிராசுதார்வாள்! உங்கள் வீட்டில் இன்று தடபுடல் சமாராதனை பலமாக இருக்கிறதே! என்ன விசேஷம்? எதற்காக உங்கள் வீட்டில் இத்தனைப் பார்ப்பனர் கூட்டம்?

 மிராசுதார்:-   

வாங்க தம்பி, உங்களுக்கும் சொல்லி அனுப்பினேனே, யாரும் சொல்லவில்லையா? உங்கள் வீடு நம்ம ஆளுக்குத் தெரியவில்லைபோல் இருக்கிறது.

 சுயமரியாதைக்காரன்:-  
 
 இல்லை, பரவாயில்லை! நான் இந்த ஊருக்குப் புதியவன் தானே! என்ன விசேஷம்?

 மிராசுதார்:-   

நான் இராமேஸ்வர யாத்திரை போகிறேன். அதற்காக பிராமண சமாராதனை செய்கிறேன்.

 சுயமரியாதைக்காரன்:-   

நீங்கள் இராமேஸ்வரத்திற்கு உங்கள் பணச் செலவில் போகிறீர்களா? பிராமணர்கள் செலவில் போகிறீர்களா?

 மிராசுதார்:-   

நல்லா சொன்னிங்கோ தம்பி! எங்காவது பிராமணாள் நமக்குக் கொடுப்பாங்களா? என் செலவில் தான் போகிறேன்.

 சுயமரியாதைக்காரன்:-  
 
உங்கள் செலவில் நீங்கள் ஊர்ப்பயணம் போவதானால் இந்தப் பார்ப்பான்களுக்கு எதற்காகச் சோறு போடுவது?

 மிராசுதார்:-   

இப்பேர்ப்பட்ட இடங்களுக்குப் போவதனால் பிராமணாள் ஆசீர்வாதம் பெற்றுப் போவது நல்லது. ஆதலால் பெரியோர்கள் அப்படி நியமனம் செய்திருக்கிறார்கள்.

 சுயமரியாதைக்காரன்:-   

நல்ல பெரியோர்கள்; அடிமுட்டாள் பெரியோர்கள், சோம்பேறிகளுக்குச் சோறு போடச் சொன்ன பெரியோர்கள்!

 மிராசுதார்:-   

சேச்சே, அப்படியெல்லாம் சொல்லாதிங்கோ தம்பி! அவர்கள் காதிலே கேட்டால் நாம் சமாராதனை செய்த பலன் வீணாகிவிடும். தவிரவும் எந்தப் பிராமணர் பல்லிலாவது விஷம் இருக்கும். அவர்கள் ஏதாவது சொன்னால் பலித்துவிடும்.

 சுயமரியாதைக்காரன்:-   

 எந்தப் பார்ப்பனர் வாயிலாவது என்ன, எல்லாப் பார்ப்பனர் வாயிலும் தான் விஷம் இருக்கும். ஆனால் அது நம்மிடம் பலிக்காது. அந்த விஷம் நம்மை ஒன்றும் செய்யாது. நாம் ஒருநாளும் அவர்கள் எச்சில் சாப்பிடப் போவதில்லை. அதுக்கிடக்கட்டும்; இராமேஸ்வரத்துக்கு எதற்காகப் போகிறீர்கள்?

 மிராசுதார்:-   

நாம் செத்தால் நாளைக்கு நமக்கு எள்ளும், தண்ணீரும் இறைக்கிறதற்கு ஒரு பிள்ளை வேண்டாமா? நான் 3-சம்சாரம் கட்டியாய்விட்டது, நாகப் பிரதிஷ்டை என்ன, அரசமரம், வேப்பமரம், கல்யாணமென்ன, பல ஸ்தல யாத்திரை என்ன, சாந்தி என்ன, வரடி கல் சுற்றுவது என்ன, என்னமோ சாஸ்திரங்கள் சொன்னதையும், பிராமணாள் சொன்னதையும், பெரியவாள் சொன்னதையும் எல்லாம் செய்து பார்த்து ஆய்விட்டது. பகவான் சோதிக்கிறார். ஆதலால் கடைசி முயற்சியாக இராமேஸ்வரம் போய் அங்கு நாகபிரதிஷ்டை செய்து கோதானம் முதலிய எல்லா காரியங்களையும் செய்து பார்ப்பது என்பதாகச் செல்லுகிறேன்.

 சுயமரியாதைக்காரன்:-  
 
மூன்று சம்சாரம் (பொண்டாட்டி) கட்டியும் பிள்ளை இல்லை என்றால் இனி இந்தக் காரியங்களால் குழந்தை எப்படி வரும்?

