திரு.வி.க. பார்வையில் பெரியார் - 2

அதில் இடம் பெற்றிருக்கும் ஒரு நிகழ்ச்சி பெரியார் என்ற மாமனிதரின் மற்றொரு பக்கத்தைக் காட்டுவதோடு பெரியார் மறைந்து நாற்பது ஆண்டு களுக்குப் பின்னும் பெரியாரின் பெருமையை நினைத்து நினைத்து போற்றச் செய்யும். பெரியாரின் மெய்யான பெருமை நாற்பது ஆண்டுகள் என்ன நானூறு ஆண்டுகளுக்குப் பின்னும் பேசச் செய்யும்.

பிள்ளையார் பொம்மை உடைப்பு

அ.ச.ஞா. தமிழ்த்தென்றலுடன் தமது தொடர்பு குறித்து எழுதும்போது குறிப்பிட்ட தகவல் களஞ்சியம் இது.

ஈ.வெ.ரா. பெரியார் அவர்கள் திரு.வி.க.விடம் மிக நெருங்கிப் பழகிப் பேரன்பு பூண்டிருந்தார். எனக்குப் பெரியாரை நேரடியாகத் தெரியாது. என்னுடைய கலப்பு மணம் பற்றிக் குடிஅரசு பத்திரிகையில் எழுதிச் சிறு பூசை செய்கின்ற என் தந்தையாரைப் பற்றிச் சற்று தாழ்வாக எழுதியிருந்தமையின் பெரியார் பற்றிய பொறுப்பு என்னுள் வளர்ந்தது எனும் பீடிகை யுடன் அ.ச.ஞா. குறிப்பிடும் தகவல்கள் இவை:

இராயப்பேட்டையிலுள்ள தம் முடைய வீட்டின் முன்னர் உள்ள தாழ் வாரத்தில் ஒரு சாய்வு நாற்காலியில் திரு.வி.க. பிள்ளையா அமர்ந்திருந்தார். அவருக்கு எதிரே சில நாற்காலி களும் வலப்புறம் நீண்ட விசிப் பலகை (Bench) போடப்பட்டிருக்கும். அந்தப் பலகையில் நான் அமர்ந்திருப்பேன். அந்தப் பலகைக்குப் பின்னர் ஒரு ஜன்னல் உண்டு. உள்ளே சென்று அந்த ஜன்னல் அருகில் அமர்ந்து விட்டால் வெளியே பேசிக் கொள்ளும் அனைத்தையும் கேட்க முடியும். இப்பொழுது நான்  எழுதப் போவது பெரியார் தொண்டர்களுக்கு அதிர்ச்சியைத் தரலாம். ஆனால் இந்த உரை யாடல் நடந்தது உண்மை என்று மற்றொரு பீடிகையுடன் அவர் எழுதி யிருக்கும் நிகழ்வு இது.

இது நடைபெறுகின்ற காலத்தில் பிள்ளையார் சிலை உடைக்கும் செயல் தமிழகத்தில் பெரிதாக நடந்து கொண் டிருந்தது. பெரியாரைக் கண்ட திரு.வி.க., அய்யா நீங்கள் செய்வது சரியே இல்லை. விநாயகர் சிலையின் தத்துவம் என்ன என்று தெரியாமல் உடைப்பது எப்படி நியாயம்? என்று உணர்ச்சிப் பெருக்குடன் கேட்டார். இப்போது பெரியாரின் விடை எனக்கும் ஏன் சின்னையாவிற்கும்கூட ஓர் அதிர்ச்சியைத் தந்தது.

