பிரச்சினைகளை வரவேற்கக் கற்றுக் கொள்ளுவோம்! - கி.வீரமணி

பிரச்சினைகளை வரவேற்கக் கற்றுக் கொள்ளுவோம்!

வாழ்க்கையில் பிரச்சினைகள் ஏற்படும்போது, நம்மில் பலர் அஞ்சி நடுங்கி, ஒதுங்கி, பதுங்கி ஓடித் தப்பித்துக் கொள்ளலாமா என்று தான் நினைக்கிறோம்!

இன்னும் சிலர், அற்ப நிகழ்வு களைக் கூடத் தாங்க முடியாத, கோழிக் குஞ்சு இதயம் படைத்தவர் களாக மாறி, தற்கொலை செய்து கொண்டால் பிரச்சினைகளிலிருந்து விடுபடலாம் என்ற தவறான முடிவுகள் அவசர முடிவுக்கு வந்து, பிரச்சினை களிலிருந்து தப்புவதாக தவறாக எண்ணிக் கொண்டு வாழ வேண்டிய வாழ்க்கையிலிருந்தே விடுபட்டுக் கொள்கிறார்கள்.

முதிர்ச்சியில்லாத நிலைதான் பிரச்சினைகள் கண்டு அஞ்சுவது; எதிர்கொள்ள பயப்படுவதும் ஆன மனநிலை.

மனிதர்களிடம் உள்ள பகுத்தறிவைவிட, சிறந்த போர் ஆயுதம் வேறு உண்டா?

அதைப் பயன்படுத்தினால், மலை போல் வரும் பிரச்சினைகளையெல்லாம் பனி போல் போகும்படித் தீர்த்து விடலாமே!

வரும் பிரச்சினைகளை வரவேற்கக் கற்றுக் கொள்ளுங்கள் நமது மூளைக்கு - இதோ ஒரு அரிய  வாய்ப்பு என்று நினைத்து துணிவுடன் எதிர்கொள்ளுங்கள்; எப்படிப்பட்ட பிரச்சினையாக இருந்தாலும், எவ்வளவு சிக்கலான பிரச்சினையாக இருந்தாலும் நம்முடைய அறிவால் - அனுபவத்தால் - ஆற்றலால் இவையெல்லாம் கலந்த அணுகுமுறையினால் தீர்க்க - விடை காண நம்மால் முடியும் என்ற நம்பிக்கை யுடன் அதனை அணுகுங்கள்.

எவ்வளவுக்கெவ்வளவு பிரச்சினையோ அதன் பரிமாணத்திற்கு மகிழ்ச்சி பொங்க வரவேற்று, தீர்வு காண உங்கள் மூளையை முழுமையாகப் பயன்படுத்துங்கள்.

பிரச்சினைகளைக் கண்டு தீர்க்க முயலுமுன், அவற்றை ஒரு தொல்லையாக நினையாதீர், மாறாக, புதிய வரவாகக் கொள்ளுங்கள்.

பல நேரங்களில் நல்ல மகிழ்ச்சியோடு நாம் இருக்கும்போது, நமது மகிழ்ச்சியைப் பறிக்கும் வகையில் சோக நிகழ்வுகள் - இழப்புகள் ஏற்படலாம். இது கண்டு மன முடைந்து மூலையில் போய் உட்கார்ந்து கொண்டு அழுது கொண்டே இருந்தால், பிரச்சினைக்குத் தீர்வு கண்டு விட முடியுமா? அந்த சோகத்தினால் - இழப் பினால் ஏற்படும் தீய விளைவுகளிலிருந்து பாதிக்கப்பட்டவர்களை விடுவிப்பதற்கு நமது ஆக்க பூர்வ வழியென்று சிறிது உணர்ச்சி வயப்பட்ட துக்கத்திலிருந்து மீண்டு விட்டு, ஆழ்ந்து துணிவுடன் நின்று அந்த இழப்பைத் தாண்டியும் வாழ்ந்து காட்ட முடியும் என்று இழந்தோர், கதறியோர், பதறியோர் உள்ளங்களில் ஆழப் பதியும் வண்ணம் ஆக்க சிந்தனை களை விதையுங்கள்; துக்கம் துயரம் தானே புதையும்; அவைகளையே எருவாக்கிக் கொண்டு, நம்பிக்கைப் பயிர் செழித்தோங்கி வளரவே செய்யும்.
பிரச்சினை இல்லை என்றால் மூளைக்கு வேலை கொடுக்கவே முடியாது; மூளைக்கு வேலை கொடுக்கவில்லை யானால்; உடல் எப்படி ஊளைச் சதையினால் பல்வேறு பருமன் முதல் நோய்கள் வரை ஆகிறதோ அதுபோன்று மூளையும் பழுதடைந்து சோம்பல் நோய் தாக்கப்பட்ட மூளையாகி விடும்! முழு மூளையை இன்னும்கூட 21ஆம் நூற்றாண்டில் மனிதன் முழுமையாக பயன்படுத்திக் கொள்ளாது குறைந்த அளவு விழுக்காடுதானே இன்னமும் பயன்படுத்திக் கொண்டுள்ளான்.