 மிராசுதார்:-   

நீங்கள் குழந்தை இல்லாமல் போவதைப் பற்றிய சாஸ்திரம் பாருங்கள். ஏதோ தோஷம் காரணமாக இருக்கும்; அது நிர்வத்தியானால் பாக்கியமுண்டாகும். ஆதலால் தோஷ நிவர்த்திக்காக இதெல்லாம் செய்ய வேண்டும்.

 சுயமரியாதைக்காரன்:- 
  
என்ன தோஷமிருக்கப் போகிறது? உங்கள் முதல் தாரம் மனைவி எங்கே?

 மிராசுதார்:-  
 
அவளை வெகுநாள்களுக்கு முன்பாகவே உதைத்து அவள் தாயார் வீட்டுக்கு அனுப்பிவிட்டேன்.

 சுயமரியாதைக்காரன்:-   

அய்யய்யோ! ஏன் அப்படிச் செய்தீர்கள்?

 மிராசுதார்:-   

கல்யாணமாகி 12-வருஷமாக நானும் பொறுத்துப் பொறுத்துப் பார்த்தேன். அவள் ஒரு குழந்தைகூட பெறவில்லை. அதனால் எனக்கென்னமோ அந்த மூதேவியைப் பார்த்தாலே பிடிக்கவில்லை. ஒரு நாள் என்னமோ நான் கவலையாக இருக்கும் போது அவள் "நான் தூரமாய் விட்டேன்" (வீட்டுக்கு விலக்கு) என்று சொல்லிக் கொண்டு அதோ அந்த தாழ்வாரத் திண்ணையில் போய் உட்கார்ந்தாள். என்னமோ எனக்கு அவளைப் பார்த்ததும் என்னை அறியாமல் கோபம் வந்தது. "இன்னுமாடீ நீ தூரமாகிறாய்" என்று விறகு கட்டையை எடுத்து மண்டையில் அடித்து, இனிமேல் இந்த வீட்டுப்பக்கம் வர வேண்டாம் என்று விரட்டி விட்டேன். அன்று போனவள் தான் தகப்பன் வீட்டுக்கு; பிறகு அவள் முகத்திலேயே விழிக்கவில்லை.

 சுயமரியாதைக்காரன்:-   

அட பாவமே! அப்புறம்...?

 மிராசுதார்:-   

அப்புறம் என்ன? அப்புறம் உடனே போய் வேறு ஒரு கழுதையைக் கட்டிக் கொண்டு வந்தேன்.

 சுயமரியாதைக்காரன்:-  
 
அதென்ன, கழுதையைக் கட்டிக் கொண்டு வந்தேன் என்கிறீர்களே?

 மிராசுதார்:-   
ஆமாம்! அது கழுதைதான். ஒரு சின்னச்சாதி பெண்ணைக் கட்டிக் கொண்டு வந்தேன்.

 சுயமரியாதைக்காரன்:-   

சின்னச்சாதி பெண்ணா, அவுங்க எங்கே?

 மிராசுதார்:-   

அவுங்க ஒரு பட்டமாக்கும்? அந்த தொண்டுக்கு அந்தக் கழுதை 5000-ரூபா நகையோடு நம்ம வண்டிக்காரப் பையன் ஒருத்தன் "கள்ள"ப் பையன் அவனை இழுத்துக்கிட்டு ஒடி பினாங்கெல்லாம் கெட்டலைஞ்சு 4, 5- பிள்ளைகளை பன்னிக்குட்டிகளாட்டமா பெத்துக்கிட்டு வந்து, இப்போது ஆலங்குடியிலே கூலிவேலை செய்துகிட்டுத் திரிகிறாள்.

 சுயமரியாதைக்காரன்:-   

அந்த அம்மாவுக்கு 4, 5-பிள்ளைகளா?

 மிராசுதார்:-   

ஆமா! கழுதைக்கு; இப்பகூட செனையாய் இருக்கிறாள் என்று சொன்னாள் நம்ம வீட்டு வேலைக்காரி.

 சுயமரியாதைக்காரன்:- 
  
அப்படிப் "பன்னிக்குட்டி போடுவது போல" பிள்ளைபெறுகிற அம்மாளுக்கு உங்களிடம் இருக்கும் போது ஏன் பிள்ளை உண்டாகவில்லை?

 மிராசுதார்:- 
  
 அதுதான் தம்பி நான் முன்னையே சொன்னேனே, பகவான் நம்மை சோதிக்கிறார் என்று.

