காவிரிநீர்பிரச்சினை அன்றே சொன்னது திராவிடர் கழகம்

அன்றே (1980-இல்) சொன்னது திராவிடர் கழகம்

19.12.1980 அன்று காவிரிநீர்பிரச்சினை தொடர் பாக முதலைமைச்சர் எம்.ஜி.ஆர் கூட்டிய அனைத்துக் கட்சி கூட்டத்தில் திராவிடர்கழகத்தின் சார்பில் எழுத்துருவில் அளிக்கப்பட்ட கருத்துரு.

காவிரி நீர் பங்கீட்டுப் பிரச்சினை என்பது தமிழ் நாட்டு மக்களின் வாழ்வோடு ஒட்டிய முக்கிய பிரச் சினை, இதில் அரசியல் கண்ணோட்ட மாகவோ, வேறு வகையான எண்ணங்களோ குறுக்கிடாமல் நடுநிலை யோடும், நிகழ்கால வருங்கால சந்ததியினரின் வாழ்வு குறித்த கவலையோடும், பொறுப்போடும் சிந்தித்துத் தீர்வு காணவேண்டியது அனைத்து மக்களின் முக்கிய கடமையாகும். தமிழ்நாட்டில் காவிரிப் படுகைப் பகுதி வேளாண்மைக்கு மிக உகந்ததாக இருக்கிறது. படுகைப் பகுதி முழுவதிலும் பெரும்பாலும் நெல்லே பயிரிடப்படுகிறது. காவிரியில் ஜூன் மாதத்தில் தண்ணீர் விடப்பட்டு, ஜூலையில் பெருக்கெடுக்கும் பொழுது குறுவைச் சாகுபடி நன்றாக நடைபெறும். அப்படிக் குறுவைப் பயிர் சாகுபடி செய்யமுடியாத நிலங்களில் ஆகஸ்ட், செப்டம்பர் மாதங்களில் சம்பாப் பயிர்நடவாகி நவம்பர்,  டிசம்பரில் பயிரிடப்படுகிறது. பெய்யும் மழையின் உதவி கொண்டு, குறுவை நிலங் களில் அறுவடை முடிந்து தாளடி பயிரிடப்படுகிறது. காவிரிப் பள்ளத்தாக்கில் மழை பெய்வது, அதாவது மேட்டூர் அணைக்குக் கீழ்ப்பகுதியில் அக்டோபர் முதல் டிசம்பர் வரையிலான காலத்தில் வடகிழக்குப் பருவக்காற்றின் விளைவாக. ஆனால், மேட்டூருக்கு மேற்பகுதியான கேரளா, கர்நாடக மாநிலங்களில் ஜூன் முதல் அக்டோபர் வரையில் மழை பெய்வது தென்மேற்குப் பருவக்காற்றின் விளைவாக என்கின்ற இந்தச் செய்தியை நினைவில் கொள்வது நல்லது.

1924 ஆம் ஆண்டு ஒப்பந்தத்தைப்பற்றி எல்லோரும் அறிவார்கள். ஆனால், இது எதன் அடிப்படையில் அமைந்ததென்றால் பழைய சென்னை அரசுக்கும், மைசூர் அரசுக்கும் இடையே 1892 ஆம் ஆண்டு ஏற்பட்ட ஒப்பந்தத்தின் அடிப்படையிலாகும். அந்தப் பழைய ஒப்பந்தத்தின்படி, மைசூரில் எந்தப் புதிய பாசனத்திட்டம் துவங்கவேண்டுமென்றாலும் சென்னை யின் ஒப்புதலின் பேரில்தான் செய்யவேண்டும். இதன்படி       சென்னை மைசூரைக் கட்டுப்படுத்த முடியுமே தவிர, தடுக்க முடியாது. தடுக்க முடிந்திருந்தால் பாலாறு பாழாறு ஆகியிருக்காதே!

பின்னர் பேச்சுவார்தைகள் நடந்து 1924 ஆம் ஆண்டு ஓப்பந்தம் நிறைவேறியது. இதில் முதல் முடிவே ஏற்கெனவே நடைமுறையில் இருந்த பழைய பாசன வசதிகளை அப்படியே பாதுகாக்கும் உறுதியாகும்.