எண்ணிப் பார்த்தீர்களா? பயம், கவலை, - இவைகளால் எந்தப் பிரச் சினையும் தீர்ந்து விடாது. மாறாக, பிரச்சினையை ஒரு வாய்ப்பாகக் கருதி(Opportunity)என்று எண்ணி, முன்னேறிட இதையே தடைக்கல் என்று நீங்கள் பயந்ததைப் படிக்கல்  நினைத்து, அதனை மிதித்து, மதித்து, (ஆனால் மிதிக்கும் போது எச்சரிக்கையுடன் கால் வைப்பது எவ்வளவு அவசியமோ அது போல) அதன்மீது ஏறி, வெற்றியின் தீர்வின் உச்சத்தை அடையுங்கள்.

சிறைச் சாலையும் அதன் மூலம் துன்பப்படுத்தப்படுவதும் பலருக்கு வாய்ப்பாக அமைந்த காரணத்தால் தானே பல அரிய இலக்கியங்கள் நமக்குக் கிடைத்துள்ளன! பகத்சிங், நேரு போன்றவர்களின் சிந்தனைகள் காலமெல்லாம் அழியாதவைகளாகப் போற்றப் படவில்லையா?

நெருக்கடி கால சிறைக் கொடுமைகள் எங்களைப் போன்ற மிசாக் கைதிகளுக்கு - பக்குவப்படுத்தியே - பழுக்கக் காய்ச்சி கொல்லன் உலைக் களத்தில் அடிக்கப்பட்ட - வார்ப் படங்களாக ஆவதற்கு வழிகாட்ட வில்லையா?

1. பணமில்லை - பலருக்குப் பிரச்சினை

2. உருத் தோற்றம் - சிலருக்குப் பிரச்சினை

3. தொடர் நட்டங்கள் - பலருக்கு நம்பிக்கையை அடியோடு இழக்கும் அவலப் பிரச்சினை.

4. உடல் நோய் - நலம் கெடுதல் எனும் உளைச்சல்.

இந்த நான்குதான் அடிப்படையாக அமைந்து பலருக்குத் தீராப் பிரச்சினை களாகி அவர்களை மனந் தளர வைக்கிறது.

அவற்றை வெல்ல வழி உண்டா? உண்டு! உண்டு! அடுத்து விளக்கு வோம்.

                                                --------------------------------------20-8-2013

பிரச்சினைகளை வரவேற்கக் கற்றுக் கொள்ளுவோம்! (2)

பிரச்சினைகளை எதிர்கொள் வதும், அவற்றைத் துணிவுடன் தீர்ப்பதும், எவ்வளவு மோசமான சோதனைகளும், வேதனைகளும் தற்காலிகமானவைதான் நிரந்தர மாக இருக்கப் போகின்றவை அல்ல என்ற தெளிவுடன் நாம் அதனை அணுகுவதும் மிக முக்கியம்.

தமிழ்நாட்டில் கிராமங்களில்கூட மூன்று தலைமுறைகள் வாழ்ந்த வர்களும் இல்லை; மூன்று தலை முறைகள் தொடர்ந்து வீழ்ந்தவர் களாகவே இருந்ததும் இல்லை என்ற ஒரு பழமொழி உண்டு.

வறுமை, திடீர் என்று பொருளா தார வீழ்ச்சி - வருவாய் இழப்பு - கடன் வாங்கியதனால் ஏற்பட்ட ஷைலக்குகளின் கொடுங்கரங்கள் நெஞ்சைப் பிடித்து இறுக்கச் செயல், மான அவமானத்தினைக் கருதி, பலவீனமான மனதுடன் சங்கடத்திலிருந்து வெளியே வரத் தெரியாத இருட்டில் தடுமாற்றம் - இவை நிரந்தரமானவை அல்ல; தற்காலிக நிகழ்வுகள்தான் - நம் சகிப்புத்தன்மையும், திட்டமிடுதலில் ஏற்பட்ட கோளாற்றைச் சரி செய்தால் சரியாகிவிடும்.