 சுயமரியாதைக்காரன்:-   
"பகவான் சோதிக்கிறார்." அப்புறம் என்ன செய்தீர்கள்.

 மிராசுதார்:-   

கொஞ்சம் நாள் பொறுத்து ஜோசியம் பார்த்து இப்போது 2, 3- வருஷத்துக்கு முன் வேறு ஒரு பெண்ணை கலியாணம் செய்து கொண்டேன். அது நல்ல பொண்ணு; மூடின கதவு மூடினாப்பிலே, போட்டதாள் போட்டாபிலே வீட்டுக்குள்ளாக வைத்திருக்கிறேன். அப்படி இருந்தும் இந்த 2, 3-வருஷமாக பகவான் கண் விழிக்கவில்லை.

 சுயமரியாதைக்காரன்:-   

உங்கள் கதை நன்றாக இருக்கிறதே. முதல் பெண்டாட்டியை அவர்கள் தூரமாகிறார்கள் என்று (பிள்ளை பெறவில்லை என்று) அடித்து விரட்டி விட்டீர்கள்.

"2-வது பெண்டாட்டி "வண்டிக்காரப் பையனுடன் உங்களை விட்டு ஓடிப் போய்விட்டார்கள்."

மூன்றாவது பெண்டாட்டியை ஜெயில் கைதி மாதிரி காவலில் வைத்திருப்பது போல் சிறை வைத்திருக்கிறீர்கள்.

இந்த நிலைமையில் "பகவான் சோதிக்கிறார்" என்று இராமேஸ்வரம் போகிறேன் - பிள்ளை வரத்துக்கு என்கிறீர்களே! உங்களுக்கு சொத்து இருக்கிறதே ஒழிய, யோசனை இல்லை.

 மிராசுதார்:-   

ஏந்தம்பி இப்படி சொல்றீங்களே!

 சுயமரியாதைக்காரன்:-  
 
பிள்ளை இல்லை என்றால், ஏன் பிள்ளை இல்லை என்று டாக்டரை கேட்க வேண்டாமா?

 மிராசுதார்:-   

அவன் கெட்டான் மடப்பயல்கள்! நானும் அதையும் பார்க்கலாம் என்று இரண்டு டாக்டரைக் கேட்டேன். அவன் உங்களுக்குப் "பிள்ளை பிறக்காது" என்று சொன்னான்கள். காரணம் என்னான்னா வாத சரீரமாம்;

254-பவுண்டு எடையாம். நாடியிலே கோளாறு இருக்குதாம். அந்த எண்ணத்தை அதாவது பிள்ளை எண்ணத்தை விட்டு விட வேண்டுமாம். இது சொல்றதுக்குத்தானே இந்தப் பசங்களுக்கு காலேஜ் வெச்சிப் படிப்பு சொல்லிக் கொடுக்கிறது? பார்த்து சொல்றதுக்கு 20, 30-கொடுக்கிறது?

 சுயமரியாதைக்காரன்:- 
  
 அய்யா கோபித்துக் கொள்ளாதீர்கள்; டாக்டர்கள் சொன்னது சரியாகத்தானே இருக்கிறது!

 மிராசுதார்:-  
 
என்ன தம்பி நீங்களும் அவன்களாட்டமா பேசிறிங்ககோ?

 சுயமரியாதைக்காரன்:- 
  
அவங்க சொன்னதிலே தப்பு என்னாங்கோ, நீங்கள்
254-பவுண்டு எடை இல்லையா?

அன்றியும் முதல் மனைவிக்கும் உங்களால் குழந்தை கொடுக்க முடியவில்லை. அதனால் தானே அவுங்க தூரமானாங்க.

இரண்டாவது மனைவி உங்கள் நிலையை அறிந்து நீங்கள் பிடிக்காததால் ஓடிவிட்டார்கள். ஓடின பிறகு வேறு ஒருவருடன் கூடி வாழ்ந்து 4, 5- பிள்ளைகள் பெற்று இருக்கிறார்கள்.

மூன்றாவது மனைவி விஷயத்தில் நீங்கள் சந்தேகம் கொண்டு சிறை வைத்து இருக்கிறீர்கள். அவர்களுக்கும் பிள்ளை கொடுக்க உங்களால் ஆகவில்லை. பெண்களுக்குப் பிள்ளை புருஷன்தான் கொடுக்க வேண்டுமா அல்லது அவர்கள் தானே பெற்றுக் கொள்வதா?

