புரட்சிக் கவிஞரின் சிந்தனைகள்!

புரட்சிக் கவிஞர் பிறந்த நாள்: 29.4.1891 மறைவு: 21.4.1964

ஆதி சைவர்கள் என்று தம்மைச் சொல்லிக் கொள்பவர்கள் - ஆதிக்குப் பின் யார் என்றால் காதில் வாங்காத வர் போல் சென்று விடுவார்கள் என்பதை

-ஆதி சைவர்கள் என்பார்      ஆதிக்குப்பின் யார்? என்றால் காதினில்  வாங்காரடி -சகியே       காதினில் வாங்காரடி -    எனக் கவிஞர்  குலத்தால் தம்மை உயர்ந்தவர் என்று சொல்லிக் கொண் டிருப்பவரை  எள்ளி நகையாடுகிறார்.

பொருளே குறிக்கோள்  பார்ப்பனர்கள் நடத்தும் சடங்கும், மந்திரமும் அவர் தம் வயிறு வளர்ப்பதற்கேயன்றி உண்மையான பயனை நல்குவன அல்ல என்னும் கருத்தை,
பெரிய தொரு சடங்குண்டே ! மந்திரமுண்டே அந்த எலாம்  செய்யத்தான் வேண்டும் ஆனால்
பெரும்பாலும் அகட்டிடுவேன் கூலி மட்டும் எந்த மட்டும்  கொடுக்கணுமோ  குடுக்கவேணும்  என்றுரைத்தான் எல்லோரும் சிரிப்பில் ஆழ்ந்தார்

-எனக்கவிஞர் மந்திரத்தை விடப் பொருளிலேயே கருத்தாய் இருக்கும் பார்ப்பானின் செயலை எள்ளி நகை யாடுவது நகைப்பை விளைக்கிறது.

*************

தமிழ்த் திரைப்படம்

தமிழ்த்திரைப்படத்தின் தகுதியைத் திறனாய்வு செய்யும் போக்கில் எள்ளி நகையாடுகிறார்,  அத்திம்பேர், அம்மாமி எனப் பேசும் ஆரியத்தமிழும் , கடவுளர்கள் அட்டை முடி , காகிதப் பூஞ்சோலை,   கண்ணாடி, முத்து வடம் முதலான காட்சிகளும் தமிழ் படத்தில் நீங்காத இடத்தைப் பெற்றிருக்கின்றன புதுமை சிறிதும் இல்லை பரமசிவன் அருள் புரிய வந்து வந்து போவார், கற்புடைய பெண் களுக்குத் துன்பம் வரும் பின் தீரும்     இதுதான் இன்றைய தமிழ்த் திரைப் படங்களின் நிலை என உரைப்பதன் வாயிலாக நகைச்சுவை  புகட்டுகிறார் கவிஞர்.

*************

அறியாமை

பாண்டியன்  பரிசு காப்பியத்தில் வேலன் பேழையுடன் வருவதை எதிர் நோக்கியிருக்கும் வீரர்களின் அறி யாமையை காட்டும் பகுதி நகைச்சுவை மிக்கது . கழுதையிடம் உதைபட்டு விழுபவனையும், கல்தூணை மற் போருக்கு அழைப்பவனையும், ஆலடியில் நின்றிருந்த கழுதை தன்னை அங்கொருவன் தொட்டுதையும் பட்டு வீழ்ந்தான்

காலடி ஓசை காட்டாதொருவன் சென்று
கல்தூணை மற்போருக் கழைக்க  லானான்
-எனக்காட்டி நிலவு ஒளியிலும் இப்படி
என்றால் மிகு  இருட்டென்றால் என்ன ஆவாரோ?  எனக் கவிஞர் உசா வுவது நகைச்சுவையை மிகுவிக்கின்றது.