இன்சால்வென்சி  மஞ்சள் கடிதாசி கொடுத்த பலர் வாழ்வு அதோடு முடிந்து போய்விடு வதில்லை.

விழுவதைவிட அவர்களில் பலர் எழுவதைப் பாருங்கள்!

வறுமை - வளமை - இரண்டும் என்றும் நிரந்தரமாக எவருக்கும் இருந்ததில்லை என்பதை ஏனோ பலர் மறந்துவிடுகிறார்கள்!

தொழிலில் வீழ்ச்சி ஏற்பட்டால்கூட, மறுமுறையும் எழலாமே! எழுந்தவர்கள் நம்மவர்களிலேயே ஏராளம் உண்டே!

எம்ஜிஎம் என்று முட்டுக்காடு அருகில் (கிழக்குக் கடற்கரைச்சாலை யில்) குழந்தைகள், பெரியவர்கள் சென்று பார்க்கும் சுற்றுலாப் பூங்கா உரிமையாளர் பெருமதிப்பிற்குரிய அய்யா எம்.ஜி.முத்து அவர்கள் தூத்துக்குடி மாவட்டத்திலிருந்து (ஏரல்) சென்னைக்கு வந்து, தொழில் செய்து, இரண்டு, மூன்று தடவைகளில் பல்வேறு இழப்புகளுக்கு ஆளாகி, மனந்தளராமல் கடுமையாக உழைத்து மீண்டும் வெற்றி கண்டவர்.

அவருக்கு அவரது வாழ்விணையர் அம்மா அவர்கள் மிகவும் துணை நின்று துன்பத்தைத் துடைத்தெறியத் தோள் கொடுத்தவர்.

அவரது தன் வாழ்க்கை வரலாற்று நூலைப் படித்து நான் கண்ணீர் விட்டு, நேரிற்சென்று பாராட்டி மகிழ்ந்தேன்.

இப்படிப் பலரையும் சொல்லலாம் - நம்முடன் வாழும் நண்பர்களின் வாழ்க்கை அனுபவங்களையே சுட்டிக் காட்டலாம்.

எனவே பணப் பிரச்சினையால் மனம் உடைந்துவிட வேண்டாம் - பருவ நிலை மாதிரிதான் மாறி மாறி வரக் கூடும்.

அடுத்த ஒன்று; சிலருக்கு ஒரு வகைத் தாழ்வு மனப்பான்மை - தனது உருவத்தைப் பொறுத்து - நாம் குட்டையாக, கட்டையாக இருக்கி றோமே - அவரைப்போல் மிக உயரமாக இருந்தால் எப்படி இருக்கும்?

கறுப்பாக இருக்கிறோமே, அவர் சிவப்பாக இருக்கிறாரே, எவ்வளவு அழகு, தேஜஸ் என்று (இருபாலரில் பெண்களே மிகவும் இதில் அதிகம்) மனதை சதாசர்வ காலமும் உலுக்கி வருத்திக் கொள்வார்கள்!

உடல் பருமனை மாற்றலாம்; முடியும் இளைப்பதன்மூலம். நிறத்தை, எப்படி மாற்றிட முடியும்? ஏன் மாற்ற எண்ண வேண்டும்? கறுப்பு  வெறுப்புக்குரியதா என்ன?

சிலருக்கு முடி வளரவில்லையே, வெள்ளை முடி வந்துவிட்டதே - இப்படியெல்லாம் கவலை, கவலையோ கவலை!

நம் அறிவு, அடக்கம், பழகும் பான்மை, ஆற்றல் இவைகளில் எவரையும் ஈர்க்கும் பல்வகைத் திறமைகளைப் பெருக்கிக் கொண் டாலே மேலே குறிப்பிட்ட தோற்றம் பற்றி கவலை - பிரச்சினையாக ஒருபோதும் இராதே!

எதை மாற்ற இயலாதோ வாழ்வில் அதை ஏற்பதுதான் அறிவுடைமை - அதில் எதற்குத் தயக்கம்?

ஊனமுற்ற பலரும் உலகில் சாதனையாளர்களாகவில்லையா?

ஹெலன் கெல்லர்கள் வரலாற் றில் இடம்பெற்று வீராங்கனைகளில் ஒருவராக இன்னமும் நம் உள்ளத் தில் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கவில்லையா?

தொடர் இழப்புகள், தோல்வி களைக் கண்டு - இப்பிரச்சினை களால் இனி நமக்கு வாழ்வே இல்லை என்று ஒருபோதும் சோர்வடையத் தேவையில்லை.