அப்படியானால் இன்றைய பெண்கள் சமுதாயத்தில் 100–க்கு 20–வீதம் உள்ள (கணவனை இழந்த) விதவைகள் எல்லாம் ஏராளமாகப் பிள்ளைப் பெற்றுக் கொள்வார்களே. புருஷன் இல்லாதததால்தானே அவர்கள் பாவம் பிள்ளைபெற முடியாமல் இருக்கிறார்கள். இதுகூடவா உங்களுக்குத் தெரியாது! டாக்டர்கள் உங்களுக்கு மருந்து ஒன்றும் சொல்லவில்லையா?


 மிராசுதார்:-   

 அப்படி ஏதாவது மருந்து சொன்னாலும் பரவாயில்லையே. "உங்களுக்கு அதுவே இல்லை, அந்த எண்ணத்தையே விட்டு விடுங்கள்" என்கிறான்களே அயோக்கியப் பயல்கள்.

 சுயமரியாதைக்காரன்:-   

நாட்டு வைத்தியர்கள் இடம் கேட்டுப் பார்க்கிறதுதானே!

 மிராசுதார்:-   

அவன்களும் தங்கபஸ்பம், தாம்பர பஸ்பம், தாது விருத்தி லேகியம், கண்டது கழுதைகள் என்ன என்னமோ செய்து கொடுத்தான்கள். கொடுத்துவிட்டு, "எங்களால் இவ்வளவு தான் முடியும். இனி பகவான் பார்த்து ஏதாவது செய்தால் தான் உண்டு" என்று சொல்லிவிட்டுப் போய்விட்டான்கள்?

 சுயமரியாதைக்காரன்:-   

கோவிச்சிக் கொள்ளாதீர்கள். நான் ஒன்று கேட்கிறேன். உங்கள் மனைவிகளில் ஒரு அம்மா ஏன் ஓடிப்போய்விட்டார்கள்?

 மிராசுதார்:-   

அந்தக் கொழுத்த சிறுக்கி பையனைத் தேடிகிட்டு ஓடிப்போயிட்டா!

 சுயமரியாதைக்காரன்:-   
அதுதான் போகட்டும். இந்த அம்மாளை ஏன் பூட்டி வைத்திருக்கிறீர்கள்?

 மிராசுதார்:-   

இவளும் அப்படி ஓடிவிட்டா என்ன பண்றது என்று நகை, நல்ல துணி ஒன்னும் கொடுக்காமே வைத்திருக்கிறேன்.

 சுயமரியாதைக்காரன்:-   

சோறு போட்றீங்களா? நகை, துணி கொடுக்கிறீங்களா?

 மிராசுதார்:-   

அதுக்கென்ன கேடு. நல்லா திண்ணு ஓவ்வொருத்தியும் குதிருபோல ஆனாளுங்கோ. நகை துணிக்கும் குறைச்சலில்லேங்கோ. ஆனால் ஓடீட்டா என்ன பண்ணறது என்று கழட்டி வைத்திருக்கிறேன்!

 சுயமரியாதைக்காரன்:-   

சோறு போட்டு, நகையும் போட்டு, நல்ல துணியும் கொடுத்து இருந்தும், ஏன் உங்கள் மனைவிகள் ஓடுகிறார்கள். இதைப் பார்த்தால் டாக்டர் உங்களுக்கு "அது இல்லை" என்பது வாஸ்தவம்தானே. நீங்கள் மிகவும் பெருத்துவிட்டீர்கள். 254-பவுண்டு; எடை. உங்கள் வயிறு மேடு போல் ஒரு முழம் முன்னுக்கு வந்துவிட்டது. உங்களால் நடக்கவே முடிவதில்லை. உட்கார்ந்தால் எழுந்திருக்க ஆள் தூக்கிவிட வேண்டும். எழுந்தால் உட்கார ஆள் பிடித்து உட்கார வைக்க வேண்டும். வயது கிட்டத்தட்ட அறுபது ஆகிறது? இந்த நிலையில் சிறைச்சாலைக் கைதிகள் போல் மனைவியை அடைத்து வைக்கிறீர்கள்!