டேய் கல்யாணசுந்தரம், என்ன பயித்தியக்காரன் போல பேசுகிறாய், நீ சொல்லும் கோயில் வினாயகரையோ, அரச மரத்தடியில் வைத்து ஜனங்கள் வழிபடும் வினாயகரையோ தொடக் கூடாது என்று உத்தரவிட்டிருக்கிறேன். அவனவன் மண்ணிலோ மாக்கல்லிலோ பிள்ளையார் சிலை செய்து அதை உடைக்க வேண்டும் என்றுதான் உத்தரவு இட்டிருக்கிறேன். மருந்து சார்த்தி பண்ணப்படும் பிள்ளையாரைத் தொட்டால் கையை முறித்து விடுவேன்  எனக்கடுமை யான உத்தரவு. அவனவன் பண்ணிக் கொண்டு வந்து உடைக்கட்டுமே? இதைப் பண்ணித் தருகிறவனுக்குக் கொஞ்சம் காசு சேருமல்லவா? என்று சொல்லி விட்டுச் சிரித்தார். பெரியார் என்ற மாமனிதரின் பக்கம் இது.

ஒரு முறை அ.ச.ஞா திரு.வி.க. வீட்டில் இருக்கும் போது பெரியார் வந்தார் சமய எதிர்ப்பை அய்யாவும், அவருடைய தொண்டர்களும் விரிவாக நடத்திய வேளை அது. சைவ சமயம் பெரியோர்கள் ஏதேனும் விழா நடத்தினாலும் திரு.வி. க.வை அழைப்பது இல்லை. பெரியார் அடிக்கடி திரு.வி.க.வின் வீட்டிற்கு வருகிறார் வரப் பேசிக் கொண்டிருக்கிறார் என்றும் அறிந்த சைவப் பெரு மக்கள் திரு.வி.க.வை ஒதுக்கியே விட்டனர். மேலும் திரு.வி.க.விற்குக் கண் பார்வை பெரிதும் குன்றி விட்டது.

அந்த நிலையில் தான் மேடையில் பேசுமாறு பெரியார் திரு.வி.கவை அழைக் கத் திரு.வி.க.வும் ஒத்துக் கொண்டு விட்டார்.

எனவே திரு.வி.க. விடம் அ.ச.ஞா. பெரியார் கூட்டத்திற்குப் போகுமளவிற்கு உங்கள் நிலை இறங்கி விட்டதா? இது என்ன நியாயம்? என்று பொங்கியபோது திரு.வி.க. அவரிடம் கூறியவை இவையாம்.

சம்பந்தா என் மனத்தில் புதிய புதிய சிந்தனைகள் தோன்றிக் கொண்டே இருக்கின்றன. உடனுக்குடன் எழுதவோ வாய்ப்பு வசதி இல்லை. மேடையில் பேச வேண்டும். இக்கருத்துக்களை மக்களிடம் கொண்டு செல்ல வேண்டும் என்ற வெறி என்னுள்ளே பொங்கிக் கொண்டே  இருக்கிறது. சைவப் பெருமக்களோ என்னை அழைப்பதில்லை. இந்த நிலையில் பெரியார்தான் என்னை அழைத்தார். என் பேச்சு வெறி தணிய அவர்தான் இதற்கு ஒரு வடிகால்!

தமிழ்த் தென்றலின் மூச்சு நின்றபின் நடைபெற்ற நிகழ்ச்சியில் பெரியார் பங் கேற்ற பண்பாட்டு நிகழ்வு இது. 

மரியாதை செய்ய வேண்டும் என்று சொல்லித் தொழிற்சங்கத்தவர் அவருடைய உடலைப் பெரம்பூருக்கு எடுத்துச் சென்று விட்டனர். போகிற போக்கில் அவர்கள் அன்று மதியம் ஜெமினி வரை தாங்கள் உடலைக் கொணர்வதாகவும் அதன் பிறகு உடலை பெற்றுக் கொண்டு இறுதிச் சடங்கைச் செய்யலாம் என்று கூறிச் சென்று விட்டனர். ஜெமினியில் பெரியாரும் அவர்தம் தொண்டர் படையும் நின்று கொண்டிருந்தது.