*************

பண்டிதர்கள்  பழைய மனப் போக்குடையவர்கள்;  பகுத்தறிவுக்குப் பொருந்தி வராத பழைய கதைகளின் குறைகளுக்கெல்லாம் விளக்கம் சொல் லிச் சரி செய்ய முயல்வது அவர்கள் இயல்பு . இதனை இல்லத்தலைவி வீட்டுப் பணிகள் அனைத்தையும் தணிக்கை செய்வதற்கு ஒப்பிடுகிறார்.

பண்டிதர்கள் பழங்கதையின் ஓட்டைக்  கெல்லாம்
பணிக்கையிடல் போல்  அனைத்தும்                   தணிக்கை  செய்தே

-எனக்  காட்டும்போது பழமையை எள்ளுவதன் வாயிலாகப் பகுத்தறிவுக் கருத்தை உணர்த்துவதோடு நகைச் சுவையும் தோன்ற வைக்கிறார்.

*************

பாயவந்த சிறுத்தையின் மேல் பாய்ச்சுவதற்கும் கத்தியை எடுத்ததும் சிறுத்தை ஓடி விடுகிறது. அதன் ஓட்டத்திற்குப் பத்தரிசி என்றதும் ஓடிப் பெறுகின்ற பார்ப்பானின் ஓட்டத்தினை உவமையாக்குகிறார் கவிஞர்.

கத்தியினை மேலெடுத்துக்
காட்டினையோ இல்லையோ
பத்திரிக் கோடுகின்ற
பார்ப்பான் போல் ஓடிற்று
வந்த சிறுத்தையது
வாலடங்க ஓடியது _ எனக் கூறுவது பெருஞ் சிரிப்பை நல்குகிறது.

*************

உடம்பில் மட்டுமல்லாது உலகிலு ள்ள எல்லாப் பொருளிலும் முப்பட்டை போடும் அறியாமையைக் கவிஞர் -_

காடி உப்புச்சட்டி கூழ்ப்பானை சீப்பே,

கண்ணாடி குமிழ்ஊசி அரிவாள் கத்தி

கரியடுப்பு மின்விசிறி மின் விளக்கு

நண்ணுமதின் மேற்கவிழ்ப்புத் துடைப்பக் கட்டை

நடையன்கள் மாடாடுதொழுவம் தொட்டி

பிண்ணாக்கு வைக்கோற் போர் பந்தற் கால்கள்

பின்னியபாய் தலையணைகள் போர்வை வேட்டி

தண்ணீர்ச்சால் கிணறு சாக்கடைகள் திண்ணை

தப்பாமல் முப்பட்டை போட வேண்டும்

-_ எனக் காட்டிச் சிரிப்போடு சிந்தனையையும் தூண்டுகிறார்.

இயற்கையின் படைப்பாகிய மலைமீதும் நாமத்தைப் போட்டு, பல நூற்றாண்டுகளாய் மலை வைணவருக்கே உரியது எனக் கூறுவோரையும் நெற்றியில் மார்பில் தோளில் நெடுங்கழுத்தில் சுண்ணாம்பு பற்றிடப் பூசிச் செம்மண் கோடுகள் பாய்ச்சி மூளை அற்றான் போல் வான் பருந்தை அரிகரீ என்றண்ணாந்து
மற்றுமோர் பேதை நானும் மனிதன்தான்
என்று வந்தான்.

எனப் பழமையிலும் அறியாமையி லும் ஆழ்ந்து கிடக்கும் நிலையினைக் கூறுவது சிறப்புக்குரியது.

*************

கற்கண்டு நாடகத்தில் சிறு தொண் டப்பத்தன் கதை சொல்லப்படுகிறது. கதையில் இறைவனுக்கும் சிறு தொண்டப் பத்தனுக்கும் நடக்கும் உரையாடல் நகைச்சுவை பயக்கிறது. சிறு தொண்டப்பத்தன் வீட்டில் சமையல் செய்யப்பட்டிருக்கும் பூசனிக் காய் அய்யருடைய தொப்பையாகவும் கத்திரிக்காய் அய்யருடைய பூசை மணியாகவும் இறைவனுக்குத் தோன்று கிறது. இதனை, பூசனிக்கா அய்யரோட
தொப்பையல்லோ பக்தா - அது
தொப்பையல்லோ பக்தா பூசனிக்கா கறி எனக்கு
வேண்டாமென்றார்
எனக் கவிஞர் காட்டுகிறார்.