ஆகவே உங்களுக்கே தெரிகிறதே, உங்களுக்கு அந்தச்சக்தி இல்லை என்பது. வீணா ஏன் கஷ்டப்படுகிறீர்கள்? பார்ப்பனர்கள் பேச்சைக் கேட்டுக் கொண்டு ஏன் கண்ட பக்கம் செல்லுகிறீர்கள்? வீணாக ஏன் உங்கள் பணத்தை பதினாயிரக்கணக்கில் செலவு செய்கிறீர்கள்? எந்தக் கடவுளாலும் நேரிடையாய் வந்து பிள்ளை கொடுக்க முடியாது. உங்கள் மூலம் தான் கொடுக்க வேண்டும். உங்களுக்கோ அதே இல்லை என்பது டாக்டர்களாலும், உங்கள் மனைவிமார்களாலும் ருஜூவாகிவிட்டது.

உங்களுக்கும் அது தெரிந்திருக்கலாம். அப்படி இருக்க இந்தக் காலத்தில் - அதாவது பரிசுத்த ஆவியினால் பிள்ளை உண்டாகிற காலமல்ல இது. அல்லது விரத மகிமையினால் கர்ப்பம் உண்டாகிற காலமல்ல இது. இப்படிப்பட்ட காலத்தில் பகவான் பிள்ளை கொடுப்பார் என்றால் என்ன அருத்தம்? உடல் கூறுகளில் ஆண் மலடு, பெண் மலடு என்று இரண்டு உண்டு. ஓடிவிட்ட உங்கள் மனைவி கதையைப் பார்த்தால் அந்த அம்மாள் மலடு அல்ல, நீங்கள் தான் மலடு என்பதை அந்தம்மாள் ருஜூ செய்துவிட்டார்கள் என்று தான் கொள்ள வேண்டும். ஏனெனில் உங்களை விட்டுப் போனபிறகு 4, 5- குழந்தைகளைப் பெற்று இருக்கிறார்கள்.

ஆரிய சாஸ்திரங்களில் "பெண் மலடானால் வேறு மனைவியைக் கட்டிக் கொள்ளலாம்" என்றும், "ஆண் மலடானால் அந்த மலடன் - புருஷன் தன் மனைவியைப் பங்காளி உறவு உள்ளவர்களிடம் ஒப்புவித்துக் கர்ப்பம் உண்டாக்கிக் கொள்ளலாம்" என்றும் இருக்கிறது. இப்படி நடந்ததாக ஆதாரங்கள் இருக்கின்றன. பல மிராசு, ஜமீன், பிரபு குடும்பங்களில் இப்படி நடந்தும் இருக்கின்றன. உங்கள் மனைவியை அடித்துக் கொண்டு ஓடிவிட்ட அந்தப் பையனுக்கு நீங்கள் சற்று ஜாடை மாடையாய் இடம் கொடுத்து உங்கள் வீட்டிலேயே பிள்ளையை உண்டாக்கிக் கொண்டிருக்கலாம்; தவறி விட்டீர்கள். போனது போகட்டும். அந்த முறை உங்களுக்குப் பிடிக்கவில்லையானால் பிள்ளை ஆசையை விட்டுவிடுங்கள்.
இந்த மனைவியாவது ஓடிவிடாதபடி அன்பாய் அவர்கள் இஷ்டப்படி இருக்க விடுங்கள். அதனால் ஒரு சமயம் உங்களுக்குக் குழந்தை உண்டாகலாம். வீணாக ராமேஸ்வரம் யாத்திரைக்கு 5,000, 10,000- பார்ப்பனர்களுக்கு அழுகாதீர்கள். நீங்கள் தினம் ஒரு வேளை மாத்திரம் சாப்பிட்டு 6-மாதத்தில் உங்கள் எடையில் 100- பவுண்டை குறையுங்கள்.

இல்லாவிட்டால் ஒரு நல்ல குழந்தையை தத்து எடுத்துக் கொள்ளுங்கள். பகவான் உங்களை சோதிக்கிறார் என்று கருதி நீங்கள் பகவானை சோதித்து முட்டாளாகாதீர்கள். இந்தப் பார்ப்பனர்கள் உங்களை மொட்டை அடித்து விடுவார்கள்!