வண்டியில் வந்த திரு.வி.க. உடலும் அய்.ஜி. அலுவலகச் சுடுகாட்டில் சிதை யில் வைக்கப்பட்டது. பெரியாரின் தொண் டர்கள் பத்துப் பேர் தடியை ஊன்றிக் கொண்டு நின்ற பெரியாருக்குப் பின் கொள்ளி வைப்பதற்குரிய சிறு சிறு பந்தங் களை ஏந்தி நின்றனர்.

கூடியிருந்த கூட்டம் முழுவதும் பெரியாரின் தொண்டர் கூட்டம். 

திரு.வி.க.வைக் கொண்டாட சைவப் பெருமக்கள் யாருமோ தமிழ்ப் புலவர்கள் யாருமோ ஒருவர் இருவர் தவிர வர வில்லை.

பெரியாரிடம் சென்று நாமிருவரும் தான் கொள்ளி வைக்க வேண்டும். இது தான் திரு.வி.க.வின் விருப்பம் என் பதைச் சொல்லுமாறு மு.வ. வேண்டிட அ.ச.ஞா. பெரியாரிடம் அதனைத் தெரிவித்தார்.

அ.ச.ஞா. எழுதுகிறார்: இப்பொழுது பெரியாரின் பெருமை வெளிப்பட்டு நின்றது அப்படியா சொன்னான் கல்யாண சுந்தரம் அப்படீன்னா நீங்களே செய்யுங்க என்று சொல்லி விட்டுத் தீப்பந்தங்களோடு சிதையைச் சுற்றி நின்ற தம் தோழர்களை மீண்டு வந்து விடுமாறு எச்சரித்தார். ஆனால் அவர்களோ வருவதாக இல்லை. உடனே பெரியாருக்குச் சினம் வந்தது. டேய்! சொல்றேனே காதில் விழலை? தீப்பந்தங்களை ஒரமா வச்சிட்டு வாங்கப்பா என்று கர்ஜித்தார்.

பக்கத்தில் நின்று கொண்டிருந்த அ.ச.ஞா.வைப் பார்த்து தம்பி! நீங்க எப்படிச் செய்வீங்க இதை என்று இறுதிச் சடங்குகள் குறித்துக் கேட் டார். அய்யா! சின்னய்யா அவர்களுக் குப் பிடித்த திருவாசகத்தில் சிவபுராணத்தைச் சொல்லிச் சிதைக்குத் தீ முட்டுவோம் என்றார்.

அப்படியே செய்யுங்க தம்பி என்று சொல்லிய பெரியார் அவ்விடத்தை விட்டுப் புறப்படாமல் அங்கே நின்றார். அ.ச.ஞாவும் மு.வ.வும் தலை மாட்டில் அமர்ந்து சிவபுராணத்தைத் தொடங்கினர். 17 வரிகள் பாடுகிற வரையில் இருந்து கேட்டு பெரியார் தம் அருமை நண்பருக்கு இறுதியாக ஒரு கும்பிடு போட்டு விட்டுத் தொண்டர் படை சூழப் புறப்பட்டுச் சென்றார்.

கழகத் தொண்டு தமிழ்த் தொண்டு சைவ சமயத் தொண்டு ஆகியவற் றிற்காக வாழ்நாள் முழுவதையும் அர்ப் பணித்த திரு.வி.க.வின் இறுதி ஊர்வலத்தில் தேச பக்தித் தொண்டர்கள் தமிழ்ப் புலவர்கள், தம்மைச் சைவர்கள் என்று சொல்லிக் கொள்கிறவர்கள் யாரும் வர இல்லை. எதிரிக் கட்சியினர் என்று குறிக்கப் பெற்ற பெரியாரும் அவருடைய தொண்டர்கள் நூற்றுக் கணக்கானவர்களும் இறுதி வரை நின்று இறுதி வணக்கம் செய்து போயினர். தொண்டில் பழுத்த பழம் மரியாதையையும் வணக்கத்தையும் செய்தது. அவர்தான் பெரியார்.

 --------------------- முனைவர் பேரா. ந.க. மங்களமுருகேசன் அவர்கள் 1-1-2013 “விடுதலை” யில்  எழுதிய கட்டுரை