இரண்டாவதாக, மேலும் இருப்பதாகக் கருதப்பட்ட எஞ்சிய தண்ணீர்  ஒரு பகுதியை உடனடியாகவும், இன் னொரு பகுதியை ஒரு குறிப்பிட்ட வகையிலும் பங்கிட வழி செய்யப்பட்டது.

கடைசியாக, இதற்கு மேலும் எஞ்சிய தண்ணீர் உள்ளதா என்பதை 50 ஆண்டு அனுபவத்தில் கண்டறிந்து, அதைப் பற்றி 1974 ஆம் ஆண்டில் மறுஆய்வு நடத்தவேண்டும் என்பதாகும்.

ஆகையால், 1924 ஆம் ஆண்டு ஒப்பந்தம் 1974 ஆம் ஆண்டில் காலாவதி ஆகிவிட்டது என்னும் கூற்றே தவ றானதாகும். மறு ஆய்வுக்கு எடுத்துக் கொள்ளப்பட வேண்டும் என்றே அது சொல்கிறது.

அரசுகோப்புகளில் ஒரு செய்தி கட்டாயம் இடம் பெற்றி ருக்கும். அதாவது, 1972 மே மாதம் 29 ஆம் தேதி மத்திய நீர்ப்பாசன அமைச்சரான டாக்டர் கே.எல்.ராவ் அவர்கள் முன்னிலையில் புதுடெல்லியில் நடைபெற்ற மூன்று மாநில முதல் அமைச்சர்களின் மாநாட்டு நிகழ்ச்சிக் குறிப்புகளே அவை. அப்போது குறிப்பிட்டதென்ன ?

''மறு ஆய்வு செய்யப்படவேண்டிய காலமான 1974 ஆம் ஆண்டு விரைவில் வர இருப்பதால் செய்துகொள்ளப்பட்ட இடைக்கால தற்காலிக ஏற்பாடுகளைப் பற்றியே இன்னும் விவாதித்துக்கொண்டிராமல், நாம் நிரந்தரத் தீர்வுக்கான ஏற்பாடுகள் பற்றி எண்ணிடவேண்டும். இதற்காக நம்பகமான விவரங்களைத் திரட்டித் தந்திட உண்மை கண்டறியும் குழு (Fact finding committee) ஒன்று அமைக்கப்படவேண்டும்'' என்பதே அது. ஆகையால் நாம் இப்போது இந்த ஒருமித்த கருத்துக்குச் செயல்வடிவம் தர வலியுறுத்திடல் அவசியமாகும்

1973 ஆம் ஆண்டு ஏப்ரலில் டெல்லியில் நடைபெற்ற மாநிலங்களின் மாநாட்டில், ''காவிரிக்குழு''வின் முடிவுகள் ஏற்கப்பட்டன. மேற்கொண்டு இதன் வழியில் நடவடிக் கைகள் நடைபெறவில்லை, 1973 அக்டோபரில் புதிய நெறி யென்று காட்டப்பட்டது. படேல் குழு அமைக்கப்பட்டது.

பயிர்களுக்குப் பாசனம் ஆகும் தண்ணீரைக் குறைத் தால் எவ்வளவு சேமிக்கமுடியும் ; எஞ்சிய தண்ணீர் கடலில் விரயமாகாமல் எவ்வாறு தடுக்கலாம் என ஆராயுமாறு வலியுறுத்தப்பட்டது. தமிழகத்திற்கு எதிராகத் திருப்பி விடப்பட்ட இந்த முடிவுக்குக் காரணம் அரசியல் என்றே தெளிவாக உணரலாம்.

இதற்குப் பின்னரே, நடைமுறைக்கு ஒவ்வாத பல திட்டங்கள் மத்திய அரசாலும், கர்நாடக, கேரள மாநில அரசுகளாலும் முன்வைக்கப்பட்டன.

இவை அமலுக்கு வந்தால், படுகைப் பகுதியின் குறுவை விளைச்சலே நாசமாகும்.