 மிராசுதார்:-
   
தம்பி உங்களுக்கு அனுபவம் போதாது. என்னைவிட வயதானவர்கள் எல்லாம் பிள்ளை பெற்று இருக்கிறார்கள். பகவான் மனது வைத்தால் பிள்ளை உண்டாவது அதிசயமல்ல. ஏன் வாய்ப்பட்டி மிராசுதார் பெரிய பண்ணை அவருக்கு வயது 65, அவருடைய 4–வது மனைவிக்கு வயது 20. மாணிக்கம் போல் குழந்தை பெற்று இருக்கிறார்கள். இத்தனைக்கும் அவரும் கறுப்பு, குழந்தை பிராமண குழந்தை போல் செக்கச்செவேர் என்று மூக்கும், மூளியும்; யார் பார்த்தாலும் அவர்கள் குழந்தை என்றே சொல்லமாட்டார்கள். அப்படி அழகு! கோயில் குளங்கள் 2-வருஷம் சுத்தாச்சுற்றி அந்தம்மாளே தனியாக அவர்கள் வீட்டு புரோகிதர் சொன்ன இடங்களுக்கெல்லாம் அவருடனேயே சுற்றிச்சுற்றி அவர் சொன்னபடியெல்லாம் பக்தியோடு கேட்டு கடைசியாக பகவானால் அப்படிப்பட்ட மாணிக்கம் போன்ற குழந்தையை அடைந்து விட்டார்கள். பகவான் பார்த்து மனது வைத்தால் ஆகாத காரியம் உண்டா? நாம் செய்வதைச் செய்வோம். நம்ம புரோகிதர் அய்யர் சொன்னார். ராமேஸ்வரத்தில் ஒரு சாஸ்திரியார் இருக்கிறாராம். அவர் எல்லா தர்மங்களையும் சரியாக செய்வாராம். இதுவரை அவரிடம் தானாதி கர்மம் செய்து சாந்தி செய்து கொண்டவர்களுக்கு ஒருவர் தவறாமல் புத்திர சந்தானம் கிடைத்திருக்கிறதாம். நம்ம புரோகிதர், அவருக்கு வயது 70-ஆகப் போகிறது. அவர் என் மாதிரி பெருத்த உடல்தான்! என்ன என்னமோ செய்து நல்ல புத்திர பாக்கியம் பெற்று இருக்கிறார். அந்தக் குழந்தைக்கு இப்போது வயது 5. அவர் என்னைவிட ஆள் ஆஜானுபாவாக இருப்பார்! (என்று சொல்லிக் கொண்டிருக்கும் போதே புரோகிதர் வந்துவிட்டார்)

 மிராசுதார்:-   

வரணும், வரணும், சுவாமி வரணும். நல்ல சமயத்துக்கு பகவான் கொண்டு வந்து விட்டார் உங்களை.


 புரோகிதர்:-   

 (இடது கையை முகர்ந்து பார்ப்பது போல் இடது கையை முக்களவு வளைத்துத் தூக்கி) "ஆசிர்வாதம், ஆசிர்வாதம்! நல்ல புத்திர பாக்கிய சம்பத்து உண்டாக வேண்டும்."

 மிராசுதார்:- 
  
 அப்படி சொல்லுங்கள் ஸ்வாமி!

 புரோகிதர்:-   

 மிராசுதார்வாள். பயணம் எல்லாம் தயாராகி விட்டதோ? நாளை காலை வண்டிக்கே புறப்பட வேண்டியது தானே?

 மிராசுதார்:-   

அதிலென்ன ஆட்சேபம்! எல்லாம் தயாராகி விட்டது. நம்ம சமாராதனை நன்றாக நடந்ததல்லவா? தாங்கள் சொன்னால் சரி.

 புரோகிதர்:-  
 
 ஆஹா தாங்கள் செய்வதில் என்ன குறை இருக்க முடியும்? சில பிராமணாள் தட்சனை சராசரி 2-ரூபாய் வீதம் கொடுத்தது பற்றி திருப்திப்படாமல் முகம் கோணினார்கள்.

மிராசுதார்:-   

அப்படியா? ஆனால் யாத்திரை போய் வந்த பிறகு தாராளமாகச் செய்துவிடலாம்.

 புரோகிதர்:-   

 அந்தக் கஷ்டம் கூட தங்களுக்கு வேண்டாம். இப்போதே பெரியவாளுக்கு மாத்திரம் ஏதாவது சேர்த்துக் கொடுத்து விட்டால் போகிறது. ஏனெனில் நம்ம யாத்திரைக்கு அவர்கள் மனம் குளிர்ந்து ஆசிர்வாதம் செய்வார்கள்.

 மிராசுதார்:-   

 சரி! ஓய் ராமனாதம் பிள்ளை, நம்ம சாமி சொன்னபடி பெரியவர்களுக்கு ஆள் 1–க்கு இன்னம் 2-ரூபாய் வீதம் சேர்த்துக் கொடுத்து விட்டு வாரும்.