*************

இரணியன் அல்லது இணையற்ற வீரன் நாடகத்தில் இரணியன் தூணை உதைத்தவுடன் நாராயணனாக வேடமிட்டு ஒருவன் வெளிப்படுகிறான். அவனைப் பார்த்து, அடே! நான் தூணை உதைத்தேன் நாராயணனாகிய நீ வந்தாய்! உன்னை உடைத்தால் உன்னிடமிருந்து தூண் வெளி வருமா பார்க்கிறேன்! என்று கூறுவது வீரத் தால் விளைந்த வெகுளிநகை எனலாம்.

*************

மதத்தின் பேரால் தேவையற்ற குறியீடுகளை உடம்பில் இட்டுக் கொள்வதை, சைவன் சுயமரியாதைக் காரனானபின், அவனை நிறுத்துப் பார்த்ததில், நிறையில் காற்பலம் குறைவு ஏற்பட்டது. விபூதியிடுவது நீக்கியதால் எனக் கவிஞர் சுட்டிக்காட்டுவது நகைச்சுவை பயக்கிறது.

*************

நினைக்க நினைக்க எனக்குக் கோபம் வருகிறது. ராமனுடைய கணை யாழியைக் கடலைத் தாண்டிச் சென்று சீதையிடம் கொடுத்த குரங்குகள் உள்ள இந்த தேசத்தில், புதுச்சேரியிலிருந்து நேஷனல் சிகரெட்டைக் கொண்டு போய்த் தோழர் அழகிரிசாமியிடம் கொடுக்க ஒரு குரங்குகூட அகப்பட வில்லையே என்பதில் கவிஞரின் நகைச்சுவை தெரிகிறது.

*************

கண்ணபிரானைப் பற்றிய சொற் பொழிவு (உபந்நியாசம்) நடக்கிறது கண்ணன் வாயைக் காட்டியதும் அவன் வாயில் ஈரெழு பதினான்கு உலகமும் இருப்பதை நேரில் தாய் கண்டாள் என்று சொற்பொழிவாளர் கூறியதும் கூட்டத்திலிருந்த ஒருவர் கேள்வி கேட்கிறார்.

ஒரு கேள்வி: ஏனையா, வாய்க்குள் ஈரேழு லோகங்களும், புகைபோல தெரிந்தனவா? திருத்தமாகவா?

உபந்நியாசகர்: முட்டாளே! அசல் உலகங்கள்! உலகத்தில் உள்ள ஒன்று விடாமல் தெரிந்தன என்று தாய் ஆச்சரியப்பட்டாள்.

மற்றொரு வேண்டுகோள் அய்யா! உபந்நியாசகரே! இந்தக் கடிதத்தை அந்த அம்மாவிடம் கொடுத்து, தயவு செய்து (வாய்க்குள் தெரிவதால்) சுலபமாய்ச் சென்னை பாரிஸ் வெங்கடாசல அய்யர் வீதி நெ.17 வீட்டின் குறட்டில் போட்டுவிடச் சொன்னால்போதும், அவசரமான லெட்டர் ஸ்டாம்பு வாங்கச் காசில்லை.

சிறுவன் வாயில் முழுமையும் தெரி யுமா? எவ்வளவு அறியாமை! மக்களின் அறியாமையைக் கிண்டல் செய்யும் துணுக்குகளில் ஒன்று இது.

                  ----------------------நன்றி:- “விடுதலை” ஞாயிறுமலர் 28-4-2013