இதுபற்றி பல எடுத்துக்காட்டு களுடன் நாளையும் சந்திப்போம் - சிந்திப்போம்.

                                                  ---------------------------------------------21-8-2013

பிரச்சினைகளை வரவேற்கக் கற்றுக் கொள்ளுவோம்! (3)

சிலர் சில தோல்விகள் ஒன்று அல்லது இரண்டும் தொடர்ந்து வந்த வுடன், தோல்வி மனப்பான்மையை மிகவும் வளர்த்துக் கொண்டு, என்ன நான் எதைச் செய்யப் போனாலும் தோல்வியே, - இழப்பே - ஏற்படுகிறது என் ராசி அப்படி என்ற மூடநம் பிக்கையையும் சேர்த்துக் கொண்டு விரக்தி அடைந்து விடுகிறார்கள்!

தொடர் தோல்விகளைக் கண்டும், கூட மனந்தளராமல் எதிர் கொண்டு வெற்றியை எப்படியும் அடைவேன் நான்; அடைந்தே தீருவேன் என்று விடா முயற்சியுடனும், உறுதியுடனும், உழைத்துக் கொண்டே - நம்பிக்கை தளராமல் - இருக்க வேண்டும்.

உழைப்பின் வாரா உறுதிகள் உளவோ? உங்கள் மனம் எப்படி நினைக்கிறதோ, அப்படியே பல நேரங்களில் - வாழ்வில் நீங்கள் வளர முடியும். அதுவே மனத் திண்மை!

முடியவே முடியாது என்ற எண்ணத்தின் மீதே நீங்கள் உங்கள் பணியை, முயற்சியை, துவக்கினால் அது தோல்வியில் முடிவது அதி சயமா?

ஒரு முறை நெப்போலியன்ஹில் என்பவர் தாமஸ் ஆல்வா எடிசனைப் பேட்டி கண்டார் (முதல் தடவையாக) - மிஸ்டர் எடிசன் நீங்கள் உங்கள் கண்டுபிடிப்புகள் - பரிசோதனை களில் சுமார் 1000 தடவைகளுக்கு மேல் தோல்வி அடைந்துள்ளீர்கள் - ஒரு (மின்சார) பல்பு கண்டு பிடிப்பதில் இத்தனை தரம் தோல்வி அடைந்துள்ளீர்களே, அதுபற்றி என்ன சொல்ல விருக்கிறீர்கள்? என்று கேட்டார்.

அதற்கு எடிசன் அவர்கள் சிறிதும் பதற்றமின்றி, அய்யா மன்னிக்கவும். நீங்கள் கூறுவதுபோல் ஒருமுறைகூட நான் தோல்வி அடைந்ததே இல்லை; நான் 1000-க்கும் மேற்பட்ட கற்கும் அனுபவங்களை அதன் மூலம்தான் கற்றுக் கொண்டேன். எவை எவை வேலை செய்யாது என்பதைப் புரிந்து கொண்டு சிறு குழந்தைகள், நடை வண்டிப் பயிற்சியின் மூலம் நடக்கக் கற்றுக் கொள்ளுகிறார்களே - அது போல நான் கற்றுக் கொள்ள அவை பயிற்சிப் பாடங்களாக இருந்தன. அவையெல்லாம் கற்றுக் கொள்ளும் பயிற்சிகளே தவிர தோல்விகள் அல்ல என்றார்.

நம்மில் பலருக்கு ஆக்கபூர்வமான சிந்தனை வருவதில்லை; உடனே எதிர்மறைச் சிந்தனைதான் சிறகடிக்கத் துவங்குகிறது. அதன் விளைவே சலிப்பு, சங்கடம், விரக்தி மனப்பான்மை.

அமெரிக்காவில் இன்று பிரபலமாக உள்ள வின்ஃபிரே ஒப்பரா அம்மையார் வாழ்க்கை - அவர் ஒரு கறுப்பினப் பெண் மணி. தொலைக்காட்சிகளில் ‘Talk  - show’ என்ற பேச்சரங்கத்தின் மூலம் புகழ் பெற்ற இவரது வாழ்க்கையில் இவர் சந்தித்த பல்வேறு பாலியல் பிரச் சினைகள், தோல்வி அவமானங்கள் - எல்லாம் ஏராளம்.

அதைத் தாண்டி அவர் (வின்ஃபிரே) இன்று உலகின் மிகப் பெரிய செல்வந்தர். பெரும் அறக்கட்டளை நிறுவனர். பெண்ணின விடுதலைக்குப் போராடும் மனிதநேயர்!