 புரோகிதர்:-   

 அப்படிச் சொல்லுங்கள் மகாராஜா! தாங்களா சொல்லுகிறீர்கள்? தங்கள் நாக்கிலே தர்ம தேவதை இருந்தல்லவா சொல்லச் செய்கிறது என்ன பாக்கியம்! என்ன பாக்கியம் தங்களுக்கு!

 சுயமரியாதைக்காரன்:-   

 அய்யா புரோகித அய்யரே! மிராசுதார் பணம் கொடுக்கிறார். பிராமணர்கள் வாங்கிக் கொள்ளுகிறார்கள்! அப்படி இருக்க நீங்கள் மிராசுதாருக்கு "என்ன பாக்கியம் என்ன பாக்கியம்" என்கிறீர்களே! இதன் அர்த்தம் என்ன?

 புரோகிதர்:-   

 தம்பி நீங்கள் சிறுபிள்ளை, உங்களுக்கு அது புரியாது. இந்த பிராமணர்களுக்குக் கொடுத்து அவர்களுடைய ஆசீர்வாதமும், கிரேயசும் பெரும்படியான பாக்கியம் எல்லோருக்கும் கிடைக்குமா? கொடுப்பதற்கு
1000–ம் பேருண்டு. வாங்குவதற்கு இப்படிப்பட்ட ஆத்மாக்கள் கிடைக்க வேண்டுமே! எங்கு கிடைக்கும்?

 மிராசுதார்:-   

சாமி! அந்தத் தம்பிக்கு அனுபவம் போதாது. சாமி வாரத்துக்கு செத்தே முந்தி என்னக்கூட இப்படித்தான் கேட்டார், அந்தத் தம்பி. சாமியே வந்துடுத்து.

 புரோகிதர்:-   

என்ன கேட்டார்?

 மிராசுதார்:-     

எனக்கு வயதாகி விட்டதாம். உடல் பெருத்து விட்டதாம். எனக்கு அதில்லையாம், குழந்தை பிறக்காதாம், ஏன் இராமேஸ்வரம் போகிறாய் என்று கேட்டார்.

 புரோக்கர்:-   
  
அடடா அப்படியா கேட்டார்? அப்படி கேட்பது பெரிய தோஷமாச்சுதே! அவருக்கு என்ன தெரியும் - சிறுபிள்ளை! என்னை விடவா உங்களுக்கு வயசு ஆயிடுத்து? என்னை விடவா நீங்கள் பெருத்து இருக்கிறீர்கள்? என்னைவிடவா உங்களுக்கு அதில்லை என்று சொல்ல முடியும்? என் மூத்த மனைவி எனக்கு அதில்லை என்று நோட்டீஸ் கொடுத்து விட்டு ஓடிப்போய் வேறு ஒருவனுடன் கூடி ஓட்டல் காப்பிக்கடை வைத்துக் கொண்டு இருக்காள் ஸ்ரீரங்கத்தில்! அப்படி இருந்தும் இப்போது நான் 60–க்கு மேல் கல்யாணம் பண்ணிக் கொண்டு என் பரியாள் இரண்டு குழந்தை பெற்றிருக்கிறாளே! பகவான் பெருமையை இதுகள் எப்படி அறிய முடியும்? நீங்கள் புறப்படுங்கள் இராமேஸ்வரம். அங்கு சரியானபடி தானம், பிரதிஷ்டை, ஓம யாகம், சமாராதனை செய்துவிட்டு இராமநாதஸ்வாமிக்கு ஒரு மண்டல் அர்ச்சனை செய்து 48-நாள் அங்கிருந்து மண்டலாபிஷேகம் செய்து பாருங்கள். அதற்கு தாங்கள் கூட அங்கு இருக்க வேண்டியதில்லை. அம்மாள் மாத்திரம் இருந்தால் போதும். பிள்ளை பிறக்காவிட்டால் என்னைக் கேளுங்கள்.

 சுயமரியாதைக்காரன்:-  
 
ஓய் புரோகிதரே! நீர் சும்மா அளக்காதேயும்! இங்கே உம்ம சம்சாரம் 2, 3-தடவை உம்ம வீட்டை விட்டு ஓடி ஓடி, நீர் போய் இழுத்துக் கொண்டு வந்து வைத்து வாழுகிறீரா இல்லையா? அந்த ராமேஸ்வர சுவாமி சாட்சியாய் சொல்லும், அந்தப் பிள்ளைகள் இரண்டும் உமக்குப் பிறந்ததா?