இந்தப் பிரச்சினையின் சாராம்சம் என்னவென்றால், இப்போது நமக்குள்ள பாசனத்திட்டம் பாதுகாப்பாக இருக்க, மேட்டூருக்கு மேலுள்ள மாநிலங்கள் நமக்கு எவ்வளவு தண்ணீருக்கு உறுதிமொழி தரமுடியும் என்பதை முடிவு செய்திட வேண்டும். இது நடந்தால் 1924 ஆம் ஆண்டு ஒப்பந்தப்படி நமது படுகையில் கிடைக்கும் தண்ணீரைக் கணக்கிடுவதும், பங்கிடுவதும் இப்போது இங்குள்ள வளர்ச்சித் திட்டங்களின் அடிப்படையில் எளிதாகும்.

ஆகவே, இப்போது நடைபெற இருக்கும் பேச்சு வார்த்தைகளின்போது நாம் எடுத்து வைக்கவேண்டிய கருத்துகளாவன ; -

1. 1972 மே மாதம் மாநில முதல்வர்களால் ஏற்றுக் கொள்ளப்பட்டவாறும், 1924 ஆம் ஆண்டு ஒப்பந்தத்தில் காட்டப்பெற்றுள்ளவாறும் இப்போது நடைபெறும் பேச்சுவார்தைகள் 1924 ஆம் ஆண்டு ஒப்பந்தத்தின் மறு ஆய்வுதான் - என்பது.

2. பயிர்களுக்குப் பயன்படுத்தும் இப்போதைய பாசன முறைக்குத் தேவையான அளவு தண்ணீர் மேட்டூருக்கு விடுவதற்கு உறுதிமொழி தரப்படவேண்டும். இதில் விட்டுக்கொடுப்பதோ, அளவைக் குறைப்பதோ ஏற்கத் தக்கதல்ல - என்பது.

3. பயிர்களுக்குப் பயன்படுத்தும் தண்ணீரின் அளவைக் குறைப்பதற்குத் தண்ணீரைக் கட்டுப் படுத்தும் முறைகளை நாம் மேற்கொள்வோம் என்றும், இத்துறையில் மத்திய அரசின் வழிகாட்டு நெறிகளை ஏற்போம் என்றும் நாம் உறுதிமொழி தரலாம் என்பது.

4. அளவைக் குறைப்பதால் மீதமாகும் தண்ணீரைப் பற்றி பின்னர் கணித்தறிந்து படுகைப் பகுதிகளில் சமப்பங்கீடு செய்வது குறித்துக் காலக்கெடு குறிப்பிடாமல் ஒரு ஏற்பாட்டிற்கு ஒத்துக் கொள்ள லாம் என்பது.

பத்தாண்டுகட்கு மேலாக உருப்படியான பயனின்றி நடைபெற்றுவரும் காவிரி நீர்ப்பங்கீடு பற்றிய பேச்சு வார்தைகளுக்கு சுமுகமாக ஒரு முடிவு மேற்கூறிய வண்ணம் அமையாமற்போகுமானால் நாம் அடியிற் கண்டவாறு மாற்றுத்திட்டம் ஓன்றினைத் தரலாம் ;

1. பிரச்சினையை நடுவர் குழுவுக்கு (tribunal) விட லாம். அல்லது,

2. காவிரிப் பள்ளத்தாக்கு ஆணை அமைப்பு (cauvery valley authority) ஒன்றினை உருவாக்கி, அதிகபட்சம் பயன்பெறவும், படுகைப் பகுதியின் நீர்த் தேக்கங்கள் சமவாய்ப்பும் பயனும் பெறவும், இப் போதுள்ள பாசன அமைப்பு பாதுகாக்கப்படவும் வழிவகை காண்பதாகும்.

இதில் ஆழமாகத் சிந்தித்து அனுபவம் அதிகம் உள்ள நிபுணர்களான திருவாளர்கள் எஸ்.பி.நமச் சிவாயம், (ஓய்வுபெற்ற தலைமைப் பொறியாளர்)   நீரியல் நிபுணர் பி.குமாரசாமி போன்றவர்களைப் பயன்படுத்திக் கொள்ள வேண்டியது அவசியமாகும்

தங்கள் உண்மையுள்ள,

கி.வீரமணி                                                                
பொதுச்செயலாளர், 
திராவிடர் கழகம்

சென்னை 19.12.80 ----"விடுதலை” 24-2-2013