இவரது வாழ்க்கை வரலாறு இப்படி எத்தனையோ கறுப்புத் திட்டுகளைத் தாண்டி வெற்றி வாகை சூடிய வரலாறாக உள்ளது!

அடுத்து இன்னும் சிலர் சிற்சில உடல் நோய்களுக்கு ஆளான உடன் - மன முடைந்து இனி நாம் எதற்கும் பயன்படவே மாட்டோம் என்று அவசர முடிவுக்குள் தாவிக் குதித்து விடுகின்றனர்.

ஹெலென் கெல்லர் அம்மையார் போன்றவர்களின் வாழ்க்கையை - பார்வை அற்ற நிலையைக் கண்டு அவர் ஒடுங்கிவிடவில்லையே!

தந்தை பெரியார் அவர்களுக்கு அவரது 90ஆவது வயதில்  சிறுநீர் பிரிதலில் ஏற்பட்ட வலி - தடை - மிகப் பெரிய துன்பத்தை ஏற்படுத்திய நிலை யிலும் அவர்கள் தனது சுற்றுப் பய ணத்தை, தொண்டை குறைத்துக் கொள் ளவே இல்லையே!

91 வயதில் அறுவை சிகிச்சை செய்து கொள்ளவே எவரும் அஞ்சுவர்; அவருக்கு டாக்டர் ஹெச்.எஸ். பட் என்ற பிரபல சிறுநீரகவியல் அறுவை சிகிச்சை மருத் துவரும், டாக்டர் ஏ.சி. ஜான்சன் போன்ற வர்களும் உடனிருந்து சி.எம்.சி. மருத்துவ மனையில் 6 மணி நேரம் அறுவை சிகிச்சை செய்தனர்.

அவருக்கு ஒரு சிறு இரப்பர் குழாயைப் பொருத்தி, சிறுநீர், தானே ஒரு பாட்டிலில் வடியும்படி ஒரு ஓட்டை போட்டு அதன் மூலம் அவரைக் காப்பாற்றினார்கள்.

அதைக் கண்டு மனந்தளர வில்லையே. அந்தப் பாட்டிலை ஒரு பிளாஸ்டிக் வாளியில் வைத்து, தானே அதை தன்னுடன் தூக்கிக் கொண்டே - சுமார் 4, 5 ஆண்டுகள் தொடர்ந்து சுற்றுப் பயணம், மணிக்கணக்கில் பிரச்சாரம் செய்தார்களே - இறுதி மூச்சு உள்ள வரை.

95 வயது வரை வாழ்ந்த அவரது வாழ்வு எப்படிப்பட்டது?

மணிக்கணக்கில் பொது மேடைப் பேச்சு -

நாள்கணக்கில் பல மைல் சுற்றுப் பயணம்

95 வயதிலும் நினைவு தவறாத மூளைக் கூர்மை!

செல்வச் சீமானாக இருந்தும் எளிய - பொது வாழ்க்கைக்கே தன்னை இறுதி வரை அர்ப்பணித்து உழைத்த உறுதி! தொண்டுப் பழம்!!

இதனைக் கண்ட பிறகும் - கேட்ட பிறகும்கூட தோல்வி மனப்பான்மை, விரக்தி, சலிப்பு நமக்கு வரலாமா?

நம்மில் எத்தனைப் பேருக்கு மூத்திர வாளியைக் கையில் தூக்கிக் கொண்டு பொது மேடையில், கூச்ச ப்படாது, முழங்கிட முன்வரக்கூடிய வெட்கப்படாத மனத்திண்மை உண்டு!

எண்ணிப் பாருங்கள் நண்பர்களே! எனவே எல்லாவற்றிற்கும் அடிப்படை மன உறுதியே!

பிரச்சினைகள் என்பவை தான் நமது மூளையைக் கூர்மையாகச் சிந்திக்க வைக்கும் சாணைக் கல்; தீட்டப்படும் பட்டைகள் - எனவே துவளாதீர்; துணிவோடு எதையும் சந்தித்து வெற்றிகாண உழையுங்கள் முன்னேறுங்கள்.

                                        ----------------------------22-8-2013

------------------------ கி.வீரமணி அவர்கள் ”வாழ்வியல் சிந்தனைகள்” பகுதியில் கடந்த 20-8-2013,21-8-2013 மற்றும் 23-8-2013 “விடுதலை” நாளிதழில் எழுதிய கட்டுரை