உம்ம மூத்த சம்சாரம் உங்க வீட்டுக்கு நகை செய்து கொடுத்த ஒரு ஆசாரி மகனுடன் கூட ஓடப் போய், நீர் அவன் மீது பிராது போட்டு அந்தம்மாள் உமக்கு அதில்லை என்று டாக்டரை விட்டுப் பரிட்சை செய்யச் சொல்ல நீர் கேசை வாபஸ் வாங்கிக் கொண்டு இருப்பதும், இதெல்லாம் எனக்குத் தெரியாதா? பகவான் பிள்ளை கொடுத்தாரா? வேறே மனுஷ ரூபத்தில் வந்து உம்ம மனைவியை அடித்துக் கொண்டு போய் கொடுத்தாராக்கும்!

 புரோகிதர்:-   

 தம்பி இதெல்லாம் உலக சகஜம்தான்! அதிலும் எங்களுக்கு இது எல்லாம் குற்றமாகாது, குறையுமாகாது. ஏன் என்றால் நாங்கள் எல்லாவற்றையும் பகவான் செயல் என்று எண்ணுகிற ஆஸ்திக சிரேஷ்டர்கள். அவனன்றி ஓரணுவும் அசையாது, ஆகையால் பகவான் செய்கையை பரிகாசம் செய்யாதேயும்! அவர் நம்மை பலவிதமாய் சோதிப்பார். அப்படியெல்லாம் பார்த்தால் உலகம் ஒரு நொடி நடக்காது. வேண்டுமானால் பாரும் மிராசுதார் நான் சொன்னபடி நடக்கட்டும், புத்திரபாக்கியம் கிடைக்கிறதா இல்லையா பாரும்!

 சுயமரியாதைக்காரன்:-   

நீர் சொன்னபடி மிராசுதார் நடப்பதானால் அதற்கு ராமேஸ்வரம் போவானேன்? அந்த சாஸ்திரி இடம் கர்மம் செய்து கொண்டு அவர் வீட்டில் 48-நாள் அந்தம்மாள் தனியாய் இருப்பானேன்? அதற்கு 4,000, 5,000- செலவு ஏன்? இங்கேயே நல்ல பிள்ளைகுட்டி இருக்கிறவன் வீடு பார்த்து மிராசுதார் மனைவியை ஒரு இரண்டு மாதத்திற்கு விட்டு வைத்தால் போகிறது. போமய்யா போம். இப்படி எதற்கு ஆக அய்யா பிள்ளை? இதில் உங்களுக்கு எதற்கு சமாராதனை தட்சனை? ராமேஸ்வரம் புரோகிதருக்கு 1000, 2000-எதற்காக அய்யா அழுவது? அதில் உங்களுக்கு தரகு!

 மிராசுதார்:-   

 தம்பி ஜாஸ்தி பேசாதிங்கோ! நான் இப்போது ராமேஸ்வரம் போகவில்லை. மற்றொரு சமயம் பார்க்கிறேன். இப்போது நேரமும், நாளும் நன்றாக இல்லை போல் இருக்கிறது. இந்தப் பேச்சு ஒன்றும் வெளியில் தெரியக் கூடாது.

சாமி, நீங்களும் போய்விட்டுப் பின்னால் சாவகாசமாய் வாருங்கள்; தம்பி சொன்னதைப் பற்றி கோபம் வேண்டாம். பிறகு பேசிக் கொள்ளலாம். எல்லாம் பகவான் சோதனைதான்.

புரோகிதர்:-   

எனக்கு ஒன்றும் கோபம் இல்லை! தம்பி சொல்லுவதெல்லாம் உண்மைதான். இது உலக சுபாவம்தான். உலக நடப்புதான்! பகவான் சாதாரணப்பட்டவர் அல்ல. அவர் திருவிளையாடல்கள் இவர்களுக்குப் புரியாது. ஆதலால் நீங்கள் பயணத்தை மாற்றிக் கொள்ளாதீர்கள். கண்டிப்பாய் பகவான் கிருபை செய்வார். நான் போய் வருகிறேன்.

 மிராசுதார்:-  
 
சரி போய் வாருங்கள்! இராமநாதம் பிள்ளை, சாமிக்கு 5-ரூபாய் கொடுத்தனுப்பும்.

 புரோகிதர்:-   

 (ரூபா வாங்கிக் கொண்டு) இராமநாதா! எல்லாம் உம்ம கிருபை! (என்று சொல்லிக் கொண்டு போய் விட்டார்)


- ---------------------12.03.1950- 'விடுதலை' இதழில் "சித்திரபுத்திரன்" என்ற புனைப்பெயரில் தந்தை பெரியார் அவர்கள் எழுதிய கட்டுரை